του Παντελή Σαββίδη
Η ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία αρκετά χρόνια (με έμφαση απο την αρχή της οικονομικής κρίσης) επένδυσε πολλά στην συνεργασία με το Ισραήλ.
Το δόγμα του “δεδομενου” στη Δύση και ειδικότερα στις ΗΠΑ που διακήρυξε ο πρωθυπουργός επιβάλλει αυτή τη συνεργασία. Οποιαδήποτε γεωπολιτική ανάλυση της περιοχής θέτει αναγκαστικά την Ελλάδα σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Το ζήτημα είναι το διακύβευμα αυτής της συνεργασίας. Η Ελλάδα είναι δεδομένη σε μια αρκετά πολύπλοκη συνεργασία στην περιοχή, ακόμη, και αν διακυβεύονται εθνικά της συμφέροντα;
Διότι αποτελεί δογματική διακήρυξη των ΗΠΑ πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με το συμφέρον του Ισραήλ.
Τι γίνεται στην περίπτωση που τα ελληνικά συμφέροντα δεν συμπίπτουν με τα ισραηλινά;
Το Ισραήλ έχει αποδείξει πως προκειμένου να υποστηρίξει τα συμφέροντά του (κυρίως ασφαλείας) δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Μπορεί να εγκαταλείψει εν ριπή οφθαλμού τις συνεργασίες του. Το απέδειξε όποτε χρειάστηκε να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Τουρκία.
Το ερώτημα είναι αν η εξωτερική πολιτική της Αθήνας λαμβάνει υπόψη αυτές τις παραμέτρους. Και αν έχει εναλλακτικά σενάρια στις περιπτώσεις που η συνεργασία ναυαγήσει.
Στην Κύπρο είναι πιο πραγματιστές διότι αντιμετωπίζουν καθημερινά το ίδιο πρόβλημα ασφάλειας. Λένε πως αξιοποιούν τον παράγοντα Ισραήλ όσον καιρό τα ισραηλινά συμφέροντα αποκλίνουν των τουρκικών για να βελτιώσουν τις θέσεις τους. Όταν οι εξελίξεις οδηγήσουν σε σύγκλιση Άγκυρας-Τελ Αβιβ κάτι θα έχουν κερδίσει. Στην Αθήνα;
Η ελληνική εξωτερική πολιτική στον βαθμό που διαμορφώνεται στην Αθήνα λαμβάνει αναγκαστικά υπόψη της τέσσερις παραμέτρους: τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. το Ισραήλ και την Τουρκία.
Δεν είναι, απλώς, δορυφοροποιημένη. Είναι απολύτως εξαρτημένη.
Στην μεταπολιτευτική περίοδο το πολιτικοοικονομικό σύστημα της Ελλάδας είχε δυνατότητες να αναπτύξει μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Δεν τις αξιοποίησε όμως. Νωχελικό και ποιοτικά υποβαθμισμένο αφέθηκε στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ να καθορίζουν τις επιλογές του. Και οι ταγοί του είχαν ήσυχο το κεφάλι τους χωρίς να χρειασθεί να ενοχλήσουν τους προστάτες τους και να διακινδυνεύσουν τις θέσεις τους.
Η χώρα στερείται, παντελώς, ηγεσίας.
Υπάρχει και ένα άλλο, ηθικό ζήτημα στις σχέσεις με το Ισραήλ.
Οι καθημερινές δολοφονίες αμάχων που διαπράτει με την σιωπηρή αποδοχή τους και απο την Αθήνα.
Τα ηθικά ζητήματα δεν λαμβάνοται υποψη στην εξωτερική πολιτική. Διαμορφώνουν, όμως, την συνείδηση της διεθνους κοινής γνώμης για το πως προσλαμβανει μια χώρα. και αυτό έχει την σημασία του στην διεθνη πολιτική.
Η στήλη κατήγγειλε έντονα την τρομοκρατική ενέρεια της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Αλλά αυτό που παρακολουθούμε ως συνεχιζόμενη απάντηση του Ισραήλ ξεφεύγει απο καθε λογική αντίδρασης. Είναι εθνοκάθαρση.
Τον αμοραλισμό του Ισραήλ και την επικίνδυνη πολιτική του η οποια πρέπει να καταγγελθεί, επιτείνει η διακηρυγμένη πρόθεσή του να εξωθήσει σε αναγκαστική υπερορία-ακριβέστερα, σε μετανάστευση σε άλλες χώρες- τους παλαιστίνιους της Γάζας και ενδεχομένως και της Δυτικής Όχθης.
Απο που και ως που έχει αυτό το δικαίωμα ένα κράτος και η ανθρωπότητα το παρακολουθεί σιωπηλή;
Τι λέει γι αυτό η Αθήνα; Αληθεύουν οι πληροφορίες οτι αποδέχθηκε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα μερικές εκατοντάδες χιλιάδων παλαιστινίων;
Τέλος, μπορεί αυτήν τηνπερίοδο οι ελληνοισραηλινές σχέσεις να περνούν τον μήνα του μέλιτος αλλά ας μην ξεχνάει η Αθήνα τις ευθυνες της χώρας αυτής στο πραξικόπημα του 67 αλλά κυρίως, στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Τίποτε δεν εγγυάται ότι το Ισραήλ θα σεβαστεί τις αδυναμίες του δεδομένου.
Γι αυτό να διαμορφωθούν εναλλακτικά σενάρια.
ΥΓ: το σχόλιο αναφέρεται στην πολιτική του ισραηλινού κράτους και πως θα μπορούσε να εκληφθεί η συνεργασία μαζί του. Δεν έχει να κάνει ούτε με αντισημιτισμό, ουτε με την γενοκτονία που υπέστησαν απο τους Ναζί, ούτε, πολύ περισσότερο, με τους Έλληνες Εβραίους τους οποίους σέβομαι απολύτως. Ο σεβασμός αυτός δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχόμαστε καθε απάνθρωπη ενέργεια του ισραηλινού κράτους.
Σωστές επισημάνσεις. Το Ισραήλ μπορεί να εγκαταλείψει εν ριπή οφθαλμού τις συνεργασίες του, όπως έκανε με την Τουρκία. Αν δεν προέκυπτε η Γάζα ο Νετανιάχου είχε αρχίσει τις αγκαλιές με τον Ερντογάν.
Το Ισραήλ πήρε εξοπλιστικά 10 δις από την Ελλάδα και μετά στράφηκε στην Τουρκία για τα ενεργειακά.
Τα ίδια και η Κύπρος τους δίνει πολλά αλλά εισπράττει συμπάθεια και λύπηση.
Στην Γάζα το Ισραήλ πέτυχε να νομιμοποιήσει διεθνώς τη βιαιότητα των ενεργειών του με την υποστήριξη των “δημοκρατικών” στις ΗΠΑ.
“Μπορεί να εγκαταλείψει εν ριπή οφθαλμού τις συνεργασίες του. Το απέδειξε όποτε χρειάστηκε να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Τουρκία”
Όλοι το κάνουν αυτό. Το 1918, λήξαντος τού Μεγάλου Πολέμου, οι Αγγλογάλλοι άρχισαν επαφές με την επαναστατική κυβέρνηση τής Αγκύρας, ενώ ο Βενιζέλος προετοίμαζε εκστρατεία στην Μ. Ασία, βασιζόμενος επάνω τους. Τι έκαναν οι πρεσβείες μας και δεν είχαν πάρει πρέφα, δεν το γνωρίζω. Πόσοι άλλοι μάς έχουν κατά καιρούς “πουλήσει”; Αυτά παθαίνει κανείς, όταν είναι δεδομένος, δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά προσδοκά συνεργασίες και βοήθειες (προ παντός τις δεύτερες) από άλλους.
Σε μια χριστιανική Ελλάδα και Κύπρο ,που προσεύχονται και εύχονται υπέρ Ειρήνης του κόσμου-σπουδαίο το φετινό πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Ρωμιού Οικουμενικού Πατριάρχη-δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ανάλγητες προ του δράματος των κατοίκων της Γάζας , που ζουν διπλό δράμα -ένα με την ”σκληρή και γιαυτούς ΧΑΜΑΣ” και το άλλο με το Ισραήλ που θέλει να εξοντώσει την ΧΑΜΑΣ για να γλυτώσει το ίδιο ,αλλά και οι Παλαιστίνιοι ,που μέχρι τώρα -αυτή η ΧΑΜΑΣ -αμύνεται με το πάθος των απίστων όταν καταλάμβαναν την Πόλη μας μέχρι την Βιέννη ή νωρίτερα την Ισπανία.
ΚΑΙΡΟΣ να σταματήσουμε να θεωρούμε εθνικούς αγωνιστές τέτοιες σκληρές ηγεσίες πολέμαρχων , που δεν γνωρίζουμε από που εξοπλίζονται και ποιους σκοπούς έχουν, ιδιαίτερα μετά τον Αραφάτ.
Ελλάδα και Κύπρος είναι μεν συμβατικά σύμμαχοι με το Ισραήλ εδώ και μια 15ετία ,αλλά κανένας δεν αμφιβάλλει για το ενδιαφέρον τους για τους Παλαιστίνιους και τους Άραβες της Εγγύς Ανατολής ,στην οποίαν έδρασε και δρα ο Ελληνοχριστιανισμός από το 325 π. Χ.
ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΡΤΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΑ. Καλή χρονιά .
Άντε πάλι ο καλός Χριστιανός… Μα γιατί τον τελευταίο χρόνο το έχεις ρίξει στην θρησκεία; Και είναι να ανακατεύει κανείς την θρησκεία με τα πολιτικά; Αν προσεύχονται στην Ελλάδα και την Κύπρο (εσύ πού ξέρεις ότι το κάνουν;), τότε πρέπει να προσεύχονται και υπέρ υγείας και ευημερίας “τού σύμπαντος κόσμου”, άρα κα τού Ερντογάν και των αδελφών Τούρκων, που τούς έχουν υπό κατοχήν 50 χρόνια τώρα.
Ή παπάς-παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς. Μεσοβέζιγκες ερμηνείες και λύσεις δεν χωράνε.
Συμπλήρωμα στο παραπάνω σχόλιό μου:
Αν πιστέψουμε στον εαυτό μας
Άντε πιστέψαμε στον εαυτό μας , με ποιον Αρχηγό θα προχωρήσουμε πιο πατριωτικά ;;;.
Με τον κ. Κοττάκη ή άλλον που ακόμη δεν μας τον υποδεικνύει ,αλλά περιμένουμε να τον υποδείξει ;;;.
ΜΟΝΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΛΟΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΧΛΟΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ .
Η προτροπή να πιστέψομε στον εαυτό μας, δεν σημαίνει τίποτε άλλο εκτός απ’ αυτό. Όταν πιστέψομε στον εαυτό μας, ίσως βρούμε και τον κατάλληλο ηγέτη, ο οποίος θα εμφορείται μ’ αυτό το πνεύμα ακριβώς. Το άρθρο δεν γράφτηκε για να σού υποδείξει αρχηγό. Αν δεν έχεις μάθει ακόμη να καταλαβαίνεις τι γράφουν τα άρθρα, τουλάχιστον μην σπεύδεις να ειρωνεύεσαι, γελοίε.
Εγώ όμως θέλω από τον δεξιό και σοβαρό -και φίλο του κ. Κώστα Καραμανλή-να μη γράφει και να δημοσιεύει άρθρα για πλάκα και για να γεμίζει τη σελίδα της ΕΣΤΙΑΣ ,δυστυχώς με μικρή κυκλοφορία.
Δεν καταλαβαίνουμε όλοι το ίδιο , πειράζει ;;;.
Υ.Γ Θα έχει πλάκα να γράψει ότι προτιμά τον Καραμανλή για νέο Αρχηγό και εσείς να υποχρεωθείτε να χειροκροτήστε και να τον ψηφίσετε.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ;;; .
Πώς να περάσει, αφού δεν ψηφίζω; Ακόμη να καταλάβεις, ε;
Για να σας πιστέψω-πιστέψουν και άλλοι -να μας στείλετε Βεβαίωση από πότε δεν ψηφίζετε . Θυμηθείτε τι έλεγαν οι αρχαίοι μας για όσους δεν ψήφιζαν.
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΒΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΙΘΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ”ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ” ΘΕΣΕΙΣ .;;;
ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΩ -ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΓΝΩΜΗ;;;.
Υ.Γ ΓΡΑΦΕΤΕ ΜΑΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Ή ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ, ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΜΦΑΝΖΕΣΤΕ ΣΤΙΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ .
ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΗΣΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. Καληνύχτα.
Το Ισραήλ εχοντας αιώνες χωρίς κράτος και ζώντας την προσφυγιά σαν τρόπο ύπαρξης και τώρα σαν νέο κράτος, σε μια εχθρική περιοχή,είναι εξαιρετικά προσεκτικό στην ασφάλεια του που είναι ο όρος επιβίωσης του.Απο την άλλη σαν καλοί Εβραίοι διαπραγματεύονται τα συμφέροντα τους με σκληρό τρόπο. Είναι η φύση του λαού αυτού να νιώθει ανασφάλεια από τον τρόπο που επέζησε. Αν αυτά είναι στην ανάλυση της πολιτικής μας τότε ξέρουμε τα όρια της συνεργασίας μας. Από την άλλη πράγματι είμαστε δυο αναδελφοι λαοί που επέδρασαν ισχυρά σ όλη την ανθρωπότητα. Η ορθοδοξία στη βάση της είναι ιουδαϊκή θρησκεία. Την παλιά διαθήκη Ή την ιστορία του Ισραήλ έχουμε στην πίστη μας. Η συνεργασία με το Ισραήλ πρεπει να είναι βασική παράμετρος στην πολιτική μας.
είδε κανείς Παλαιστίνιο να διαδηλώνει για την εκκένωση του Ναγκόρνο Καραμπάχ;
είδε κανείς Παλαιστίνιο να διαδηλώνει για την εκκένωση τής Κύπρου;
Παρά τις σωστές επισημάνσεις, σε γενικές γραμμές το Ισραήλ θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα και όχι προς αποφυγή. Επίσης, τόσα χρόνια με τον σταυρό στο χέρι και τις συνεχείς επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, τι καταφέραμε στην εξωτερική πολιτική;
Ας έχουμε κατά νου και την γενικότερη άνοδο του ισλαμισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμα για τη χώρα μας.
Είδαμε και μία ωραία παραμονή τής Πρωτοχρονιάς στο Σύνταγμα, όπου κυριάρχησαν οι παλαιστινιακές σημαίες, τις οποίς κουβαλούσαν Πακιστανοί λαθρομετανάστες. Εδώ και χρόνια, δεν πάνε πια Έλληνες εκεί και προπαντός Ελληνίδες. Πριν χρόνια, η Μπακογιάννη, δήμαρχος Αθηναίων τότε, αντιλαμβανομένη την απουσία Ελλήνων, χαιρέτησε κραυγάζοντας “την πολυπολιτισμική μας Αθήνα”!