Το κλίμα που επικρατεί εν Ελλάδι, τέσσερις ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών, είναι αντίστοιχο ευθέως του ύφους και του χαρακτήρος των ηγετών που συγκροτούν το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Καμία πρόθεση απαξιώσεως –εξυπακούεται– του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, αφού ο προαναφερθείς αφορισμός ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες της Δύσεως. Τα πρόσωπα που ενεργώς μετέχουν σε έναν αγώνα κατισχύσεως πολιτικής, και όχι οι πάσης φύσεως αρχές και κανονιστικές διαδικασίες, προσδιορίζουν την ποιότητα της πολιτικής.
Αλλα τα εξυμνούμενα εις τη Δύση μεγαλειώδη χαρακτηριστικά της αμερικανικής δημοκρατίας και άλλη η πρακτική τους έκφραση στο πλαίσιο της λυσσαλέας και πρωτογόνου αντιπαραθέσεως των Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει των προεδρικών εκλογών της πρώτης Τρίτης του προσεχούς Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περί αυτών, όμως, αργότερα.
Επανερχόμενοι στην τοπική σκηνή, η στήλη αυτή δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως και του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Ούτε με των άλλων πολιτικών κομμάτων κατά το παρελθόν – απώτερο ή απολύτως πρόσφατο. Αυτά όλα θα κριθούν από την ετυμηγορία των πολιτών την Κυριακή. Διότι, απλούστατα, ο συντάκτης του κειμένου αυτού δεν διεκδικεί την έδρα επαρχιώτη δημοδιδασκάλου της δεκαετίας του ’50, που φιλοδοξούσε να διαμορφώσει το ήθος των ελληνοπαίδων. Η Ελλάς, ως απολύτως εξαρτώμενη στρατηγικά από τις ΗΠΑ και οικονομικά από την Ε.Ε., είναι απολύτως ασφαλής ή τόσο τουλάχιστον όσο το σύστημα εις το οποίο αυτοβούλως έχει απολύτως ενταχθεί. Η προεκλογική εκστρατεία ήταν στο σύνολό της «βαρετή» και θα ήταν περισσότερο εάν δεν είχε εισβάλει εις την ελληνική πολιτική σκηνή ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Homo ignotus et novus –άνδρας άγνωστος και νέος– ονόμαζαν εις την αρχαία Ρώμη τους εισπηδήσαντες στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η αναστάτωση υπήρξε αναμενόμενη. Ελληνοαμερικανός, αυτοδημιούργητος, κατάφερε σε ελάχιστο διάστημα να καταστεί ο μείζων στόχος του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου.
Πριν από 60 χρόνια πάνω-κάτω, ο πατήρ Μητσοτάκης σε ομιλία του στα Χανιά, το 1965, χαρακτήριζε έναν άλλον Ελληνα επανακάμψαντα από τις ΗΠΑ πανεπιστημιακό καθηγητή –τον Ανδρέα Παπανδρέου– ως «αερόλιθο εξ Αμερικής», που εντέλει άφησε βαθύτατο το αποτύπωμά του στην ελληνική πολιτική ζωή. Μοιάζει με φάρσα, θα έλεγε κανείς. Τι άλλο θα δούμε πια σε αυτόν τον τόπο.
https://www.kathimerini.gr/opinion/563062180/homo-ignotus-et-novus/
O A. Παπανδρέου δεν ήταν και τόσο αερόλιθος. Ο πατέρας του παλιός πολιτικός και πρωθυπουργός και στην Ελλάδα είχε έλθει κατόπιν προσκλήσεως τού τότε πρωθυπουργού Καραμανλή.
Είναι όντως ακατανόητο το να έρχεται ένας εντελώς άγνωστος και να εκλέγεται αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολιτεύσεως (ο Παπανδρέου δεν είχε εκλεγεί τότε ακόμη σε πολιτικό αξίωμα). Αυτό δείχνει το επίπεδο των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Από κανένα δεν προσκλήθηκε επισήμως (οι πρωθυπουργοί δεν καλούν ,αξιοποιούν) – μάλλον μια χάρη στον πατέρα Παπανδρέου έκανε για να δει τα εγγόνια του εκείνος ο ”φοβερός και κακός Δεξιός ” Καραμανλής, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε καλοσυνάτος άνθρωπος σε οποιονδήποτε συνάνθρωπό του, πατέρα και παππού-.
Φυσικά και είχε προσόντα -καθηγητής ντε ο Ανδρέας στο Μπέρκλευ και τότε φιλοευρωπαίος (είχαμε συνδεθεί με την τότε ΕΟΚ) .
Να μη θυμηθούμε ότι ο αμφότεροι εκείνοι Παπανδρέου ήταν όχι μόνον αγνώμονες ,αλλά και και όχι μόνο μίσησαν εκείνο τον Καραμανλή ,αλλά και άφησαν και ” πολιτική διαθήκη” να τον μισήσουν όλοι οι οπαδοί τους και εκείνον και όλο του το σόϊ.
Υποδείγματα πολιτισμένων ανθρώπων και χριστιανών Ελλήνων .
Υ.Γ Η σημερινή φάρσα του Ανδρέα ,στην οποίαν αναφέρεται ο δημοσιογράφος κ. Ιορδανίδης -με 55.000 αγνώστου προελεύσεως εκλογείς και 15χρονους (γιαυτό ας μη μεμφόμαστε όλους τους Έλληνες ) , που πλήρωσαν (2) ευρώ για να ψηφίσουν- αγόρασε τον περασμένο Σεπτέμβριο ένα κόμμα -τον άλλοτε κυβερνητικό Σύριζα- με όλα τα υπάρχοντά του και με τον πρώην(αξιολύπητο πια) αρχηγό του κ. Τσίπρα .
Με περισσότερη ευήθεια ”χαρακώνεσαι” . Κύριε ελέησον .