Ποιος ήταν πραγματικά πίσω από τη βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

National Interest

15 Νοεμβρίου 2022

Robert Ellis

Εν μέσω πτώσης στα ποσοστά αποδοχής του Ερντογάν ενόψει των εκλογών του επόμενου Ιουνίου, υπάρχουν λόγοι για κάποιο σκεπτικισμό σχετικά με το ποιος διέπραξε την επίθεση.

Η έκρηξη της Κυριακής στην πιο πολυσύχναστη οδό της Κωνσταντινούπολης, την Istiklal Caddesi, που σκότωσε έξι και τραυμάτισε ογδόντα έναν, ήταν ξαφνική και φρικτή. Ένας καλός Τούρκος φίλος μου, πρώην διοικητής αρμάτων μάχης, μου έστειλε μήνυμα από την Κωνσταντινούπολη: «Ελπίζω ότι θα είναι μια ευκαιρία για τις δυτικές χώρες (ΗΠΑ, κ.λπ.) να δουν ποιον υποστηρίζουν και για τι;» Και «αυτές οι τρομοκρατικές επιθέσεις προκαλούν αύξηση των ψήφων του Ερντογάν».

Αυτού του είδους τα περιστατικά, αν και όχι συχνά, είναι χαρακτηριστικό της τουρκικής ζωής. Κατά τη διάρκεια του «βρώμικου πολέμου» της Τουρκίας με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) από το 1984 έως το 1999, υπήρξαν πολλά τέτοια περιστατικά. Το 1993, ο ερευνητής δημοσιογράφος Ugur Mumcu σκοτώθηκε από παγιδευμένο αυτοκίνητο και το έγκλημα παραμένει άλυτο.
Οι τουρκικές αρχές συμπεριφέρθηκαν με αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα. Η δράστης, μία Σύρια υπήκοος ονόματι Ahlam Albashir, συνελήφθη γρήγορα και φωτογραφήθηκε φορώντας μια κουκούλα με τη λέξη «New York». Η Albashir φέρεται επίσης να παραδέχτηκε ότι είχε εκπαιδευτεί ως «ειδική αξιωματικός πληροφοριών» από το PKK/YPG (τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Μονάδες Προστασίας του Λαού) στη Συρία.

Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εντολή για την τρομοκρατική επίθεση ήρθε από το Ayn al-Arab στη βόρεια Συρία, όπου το PKK/YPG έχει την έδρα του στη Συρία. Λόγω της υποστήριξης των ΗΠΑ προς το YPG και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), οι οποίες ηγούνται με το YPG στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο Σοϊλού απέρριψε τα συλλυπητήρια μηνύματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ωστόσο, εν μέσω πτώσης στα ποσοστά αποδοχής του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενόψει των προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών του επόμενου Ιουνίου, υπάρχουν λόγοι για κάποιο σκεπτικισμό. Έρευνα έχει δείξει ότι τα ποσοστά του Ερντογάν αυξήθηκαν μετά τις τέσσερις προηγούμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία, αλλά μια νέα εισβολή το περασμένο φθινόπωρο εμποδίστηκε από την αντίθεση Ρωσίας και Ιράν.

Τόσο το PKK όσο και οι SDF έχουν αρνηθεί την ευθύνη και η συνεχιζόμενη εμπλοκή της Τουρκίας στο Ιράκ αποκλείει μια νέα διασυνοριακή επιχείρηση στη Συρία. Αντίθετα, η Τουρκία επιλέγει να εναντιωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Abdüllatif Sener, ιδρυτικό μέλος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και νυν βουλευτής της αντιπολίτευσης, δήλωσε προηγουμένως ότι ο Ερντογάν θα ήταν έτοιμος να παρασύρει την Τουρκία σε έναν εμφύλιο πόλεμο για να διατηρήσει την εξουσία.

Τον Ιούνιο του 2015, το AKP έχασε την πλειοψηφία όταν το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) ξεπέρασε το εκλογικό όριο και κέρδισε 80 από τις 550 έδρες του κοινοβουλίου. Κατά συνέπεια, σε μια συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ερντογάν αναζωπύρωσε τον πόλεμο με το PKK και ανέκτησε την πλειοψηφία του AKP στις πρόωρες εκλογές του Νοεμβρίου 2015.

Υπήρξε κάποια συζήτηση σχετικά με το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ο πρόεδρος της Τουρκίας προκειμένου να αποτρέψει ένα δημοκρατικό αποτέλεσμα στις εκλογές του επόμενου Ιουνίου.

Πράγματι, ο ηγέτης του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς βρίσκεται στη φυλακή από το 2016. Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Ekrem Imamoglu, ένας ισχυρός ανταγωνιστής, αντιμετωπίζει τέσσερα χρόνια φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων. Και η κυβέρνηση σχεδιάζει να ανακαλέσει τη βουλευτική ασυλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, καθώς και την βουλευτική ασυλία άλλων εξήντα τεσσάρων βουλευτών.

Λίγο πριν από τις τοπικές εκλογές στην Τουρκία στα τέλη Μαρτίου 2014, εμφανίστηκε μια κασέτα απο τη συνάντηση Εθνικής Ασφάλειας μεταξύ του Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, του υφυπουργού Φεριντούν Σινίρογλου, τουΥπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Yasar Güler και του επικεφαλής του Εθνικού Οργανισμού Πληροφοριών (MIT) Hakan Fidan.

Η ηχογράφηση υποδήλωνε ότι σχεδιάστηκε μια ειδική επιχείρηση για να δώσει στον τουρκικό στρατό την ευκαιρία να επέμβει στη Συρία. Αφού ο Σινίρογλου ζήτησε δικαιολόγηση, ο Φιντάν απάντησε: «Μπορώ να παράσχω αιτιολόγηση αν χρειαστεί». Ο Σινίρογλου αντέτεινε επίσης ότι «η εθνική μας ασφάλεια έχει γίνει μια κοινή, φθηνή στολή εσωτερικής πολιτικής», αλλά υπήρξε συμφωνία να μην υποχωρήσουν. Ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν κατήγγειλε τη διαρροή ως «κακή», αλλά η αυθεντικότητά της δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.

Η αναφορά του βραβευμένου με Πούλιτζερ Seymour M. Hersh έθεσε ένα παρόμοιο ερωτηματικό σχετικά με την επίθεση σαρίν στο προάστιο της Γούτα της Δαμασκού τον Αύγουστο του 2013, η οποία αναμενόταν να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να περάσουν την «κόκκινη γραμμή» του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.

Στο βιβλίο του After ISIS, ο βετεράνος ρεπόρτερ της Μέσης Ανατολής Seth Frantzman κατέγραψε ότι το ISIS διαχειριζόταν ένα σημαντικό δίκτυο εξαγορών και μια απευθείας γραμμή προμήθειας εκρηκτικών και προπελών στην Τουρκία.

Επιπλέον, ένα πρόσφατο υπόμνημα από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανέφερε ότι το ISIS συχνά βασιζόταν σε υλικοτεχνικούς κόμβους στην Τουρκία για τη μεταφορά κεφαλαίων.

Το 2015, μετά από το πιο θανατηφόρο τρομοκρατικό επεισόδιο στην τουρκική ιστορία σε μια ειρηνική συγκέντρωση στην Άγκυρα, ο Ερντογάν κατηγόρησε για την επίθεση μια «τρομοκρατική συλλογικότητα» που αποτελείται από το PKK, το ISIS, τη συριακή υπηρεσία πληροφοριών και το Κουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης της Συρίας (PYD). ). Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι οι δράστες ήταν δύο βομβιστές αυτοκτονίας του ISIS.

Όσον αφορά τις εκλογικές προοπτικές του Ερντογάν, ο αναλυτής Γκρεγκ Κόπλεϊ είναι κατηγορηματικός: «Ο Ερντογάν έχει περιορισμένο χρόνο για να ανακτήσει τη θέση του, είτε εκλογικά είτε, λόγω έκτακτης ανάγκης εθνικής ασφάλειας, μέσω της επιβολής κάποιας μορφής ανωτέρας βίας για να ακυρώσει ή να αποτρέψει τις επόμενες εκλογές».

«Ο Ερντογάν, σε τελική ανάλυση, επινόησε να οργανώσει μια «αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος» στις 15–16 Ιουλίου 2016, προκειμένου να αποσπάσει και να καταστείλει τους πολιτικούς και στρατιωτικούς του αντιπάλους, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που οι Ναζί του Αδόλφου Χίτλερ οργάνωσαν ένα κατασκευασμένο πραξικόπημα. από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 1934».

*Ο Robert Ellis είναι διεθνής σύμβουλος στο RIEAS (Institute Research for European and American Studies) στην Αθήνα.

Φωτογραφία Reuters.

National Interest

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα