Ο Αρχιστράτηγος … Ερντογάν

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Δρ Σπύρος Πλακούδας*

Τύχη και Ηγεσία

Συνήθως οι ειδικοί εξετάζουν και ερμηνεύουν μία κρίση υπό την οπτική μεταβλητών (π.χ. η ευρωστία ή μη της αμυντικής βιομηχανίας) και «νόμων» (π.χ. η συγκρότηση ενός αντιηγεμονικού συνασπισμού ως αντίβαρο στις ηγεμονικές επιδιώξεις μιας δύναμης). Στα παραπάνω στοιχεία, όμως, πρέπει να προστεθούν η τύχη και η ηγετικές ικανότητες όπως μας παραδίδει ο Θουκυδίδης από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου 2.500 έτη πριν.

Ποια θα ήταν άραγε η εξέλιξη του πολέμου εάν δεν είχε προσβληθεί η Αθήνα από τον λιμό και, ως εκ τούτου, δεν έχει πεθάνει ο πιο ικανός ηγέτης των αντιμαχόμενων παρατάξεων, Περικλής;!

Τουρκία και Λιβύη

Μετά την αποτυχημένη Διάσκεψη του Βερολίνου και παρά την πανδημία του COVID-19, η Τουρκία αναβάθμισε την στρατιωτική παρουσία της στην Τριπολιτάνια την ίδια ακριβώς εποχή που η Γαλλία και η Αίγυπτος υποβάθμιζαν, ελέω COVID-19, τη δική τους. Μόνο οι μισθοφόροι κάθε λογής (από κακοποιούς μέχρι τζιχαντιστές) της Τουρκίας από τη Συρία ανέρχονταν τον Απρίλιο σε 10.500 άνδρες – όσο, δηλαδή, το σύνολο των στρατιωτικών δυνάμεων του Χάφταρ στην Πολιορκία της Τρίπολης.

Η επέμβαση της Τουρκίας αντίκειτο σε δύο «νόμους» του πολέμου: την εγγύτητα (proximity) και την κυριαρχία επί της κλιμάκωσης (escalation dominance). Εξ ου και οι ειδικοί εξόρκιζαν την ανοιχτή (γιατί η υπόγεια δράση της υπέρ του Σάρατζ χρονολογείτο από το πρώτο ήμισυ του 2019) επέμβαση της Τουρκίας στην Τριπολιτάνια τον Δεκέμβριο του 2019. Μια ανοιχτή επέμβαση θα ωθούσε την Τουρκία σε μια ευθεία και ευρεία αντιπαράθεση με την Αίγυπτο και τη Γαλλία (μια πυρηνική δύναμη) σε ένα μέτωπο χιλιάδες μα χιλιάδες χιλιόμετρα από τις κύριες βάσεις της.

Όμως η προσήλωση (κατ’ άλλους, εμμονή) στον στόχο εκ μέρους του χαλκέντερου και χαρισματικού Ερντογάν και η τύχη (η προσβολή της Γαλλίας και της Αιγύπτου από τον COVID-19) έχουν στέψει (προς στιγμήν τουλάχιστον) με απόλυτη επιτυχία το στρατιωτικό «τζογάρισμα» της Τουρκίας.

Τουρκία και Ελλάδα

Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές πως δεν διστάζει να εκβιάσει (π.χ. την Ελλάδα κατά την «Μάχη του Έβρου») ή να απειλήσει ακόμη (π.χ. τις ΗΠΑ πριν την Επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης»)· και το κυριότερο, να θυσιάζει τους στρατιώτες και πολίτες του στον βωμό του (εθνικού ή ατομικού) συμφέροντος (π.χ. η εκστρατεία στη Λιβύη ή η κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας με το PKK). Ως εκ τούτου δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες στους κυβερνώντες και στην κοινή γνώμη της Ελλάδας για τα όποια όρια της αυξανόμενης Τουρκικής επιθετικότητας: ο Ερντογάν αναλαμβάνει νέα ρίσκα και δεν υποχωρεί εύκολα παρά το όποιο διπλωματικό ή στρατιωτικό κόστος.

Σύντομα η Τουρκία θα δοκιμάσει τις αντοχές του Ελληνισμού με μεμονωμένο ή ταυτόχρονο χτύπημα σε Κρήτη και Κύπρο. Έως τώρα οι επεμβάσεις της Τουρκίας σε Λιβύη και Συρία είχαν αντιπαραθέσει έναν επαγγελματικό στρατό με πολιτοφύλακες και μισθοφόρους – όχι με έναν αντίστοιχο Νατοϊκό στρατό όπως της Ελλάδας. Ο Ερντογάν θα «ρισκάρει» όπως συνηθίζει άλλωστε – εμείς;

*Assistant Professor στην εταιρεία Rabdan Academy

 

 

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα