Γιώργος Μουρουζίδης: Η μεγάλη απάτη

του Γιώργου Μουρουζίδη*

Οι συνεχείς απειλητικές δηλώσεις της Άγκυρας σε βάρος της χώρας μας, μόνο θυμηδία μου προκαλούν πλέον, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι πομπώδεις αυτές ρηματικές απειλές βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ενέργειες της γειτονικής χώρας.

Ας δούμε όμως την πρόσφατη πολεμική τακτική την οποία εφαρμόζει η Τουρκία, από το 1974.

-To 1973 αποτέλεσε την αφετηρία της στρατηγικής εξόδου της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Η πετρελαϊκή κρίση, η ανεύρεση κοιτασμάτων στη Θάσο, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος και η έναρξη των εργασιών για το δίκαιο της θάλασσας, ήταν από μόνοι τους επαρκείς λόγοι για να διεκδικήσει η Τουρκία μερίδιο στα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής. Μολονότι η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών είχε πληροφορίες από τον Μάρτιο του 1973, για τις προθέσεις του τουρκικού στρατού, δεν έκανε απολύτως τίποτα ώστε να αποτρέψει την εισβολή. Αντίθετα με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, αποσάρθρωσε την κυπριακή άμυνα και διευκόλυνε την αποβατική επιχείρηση στην Κύπρο. Με την εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου, ουσιαστικά η Τουρκία στρατιωτικοποίησε τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

– Το καλοκαίρι του 1976, το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «HORA» βγήκε στο Αιγαίο και έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο διεθνές δικαστήριο. Η  ΄΄σύρραξη΄΄ αποφεύχθηκε και ακολούθησε το Πρωτόκολλο της Βέρνης το 1977, βάσει του οποίου, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν να απέχουν από έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές. Έτσι η Ελλάδα απώλεσε το δικαίωμα ερευνών εκτός των χωρικών της υδάτων (6 ν.μ από τις ακτές). Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κ. Καραμανλής.

-Την Άνοιξη του 1987 το εξελιγμένο πλέον «HORA» μετονομαζόμενο σε «SISMIK» βγήκε εκ νέου για έρευνες. Η Ελλάδα αποφάσισε να βγει σε πόλεμο, συνεργάστηκε με την Βουλγαρία, ενημέρωσε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διέταξε γενική επιστράτευση. Παρά το γεγονός αυτό και της επικράτησης της Ελλάδας στην κρίση που προηγήθηκε, σε συνάντηση μεταξύ Παπανδρέου και Οζάλ στο Νταβός ένα χρόνο αργότερα, η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι θα απέχει από οποιαδήποτε έρευνα στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, αν κάνει το ίδιο και η Τουρκία, μέχρις ότου λυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Λίγους μήνες αργότερα ο Α. Παπανδρέου από το βήμα της βουλής θα κάνει την αυτοκριτική του με τη γνωστή λατινική φράση «mea culpa» δηλ. (λάθος μου).

-Mε ψήφισμα της από το 1995, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε την τουρκική κυβέρνηση, εν λευκώ και στο διηνεκές, να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα (εξουσιοδότηση για χρήση και στρατιωτικών μέσων κατά της Ελλάδος), σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της πέραν των 6 ν.μ.

-Το 1996 με την κρίση των Ιμίων και την κατάληψη εθνικού εδάφους, η Τουρκία γκριζάρισε το Αιγαίο. Τον επόμενο χρόνο, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που έγινε στη Μαδρίτη, ο Κ. Σημίτης υπέγραψε με τον Σ. Ντεμιρέλ συμφωνία με την οποία αναγνωρίζονται για πρώτη φορά «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.

-Στις 15 Ιουλ του 2016, έγινε πραξικόπημα στην Άγκυρα για την ανατροπή του Ερτογάν, το οποίο και απέτυχε. Στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας εμπεδώθηκε η άποψη ότι το πραξικόπημα ήταν στημένο, διότι η συνομωσιολογία εξακολουθεί να γοητεύει την κοινωνία μας, μια κοινωνία που υποτάσσεται στον Ερτογανισμό, ο οποίος αναβαθμίζεται ΄΄στο ανώτερο στάδιο του τουρκισμού ΄΄. Αποδεχθήκαμε δηλαδή άκριτα μια αβάσιμη θεωρία, μυθοποιώντας τον Ερτογάν που μπόρεσε και οργάνωσε το πραξικόπημα για να καταστεί παντοδύναμος, ενώ ταυτόχρονα προστατεύσαμε τους κεμαλιστές στρατιωτικούς από την αποτυχία ενός πραξικοπήματος.

-Τον Δεκέμβριο του 2016 στην Ελλάδα οργίαζε η ανησυχία για επιθετική ενέργεια και προσάρτηση του Καστελόριζου, προκειμένου η Τουρκία να διευρύνει την ΑΟΖ της. Όπως αποκάλυψε ο Στγός Καμπουρίδης, ο οποίος την περίοδο εκείνη υπηρετούσε στην Άγκυρα ως ακόλουθος άμυνας, κανένα τουρκικό στρατόπεδο δεν παρουσίαζε την εικόνα της πολεμικής προετοιμασίας.

– Τον Ιαν του 2017 όταν η ελληνική δικαιοσύνη απέρριψε το αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης για την έκδοση των 8, ο Ακάρ μαζί με την στρατιωτική ηγεσία φωτογραφιζόταν εντός των χωρικών υδάτων των Ιμίων, προσποιούμενος και πάλι την πολεμική προπαρασκευή.

-Το καλοκαίρι του 2020, το «Ορούτς Ρέις», όργωσε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, θέτοντας σε πολεμική επιφυλακή το πολεμικό μας Ναυτικό.  Όλοι τότε πανηγυρίσαμε για την ΄΄επακούμβηση΄΄ της ελληνικής φρεγάτας, σαν  να αποσείσαμε τον πόλεμο.

-Πριν ένα μήνα περίπου περιμέναμε ότι με αφορμή την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο, η Τουρκία θα προσαρτήσει τα κατεχόμενα.

-Πριν λίγες ημέρες  το τουρκικό γεωτρύπανο «Αμπντουλχαμίτ Χαν», έβαλε πορεία για τη Μεσόγειο, μάλιστα δε ΄΄αιφνιδιάζοντας μας΄΄, διότι είχε ανακοινωθεί η έξοδος του για τις 9 Αυγ.

Στη Κύπρο δεν θα εισέβαλε ποτέ χωρίς προηγούμενη ανατροπή του Μακαρίου, την ενθάρρυνση των συμμάχων και την σιωπηρή ανοχή της χούντας. Οπουδήποτε εισβάλλει ή εμπλέκεται (Κουρδιστάν, Συρία, Αρμενία, Λιβύη κλπ…), είναι απολύτως βέβαιη για την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης, αφού έχει να αντιμετωπίσει υποδεέστερους αντιπάλους.

Ό,τι δε έχει επιτύχει σε βάρος της Ελλάδας από το 1976-77 μέχρι σήμερα, το πέτυχε με την ρητορική επιθετική της τακτική, σε συνδυασμό με την πολεμική προσποίηση, την οποία ποτέ δεν θα εφαρμόσει στην πράξη, εάν στην Ελλάδα υπάρχει αρραγές εθνικό μέτωπο, ανεξάρτητα από την στάση της διεθνούς κοινότητας, την οποία η Τουρκία έχει αποδείξει ότι δεν σέβεται και ανεξάρτητα από την κατοχή ή όχι των Rafale, των F-35 και των Belharra.  Σε κάθε κρίση, όπως και το 1974, είχαμε την υπεροχή. Εάν η Τουρκία θέλει να κατακτήσει ελληνικό χώρο, γιατί δεν το επιχειρεί, τη στιγμή που με ευκολία, εφαρμόζει την επιθετικότητα της προς  άλλες κατευθύνσεις.

Τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και η επερχόμενη κεμαλική, προφανώς  και επιθυμούν μερίδιο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, γνωρίζουν πολύ καλά όμως ότι η ικανοποίηση της επιθυμίας αυτής, είναι περισσότερο από βέβαιο πως δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί εφόσον επιλεγεί η πολεμική τακτική. Αντίθετα ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θα προκαλούσε ιστορικές ανατροπές, όπως τον διαμελισμό της χώρας και την άγνωστη τύχη της ζωής των υπεύθυνων πολιτικών της, όσο υφίσταται η σημερινή σχέση στρατιωτικής ισχύος.

Ακόμα και ο πρόεδρος της Βόρειας Κορέας είναι λιγότερο γραφικός, αφού προβαίνει σε λιγότερες δηλώσεις, παρά το γεγονός ότι έχει στην κατοχή του έχει πυρηνικά όπλα.

Τα ερωτήματα που αναφύονται μετά τα παραπάνω είναι, ποιος είναι ο λόγος που στη δημόσια συζήτηση της Ελλάδας σχολιάζεται καθημερινά η Τουρκική απειλή και από ποιους ενημερώνονται οι αναλυτές της τηλεόρασης, για τις προθέσεις και τις κινήσεις της τουρκικής κυβέρνησης.    

Σημαντική παράμετρος στην εκδήλωση της αποφασιστικότητας την Τουρκίας, αποτελούν και τα οικονομικά της στοιχεία, τα οποία επιβαρύνουν τα ερείσματα του Ερτογάν στο λαό, καθώς ο πληθωρισμός τρέχει με 80 %, αγγίζοντας το ιστορικό χαμηλό του 1998. Η κρίση εκείνης της εποχής αποτέλεσε την αιτία της πτώσης της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ετσεβίτ. Ανάλογη πολιτική κατάσταση επικρατεί και σήμερα στην Τουρκία, με την ακρίβεια να διαρρηγνύει τη σχέση της συντηρητικής τουρκικής κοινωνίας με τον φιλόδοξο χαλίφη της.

Όλα τα προαναφερόμενα συνιστούν τους λόγους για τους οποίους η Άγκυρα δεν θα αποτολμήσει στο προσεχές μέλλον τουλάχιστον έναν πόλεμο σε βάρος της Ελλάδας, θα επιδιώκει πάντοτε μικρά επεισόδια προκειμένου να οδηγήσει την διευθέτηση τους στις διαπραγματεύσεις. Το μεγάλο ερώτημα είναι, τι θα δώσει η Δύση στην νέα κεμαλική κυβέρνηση, προκειμένου να την προσδέσει στην δυτική συμμαχία σε βάρος της Ρωσίας.

Όλη αυτή η τουρκολαγνεία, καλλιεργεί τον συντηρητισμό και εκτρέπει την κοινωνία  από τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, ενώ απαλλάσσει το πολιτικό σύστημα, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία.

*Ο Γιώργος Μουρουζίδης είναι Ανώτατος Αξιωμτικός ε.α.