της Άννας Κωνσταντινίδου*
Διάβαζα πριν λίγο σε ειδησεογραφικά blogs δύο άρθρα που θεωρώ ότι χτυπούν εμμέσως πλην σαφώς το καμπανάκι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει άμεσα να μπει σε διαδικασία διαβούλευσης, αν θέλει η Ένωση να επιβιώσει… Το είχα αναφέρει στο σύντομο παρελθόν, ότι η Λισαβόνα ήταν ένα κείμενο που προσπάθησε όλους (και εννοώ τους ισχυρούς του ενωσιακού Θεσμού) να τους αφήσει ευχαριστημένους…Όμως δεν τα κατάφερε, γιατί ήταν μία Συμφωνία “σβήσε – γράψε”, που από το 2007, ψηφίστηκε το 2008 και τέθηκε σε ισχύ το 2009!!!
Τα άρθρα που διάβασα αφορούσαν : α. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Πολωνία (δεν μπορούν οι Πολωνοί να εκταμιεύσουν το ποσό που τους αναλογεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης) , επειδή η δεύτερη εκτός όλων των άλλων δεν σέβεται την “κυριαρχία” των Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έναντι των εθνικών δικαστηρίων, β. Κάτι πολύ γνωστό, ότι σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση, ανάλογη του 2020, η Γερμανία πάλι “δε θα έχει γνώση τι συμβαίνει”, επιδεικνυοντας με την ουδέτερη στάση της το φιλοτουρκισμό της.
Και γιατί γράφω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να αλλάξει αύριο… Γιατί πολύ απλά δεν υφίσταται άρθρο αποπομπής των κρατών – μελών που δε συμμορφώνονται με τις αρχές και τις επιταγές του Θεσμού (παρά μόνο εθελούσια έξοδος από την ΕΕ, όπως έγινε με τη Μεγάλη Βρετανία) και επίσης επιβάλλεται να ξαναμπεί σε διαβούλευση το ρυθμιστικό πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ, όσον αφορά την Κοινή Εξωτερική, την Άμυνα και την Ασφάλεια.
Και φυσικά υφίστανται αγκάθια, ώστε μία νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη να πληροί τις προδιαγραφές ενός Κειμένου που θα ολοκληρώνει στο έπακρο το Θεσμό, ο οποίος, αν γίνει κάτι τέτοιο, θα λειτουργεί ως συνομόσπονδο περιβάλλον, δηλαδή με τα χαρακτηριστικά μιας ολοκληρωμένης πολιτειακής οντότητας και όχι ως ένας Οργανισμός…
Πολλοί θα πούνε, ότι αν η Ένωση λειτουργήσει ως “κρατικό μόρφωμα” θα χαθεί η αυθυπαρξία ενός έθνους – κράτους!!! … Και αυτό που οφείλουμε να πούμε, είναι ότι ΠΟΤΕ ένα περιβάλλον όπως το ενωσιακό δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει ως ομοσπονδιακή οντότητα, αλλά ως συνομοσπονδία, καθώς υφίσταται πλουραλισμός εθνών και πολιτισμικών γνωρισμάτων… Όμως σίγουρα όλο αυτό θα διασφαλίσει όλα τα κράτη – μέλη, και κυρίως αυτά τα λιγότερο ισχυρά, από την αυθαιρεσία των ισχυρών του ενωσιακού οικοδομήματος, καθώς οι τελευταίοι θέτουν τα συμφέροντά τους πάνω από τις ενωσιακές αρχές…
Θεωρώ, ότι μετά το ναυάγιο του 2004 για το Ευρωσύνταγμα, επιβάλλεται ο Μακρόν, ενόψει των προεδρικών εκλογών στη χώρα του και με τον έντονο ευρωσκεπτικισμό που κυριαρχεί στην Ευρώπη, να θέσει σε διαβούλευση τη “Λισαβόνα” με κίνητρο τη θεσμοθέτηση Ευρωσυντάγματος…
Φυσικά, ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια που θα φέρει νέο πάγωμα, μετά την AUKUS ανάμεσα σε Ένωση και ΗΠΑ θα είναι ο ευρωστρατός, ωστόσο επειδή και το ΝΑΤΟ, έτσι όπως λειτουργεί θα εκπέσει με μαθηματική ακρίβεια, όπως το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (φυσικά για διαφορετικούς λόγους), καθώς πλέον απέχει από τις αρχές της ίδρυσής του (που φυσικά και δεν ήταν μόνο η αποφυγή του κομμουνιστικού κινδύνου από τα δυτικά περιβάλλοντα, αλλά και η προστασία των μελών του), δείχνοντας εκτός των άλλων τις αδυναμίες των ΗΠΑ να διακυβερνήσουν σε διεθνές επίπεδο, είναι επιβεβλημένο να γίνουν δύο τινά :
Α. Προς μία νέα Συνθήκη διατλαντικής συμμαχίας, καθώς φυσικά τόσο ο “εχθρός” έχει αλλάξει ή τουλάχιστον “ατονεί” και φυσικά η είσοδος στον στρατιωτικό Θεσμό κρατών της αραβικής οικογένειας. Πολύ παράδοξο αυτό που γράφω, και πολλοί ενδεχομένως να ξαφνιαστούν, όμως ένας Οργανισμός πολιτικός, οικονομικός, στρατιωτικός κτλ, όπως έχουμε πει, λειτουργεί όπως ένας άνθρωπος που αλίμονο αν δεν εξελίσσεται και μένει στάσιμος!!!… Η επιλεκτική προσχώρηση σε ένα “νέο ΝΑΤΟ” αραβικών κρατών, αυτομάτως θα περιθωριοποιήσει την ισχύ της Τουρκίας μέσα σε αυτόν (για πολλούς και διάφορους λόγους),
Β. Μετά από ένα “νέο ΝΑΤΟ”, και έτσι όπως εξελίσσονται τα διάφορα πολιτικά γεγονότα, τόσο σε Αφρική όσο και Κεντρική Ασία, αλλά κυρίως στο μεσογειακό περιβάλλον, η ίδρυση ενός “ευρωστρατού”, έχοντας τα χαρακτηριστικά των “Σωμάτων Ασφαλείας”, αυτομάτως δημιουργεί τις συνθήκες, ώστε το ΝΑΤΟ να κινηθεί και αναλόγως με ο, τι θεωρεί πλέον “εχθρικό”.
Θεωρώ, ότι ο Μακρόν την 1η Ιανουαρίου 2022, όταν αναλαμβάνει την Προεδρία της ΕΕ η Γαλλία, πρέπει και οφείλει, αν θέλει να επανεκλεγεί, να κάνει τον πολιτικό δρασκελισμό του, την υπέρβασή του και να θέσει στις ΗΠΑ την επιτακτική ανάγκη ανανέωσης του ΝΑΤΟ με άμεσο επακόλουθο μία νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη που θα διασφαλίζει τη θέση και τα συμφέροντα όλων των μελών της…
Και αν γίνει η υπέρβαση στο ΝΑΤΟ, προς μία νέα ρυθμιστική συνθήκη για την προσχώρηση αραβικών κρατών, δεν μπορεί ένα ευρωπαϊκό κράτος, και εννοώ την Κύπρο, να μείνει από έξω.
*Η Δρ. Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος
