ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Υπάρχουν δύο ενεργά ρήγματα στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο που ενδιαφέρουν την Ελλάδα.
Το ένα είναι το Ιράν και το άλλο η Λιβύη.
Στο Ιράν πρέπει να ευνοηθεί αλλαγή του καθεστώτος και ένταξη της χώρας στις δυτικές δομές ασφαλείας για να μειωθεί ο ρόλος της Τουρκίας.
Και επειδή αυτό ΔΕΝ θα συμβεί σύντομα (αν και κανείς δεν γνωρίζει τι τέξεται η επιούσα), η καλύτερη εξέλιξη είναι αυτή που προτείνει ο Τόμας Φρίντμαν στους Νιου Γιόρκ Τάιμς: να σταματήσει το Ιράν το πυρηνικό του πρόγραμμα και να αρθούν όλες οι αμερικανικές κυρώσεις. Οι αμερικανοί το παράκαναν. Δεν μπορούν να ζητούν απο μια χώρα (στην προκειμένη περίπτωση το Ιράν), να μην ανακατεύεται στις υποθέσεις άλλων χωρών και να το συνδέουν με τις κυρώσεις. Οι ίδιοι γιατί ανακατεύονται;
Δύσκολο να τις άρουν διότι, τώρα, ελπίζουν πως προκαλούν τη δυσαρέσκεια προς το καθεστώς και ελπίζουν στην αλλαγή του.
Το άρθρο Φρίντμαν είναι πολύ έξυπνο. Βάζει για πρώτη φορά το ερώτημα αν αξίζει να σκοτώνεσαι για μια πηγή ενέργειας που γίνεται σιγά σιγά παρελθόν. (Πετρέλαιο). Και προτείνει στον Τράμπ να απειλήσει τους αγιατολάδες όχι με την αποστολή και άλλων στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή αλλά με την απόσυρση των υπαρχόντων. Να δούμε πως το Ιράν θα αντιμετωπίσει ISIS και Αλ Κάιντα χωρίς τους αμερικανούς, λέει ο Φρίντμαν και- κατά τη γνώμη μου- έχει δίκαιο.
Στο άλλο μέτωπο, στη Λιβύη, βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκεχειρία που δεν γνωρίζουμε αν κρατήσει. πόσο θα κρατήσει και τι θα προκύψει απο αυτήν.
Η ελληνική διπλωματία στο μέτωπο αυτό θα πρέπει να ακυρώσει το σύμφωνο Ερντογάν Σάρατζ πάση θυσία.
Ο Χαφτάρ δεν ήθελε να σταματήσει την προέλασή του αλλά αναγκάστηκε μετά τη ρωσική παρότρυνση. Οι μισθοφόροι της Wagner είναι μια δύναμη στην οποία στηρίζεται όπως και η υποστήριξη της Μόσχας σε αντιαεροπορικές δυνάμεις (δεν είναι τυχαίο που ρίχνει τα τουρκικά UAV).Ίσως, η επίσκεψη του προέδρου της Λιβυκής Βουλής στην Αίγυπτο που είναι σε αντίθεση με την Τρίπολη και τον Σάρατζ, έχει να κάνει με τη συμπεριφορά της Αιγύπτου σε περίπτωση που οι Ρώσοι εγκαταλείψουν τον Χαφτάρ.
Οι Γάλλοι είναι, ως συνήθως, λόγια. Οι Ιταλοί τα έκαναν θάλασσα. Και απο την άλλη πλευρά “παίζει” η Τουρκία.
Οι δυνάμεις που επηρεάζουν τις εξελίξεις είναι αυτές που διατίθεται να ρισκάρουν. Στην προκειμένη περίπτωση Ρωσία- Τουρκία.
Τα υπόλοιπα είναι για καφέ και αναλύσεις στο Κολονάκι.