ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

1. Καταλαβαίνω ότι η ειρωνεία είναι πολύ εύκολη, αλλά επιτρέψτε μου να συνεχίσω από την άποψη του πολέμ@ρχου περί κοινής, άλλα κατά τα άλλα μη κοινής λογικής, που έχει λάβει διαστάσεις Εθνικής καταστροφής στην Ελλάδα.
   Μια ακόμη διαπίστωση είναι ότι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα είναι διαμορφωμένη ως ειρηνική, και στους απέναντι ελεγχόμενη.
   Δηλαδή για να έχουμε την απέναντι κοινή γνώμη ελεγχόμενη ας δεχθούμε το πρακτοριλίκη του προξενιού στη Θράκη, την απειλή πολέμου αν τολμήσουμε και κάνουμε χρήση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, (τώρα είναι απλά χώρος) τις παραβιάσεις, και άλλα πολλά.
   Πάμε παρακάτω, διαβάζω ότι επειδή η Τουρκία έχει τώρα μέτωπα, δεν θα τολμήσει κλπ κλπ, δηλαδή όταν θα κλείσει, που δεν θα κλείσει τα μέτωπα θα είμαστε πλυμένοι και γυαλισμένοι για να έρθουνε;
   Από όσο θυμάμαι από το 80 και μετά εκπαιδεύονται με τους Κούρδους γενιές τώρα, έχουν συνηθίσει τις απώλειες, και έχουν έμπειρες μονάδες τουλάχιστον από το 74, εδώ τι έχεις για να τους αντιμετωπίσεις, τους υπέργηρους μόνιμους υπαξιωματικούς, και υπαξιωματικούς, ή τους πάλε ποτέ πενταετής που δεν έχεις πλέον στη διάθεση σου λόγο μνημονιών,για τη Θητεία των 9 μηνών δεν το συζητάμε, τους βγάζουν έξω για να πάνε3 σε ξενοδοχείο να κάνουν μπάνιο κατά τη διάρκεια της ορκομοσίας, αλήθεια ποια άλλη χώρα έχει υπογράψει για να έχει ασυλία το πολιτικό της απόστημα τέτοια εθνικά ζημιογόνα μνημόνια με 99 χρόνια στα χαρτιά υποδούλωσης της χώρας.
   Πάμε παρακάτω, η Έλλάδα όταν έκανε την επανάσταση το 1821 είχε τους μπαρουτόμυλους στη Δημητσάνα και βγάζανε μπαρούτι μέχρι να κλείσει την ΠΥΡΚΑΛ μαζί με τις ΜΟΜΑ ΠΡΟΚΑΤ και άλλες κρατικές επιχειρήσεις ο Μεγάλος νοικοκύρης, και μιλάμε για πόλεμο με πυρομαχικά εισαγόμενα από τη Γερμανία, βλέπε Τούρκογλου, παραγγελία πυρομαχικών το 2102, είχε μετατρέψει τον Εμπορικό της στόλο σε πολεμικό και είχε αποκλείσει την Ανατολική Μεσσόγειο για αυτό και η Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής ήθελαν λύση του προβλήματος, σήμερα και κατ’ απαίτηση της Γερμανικής ένωσης, έχουμε κλείσιμο των κρατικών ναυπηγείων,(σιτίζονται ακόμη μερικοί) αλλά αυτό ντροπή και κατάντια για μια πατρίδα που έφτιαχνε πλοία από την εποχή της λάσπης.
   Έτσι λοιπόν βγαίνουν τα συμπεράσματα στα διάφορα φόρουμ, με ασκήσεις επί χάρτου, μπορεί να μας πει ένας πολέμαρχος αν υπάρχουν τα αποθέματα καυσίμων και τροφίμων σε περίπτωση σύρραξης όπως ήταν μέχρι το 1987 τουλάχιστον, φυσικά σήμερα τα έχουν εκχωρήσει τα αποθέματα στα σούπερ-μαρκετ και στις εταιρείες πετρελαιοειδών, και τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης παίζουν από το 2010 ότι δεν θα έχουμε χαρτί υγείας έτσι και σκεφτούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που επιβάλει η διαμόρφωση της όχι κοινής λογικής.
   Λοιπόν η Ελλάδα θα κονταίνει και εμείς θα παπαγαλίζουμε τον Μαραθώνα τους Μακεδονομάχους και το Αθέατο Ευρώ.
   Όσο για το “να το σκεφτούνε οι Τούρκοι για εμάς”, είναι αστείο από το 1996 και μετά, μία βόλτα έκαναν στην μη ανακηρυγμένη από εμάς ΑΟΖ επειδή τους πήρε ο αέρας, και είπανε ευτυχώς που πήγανε ξανά στην ΑΟΖ της Κύπρου.
   Πάντως το ανακοίνωσε ο Σουλτάνος ότι δεν έχει τελειώσει μαζί μας
   Τώρα γιατί όλο αυτό το σκηνικό μου θυμίζει τη πτώση της Κωνσταντινουπόλεως δεν ξέρω, μάλλον δεν διαβάζω σωστά την ιστορία, και λαός που δεν ξέρει την ιστορία τους είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

   Περιμένετε από τον εκάστοτε Τράμπφ και λοιπά κοράκια να βοηθήσουν την πτωχή, πλην τίμια, αγΕλλάς

   Ο κάθε λαός είναι άξιος της μοίρας του και έχει τις κυβερνήσεις που του αξίζουν.
   Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία.

   Απάντηση

2. Εξ ορισμού το θερμό επεισόδιο δεν απαιτεί προετοιμασία προπαγάνδας και δημιουργία κλίματος στο εσωτερικό ή το εξωτερικό της επιτιθέμενης χώρας. Ό,τι έπρεπε να κάνει εδώ η Τουρκία, το έχει ήδη κάνει. Άρα, θερμό επεισόδιο μπορεί να έχουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή, και αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε “ελεγχόμενη” εκ των άνω τοπική σύγκρουση μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, μέχρι να παρέμβουν οι άνωθεν και να μας καθίσουν, θέλουμε δεν θέλουμε τότε, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εδώ σημασία έχει αυτό που είπε ο Τραμπ στην Μητσοτάκη όταν ο τελευταίος του είπε ότι θα χτυπήσουμε αν μας προκαλέσουν οι Τούρκοι: “Κι αν χάσετε;” Ε λοιπόν, αν χάσουμε, θα υποκύψουμε και θα στρέξουμε σε όλα όσα μας ζητάνε τώρα οι Τούρκοι. Ή περίπου όλα. Και πάντως, στην εμπλοκή τους στις ήδη ανατεθειμένες συμβάσεις. Π.χ., θαρθούν τα ΕΛΠΕ και θα συμφωνήσουν να δώσουν το μερίδιό τους στην Τουρκική εταιρία υδρογονανθράκων έναντι συμβολικού τιμήματος για να τηρούμε και τα προσχήματα. Πάντως, οι συμβάσεις της Total και της Exxon Mobil και της Eni στην περιοχή, θα μείνουν ανέγγιχτες.

   Τώρα, είν’ αλήθεια ότι από την πολιτική του rapprochement των Γιώργου Παπανδρέου και Ismael Cem (του συγχωρεμένου, που κάποιος πρέπει να πάει ν’ ανάψει ένα κεράκι στον τάφο του, ευτυχώς ο δικός μας ο Γιώργος ζει και μπορεί και να βασιλεύσει ξανά, κανείς δεν ξέρει…) στα τέλη της δεκαετίας του ’90, είχαμε θεαματικά αποτελέσματα στο εσωτερικό της Τουρκικής κοινωνίας. Πριν 5-6 χρόνια, θυμάμαι, είχε γίνει μια έρευνα στην Τουρκία, ποιος πιστεύουν ότι είναι ο εχθρός τους. Πρώτη φυσικά ήρθε η Αμερική (διότι, οι Τούρκοι είναι πολύ βαθιά αντιαμερικάνοι, πρέπει να ξέρετε). Ξέρετε τί είπανε για την Ελλάδα; 2% !!! Μόλις το 2% της κοινής γνώμης πίστευε τότε στην Τουρκία ότι η Ελλάδα ήταν εχθρός της. Και με όλα όσα έγιναν στο μεταξύ σε επίπεδο επιχειρηματικότητας, εμπορικών εξαγορών, πανεπιστημιακών ανταλλαγών, Μπουτάρη με την μαζική έλευση Τούρκων τουριστών στη Θεσσαλονίκη, Survivor (μην το γελάτε!), πιστεύω ότι κανείς σοβαρός άνθρωπος στην Τουρκία δεν πιστεύει ότι κινδυνεύει από την Ελλάδα.

   Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν είν’ εύκολο για τον Ερντογάν να κάνει πόλεμο στην Ελλάδα. Ο πόλεμος απομακρύνεται όταν οι δυο λαοί, δεν πάει το μυαλό τους ότι μπορεί να γίνει πόλεμος μεταξύ τους. Όταν είναι unthinkable, αδιανόητο, ότι μπορεί να πολεμήσουν οι δυο λαοί. Αυτό είπε ο Robert Schuman στην Αίθουσα των Ωρολογιών στο Παρίσι στους Γερμανούς: Πρέπει να δημιουργήσουμε τέτοιους δεσμούς μεταξύ των λαών μας ώστε ένας νέος πόλεμος (ο τρίτος…) να είναι αδιανόητος. Και τα κατάφερε.

   Γι’ αυτό, φίλοι, το κεντρικό πρόβλημα είναι αν η Τουρκία θα μπει στην ΕΕ ή αν θα μείνει εκτός και με ποια σχέση θα μείνει εκτός.

   Εμάς μάς συμφέρει να μπει. Για τον παραπάνω λόγο.

   Διότι σήμερα, υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι δεν θα είχαμε κιόλας φτάσει σε συμφωνία συνεκμετάλλευσης, όχι μόνο του Αιγαίου, αλλά και του Ιουνίου σάς λέω εγώ, αν δίπλα μας, δεν είχαμε την Τουρκία, αλλά το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο;;;

   Υπάρχει;;;; Δεν υπάρχει.

   Απάντηση

   • “πιστεύω ότι κανείς σοβαρός άνθρωπος στην Τουρκία δεν πιστεύει ότι κινδυνεύει από την Ελλάδα”. Και καλά κάνει. Κι εγώ πιστεύω ότι κανείς σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα δεν πιστεύει ότι δεν κινδυνεύει από την Τουρκία και καλά κάνει.

     Η σχέση Γερμανίας-Γαλλίας είναι η ίδια μ΄ αυτήν Ελλάδος-Τουρκίας;

     Όταν η Τουρκία μπει στην ΕΕ θα αλλάξει νοοτροπία και τακτική; Εδώ γελά και το παρδαλό κατσίκι. Δεν βλέπετε ότι τούς δουλεύει όλους και η ΕΕ, με πρώτη και καλύτερη την ηγέτιδά της Γερμανία, σκύβει το κεφάλι;

     Απάντηση

     • Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί είναι σωστοί.

       Όσο για τη σχέση Γερμανίας-Γαλλίας, προφανώς και δεν είναι τώρα η ίδια με αυτήν που ήταν. Ξέρετε, όμως, ποια ήταν; Ήταν αυτή που αιματοκύλισε δυο φορές τον κόσμο στις αρχές και στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, προκαλώντας δυο παγκόσμιους πολέμους!!!

       Δείτε τώρα πού βρίσκονται οι σχέσεις αυτές, χάρη στην ένωση της Ευρώπης.

       Απάντηση

       • Η ιστορία κάνει κύκλους, και οι μόνοι που δεν την “διαβάζουμε” είμαστε εμείς.

         Απάντηση

       • Αναφέρομαι στο σήμερα, κ. καθηγητά.

         “Διότι σήμερα, υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι δεν θα είχαμε κιόλας φτάσει σε συμφωνία συνεκμετάλλευσης, όχι μόνο του Αιγαίου, αλλά και του Ιουνίου σάς λέω εγώ, αν δίπλα μας, δεν είχαμε την Τουρκία, αλλά το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο;;;”

         Ναι, εγώ. Εκτός κι αν μάς τα είχαν πάρει, λόγω χρέους, που δεν ξέρομε αν συμβεί κι αυτό στο μέλλον. Ξέρομε τι ακριβώς έχομε υποθηκεύσει;

         Απάντηση

         • Ξέρουμε τί έχουμε υποθηκεύσει: Ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει υπό την ομπρέλλα του το λεγόμενο Υπερταμείο. Ανά πάσα ώρα και στιγμή δε, μπορούν να εντάξουν στο Υπερταμείο και την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ). Αυτή είναι όπως η ΔΕΘ ένα πράμα, για να σας δώσω να καταλάβετε. Την οποία ΔΕΘ, την έχουνε εντάξει στο Υπερταμείο.

           Οι συμβάσεις παραχώρησης για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας (και γενικότερα η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου) είναι -κυριολεκτικώς- ο από μηχανής θεός μας, για να μας ξεπληρώσει ένα χρέος, που μακροπρόθεσμα γνωρίζουμε ότι δεν είναι βιώσιμο. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε το χρέος μας. Το δράμα θα το αποφύγουμε εάν εμφανιστεί ένας από μηχανής θεός, όπως γινόταν στην αρχαία τραγωδία, και μας σώσει. Αυτός δεν είν’ άλλος στην προκειμένη περίπτωση από τον ορυκτό μας πλούτο (μην ξεχνάτε ότι ο θεός Ήφαιστος ήταν ανώτερος της Δήμητρας στην αρχαιότητα. Είδατε τί ναό του φτιάξανε οι Αθηναίοι; Πρόκειται για τον πιο καλοδιατηρημένο ναό της αρχαιότητας!!! Τέτοιο σεβασμό τού έτρεφαν.).

           Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να αποκτήσουμε απρόβλεπτα έσοδα στο μέλλον, ώστε να αποφύγουμε μια νέα πτώχευση.

           Το πρόβλημά μας με την Τουρκία είναι ότι, σαν μεγάλη και διαρκώς ενισχυόμενη δύναμη που είναι, αποκτά ιμπεριαλιστική συμπεριφορά και δεν είναι για να την εμπιστεύεται κανείς ότι σήμερα θα συμφωνήσει αυτό και αύριο θα το τηρήσει. Με αυτά τα μυαλά που κουβαλάει και όσο διευρύνεται η ισχύς της, κανείς δεν την εμπιστεύεται. Ούτε και πρέπει.

           Η Τουρκία εδώ και δεκαετίες βρίσκεται σε μια διαρκή διεκδίκηση με τρόπους αντίθετους προς το διεθνές δίκαιο. Το ότι θα υπογράψει μια σύμβαση σήμερα, δεν σημαίνει και ότι θα την τηρήσει αύριο.

           Ούτε και ο Χίτλερ τήρησε το σύμφωνο μη επίθεσης που υπέγραψε στο Μόναχο με τον Τσάμπερλαιν, ξέρετε. Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα με μια πολύ ισχυρή δύναμη, που δεν ξέρουμε (όχι μόνο εμείς) αν μοιραία θα οδηγηθούμε κάποια στιγμή σε οριστική ρήξη (όχι απλά θερμό επεισόδιο).

           Μόνο που με τους Γερμανούς βρήκαμε στη συνέχεια ένα modus vivendi, προκειμένου να ξεδιπλώσουν την αστείρευτη δημιουργικότητά τους, ώστε να μη νιώθουν ότι περιορίζονται. Έτσι, 60 χρόνια μετά, τέθηκαν επικεφαλής της Ευρώπης, με ειρηνικό τρόπο αυτή τη φορά.

           Αυτό θέλουν και οι Τούρκοι. Ένα πεδίο στο οποίο θα ξεδιπλώσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Τους το αρνούμαστε στην Ε.Ε. και μάλλον τους κοροϊδεύουμε δημιουργώντας τους ελπίδες ότι κάποτε μπορεί να γίνουν μέλος της. Ενώ, με μια άλλη εταιρική σχέση, μπορεί και να γινόταν η δουλειά. Πλην όμως, η δική μας παρουσία εντός της ΕΕ, όπως και των Κυπρίων, με τους Τούρκους εκτός, δημιουργεί ανισορροπίες στην περιοχή.

           Μια λύση θα ήταν να αποκτήσουμε το ίδιο επίπεδο σχέσεων με την ΕΕ τόσο εμείς με τους Κυπρίους, όσο και η Τουρκία. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει ο ελληνισμός τα επόμενα χρόνια. Παρολίγον να συμβεί το 2015. Όταν πήγε να συμβεί κάποια στιγμή, όμως, τίποτα δεν μας εγγυάται ότι δεν θα συμβεί σε μια επόμενη.

           Γι’ αυτό, θα πρέπει να κινητοποιήσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τον από μηχανής θεό μας. Οι Τούρκοι, όμως, το ξέρουν και δεν μας αφήνουν να το κάνουμε. Μαζί με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, δουλεύουν για τη μέρα που θα μας κοντύνουν εθνικά για ν’ ανέβουν αυτοί περιφερειακά. Αυτός είναι ο στόχος τους: πώς θα μετατραπούν σε αδιαφιλονίκητη περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή. Όχι να μπουν στην Ε.Ε. Αγγλία και Τουρκία θέλουν να κάνουν σάντουιτς την Ε.Ε. Με τις ευλογίες και του Τραμπ. Η Πύλη θέλει να συνδιαλέται ως ίση προς ίση με την Ε.Ε. Δεν θέλει να μπει στην Ε.Ε.

           Τώρα σας είπα πολλά. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Και μεγάλο ρόλο (κεντρικό θα έλεγα) σε αυτό, θα παίξει (παίζει ήδη) το μεταναστευτικό.

           Μεταναστευτικό, brain drain, χρέος και υδρογονάνθρακες είναι τα πεδία στα οποία θα κριθεί η επιβίωση του ελληνισμού τα επόμενα χρόνια.

         • Απορώ τι νόημα έχει αυτό το “σεντόνι” και πού ακριβώς διαφωνείτε μαζί μου. Στο 2.1 έθεσα το ερώτημα “Όταν η Τουρκία μπει στην ΕΕ θα αλλάξει νοοτροπία και τακτική;” και γράφω και κάτι άλλο. Προφανώς όχι. Τότε γιατί υποστηρίζετε την είσοδό της στο υπό διάλυση club; Τώρα αντιφάσκετε λέγοντας “Η Πύλη θέλει να συνδιαλέται ως ίση προς ίση με την Ε.Ε. Δεν θέλει να μπει στην Ε.Ε.”. Τελικά, τι θέλετε, κ. Γκλαβίνη, διότι μάλλον μπερδεμένα τα λέτε.

       • Επειδή την ατυχή σύγκριση Γερμανίας-Γαλλίας και Τουρκίας-Ελλάδος κάνει κι άλλος εδώ μέσα, πρέπει να επισημανθεί και τούτο: Η Γερμανία ηττήθηκε και στους δύο ΠΠ και μάλιστα στον Β’ υπέστη μεγάλη καταστροφή. Ακολούθησαν πολλά χρόνια πλύσης εγκεφάλου, που τούς είχε δημιουργήσει φοβερά αισθήματα ενοχής. Κυριολεκτικώς τούς “ψάρωσε”, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ουδέποτε συνέβη κάτι παρόμοιο στην Τουρκία, η οποία έκτισε το κράτος της κυριολεκτικώς επί πτωμάτων και ουδέποτε έδωσε λόγο γι αυτό σε κανέναν. Αντιθέτως, είναι η “αγαπημένη” όλων και όλοι θέλουν την συνεργασία/συμμαχία μαζί της. Μην συγκρίνετε, λοιπόν, τομάτες με μήλα, επειδή και τα δύο είναι κόκκινα. Είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

         Απάντηση

3. Εύγε Παναγιώτη.

   Απάντηση

4. Δεν ξοδεύει τόσο διπλωματικό κεφάλαιο -όπως θα έλεγε και ο κ.Κοτζιάς- ούτε δημιουργεί τόσους εχθρούς για να ”κιοτέψει” και να μη κάνει ”εναρξη των εργασιών”του πολέμου με την Ελλαδα ο κ.Ερντογάν ,που αυτή την εποχή είναι η αιχμή του δόρατος του σχεδιαζομένου από το 1939 με την ”ενθυλάκωση” της Αλεξανδρέτας από την Συρία ,αν όχι από την επομένη της Συνθήκης της Λωζάνης με την οποίαν μας άφησε ”αμανάτι” την συμπαγή Μουσουλμανική μειονότητα στην Δυτική Θράκη μας.
   Απλώς περιμένει σαν τον υπομονετικό κυνηγό την αφορμή ,όπως και στις 20 Ιουλίου 1974.
   Δεν βγάζει μιλιά ούτε και ο Ποντιακής καταγωγής Δήμαρχος της Κων/πόλεως ,γιατί και το κόμμα του διαγκωνίζεται σε ”πολεμοκάπηλο”-όπως θα έλεγε ο κ.Τσίπρας- πατριωτισμό τον κ. Ερντογάν.
   Φυσικά ,αν καταφέρει και χωρίς ”να ανοίξει μύτη” να μας ”φέρει στα νερά του Καστελόριζου ”,με έξωθεν παρεμβάσεις ,η, με πρόθυμες κυβερνήσεις -το ζήσαμε στο Σκοπιανό-τόσο το καλύτερο .
   Αλλά θα μας φοβερίσει αλά Ίμια ,θα παρεμβληθεί κανένα αεροπλανοφόρο -να προλάβει το κακό- και στη συνέχεια θα συζητούμε χρόνια -σαν το Κυπριακό- την μοιρασιά των ιματίων της Ανατολικής Μεσογείου ,που ακόμη δεν ξέρουμε τι θησαυρούς κρύβει -και θα αργήσει να το μάθουμε- ,αλλά θα συμφωνήσουμε προκαταβολικώς ,γιατί το ΝΑΤΟ -ΗΠΑ έχουν και άλλα προβλήματα να λύσουν (Ιράν ,Κίνα κλπ).
   Σίγουρα θα αλλάξει η στάση της Τουρκίας αν ποτέ μπει στις Ευρωπαικές Κοινότητες ,γιατί εκεί θα έχει ημερέψει κατά την συζήτηση των 26 Κεφαλαίων που προπαιτούνται της εισόδου της και θα έχει ισότιμη ψήφο με την Μάλτα ,που δεν την βρήκε ο Οθωμανικός στόλος της – γνωστό το Μάλτα γιοκ -.
   Είδαμε τι έπαθε το Ηνωμένο Βασίλειο και με την Ελισάβετ Βασίλισσα .
   Το έδιωξαν και έφυγε ”με την ουρά στα σκέλια” .
   Όσοι-τέλος πάντων – αμφιβάλλουν ας διαβάσουν τις Ευρωπαικές Συμβάσεις ,αρχική και εισδοχής νέων κρατών.
   Θα το ξαναγράψουμε . Ας είναι καλά , εκεί που είναι και ο παππούς Καραμανλής και οι Κληρίδης και Τάσσος Παπαδόπουλος ,που έβαλαν την Ελλάδα και την Κύπρο στις Ευρωπαικές Κοινότητες.

   Απάντηση

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.