Ο Πούτιν απολύει τον Σουρκόφ, τον ιδεολόγο του «πουτινισμού»

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Άρθρο που υπογράφεται από τον Salvatore Santangelo και δημοσιεύτηκε στον ιταλικό  διαδικτυακό χώρο GEOPOLITICA Info, ένα Κέντρο Μελετών Γεωπολιτικής και Διεθνών Σχέσεων.

Επιμέλεια: Ιωάννης Χρυσάφης*.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απέλυσε τον στενό βοηθό του και ιδεολόγο Βλαντισλάβ Σουρκόφ. Στις 18 Φεβρουαρίου στον ιστότοπο του Κρεμλίνου δημοσιεύτηκε το διάταγμα για την απομάκρυνση του Σουρκόφ ο οποίος, ως πιστό στέλεχος του Κρεμλίνου, ήταν υπεύθυνος από την πλευρά της Ρωσίας για την επίτευξη των ειρηνευτικών συμφωνιών ανάμεσα στο Κίεβο και τους υποστηρικτές της απόσχισης από την Ουκρανία που στηρίζονται από την Ρωσία στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Ο Βλαντισλάβ «Σλάβα» Σουρκόφ είναι ένα πρόσωπο – κλειδί στο πολιτικο-πολιτιστικό σύστημα της Ρωσίας, ο ιδεολόγος, ο Ρισελιέ του Κρεμλίνου, ο “spin doctor” του Ρώσου προέδρου. Αρχικά απομακρύνθηκε από τον Πούτιν τον Μάιο του 2013, επανήλθε στον «μαγικό κύκλο» της εξουσίας ένα χρόνο μετά και απολύθηκε οριστικά μόλις πριν από λίγες ημέρες.

Ο Σουρκόφ, άτομο με οξύτατη σκέψη και με άριστες ικανότητες επικοινωνίας, είχε προαχθεί ήδη στα 35 του στο ρόλο του υποδιευθυντή της προεδρικής ομάδας του Μπόρις Γιέλτσιν για να συνεχίσει την καριέρα του με τον Πούτιν και τον Μεντβέντεφ μέχρι την πρόσφατη απόλυσή του που λέγεται ότι προέκυψε και από μια διάσταση απόψεων για τη «διαχείριση» των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Είχε ήδη μια λαμπρή θητεία στο παρελθόν στο μάρκετινγκ των εταιρειών του μεγιστάνα Μιχαήλ Χοντορκόφσκι [ο οποίος πρόσφατα αποφυλακίστηκε, με τον Σουρκόφ να επιμελείται των συμφερόντων της οικογένειάς του] και υπήρξε επίσης υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων της κρατικής τηλεόρασης.

Ένα στιγμιότυπο από το στούντιό του στο Κρεμλίνο αποκάλυψε ότι δίπλα στο πορτραίτο του Πούτιν αυτός ο «μαίτρ της επικοινωνίας» είχε πάνω στο γραφείο του μια φωτογραφία του Τσε.

Θεωρείται η «φαιά προσωπικότητα» του Κρεμλίνου και ο αρχιτέκτονας του σημερινού πολιτικού συστήματος της Ρωσίας. Ένας Μακιαβέλι που συμβούλευε με απροκάλυπτη ωμότητα τον πρίγκιπά του. Ο «Σλάβα» για τον Πούτιν επινόησε την αντίληψη της «κυρίαρχης δημοκρατίας», σχεδίασε το κόμμα «Ενωμένη Ρωσία», το νεολαιίστικο κίνημα “Nashi” και δάμασε τα ΜΜΕ.

Υπάρχουν κάποιες σκοτεινές ζώνες στην επίσημη βιογραφία του, σύμφωνα με την οποία λέγεται ότι γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1964 στην περιοχή Λιπέτσκ, όπου όμως εγκαταστάθηκε μόλις το 1969 με τη Ρωσίδα μητέρα του η οποία του έδωσε και το επώνυμό της μετά την εγκατάλειψη από τον σύζυγό της. Όλα αυτά τα αποκάλυψε ο ίδιος σε μια σπάνια συνέντευξή του στο “Der Spiegel”, προσθέτοντας ότι γεννήθηκε στο τσετσένικο χωριό Duba-Yurt. Τσετσένος φέρεται να ήταν και ο πατέρας του, ο Ανταρμπέκ Ντανιλμπέκοβιτς Ντουντάιεφ και τσετσένικο το όνομά του, Ασλαμπέκ, που αντιστοιχεί με το ρωσικό Βλαντισλάβ.

Ένα άλλο σκοτεινό σημείο είναι η στρατιωτική του θητεία: Σε μονάδες σοβιετικού πυροβολικού στην Ουγγαρία, από το 1983 μέχρι το 1985. Αλλά το 2006 ο τότε υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, ο Σερκέϊ Ιβάνοφ, υποστήριξε ότι ο Σουρκόφ είχε υπηρετήσει στις γραμμές των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών “GRU”. Οι σπουδές του δεν είχαν σταθερή συνέχεια: Παρακολούθησε στη Μόσχα πρώτα το Ινστιτούτο Επεξεργασίας Χάλυβα και μετά το Ινστιτούτο Πολιτισμού, όπου σπούδασε θέατρο, αλλά τελικά πήρε πτυχίο οικονομίας μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1990 από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Μόσχας.

Αυτή η προσωπικότητα περιγράφεται ως δημιουργική και γεμάτη ειρωνεία, καλλιεργώντας πάθη και ενδιαφέροντα που θυμίζουν μποέμ: Αγαπά Allen Ginsberg, γράφει διηγήματα, ποιήματα και στίχους τραγουδιών για το συγκρότημα ροκ «Agata Kristi». Και είναι επίσης συγγραφέας ενός σουρεαλιστικού μυθιστορήματος, με τίτλο “Quasi Zero”, που μιλάει για έναν εκδότη, τον Γιεγκόρ Σαμοχόντοφ, που βασικά ασχολείται με τις δημόσιες σχέσεις [όπως ο Σουρκόφ στα νιάτα του] για να βελτιώσει με ύπουλα μέσα την εικόνα  και τη δημοτικότητα διεφθαρμένων πολιτικών και βουλευτών. Σε ένα σημείο του βιβλίου του μια αντιπολιτευόμενη δημοσιογράφος [η Άννα Πολιτκόφσκαγια;] του λέει ότι μισεί εκείνους της «εξουσίας», εκείνο το «λιγδερό πλήθος» υπουργών, βουλευτών και μυστικών πρακτόρων.

Της απαντάει ο πρωταγωνιστής του βιβλίου: «Δεν είναι η εξουσία που μισείς, αλλά η ζωή» και συνεχίζει εξηγώντας σε αυτήν ότι οι αδικίες και η αυθαίρετη χρήση της ισχύος αποτελούν μέρος της ίδιας της ζωής και ότι με αυτά πρέπει να συμβιώσεις μη μπορώντας να τα συντρίψεις.

«Όλοι βλέπουν πως φαίνεσαι, ελάχιστοι αισθάνονται πως είσαι», είναι ένα από τα αγαπητά του τσιτάτα. Το έγραψε ο ίδιος ο Μακιαβέλι, τον οποίο ο Σουρκόφ παραθέτει ως μία από τις προσωπικότητες που τον εμπνέουν, μαζί με τους Ντοστογιέφσκι, Ναμπόκοφ και Νίτσε.

Μετάφραση/Απόδοση

Ιωάννης Ε. Χρυσάφης

Δημοσιογράφος

[email protected]

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα