Security Supply Information/Security of Support γιά τα υπό προμήθεια αεροσκάφη «F-35»: Καμία σπουδή, το αντίθετο,  για όποια επιλογή

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Σεραφείμ Μηχιώτη

Οι διαβουλεύσεις στην πορεία υλοποίησης του προγράμματος πρόσκτησης από την ΠΑ μιάς Μοίρας μαχητικών αεροσκαφών τέταρτης γενιάς «F-35», 20 εις τον αριθμό, από τις ΗΠΑ, δεν είναι παρά στην αρχή μάλλον, πράγμα εύλογο. Διότι σε μία τέτοια συμφωνία προμήθειας του πιό εξελιγμένου συστήματος αεροσκάφους, ιπτάμενου στρατηγείου μάχης και ισχυρότατου οπλικού συστήματος με τον πάσης φύσεως οπλισμό που δύναται να φέρει, τέτοιες διαβουλεύσεις απαιτούν άκρως εντατικές, πολυποίκιλες και πολυεπίπεδες διαπραγματεύσεις, οι οποίες προϋποθέτουν άνεση χρόνου. Αλλιώς δεν είναι δυνατή μία συμφωνία.

Εις πείσμα, όμως, των ανωτέρω που αποτελούν λογική επεξεργασία επί πραγματικών δεδομένων, δεν λείπουν αυτοί που έχουν αρχίσει ήδη να «ανησυχούν» γιά τη συμφωνία που θα συνομολογηθεί μεταξύ Ελλάδος-ΗΠΑ, φθάνοντας ακόμη και να κινδυνολογούν ή να δαιμονολογούν. Και μάλιστα τα προηγούμενα, με «άρωμα» κοπής ΣΥΡΙΖΑ, βάσει του οποίου κάποιοι εμφανίζονται περισσότερο επισπεύδοντες, από τους φύσει αρμοδίους και εντεταλμένους προς τούτο.

Χωρίς να φθάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι η Ελλάς μπορεί να αποτελέσει συμπαραγωγό χώρα του αεροσκάφους «F-35» που παράγεται, συναρμολογείται και αποδίδεται από τις ΗΠΑ (διαθέτουν τέτοια ελάχιστη αίσθηση αυτοσεβασμού, προθάλαμο της αυτογελοιοποίησης), δίνουν μάχη, από τώρα, γιά τη συμμετοχή της χώρας μας εις το πρόγραμμα Security Supply Information (SSI), του οποίου επόμενο σχήμα αποτελεί αυτό της Security of Support (SoP), μέσω της καταρτισθησόμενης συμφωνίας.

Και σε αυτό το βήμα, εντάσσονται π.χ.άρθρο-ανάλυση από το φύλλο της «Εφ.Συν» της 3ης Μαρτίου 2023, με την υπογραφή «ειδικού συνεργάτη», καθώς και ανάρτηση από τον ιστότοπο «Militaire» της 19 Φεβρουαρίου 2023.

Όλα αρχίζουν από την κοινώς αποδεκτή παραδοχή, ότι, μπροστά σε τέτοιες προμήθειες   που ενσωματώνουν και αξιοποιούν ό,τι πιό σύγχρονο υπάρχει στους τομείς της έρευνας και της τεχνολογίας, η πλευρά/χώρα «πελάτης», νομιμοποιείται και δικαιούται να διεκδικήσει εις το έπακρο, ό,τι μπορεί να κερδίσει και ως κέρδος τεχνολογίας. Νοουμένου βεβαίως, ότι τέτοιες διαδικασίες αποδέσμευσης δεν επέρχονται αυτομάτως, καθώς μπορεί να απαιτούν και βάθος χρόνου. Εξ αυτού δε του λόγου, το αεροσκάφος «F-22 Raptor» της USAF δεν αποδίδεται ούτε καν προς απλή επιχειρησιακή παρουσίαση σε καμία χώρα εκτός ΗΠΑ, και των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένων, καθώς αποτελεί ένα αυστηρώς απόρρητο πρόγραμμα.

Ερχόμενοι, λοιπόν, εις το πρόγραμμα SSI/SoP των ΗΠΑ που αποτελεί έκφραση της μερικώς αποδεσμευόμενης τεχνογνωσίας/τεχνολογίας στην κατασκευή του αεροσκάφους «F-35», οφείλουμε να δούμε το θέμα από δύο πλευρές, διακριτές μεν, όσο και παράλληλες, σε μία κοινή κατεύθυνση συναξιολόγησης και τελικώς εκτίμησης.

Εις ό,τι αφορά εις το πολιτικό πεδίο, είναι ζωτικό γιά τη χώρα που τοποθετεί τέτοιες παραγγελίες εξοπλιστικών προγραμμάτων στρατηγικού τελικώς χαρακτήρα, να επιδιώκει μέσω αυτών, τη διάχυση και αξιοποίηση των αποδεσμευόμενων τεχνολογιών αιχμής και σε άλλα προγράμματα, τόσο στον στενό τομέα της αμυντικής της βιομηχανίας, όσο και πέραν αυτής. Όπως ακόμη και γιά την προαγωγή της έρευνας και από τα ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια χώρας, σε τομείς πρωτογενούς ή/και δευτερογενούς προαγωγής της έρευνας, μέ όσα-θετικά και μόνον-αυτή η παράμετρος μπορεί να επιφυλάσσει, αποκλείοντας εξ ορισμού τη δαιμονολογική προσέγγιση τέτοιων δυνατοτήτων, στην οποία θα μπορούσε να επιδοθούν αριστεροί μας ταγοί.

Η συνομολόγηση τέτοιων πρωτοκόλλων έρευνας μπορεί να αποτελέσει  την πρακτική πλευρά στην υλοποίηση τέτοιων εξαιρετικώς χρήσιμων  συμφωνιών.

Εις ό,τι αφορά το επιχειρησιακό/εμπορικό πεδίο των SSI/SoP, εν πολλοίς διάδοχο σχήμα των offsets (αντισταθμιστικών ωφελημάτων) του παρελθόντος, εδώ το πράγμα περιπλέκεται, εις ό,τι αφορά:

-Πρώτον, τις προτάσεις της άλλης πλευράς/προμηθεύτριας, ως προς το είδος και την έκταση των βιομηχανικών επιστροφών που  προτείνονται,

-Δεύτερον, στη διερεύνηση γιά την ύπαρξη ή μη, ή τη δυνατότητα αναβάθμισης γιά την πραγματική θέση/ικανότητα της αμυντικής βιομηχανίας, ώστε να ευρεθεί πράγματι σε θέση να απορροφήσει και να υλοποποιήσει τις προτεινόμενες βιομηχανικές επιστροφές, λαμβανομένου υπ’ όψιν και του «βάθους χρόνου» μέσω των προτεινόμενων συνεργασιών, επί τη βάσει διασφάλισης και της απαραίτητης σχέσης κόστους/αποτελεσματικότητας (cost/effectiveneess), διότι άλλως κάθε πρόταση είναι μετέωρη,

-Τρίτον, τη μέχρι σήμερα κτηθείσα εμπειρία από την υλοποίηση offsets,εμπειρία θετική μεν, αλλά όχι και πανάκεια, καθώς υπήρξαν αιτιάσεις και ενίοτε υπαναχωρήσεις αμοιβαίως από παραδίδοντα/παραγγέλλοντα αντιστοίχως, ώστε να θεραπευθούν τέτοιες παθογένειες.

Σε αυτό το πλαίσιο εξ άλλου, ο ΥΦΕΘΑ Νίκος Χαρδαλιάς, ανέφερε σε ομιλία του, στις 18 Ιανουαρίου 2023, εν όψει της Διεθνούς Έκθεσης «Defea-2023» που προγραμματίζεται να γίνει στην Αθήνα τον ερχόμενο Μάϊο, ότι:

«Η εντολή που έχουμε λάβει από τον πρωθυπουργό είναι ξεκάθαρη: Πάρτε δραστικά μέτρα για να μεταμορφώσετε μια προβληματική αμυντική βιομηχανία, επηρεασμένη από χρόνια δημοσιονομικής λιτότητας, περικοπών, αμέλειας και στρεβλής διαχείρισης, σε ακρογωνιαίο λίθο του μηχανισμού εθνικής άμυνάς μας», γιά να προσθέσει: «Η εθνική αμυντική βιομηχανία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των Ενόπλων Δυνάμεων και, συνεπώς, λειτουργεί ως καταλύτης για την επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας. Και όχι μόνο αυτό. Μια στιβαρή αμυντική βιομηχανία συνεισφέρει στην ανάπτυξη της οικονομίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου και συμβάλλει στην καλλιέργεια ενός κλίματος αισιοδοξίας σε εθνικό επίπεδο».

Το θετικό κλίμα το οποίο αποτυπώνεται στις προηγούμενες δηλώσεις Χαρδαλιά, περνά, ως προς την αναγκαία εφαρμογή του, από την στενή σχέση και αποτελεσματική συνεργασία του αρμόδιου φορέα του ΥΠΕΘΑ, της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων & Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ) με το συλλογικό φορέα της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανία, τον ΣΕΚΠΥ, γύρω από την οποία φαίνεται ότι υπάρχει κατεύθυνση σύμπλευσης, αλλά και γλώσσας ρεαλισμού γιά τον πραγματικό φόρτο έργου βιομηχανικών επιστροφών που μπορεί αυτή να «σηκώσει», ώστε να αποφεύγονται υποεκτιμήσεις ή υπερεκτιμήσεις των κατά περίπτωση πραγματικών παραγωγικών δυνατοτήτων.

Ειδικότερα, εις ό,τι αφορά την ΕΑΒΙ, η έναρξη των παραδόσεων των πρώτων μαχητικών αεροσκαφών «F-16» της ΠΑ που αναβαθμίζονται στην έκδοση Viber, σε συνδυασμό με το εν εξελίξει υποκαστασκευαστικό έργο τμημάτων των «F-16» της μητρικής κατασκευάστριας εταιρείας στις ΗΠΑ, συνεισφέρει στην εταιρεία πολύτιμη εμπειρία τεχνογνωσίας προς ευρύτερη αξιοποίηση. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται εξ άλλου και το υποκατασκευαστικό έργο, συνεπεία της πρόσκτησης των τριών υπερσύγχρονων φρεγατών, τύπου «ΚΙΜΩΝ» (Belharra) από τη Γαλλία, με δικαίωμα προαίρεσης (option) και γιά τέταρτη.

Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι το θέμα των SSI/SoP εις ό,τι αφορά την προμήθεια των 24 «F-35» από τις ΗΠΑ είναι μία πολυσύνθετη, όσο και πολυδύναμη διαδικασία, έναντι της οποίας τυχόν θετική ή αρνητική απάντηση υπό συνθήκες αδικαιολόγητης και τελικώς αντιπαραγωγικής σπουδής θα αδικούσε την ίδια την εικόνα των πραγμάτων.

Το διακύβευμα της μείωσης ή μη του συνολικού κόστους του σχετικού προγράμματος κατά 800 εκατ. δολάρια μπορεί να ηχεί εύηχα στην πρώτη κατεύθυνση, εφ’ όσον δεν συντρέχουν συμφέροντες όροι και προτάσεις περί τα SSI/SoP, αλλά δεν αποτελεί μονόλογο και πρόκριμα a priori αποδοχής. Εάν π.χ. οι προτάσεις της Αμερικανικής πλευράς περιλαμβάνουν και υποκατασκευαστικό έργο στον περαιτέρω προγραμματισμό κατασκευών τέτοιων αεροσκαφών, ανατιθέμενο και στην Ελλάδα, αυτό μόνον θετικώς θα εξετιμάτο…

Τέλος, και σε σχέση με το παρατιθέμενο δημοσίευμα της «Εφ.Συν», ουδέν εξυπηρετούν  «εκτιμήσεις» για διαφορετικές προσεγγίσεις του ΥΕΘΑ, Νίκου Παναγιωτόπουλου και του Α/ΓΕΕΘΑ, Στρατηγού Κ.Φλώρου, γιά την αποδοχή ή μη των SSI/SoP, γιά ένα θέμα που απαιτεί εξονυχιστική στην κυριολεξία μελέτη όλων των παραμέτρων, σε επιχειρησιακό/επιχειρηματικό επίπεδο από πλευράς ΥΠΕΘΑ/ΓΔΑΕΕ και τελικώς μείζον πολιτικό, εις το κορυφαίο επίπεδο του ΚΥΣΕΑ, όπου τα πάντα θα συνεκτιμηθούν και θα ληφθεί η όποια απόφαση.

Καμία σπουδή δεν δικαιολογείται, λοιπόν.

Βεβαίως, παραμένει ως κρίσιμο concept επιδιωκτέας εθνικής πολιτικής η εκ προοιμίου συμμετοχή της χώρας σε πολυεθνικά σχήματα σχεδιασμού και εν συνεχεία υλοποίησης μειζόνων εξοπλιστικών projects, μέσω των οποίων τα αναμενόμενα κέρδη είναι πολλαπλά, βεβαίως και πολιτικά, πολύ πέραν της απόσβεσης της αρχικής δαπάνης συμμετοχής με την απόδοση αντίστοιχων «μονάδων», βάσει του συμφωνούμενου καταμερισμού κατά χώρα.

Μία τέτοια στρατηγική υπηρετεί τελικώς ύψιστα εθνικά συμφέροντα και αποτρέπει αντίστοιχες απογοητεύσεις μέσω ναπολεόντειων σχημάτων που μπορεί μεν να ενθουσιάζουν, αλλά αποδεικνύονται ανέφικτα εν τοις πράγμασι και τελικώς εκφυλίζονται, παρά να εγκαταλειφθούν πλήρως.

Η αρνητική πείρα του Α/Α Συστήματος «Άρτεμις-30» που επρόκειτο να μπει σε σειρά παραγωγής από την πάλαι ποτέ ΕΒΟ και τελικώς εκφυλίσθηκε στην παράδοση ολίγων Μονάδων Πυρός Πυροβόλου στις ΕΔ προφέρει ηχηρότατη επιβεβαίωση.

Προσγειωμένοι, διόλου υπερφίαλοι ή αλλαζόνες, έχουμε έναν ασφαλή δρόμο να επιτυγχάνουμε συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα!

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

 

 

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα