Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής
Το εθνικό έγκλημα των τρένων, 28/2/2023, δεν είναι μεμονωμένο «ανθρώπινο λάθος», όπως προσπάθησε να το υποβαθμίσει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Δεν είναι τυχαίο γεγονός, αλλά ένα ακόμη εθνικό έγκλημα στο πλαίσιο των εγκλημάτων της Μεταπολίτευσης. Μια 50χρονη περίοδος αντι-Δημοκρατίας, Εθνομηδενισμού, διάλυσης, αίματος και θανάτου, η πιο αιματηρή της νεότερης ελληνικής ιστορίας, ενώ στη χώρα μας, επισήμως τουλάχιστον, δεν υπήρχε/υπάρχει «Εμφύλιος Πόλεμος». Συνένοχοι στο μεγάλο θανατικό οι ψηφοφόροι/πελάτες των κομμάτων του Ενιαίου Κυβερνητισμού[1] , ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Αριστερά, που ανέχτηκαν ή ενθάρρυναν την Τρομοκρατία και το Κράτος Βίας και διάλυσης.
Η αιματοβαμμένη πορεία της Μεταπολίτευση ξεκινά σχεδόν με την έναρξή της, 1975, με πολιτική τρομοκρατία και δολοφονίες, από την Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, –«Μαρξιστική Αντιιμπεριαλιστική» στις «Προκηρύξεις» της. Τις δολοφονίες επικροτούσαν πολιτικοί σχηματισμοί, οργανώσεις, ακόμη και κόμματα εντός ή εκτός Βουλής. Ένα πολυπληθές τμήμα αφιονισμένων ψηφοφόρων/πελατών ζούσε το «όνειρο μιας υπερ-κομμουνιστικής ολοκλήρωσης», μέσω της «νέας ΟΠΛΑ», τασσόμενο φανατικά υπέρ των δολοφονιών και της «‘‘επανάστασης’’ που θα ολοκληρωνόταν». Επί 27 χρόνια (27 ολόκληρα χρόνια!!!) οι κυβερνήσεις Καραμανλή–Παπανδρέου, απόλυτα διαβρωμένες και σε θέματα Εθνικής Ασφάλειας, παρακολουθούσαν παθητικά το αίμα να ρέει, ενώ παράλληλα διέλυαν το κράτος και υπονόμευαν την Δημοκρατία.
Το κλίμα αλλάζει –χωρίς αποτέλεσμα– μετά τη δολοφονία Μπακογιάννη, 26/9/1989, καθώς τα υπόλοιπα θύματα προφανώς «δεν είχαν ψυχή». Η 17 Νοέμβρη τερματίζει τυχαία την δράση της, το 2002, μετά από 23 δολοφονίες επιφανών Ελλήνων, διπλωματών, οικονομικών παραγόντων, πολιτών, στρατιωτικών, αστυνομικών και ξένων στρατιωτικών. Παράλληλα διέπραττε βομβιστικές επιθέσεις, αρπαγές οπλισμού, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και ληστείες τραπεζών.
Στη Μεταπολίτευση έδρασε πλήθος τρομοκρατικών οργανώσεων. Ενδεικτικά:
Ο «ΕΛΑ», από 29/4/1975. Η «Επαναστατική Οργάνωση Οχτώβρης ’80», που ανέλαβε την ευθύνη για τον ολοσχερή εμπρησμό, 19/12/1980, των πολυκαταστημάτων «Μινιόν» και «Κατράντζος Σπορ», στο κέντρο της Αθήνας. Σε εμπρησμό οφείλεται και η ολοσχερής καταστροφή από μολότοφ, 10/1/1991, του υπερκαταστήματος «Κ. Μαρούσης», Πανεπιστημίου-Θεμιστοκλέους.
Η «Επαναστατική Μαχόμενη Αριστερά» (EMA) – «1η Μάη», 1985. Το 1989 η «1η Μάη» αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία του αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Βενάρδου. Το 1990 η «1η Μάη» ενώνεται με τον «ΕΛΑ». Σε ένα από τα «τυφλά» χτυπήματά τους, 1994, με βόμβα σε λεωφορείο της αστυνομίας, δολοφονείται ο αστυνομικός υποδιευθυντής Απόστολος Βέλλιος.
Η «Αντικρατική Πάλη», σχετίζεται με τις δολοφονίες Εισαγγελέως Γ. Θεοφανόπουλου, 1/4/1985, και των συνοδών χρηματαποστολής: Γ. Πανταζόπουλου και Μ. Τσιμπούρη. Η «Επαναστατική Αλληλεγγύη», σχετιζόμενη με την δολοφονία του ψυχιάτρου των φυλακών Κορυδαλλού Μάριου Μαράτου, 19/2/90. Οι «Επαναστατικοί Πυρήνες» στους οποίους αποδίδεται η δολοφονία της υπαλλήλου Ασφαλιστικής Εταιρείας, Βιργινίας Κωνσταντίνου και ο τραυματισμός 30χρονου συνάδελφού της.
Ο «Επαναστατικός Αγώνας», 2003–2017. Οι «Πυρήνες της Φωτιάς» (2008–σήμερα) συνδέονται με την δολοφονία, 19/8/2012, του Δημήτρη Μίχα, 53χρονου οδηγού ταξί που προσπάθησε να σταματήσει τους δράστες ληστείας τράπεζας. Η «Σέχτα των Επαναστατών» (2009–σήμερα), η οποία φέρεται να έχει αναλάβει την ευθύνη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, 19/7/2010.
Στις 18/9/2013 ο Γ. Ρουπακιάς, στέλεχος της «Χρυσής Αυγής», την οποία επέτρεψε να συγκροτηθεί σε κόμμα ο Άρειος Πάγος του Κράτους της Μεταπολίτευσης, δολοφόνησε τον μουσικό Παύλο Φύσσα. Οι «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» φέρονται ότι την 1η/11/2013, δολοφόνησαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής Γ. Φουντούλη και Μ. Καπελώνη, με τους δράστες να παραμένουν άγνωστοι, ασύλληπτοι και επικηρυγμένοι. Το κουβάρι των συγκοινωνούντων οργανώσεων της Τρομοκρατίας είναι μεγάλο, πυκνό και πλήθος αδικημάτων παραμένουν ανεξιχνίαστα.
Το μεταπολιτευτικό σύστημα ολιγαρχικής εξουσία δημιούργησε και τους όρους/οργανώσεις «Αντιεξουσιαστικός Χώρος» και «Γνωστοί Άγνωστοι». Έτσι, στις 5 Μαΐου, 2010, οι «Γνωστοί Άγνωστοι» προκαλούν με μολότοφ τον ολοσχερή εμπρησμό της τράπεζας Marfin, δολοφονούν 3 αθώους, εκ των οποίων μία έγκυος 4 μηνών και τραυματίζουν 21 ανθρώπους.
Ο «Πόλεμος πόλεων» της Μεταπολίτευσης συνεχίζεται επί 50 χρόνια αίματος και βίας, χωρίς να έχει γραφτεί ακόμη το τέλος του και εναλλάσσεται με τους νεκρούς που προκαλεί συνεχώς το Κράτος διάλυσης.
[1] https://romanosg.blogspot.com/2023/03/50.html
Η θεσμική βάση της μεταπολίτευσης είναι το Σύνταγμα του 1975 (πνευματικό δημιούργημα του Κ. Τσάτου). Το σύνταγμα αυτό θεμελιώνει το πολιτειακό σύστημα της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας με όλα τα παρεπόμενά της. Πέρα από τις επισημάνσεις των
παθογενειών της μεταπολίτευσης, χρειάζονται και προτάσεις για το το τί είδους πολίτευμα θα
θέλαμε να έχουμε στη χώρα μας. Θέλουμε δημοκρατικό πολίτευμα, ή κάποιο από το εύρος:
[Πεφωτισμένη δεσποτεία, κοινοβουλευτική ολιγαρχία]
Με ενδιαφέρον θα ήθελα να ακούσω τις προτάσεις σας.
Όταν ο κ. αρθρογράφος θεωρεί αρχική αιτία της Μεταπολιτευτικής παρακμιακής πορείας μας το Σύνταγμα του 1975 και όχι την αναθεώρηση του 1986 ,που καθιέρωσε την πρωθυπουργική κοινοβουλευτική μονοκρατορία, αβίαστα εξάγεται το συμπέρασμα ότι εξαιρεί της κριτικής του τον ηθικό-αν μη τι άλλο -αυτουργό Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν κατάφερε μεν να μας φέρει τον τρίτο δρόμο για τον σοσιαλισμό ,αλλά υπέσκαψε τα θεμέλια όχι του κράτους της Δεξιάς ,αλλά του αστικού μας κράτους ,που έκτοτε έγινε αυτό που πια δεν αντέχουμε ,αλλά ελπίζουμε να αλλάξουμε ,εφόσον αλλάξουν όσοι συνέβαλαν -γνωρίζουμε όλοι ποιοι-στην σημερινή κατάντια μας, κάτι που μέχρι τώρα δεν βλέπουμε , όπως δεν βλέπουμε και ηγέτη -οδηγό – στο προσκήνιο , γιατί χωρίς ”γκεσέμι”-παράδειγμα , δεν συμφιλιωνόμαστε.
Μετά την δικτατορία, κάνοντας εσφαλμένη εκτίμηση τής καταστάσεως, ο Καραμανλής άφησε πολύ χαλαρά τα λουριά, επειδή, λέει, ο κόσμος είχε καταπιεσθεί πολύ επί 7 χρόνια. Έτσι αναπτύχθηκαν πάσης φύσεως συμμορίες, η παιδεία παραδόθηκε στην Αριστερά και η οικονομία στους εργατο-αγροτοπατέρες. Προφανέστατα δεν είναι θέμα συντάγματος, αλλά εσφαλμένης πολιτικής, που ενθάρρυνε την αναρχία, στην οποία ρέπει ο Έλληνας.
Δεν συνέβησαν, για παράδειγμα, τα ίδια στην Ισπανία, μετά από 37 χρόνια δικτατορίας, ούτε στην Πορτογαλία μετά από 40.
Το κράτος διαλύεται επιβεβαιώνοντας το ρηθέν υπό τού Παπαδοπούλου “ο Έλλην δεν είναι ώριμος δια δημοκρατίαν”.
Ας το ξαναγράψουμε για να το εμπεδώσουμε. Τα ανόμοια δεν συγκρίνονται και η απάντηση είναι ότι και η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν δικτατορίες από το 1936 -και φυσικά δυο γενιές πειθαρχημένων πολιτών- και μετά τις δικτατορίες δεν είχαν τον κλασικό δημεγέρτη Ανδρέα Παπανδρέου που όλα τον έφταιγαν από το 1974 και τα ξερίζωσε σε μια 8ετία 1981-89 .
Συγγνώμη αν θίγω τον ηγέτη άλλων ,αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ωραία η ιστορική αναδρομή στους οπλισμένους κόκκινους φασίστες, αλλά ας πούμε και το εξής.
Η περίπτωση 17Ν έδειξε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τι σημαίνει ΔΥ στο Ελλαδιστάν. Εν προκειμένω, Αστυνομία, ΕΥΠ και λοιποί άχρηστοι κηφήνες.
Χαμπάρι δεν είχαν πάρει τα άτομα για δεκαετίες και εκείνη η φάση στη Λουίζης Ριανκούρ, χαρακτηριστική του “Καφενείον η Ελλάς”.
@ Σ.Α.Ν. March 16, 2023 At 9:50 pm
Αντιλαμβάνομαι ότι έχεις δυσχέρεια στην (κατα)νόηση, αλλά αυτό που έγραψα είναι μάλλον απλό ακόμη και για παιδιά τού δημοτικού. Εάν οι Έλληνες ήσαν πιεσμένοι μετά από 7 χρόνια δικτατορίας, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι θα ήσαν λιγότερο μετά από 37 και 40 αντιστοίχως; Και πού κολλά πάλι ο Παπανδρέου σε όλα αυτά, τα οποία έγιναν αμέσως μετά τηνη δικτατορία και με οδηγίες τού τότε πρωθυπουργού;
“Από τον πισινό τής μυλωνούς γυρεύεις ορθογραφία;”, ρωτά ο Ζορμπάς τον Καζαντζάκη κι έχει δίκιο.
Το κράτος της Μεταπολίτευσης σκοτώνει τους πολίτες του
Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο τού Γ. Ρωμανού, όπως και τα δύο προηγούμενα.