της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου.
Από την εποχή του Σούν Γιατ-Σεν (Sun Yat-sen) έως την ηγεσία του Σι Τζιν-πίνγκ μεσολαβεί περίπου ένας αιώνας. Τότε οι Ρώσοι είχαν καταστήσει πλήρως εξαρτώμενο τον αγώνα των κινέζων από την Κομιντέρν, με στόχο να κυριαρχήσει το ΚΚΚ στην Κουομιντάνγκ και να καταλάβει την εξουσία. Ένα βίαιο αντι-δυτικό κίνημα σάρωσε τη χώρα. Σήμερα οι ισορροπίες έχουν αλλάξει και το Πεκίνο με δυνάμεις πάνω από 2.500.000 οδηγεί τις εξελίξεις. Η Μόσχα εξαρτάται οικονομικά από την Κίνα και δεν διαθέτει τις παλιές “δημοκρατίες”, που προμήθευαν τον αναγκαίο στρατό στην κρεατομηχανή μιας σύγκρουσης.
Προ ημερών το State Department ανακοίνωσε το κλείσιμο του Κινεζικού προξενείου στο Χιούστον. Της αναχώρησης των διπλωματών προηγήθηκε το κάψιμο εγγράφων στον αύλειο χώρο του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στις 6 Απριλίου 1927 σε έρευνα που διεξήχθη στην σοβιετική πρεσβεία στο Πεκίνο βρέθηκαν και κατασχέθηκαν έγγραφα, οδηγίες, πρακτικά και επιστολές που θα προκαλούσαν επανάσταση. Τότε, οι μπολσεβίκοι που οργάνωναν την ανατροπή της κινεζικής κυβέρνησης, επιχείρησαν να τα κάψουν, αλλά δεν πρόλαβαν. Τώρα μια επανάσταση εξυφαίνεται εντός των ΗΠΑ με την συνδρομή των αντιπάλων του Τράμπ και αφελείς, που καθοδηγούνται από δήθεν ανθρωπιστές επαναστάτες, οίτινες σχεδιάζουν την διάλυση της χώρας.
Πέρα από “την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και Αμερικανικές πληροφορίες”, τα οποία επικαλέστηκε ο υπουργός εξωτερικών Πομπέο, υπάρχει το θέμα του Χόνγκ Κονγκ και της καταπάτησης της σινο-βρετανικής διακήρυξης του 1984, σύμφωνα με την οποία η Κίνα όφειλε να διατηρήσει το υπάρχον καθεστώς έως το 2047. Σημαντικότερη όμως είναι η μονομερής ανακήρυξη του Πεκίνου για την θάλασσα της Νότιας Κίνας ως κινεζικής επικράτειας. Με σημεία αιχμής τα νησιά Spratly και Paracel το Πεκίνο διεκδικεί το 90% των υδάτων, με την λεγόμενη «γραμμή εννέα παυλών» σε σχήμα U. Αυτή η διακεκομμένη γραμμή υιοθετήθηκε την δεκαετία του 1940 και είναι οι κινεζικές διεκδικήσεις, το «γαλάζιο εθνικό έδαφος» με ότι περιέχεται εντός της ζώνης. [Ανάλογη τακτική ακολουθεί η Τουρκία «γαλάζια πατρίδα», κάτι που δεν ενοχλεί κάποια “Ελληνικά” κόμματα.]
Φιλιππίνες, Μπρουνέι, Μαλαισία, Ταϊβάν και Βιετνάμ χάνουν τα δικαιώματα που έχουν βάση διεθνούς δικαίου, λόγω ενός γείτονα που απειλεί με το μέγεθός του. Τυχαία το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών αφαίρεσε την σημαία της Ταιβάν από τον ιστότοπό του; Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ντουτέρτε είπε ότι δεν δύναται να πολεμήσει την Κίνα. Πως θα μπορούσε; Γιατί αλήθεια ανακατεύονται οι ΗΠΑ στην περιοχή, αναρωτιούνται κάτι δημοσιογραφικές διάνοιες στο payroll της Μόσχας. Να αφεθούν αυτές οι χώρες σε διμερείς διαπραγματεύσεις δηλώνουν κινέζοι ειδήμονες. Το αποτέλεσμα θεωρείται προδιαγεγραμμένο. Τα περί αυτοδιάθεσης των λαών και έξω από Συμμαχίες τα λένε όσοι θέλουν τις μικρές χώρες απροστάτευτες, βορά σε άλλες δυνάμεις που καιροφυλακτούν. Εάν, το Πεκίνο κινηθεί στρατιωτικά στα ύδατα και τον εναέριο χώρο εντός του U, πως θα απαντούσαν οι θιγόμενοι, χωρίς βοήθεια;Η προστασία του status quo είναι λιγότερο εφικτή σε περίοδο ειρήνης και ο διεκδικητής έχει το πλεονέκτημα να αποσπάσει κάτι βίαια, έλεγε ο Sir Julian Corbett.
Ευμορφία Δημητρακοπούλου
“Μακεδονία”
