του Παντελή Σαββίδη
Ο Μπλίνκεν θα πάει, τελικά, στην Τουρκία και απο ό,τι φαίνεται το διακύβευμα που παιζόταν δεν ήταν η θέση της Άγκυρας στο ισραηλοπαλαιστινιακό αλλά στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Πριν ανακοινωθεί η αλλαγή του προγράμματος του αμερικανού ΥΠΕΞ (αρχικά δεν προβλεπόταν να πάει στην Τουρκία) ανακοινώθηκε ότι επήλθε τεχνική συμφωνία για τα F-16.
Ας περιμένουμε να ακούσουμε την έγκριση απο το τουρκικό κοινοβούλιο της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία δεν άλλαξε, ούτε θα αλλάξει τη θέση της στο παλαιστινιακό. Και θέλει να παίξει και πάλι το ρόλο του ενδιάμεσου. Θέλει να μπει εγγυήτρια δύναμη της όποιας συμφωνίας μετά την κατάπαυση του πυρός και την επίτευξη συμφωνίας ανακωχής. Άρα να καθίσει και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η Τουρκία ελίσσεται. Και ελίσσεται με αποφασιστικότητα. Δεν φοβάται τις ΗΠΑ. Απλώς, δίνει και παίρνει.
Υπενθυμίζω τη δήλωση του εκπροσώπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ όταν τον ρώτησαν για την στάση της Τουρκίας στο μεσανατολικό. Μην πιστεύετε αυτά που ακούτε, είπε στους δημοσιογράφους. Η τουρκία είναι σύμμαχός μας.
Με την Ελλάδα δεν θα κάνει πόλεμο. Δεν θέλει να κάνει πόλεμο. Απλώς, θα αποσπά κάθε φορά κάτι απο τις αθηναϊκές κυβερνήσεις (το μόρφωμα που μας διοικεί δεν είναι ελληνικό κράτος, αλλά μια αθηναϊκή αποικία) και η αθηναϊκή νομεκλατούρα μέσω των κοτζαμπάσηδων θα το περνά στην αφελή ελληνική κοινή γνώμη ως λογική προσαρμογή στα νέα διεθνή δεδομένα που καθιστούν την Ελλάδα παράγοντα των εξελίξεων και άλλα ηχηρά παρόμοια.
***********
Πέρα απο την ανθρωπιστική τραγωδία, το σπουδαιότερο που αναδεικνύεται απο τον πόλεμο στη Γάζα είναι η ομολογουμένη, εμμέσως, μέσω του Νασράλα, αδυναμία του Ιράν να εμπλακεί στις εξελίξεις.
Η αδυναμία αυτή εκδηλώνεται είτε ως υποχώρηση μπροστά στην τεράστια αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή είτε απο τον φόβο εσωτερικής εξέγερσης.
Το πρώτο θα μπορούσε να ήταν αναμενόμενο.
Το δεύτερο είναι κάτι καινούριο ως υπολογίσιμου παράγοντα. Θέλει ανάλυση.
Υπάρχει και μια ακόμη διάσταση. Η Χαμάς κούρασε, ή φόβισε, ή και τα δύο τα συντηρητικά αραβικά καθεστώτα. Θέλουν να τελειώνουν μαζί της. Γι αυτό δεν θα αντιδράσουν στην επιχείρηση του Ισραήλ.
Το αναπάντητο ερώτημα είναι αν θα εξεγερθεί ο αραβικός κόσμος σε επίπεδο κοινωνίας και τι θα γίνει σε μια τέτοια περίπτωση. Προς το παρόν, φαίνεται να μην υπάρχει τέτοιο κλίμα.
Άρα το Ισραήλ έχει το πράσινο φως απο όλους να τελειώνει με την επιχείρηση εξάλειψης της Χαμάς.
Το θέμα είναι ποιος θα διαχειριστεί τη Γάζα και γενικότερα τους Παλαιστίνιους την επόμενη ημέρα;
Αν υπάρχει σχέδιο καλώς. Αν δεν υπάρχει;
**********
Το να πάρει κάποιος τη θέση του Ισραήλ να εξαλείψει τη Χαμάς έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, είναι μια στάση. Μπορεί να κριθεί θετικά ή αρνητικά αλλά είναι μια στάση.
Αυτή η γλοιώδης δυτική υποκρισία, δεν λέμε τίποτε για την ισοπέδωση της Γάζας αλλά ανησυχούμε για την ανθρωπιστική τραγωδία είναι μια γελοία θέση που χαρακτηρίζει, απολύτως, την σημερινή παρακμιακή δύση.
Δηλαδή, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Να στείλουν γάλα, τρόφιμα και φάρμακα στον πληθυσμό της Γάζας, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στη συνείδησή τους και να παρακολουθούν τον βομβαρδισμό τους; Με απλά λόγια, θα φύγεις που θα φύγεις, ας φύγεις αφού έχεις πάρει τα φάρμακά σου;
Στις ΗΠΑ υπάρχουν τρία κέντρα εξουσίας και διαμόρφωσης εξωτερικής πολιτικής. Ο Πρόεδρος, το ΥΠΕΞ και η Γερουσία.
Παραδοσιακά το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ έχει την άποψη ότι η Τουρκία ανήκει στην Δύση και την έχουμε ανάγκη. Αυτό το ξέρει η Τουρκία και το εκμεταλλεύεται.
Ευτυχώς όμως το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ δεν μπορεί να περάσει την φιλοτουρκική άποψη του στον Πρόεδρο και στη Γερουσία. Η κοινή γνώμη επίσης στις ΗΠΑ είναι σε βάρος της Τουρκίας.
Ο Μπλίνκεν κάνει γκάφες, πήρε τον εξευτελισμό του και ο Ερντογάν δεν θα τον δει, ας πρόσεχε.