της Ευμορφίας Δημητρκοπούλου.
Από την εποχή του Μόψου στην Παμφυλία 13 αιώνες π.χ., τα ξύλινα τείχη του Θεμιστοκλή, τους μπουρλοτιέρηδες και τον στόλο των Υδραίων έως την ναυμαχία της Έλλης το 1912, καταλήξαμε με απίστευτους τύπους, οι οποίοι θεώρησαν την χώρα οικόπεδο προς διανομή. Η αδυναμία των πολιτών να αντιληφθούν την φαιδρότητα υποψηφίων που θέλουν να κυβερνήσουν και η στρατηγική της Τουρκίας αποτελούν τον χειρότερο συνδυασμό. Από την αποφράδα ημέρα της 1ης Φεβρουαρίου 1996, καταντήσαμε στο ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Διαπαιδαγώγησαν την κοινωνία στην ηττοπάθεια, με την ανυπόστατη ιδέα ότι ο πόλεμος πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία. Ειρηνοποιοί γαρ. Στον αντίποδα η Τουρκία φαίνεται να βοηθά την εγχώρια σκέψη, κάνοντας επίδειξη ισχύος. Αυτή είναι τουρκική πολιτική και όχι του Ερντογάν. Τα ΜΜΕ τον προβάλουν ως μη σεβόμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα διότι απορρίπτει την κοινότητα των LGBT. Ο Τούρκος πρόεδρος προφανώς δεν περιμένει να κερδίσει έναν πόλεμο με τη βοήθεια τους. Ενισχύει το φρόνημα του λαού του, ενώ εμείς πράττουμε το αντίθετο. Όπως έγραψε ο Hans J. Morgenthau, η πολιτική ισχύς είναι μια ψυχολογική σχέση ανάμεσα σε εκείνον που την ασκεί και αυτόν επί του οποίου ασκείται, επηρεάζοντας το μυαλό του δεύτερου. Αναλυτές, που αγωνίζονται για το παντεσπάνι τους, εξηγούν ότι ο Ερντογάν εξάγει τα οικονομικά του προβλήματα με μορφή επιθετικότητος ή ότι άλλο διερευνητικές, άλλο διαπραγματεύσεις. Δηλαδή διερευνούμε τις προθέσεις των Τούρκων; Δεν τις ξέρουμε; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν ατζέντα; Όχι. Τότε προς τι το πήγαινε – έλα. Για το θεαθήναι ή μην κακοχαρακτηριστούμε;
Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν σχεδιάζει με ορίζοντα μιας 15ετίας- 30ετίας, όσο είναι η ζωή ενός κοιτάσματος αερίου. Ζητά αναθεώρηση της Λωζάννης, ζητά αλλαγή των συνόρων. Έχει μακροπρόθεσμους αυτοκρατορικούς στόχους, που λένε πως αν μια χώρα έχει μεγάλη ακτογραμμή χωρίς λιμάνια δεν έχει ισχύ. Στην συνθήκη του 1648, η απαίτηση των Ολλανδών να κλείσει το λιμάνι της Σκάλδης στο εμπόριο, κατέστρεψε το θαλάσσιο εμπόριο της Αμβέρσας και η Ολλανδία, από μη κράτος ανεδείχθη σε παγκόσμια δύναμη. Στεριά θέλουν οι Τούρκοι, αλλά το ακατανόητο θεώρημα για διζωνική –δικοινοτική ομοσπονδία στην Κύπρο συνεχίζεται. Ανάξιοι σχολιασμού και όσοι μιλούν για κατάργηση των εγγυητριών δυνάμεων, που προσφέρουν την Κύπρο στο πιάτο.
Προσβλέπουμε σε ευνοϊκότερη μεταχείριση από την νέα αμερικανική προεδρία ως να είναι άγνωστη η σχέση της Συμμαχίας με την Άγκυρα. Οι ΗΠΑ της άφησαν το πεδίο ελεύθερο στην Μ.Ανατολή και την Β.Αφρική. Ελπίζεται να ξαναθυμηθούν τον ύμνο των πεζοναυτών: «Από τους λόφους του Μοντεζούμα- Στις ακτές της Τρίπολης- Δίνουμε τις μάχες της χώρας μας- Σε αέρα, ξηρά και θάλασσα- Πρώτα αγωνιζόμαστε για το δίκαιο και την ελευθερία- Και για να διαφυλάξουμε καθαρή την τιμή μας».
Επί αιώνες τις περισσότερες μάχες για την τιμή και την ελευθερία οι Έλληνες τις έδωσαν στην θάλασσα. Αυτό προσπαθεί να αρπάξει ο εκ των Αλταΐων ορέων αφιχθείς πληθυσμός στην χερσόνησο της Μ. Ασίας. Κάποια σημασία θα έχει η θάλασσα, για να επιμένουν στο αφήγημα της Γαλάζιας Πατρίδας. Έπειτα από 17 χρόνια πολέμου ο Αννίβας ηττήθηκε επειδή οι Ρωμαίοι με τον στόλο τους απέκλεισαν τις θαλάσσιες οδούς και αναγκάστηκε σε μια επικίνδυνη πορεία στην Γαλατία. Η τεχνολογία του πολέμου άλλαξε, όχι οι βασικές αρχές του.
Ευμορφία Δημητρακοπούλου
