Σπύρος Κάνουρας: Η Ρωσία να ενταχθεί στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο

του Σπύρου Κάνουρα, Φυσικού, Συμβούλου Ανάπτυξης.

Δεν είμαι φιλορώσος. Κάθε άλλο μάλιστα! Οι Ρώσοι είναι μεγάλο έθνος και ως τέτοιο συμπεριφέρεται ανέκαθεν στα ατυχή μικρότερα έθνη, του δικού μας συμπεριλαμβανομένου. Φροντίζει για τα δικά του συμφέροντα και μόνο γι’ αυτά. Από την άλλη μεριά έχει διαχρονικώς μια πολιτική κουλτούρα αυταρχισμού και καταπίεσης του λαού που μόνο απέχθεια μου δημιουργεί.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να σιωπήσω με αυτό που βρίσκεται σ’ εξέλιξη στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι προφανές πως βόλεψε πολύ στους δυτικούς η διάλυση του κομμουνιστικού μπλοκ και της Σοβιετικής Ένωσης. Όχι μόνο γιατί έφυγε από τη μέση ένας επικίνδυνος αντίπαλος, αλλά και γιατί ο δυτικός καπιταλισμός απέκτησε νέο απέραντο ζωτικό χώρο.

Στο πλαίσιο αυτό ήλπισαν πως η Ρωσία και οι περί αυτήν θα παρέμεναν αδύναμες οικονομίες, οι οποίες θα πατρονάρονταν και θα αξιοποιούνταν δεόντως από τους δυτικούς εκμεταλλευτές. Και εάν όλα ξεκίνησαν καλά τη δεκαετία του ενενήντα με την τοποθέτηση δυτικών ανδρείκελων τύπου Γιέλτσιν, στη συνέχεια ο Πούτιν χάλασε τη σούπα καταφέρνοντας να επανισχυροποιήσει τη Ρωσία οικονομικώς και, κυρίως, στρατιωτικώς, και να διεκδικήσει και πάλι κύριο ρόλο στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα.

Αυτό που νομίζω πως καταλαβαίνω είναι πως οι δυτικοί βλέποντας την προϊούσα ισχυροποίηση των Ρώσων αποφάσισαν να τους δώσουν -πριν να είναι και πάλιν αργά- ένα ισχυρό κτύπημα και να τους ελέγξουν μέσα από μία μεγάλη ήττα. Αυτός είναι ο λόγος του προαναγγελθέντος πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος πολύ φοβάμαι πως είναι αναπόφευκτος. Αν η Ρωσία δεν τον θέλει, που λογικώς δεν πρέπει να τον θέλει, οι δυτικοί τον έχουν αποφασίσει και απλώς αναζητούν/δημιουργούν προσχήματα.

Και εάν οι Αμερικανοί είναι απλώς αυτοί που ήταν πάντα, οι Ευρωπαίοι φαίνεται πως συντασσόμενοι μαζί τους ως χρήσιμοι ηλίθιοι, αποφασίζουν για μια ακόμα φορά να αιματοκυλίσουν τη γηραιά ήπειρο καταλύοντας τα οράματα των πατριαρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μια Ευρώπη των λαών, της ειρήνης και της προόδου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να αποδεικνύει πως δεν έχει εδώ και χρόνια σχέση με τα όνειρά μας, αποτελώντας πλέον ένα μηχανισμό ελέγχου οικονομιών, κυρίως.

Οι δυτικοευρωπαίοι καπιταλιστές, αντί να εντάξουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο τη Ρωσία στο στενό είτε στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φιλοδοξούν να την καταστρέψουν ώστε στη συνέχεια να απομυζήσουν αντί να μοιραστούν -όπως θα μπορούσαν να κάνουν- με τους Ρώσους ομολόγους τους, τους τεράστιους πόρους της. Και στη συνέχεια θα μας πουν πως θα την εκσυγχρονίσουν και θα την εκδημοκρατικοποιήσουν.

Είδαμε όμως πως καταλήγουν όλες οι επιχειρήσεις βίαιης εξαγωγής Δημοκρατίας. Η Ρωσία δεν είναι ούτε Ιράκ ούτε Αφγανιστάν… Εάν ξεφύγει η κατάσταση και ο πόλεμος παύσει να είναι μεταξύ της Ρωσίας και της υποστηριζόμενης από τους δυτικούς Ουκρανίας και επεκταθεί, ή εάν κάποιος από τους αντιπάλους βλέποντας πως στριμώχνεται “θυμηθεί” το πυρηνικό του οπλοστάσιο, θα ανοίξουν πλέον οι πόρτες της κολάσεως. Η φωτιά που αυτή τη φορά θα ανάψει είναι πιθανόν να κάψει, πέρα από την αδιόρθωτη Ευρώπη, ολόκληρο τον πλανήτη.

Και οι λαοί, μουδιασμένοι από τον κορωνοϊό και τις κάθε είδους κρίσεις, φαίνεται πως έχουμε χάσει τα αντανακλαστικά μας και παρακολουθούμε “δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα”. Αυτή τη στιγμή έπρεπε να συνταράσσεται η Ευρώπη -τουλάχιστον- από διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης, δημιουργώντας ισχυρό ανάχωμα ενάντια στα τανκς και τα φοβερά φονικά όπλα που ετοιμάζονται να αρχίσουν να ξερνούν φωτιά.