Απο καμιά ανάλυση δεν προκύπτει ότι συμφέρει στην Τουρκία η διάρρηξη των σχέσεών της με τη Δύση, και όχι μόνο με τις ΗΠΑ.
-Η οικονομία της είναι ευάλωτη και εξαρτημένη, απολύτως,απο ΗΠΑ και Ευρώπη.
– Το εθνικό της συμφέρον βρίσκεται μέσα στο ΝΑΤΟ. Σε περίπτωση εξόδου της το κενό θα καλυφθεί απο Κύπρο και Ελλάδα.
-Χρειάζεται επενδύσεις και οικονομική υποστήριξη για να καλύψει τα χρωστούμενα σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, τα οποία ανέρχονται- μόνο για φέτος- σε 180 δισεκατομμύρια $.
Τα παιχνίδια τελείωσαν, ο Ερντογάν το έχει αντιληφθεί. Τον άφησαν να παίξει και, τώρα, ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Ο τούρκος πρόεδρος, αφού αυθαδίασε προς τις ΗΠΑ αναζητά τρόπο να επιστρέψει στο μαντρί με αξιοπρέπεια. Αλλά δεν θα του κάνουν τη χάρη. Θα του ποτίσουν όλο το πικρό ποτήρι.
Περιμένει πρόσκληση απο τον Τράμπ να επισκεφτεί την Ουάσιγκτον αλλά η πρόσκληση δεν έρχεται.
Οι αμερικανοί γνωρίζουν τις αδυναμίες του και τις αδυναμίες της χώρας του και, αφού διαμόρφωσαν την πολιτική αντιμετώπισής του, είναι ψύχραιμοι και αποφασισμένοι. Απαιτούν απόλυτη υποχώρηση στο θέμα των S-400 και δεν κάνουν πίσω στο θέμα της ζώνης ασφαλείας στη βόρειο Συρία, την οποία δεν θα αφήσουν στα χέρια της Τουρκίας.
Απομένει να δούμε πως θα υποχωρήσει η Τουρκία και πως θα συνεχίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία.
Κυρίως, απομένει να δούμε πως θα διαμορφώσουν οι Αμερικανοί τη νέα γεωπολιτική αρχιτεκτονική τους στην Ανατολική Μεσόγειο σε περίπτωση επιστροφής της Τουρκίας.
Θα του τα δώσουν όλα; Και τι θα γίνει με τις εναλλακτικές κινήσεις τους που διαμόρφωσαν με τις τριμερείς;
Μάλλον, ακόμη και σε περίπτωση επιστροφής του Ερντογάν, τίποτε δεν θα είναι όπως προηγουμένως.
Αυτό, άλλωστε αναμενόταν. Κάθε ρευστότητα σε μια περιοχή επαναπροσδιορίζει τις ισορροπίες και τις σχέσεις όταν αρχίζει η σταθεροποίηση.
Υπάρχει και κάτι ακόμη που φοβίζει τον Ερντογάν. Η μακρά παραμονή στην εξουσία είναι φθοροποιός. Όταν η οικονομία δεν πάει καλά οι πολίτες αρχίζουν και δυσανασχετούν.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας διαμορφώνεται ένας εναλλακτικός πόλος προερχόμενος απο τα σπλάχνα του AKP, με πρωταγωνιστές στελέχη όπως ο Νταβούτογλου και ο Γκιούλ. Ο προσανατολισμός τους είναι φιλοδυτικός. Και, βεβαίως, θα έχουν την υποστήριξη της Δύσης.
Το υδρογόνο στο άστρο του Ερντογάν αρχίζει να εξαντλείται.
