Με δύο άρθρα του το Politico ανέδειξε, τελευταία, μια υποβόσκουσα ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης που σε συνδυσαμό με άλλες εξελίξεις μπορεί να απειλήσει ακόμη και την προσπάθεια βοήθειας στην Ουκρανία.
Πέτρα του σκανδάλου ο Νόμος για τη Μείωση του Πληθωρισμού στις ΗΠΑ (Inflation Reduction Act). Μια δικομματική προσπάθεια στις ΗΠΑ που, όπως έγραψε το Politico είναι πιθανότερο να καταργηθεί η Ημέρα των Ευχαριστιών παρά να αλλάξει ο νόμος.
Ο νόμος διαθέτει 369 δισ δολλάρια σε αμερικανικές επιχειρήσεις για επενδύσεις στις νέες μορφές ενέργειας και στο κλίμα. Η Αμερική θέλει να απεξαρτηθεί απο τον άνθρακα και απο την Κίνα. Η Κίνα είναι ο υπαρξιακός της κίνδυνος.
Ο νόμος προκάλεσε την αντίδραση των Ευρωπαίων, προφανώς, διότι αποτελεί ελκυστική παροχή σε ευρωπαϊκές εταιρείες να φύγουν απο την Γηραιά Ήπειρο και να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ. Κάτι που θα οδηγήσει σε αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και στα συνακόλουθα προβλήματα. Απο ανάπτυξη τεχνογνωσίας μέχρι προσφορά εργασίας.
Θα αναρωτηθείτε γιατί δεν κάνει το ίδιο και η Ευρώπη; Το σκέφτεται και προτάθηκε, αν θυμάμαι καλά απο τον Μακρόν, αλλά και το ποσό που διαθέτουν οι ΗΠΑ είναι πολύ υψηλό για να διατεθεί και στην Ευρώπη και οι ηγέτες της Ευρώπης δεν φαίνεται να συμφωνούν στην πολιτική αυτή. Οπότε; Οπότε άλλη μια πηγή αποσυνθετικής λειτουργίας της Ένωσης.
Υπάρχει και ένα άλλο, μεγάλο, πρόβλημα στις σχέσεις ΗΠΑ-Ευρώπης. Η αγορά φυσικού αερίου της Ε.Ε. απο την Αμερική. Το πρόβλημα είναι, ανεξαρτήτως των λόγων που επικαλείται η Ουάσιγκτον, ότι οι τιμές είναι τετραπλάσιες των εσωτερικών τιμών στις ΗΠΑ. Αντιλαμβάνεστε πως το πρόβλημα αυτό δεν είναι απλώς, η αύξηση των τιμών ενέργειας στον καταναλωτή. Αλλά και στη βιομηχανική κατανάλωση που αποσυνθέτει εντελώς την ευρωπαϊκή παραγωγή.
Με δύο λόγια:
Στο όνομα του πολέμου οι ΗΠΑ με την πολιτική που ακολουθούν:
-Παίρνουν απο την Ευρώπη τις βιομηχανίες τους.
-Βάζουν σε κρίση την ευρωπαϊκή οικονομία.
-Κάνουν τον βίο αβίωτο στα ευρωπαϊκά νοικοκυριά.
Τα άρθρα του Politico:
Π.Σαβ
Κ Λάμπος: Δαμάζοντας την Ευρώπη στον δρόμο προς την …
https://www.anixneuseis.gr/%CE%BA-%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CF%81/,
Καλά, η Δ. Ευρώπη είναι αυτό που είναι: αναπόσπαστο κομμάτι της συμμαχίας (βλ. Αμέρικα), με συσσώρευση κεφαλαίων επαρκέστατη για πολλές γενιές μεσοαστών (ζήσε και άσε τους φτωχούς να πεθαίνουν). Το πρόβλημά της δεν τόσο είναι η ενέργεια, όσο η αποβιομηχάνιση και η υπερσυγκέντρωση μεταναστών από τον πρώην Τρίτο Κόσμο με όποιες συνέπειες (κοινωνικές, εθνολογικές, γεωπολιτικές, δημοσίας τάξης κοκ) . Αν χρειαστεί ενέργεια, θα την εξασφαλίσει: η Βόρεια θάλασσα και η Νορβηγία έχει πετρέλαιο, η Ρουμανία επίσης, από Ρωσία θα έρχεται φυσικό αέριο με ή άνευ αγωγών, μέσω τριγωνικών συναλλαγών (βλ. Τουρκία) ,η Αφρική τσιφλίκι τους είναι και όλοι οι μεγάλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Τα άλλα είναι προφάσεις για να στοχοποιούν την Ρωσία, τώρα που ο Πούτιν βάλθηκε να αυτοκτονήσει με την πανηλίθια για τον ίδιο εισβολή στο Ντονμπάς.
Όμως η Ψωροκώσταινα τι κάνει; Ανησυχεί για το ενεργειακό; Για ποιον λόγο; Για την θέρμανση των πολιτών; Για τα υπερφορολογημένα καύσιμα στις μεταφορές; Αστεία πράγματα. Πάντως σίγουρα η Ελλάς δεν μπορεί να ανησυχεί για την βιομηχανία της: Η χώρα δεν παράγει ούτε καρφίτσες.
Επιτέλους, ας δοθεί προτεραιότητα στην εθνική παραγωγή -αναλώσιμων προϊόντων (τρόφιμα, ρούχα, υπόδηση), τεχνολογικών και ηλεκτρονικών ειδών, ναυπηγικής, πιθανόν κάποιων οχημάτων, αμυντικών συστημάτων, τηλεπικοινωνιακών και οπτικών διατάξεων και ούτω καθεξής.
Την ενέργεια, αν θέλει η Ελλάδα να την εξασφαλίσει, για μεταφορές, για ηλεκτρισμό ή και για θέρμανση, μπορεί μια χαρά να το κάνει: όλος ο εφοπλισμός στα χέρια της είναι, ώστε να φέρνει σχετικά φτηνό πετρέλαιο από τον Κόλπο. Ή καλύτερα έτσι θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα. Κι αν είναι ρυπογόνες πηγές το πετρέλαιο ή ο λιγνίτης, συγγνώμη αλλά δεν θα λύσουμε εμείς σήμερα το παγκόσμιο οικολογικό πρόβλημα. Μας πλάσαραν παραμύθι περί ΑΠΕ και το κατάπιαμε.
Βλέπεις εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε…