Η «Ινδο-Ειρηνικοποίηση» της Ασίας: Επιπτώσεις για την Περιφερειακή Τάξη

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Justin Au-Yeung

geopoliticalmonitor.com

Ο Ινδο-Ειρηνικός είναι μια τεράστια γεωγραφική περιοχή που περιλαμβάνει τον Ινδικό Ωκεανό και τον δυτικό και κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό, συμπεριλαμβανομένων των πολλών θαλασσών στη Νοτιοανατολική Ασία και την Ωκεανία.

Σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο, ο όρος άρχισε να εμφανίζεται στο λεξικό της γεωπολιτικής μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Ο αείμνηστος Ιάπωνας πρωθυπουργός Abe Shinzo αναφέρθηκε για πρώτη φορά στη συμβολή του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού στα μέσα του 2007 και η επίσημη χρήση του “Indo-Pacific” εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λευκή Βίβλο Άμυνας της Αυστραλίας το 2013. Έκτοτε, οι ΗΠΑ, η Ινδία, η ΕΕ και η ASEAN έχουν δημοσιεύσει τα αντίστοιχα οράματα και στρατηγικές τους για τον Ινδο-Ειρηνικό. Τι ώθησε την εμφάνιση αυτής της τεράστιας υπερ-περιοχής στον γεωπολιτικό λόγο;

Ινδοειρηνικός

Νοητικοί χάρτες, η Άπω Ανατολή και η Ασία-Ειρηνικός

Οι περιφέρειες είναι κοινωνικές κατασκευές που εξυπηρετούν πολιτικές ατζέντες. Ουσιαστικά, είναι νοητικοί χάρτες που περιστρέφονται γύρω από την ισχύ, διαμορφώνουν την ταυτότητα, καθορίζουν την ατζέντα και την αίσθηση του ανήκειν των ενδιαφερομένων για έναν κοινό χώρο. Οι περιφερειακές ταυτότητες αποτελούν τη βάση με την οποία ένα κράτος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του έναντι των άλλων. Μια λογική συνέπεια της δυναμικής φύσης των πολιτικών ατζέντηδων είναι ότι οι περιφερειακές κατασκευές είναι επίσης δυναμικές και υπόκεινται στην αντανάκλαση των κρατών στις διεθνείς σχέσεις.

Η σύγχρονη κατασκευή του Ινδο-Ειρηνικού είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο. Προηγουμένως, ο όρος “Άπω Ανατολή” χρησιμοποιήθηκε ευρέως. Ο όρος ως επί το πλείστον έχει εγκαταληφθεί από τη λαϊκή χρήση, λόγω των συνδηλώσεών του με τον ευρωκεντρισμό, την αποικιοκρατία και τον πολιτιστικό εξωτισμό. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε επίσης αρχικά από την Αυτοκρατορική Ιαπωνία, αλλά αργότερα επιλέχθηκε η «Ανατολική Ασία» σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια εναλλακτική τάξη περιοχών με τη μορφή μιας Σφαίρας Συν-Ευημερίας της Μεγάλης Ανατολικής Ασίας.

Γρήγορα προς τα τέλη του εικοστού αιώνα, ο όρος Ασία-Ειρηνικός εμφανίστηκε ως μια νέα περιφερειακή κατασκευή με τον μεγαλύτερο ωκεανό του κόσμου – τον Ειρηνικό – στην καρδιά του. Αυτό που προηγουμένως θεωρούνταν γεωγραφικό εμπόδιο φαίνεται, αντίθετα, να συνδέει τις ναυτιλιακές λωρίδες και τις διαδρομές πτήσεων που θα έφερναν τις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας πιο κοντά στις ανεπτυγμένες αγορές των ΗΠΑ. Αυτό συνέβη στο πλαίσιο της μονοπολικής περιόδου, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδύθηκαν από τον Ψυχρό Πόλεμο ως η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου. Μέσα σε αυτό το μονοπολικό πλαίσιο οι ΗΠΑ μπόρεσαν να λειτουργήσουν ως εγγυητής ασφαλείας της περιφερειακής τάξης μέσω κόμβων και ακτίνων – μιας σειράς διμερών δεσμών ασφαλείας μεταξύ των ΗΠΑ και των εταίρων τους στην Ασία.

Τα μέλη του APEC. Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού.

Οι θεσμοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της περιφερειακής τάξης. Η Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού (APEC) ίσως ενσωματώνει καλύτερα την ιδέα ενός κατασκευάσματος Ασίας-Ειρηνικού. Η APEC ιδρύθηκε το 1989 και προωθεί το ελεύθερο εμπόριο και την οικονομική συνεργασία μεταξύ των οικονομιών του Ειρηνικού. Αν και οικονομικής φύσης, ο θεσμός έχει διπλωματικές επιπτώσεις. Προωθεί το διάλογο μεταξύ των κρατών μελών και έχει κανονιστική επίδραση στην περιφερειακή σταθερότητα και ολοκλήρωση.

Μια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας του 1993 με τίτλο The Eat Asian Miracle έφερε στην επιφάνεια την ιδέα των Τεσσάρων Ασιατικών Τίγρεων, αναφερόμενη στους εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης του Χονγκ Κονγκ, της Σιγκαπούρης, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν. Προφανώς, το αφήγημα Ασίας-Ειρηνικού είναι ένα αφήγημα ευημερίας και οικονομικής ολοκλήρωσης, καθώς και αισιοδοξίας για την εν λόγω ολοκλήρωση να εξελιχθεί σε εγκάρδιες πολιτικές σχέσεις. Για παράδειγμα, η ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), την APEC και το Περιφερειακό Φόρουμ ASEAN (ARF) σηματοδότησε στον κόσμο μια ανοδική τάση προς την ευημερία και μια γενική αποδοχή της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες».

Εν ολίγοις, η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού αποτίει φόρο τιμής στην αυξανόμενη συνδεσιμότητα στο εμπόριο μεταξύ των χωρών του Ειρηνικού ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης των γεωγραφικών αποστάσεων λόγω της παγκοσμιοποίησης και των γεωπολιτικών αλλαγών. Οι πολυμερείς θεσμοί όπως η APEC και η ASEAN αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της δομής Ασίας-Ειρηνικού, συμβάλλοντας στην ευημερία και την φιλική συνεργασία.

Association of Southeast Asian Nations

Στον Ινδο-Ειρηνικό

Η εμφάνιση του Ινδο-Ειρηνικού στη γεωπολιτική συνέπεσε με τις προκλήσεις που τέθηκαν στην Ασία-Ειρηνικό. Η Ασιατική Χρηματοπιστωτική Κρίση (AFC) του 1997 ήταν το πρώτο εμπόδιο στο όραμα της ατελείωτης ευημερίας και ανάπτυξης. Στη συνέχεια, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αποξένωσε πολλές ασιατικές χώρες που αντιστάθηκαν στην πίεση για εσωτερική μεταρρύθμιση, δημιουργώντας απογοήτευση στην περιφερειακή τάξη πραγμάτων. Κατά συνέπεια, προέκυψε μια Ανατολικοασιατική ταυτότητα και, όπως υποστηρίζει η μελετήτρια Alice Ba, ο μετα-AFC (Asian Financial Crisis) ανατολικοασιατικός τοπικισμός δεν περιλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, ή τουλάχιστον επιδιώκει να δει τις ΗΠΑ να παίζουν έναν ελάχιστο ρόλο.

Αντίθετα, η Κίνα βγήκε από το AFC σχετικά αλώβητη και αύξησε τη φήμη της στην περιοχή. Η άρνησή της να υποτιμήσει το κινεζικό γουάν και η συμβολή της στη διάσωση των μαχόμενων γειτόνων της έγιναν δεκτά θετικά από τους περιφερειακούς ενδιαφερόμενους. Για να ενισχύσει αυτή την αντίληψη, η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσίευσε μια έκθεση το ίδιο έτος δηλώνοντας ότι «η συνεχιζόμενη ανάπτυξη στην Κίνα υπήρξε σημαντική πηγή σταθερότητας για την περιοχή και τον κόσμο».

Το AFC αντιπροσώπευε την πρώτη μεγάλη πρόκληση για την Ασία-Ειρηνικό, ειδικά για την κεντρική θέση των ΗΠΑ εντός αυτής.

Άλλες εξελίξεις στον κόσμο όπως η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου και το επακόλουθο τέλμα στη Μέση Ανατολή επηρέασαν περαιτέρω τη θέση των ΗΠΑ στην Ασία-Ειρηνικό. Μια ολοένα και πιο ισχυρή (αλλά όχι ακόμη διεκδικητική) Κίνα ήθελε να παίξει μεγαλύτερο ρόλο στην οικοδόμηση της περιφερειακής τάξης. Η κινεζική συμμετοχή σε περιφερειακούς πολυμερείς θεσμούς αυξήθηκε. Για παράδειγμα, η συμφωνία ASEAN Plus Three (APT) έδειξε το αυξανόμενο βάρος της Κίνας, αλλά το πιο σημαντικό, απέκλεισε τις ΗΠΑ. Ήταν μέσα σε αυτό το πλαίσιο –η απογοήτευση από την ηγεμονική τάξη και την AFC– που έθεσε το έδαφος για την δημιουργία της ιδέας του Ινδο-Ειρηνικού που εμφανίστηκε τη δεκαετία του 2010.

Ο παράγοντας της Ινδίας

Η «Ινδο-Ειρηνοποίηση» της Ασίας εκδηλώνεται με δύο τρόπους – πρώτον, με την αναγνώριση ότι η Ινδία δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί από το ασιατικό στρατηγικό σύστημα.

Δεύτερον, την εμφάνιση αντιμαχόμενων οραμάτων για την οικοδόμηση περιφερειακής τάξης. Ο παράγοντας Ινδία είναι ο πιο διαισθητικός, αντιπροσωπεύοντας το “Indo” στο “Indo-Pacific”, αλλά η σημασία του είναι διπλή – μια πιο ενεργή Ινδία, καθώς και η συγχώνευση του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού σε ένα στρατηγικό σύστημα.

Η Ινδία είναι μια ανερχόμενη δύναμη, η οποία εκτός από την εσωτερική ανάπτυξη, έχει και μια δραστήρια κουλτούρα εξωτερικής πολιτικής. Το India’s Act East Policy (Ινδικός Ορλαξη για την Ανατολική Πολιτική) , ο διάδοχος της Πολιτικής Look East Policy, είναι μια προσπάθεια του Νέου Δελχί να καλλιεργήσει εκτεταμένους οικονομικούς και στρατηγικούς δεσμούς με έθνη στον Ινδο-Ειρηνικό. Για παράδειγμα, η στρατηγική εταιρική σχέση Ινδίας-Ιαπωνίας είδε και τα δύο έθνη να συμμετέχουν σε τακτικές ναυτικές ασκήσεις, πολιτικές ανταλλαγές και στρατιωτικές επαφές. Ως εκ τούτου, ο μελετητής Dhruva Jaishankar δήλωσε ότι «το Τόκιο έχει γίνει ένας απαραίτητος εταίρος στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της περιοχής σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Νέου Δελχί».

Επιπλέον, η Ινδία επεξέτεινε, επίσης, τους διπλωματικούς, οικονομικούς δεσμούς και δεσμούς ασφάλειας με χώρες της Νότιας Σινικής Θάλασσας, όπως το Βιετνάμ, και επέδειξε γενική προθυμία να ενισχύσει τους δεσμούς της με τον ASEAN. Με αυτό, η Ινδία αύξησε την παρουσία της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας όταν το ναυτικό της διεξήγαγε διμερείς ασκήσεις με διάφορα κράτη μέλη της ASEAN, δηλώνοντας στον κόσμο το ενδιαφέρον της στην περιοχή.

Η συνέπεια του οποίου είναι ότι η εμπλοκή της Ινδίας στον Ινδο-Ειρηνικό οφείλεται εν μέρει στις ανησυχίες της σχετικά με το νέο καθεστώς της Κίνας.

Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας, θα φαινόταν λογικό οι ΗΠΑ να καλωσορίζουν τη συμπερίληψη της Ινδίας για την ανάσχεση της Κίνας, που εκδηλώνεται με τις μικρομερείς ρυθμίσεις, όπως ο Τετραμερής Διάλογος για την Ασφάλεια (QUAD). Ωστόσο, ο μελετητής Rory Medcalf απορρίπτει τους ισχυρισμούς περί περιορισμού και αποκλεισμού.

Αντί να αποκλείει την Κίνα, ο Ινδο-Ειρηνικός αναγνωρίζει ότι η Κίνα, όπως και η Ινδία, θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην περιοχή και αντ’ αυτού νομιμοποιεί τους ρόλους ασφαλείας τους. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμπερίληψη της Ινδίας θα μείωνε την επιρροή και το σχετικό βάρος της Κίνας στην περιοχή.

Πράγματι, η συμπερίληψη της Ινδίας δεν μεταφράζεται σε διεύρυνση του αμερικανικού στρατοπέδου ανάσχεσης. Πρώτον, η Ινδία βρίσκεται εκτός της δομής της συμμαχίας των ΗΠΑ και η αδέσμευτη παράδοσή της σημαίνει ότι η Ινδία έχει διατηρήσει εκτεταμένους δεσμούς με διαφορετικές χώρες και έχει αποφύγει να επιλέξει πλευρές στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής Rajesh Rajagopalan υποστηρίζει ότι η Ινδία επιδιώκει να αποφύγει μια εξισορροπητική στρατηγική στον Ινδο-Ειρηνικού, η οποία είναι μια συνδυασμένη προσπάθεια να καθησυχάσει το Πεκίνο. Αντί να βλέπει τον Ινδο-Ειρηνικό μέσα από το πρίσμα του περιορισμού της Κίνας, η ομιλία του Μόντι στο Διάλογο Shangri-La 2018 ισχυρίζεται ότι η Ινδία δεν επιθυμεί να δει τον Ινδο-Ειρηνικό να στρέφεται εναντίον κανενός και δεν θα πρέπει να είναι χώρος κυριαρχίας διαγκωνιζόμενων για ισχύ.

Η Δράση Ανατολικής Πολιτικής της Ινδίας αντικατοπτρίζει επίσης τη συμβολή του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Το παγκόσμιο εμπόριο που διέρχεται από τα στενά της Μάλακας περνά και από τον αχανή Ινδικό Ωκεανό. Από την προοπτική της Κίνας και της Ιαπωνίας, η συντριπτική τους εξάρτηση από τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας (SLOC) για τις εισαγωγές ενέργειας σημαίνει ότι η οικονομική τους ασφάλεια στηρίζεται και στον Ινδικό Ωκεανό, παράλληλα με το εμπόριο και τη ναυτική τους πρόσβαση. Το ενδιαφέρον της Κίνας για τον Ινδικό Ωκεανό αποδεικνύεται από τη στρατηγική της για το String of Pearls, έναν όρο που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο επίσημο κινεζικό λεξικό, αλλά είναι ευρέως αναγνωρίσιμος στους αμερικανικούς και ινδικούς κύκλους. Η διεύρυνση του Ναυτικού του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLAN) σημαίνει ότι η παρουσία του στον Ινδικό Ωκεανό θα συνεχίσει να γίνεται πιο συχνή, συμπεριλαμβανομένων αποστολών κατά της πειρατείας στον Κόλπο του Άντεν και επισκέψεων σε λιμάνια των γύρω χωρών. Πιο πρόσφατα, η Κίνα κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιεί επενδύσεις σε υποδομές για την απόκτηση λιμενικών εγκαταστάσεων σε χώρες που περιβάλλουν την Ινδία, με το πακιστανικό λιμάνι Gwadar και το λιμάνι Hambantota της Σρι Λάνκα να είναι τα πιο αμφιλεγόμενα και υψηλού προφίλ παραδείγματα.

Όπως είναι προφανές, η συμβολή του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού είναι αποτέλεσμα μιας αυξανόμενης και ολοένα πιο ενεργούς Ινδίας, αλλά και του αποτελέσματος της Κίνας που κοιτάζει δυτικά προς τον Ινδικό Ωκεανό. Υπό αυτή την έννοια, όπως υποστηρίζει ο μελετητής Priya Chacko, η Κίνα και η Ινδία είναι οι πιο σημαντικοί μοχλοί του αναδυόμενου Ινδο-Ειρηνικού. Η περιοχή υπογραμμίζει επίσης τη σχέση οικονομικής ασφάλειας, καθώς οι θαλάσσιοι εμπορικοί δρόμοι αλληλοσυνδέονται με την ενεργειακή ασφάλεια και τη ναυτική πρόσβαση.

Ελεύθερος και Ανοικτός Ινδο-Ειρηνικός (FOIP, Free and Open Indo-Pacific)

Ανταγωνιστικές κοσμοθεωρίες – FOIP και BRI

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η «Ινδο-Ειρηνοποίηση» της Ασίας φαίνεται στην εμφάνιση αντιμαχόμενων οραμάτων για την οικοδόμηση περιφερειακής τάξης. Η κατασκευή του Ινδο-Ειρηνικού αποτελεί τη βάση για τη συνεχή συνάφεια των ΗΠΑ με την περιφερειακή τάξη. Ο Ψυχρός Πόλεμος και η μονοπολική περίοδος που εδραίωσε την ασιατική αρχιτεκτονική ασφάλειας εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα, ωστόσο, οι προκλήσεις που προέκυψαν απο τον στρατηγικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας σημαίνουν ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προσφέρουν περισσότερα για να νομιμοποιήσουν τα συμφέροντά τους στον Ινδο-Ειρηνικό.

Αυτό εμφανίσθηκε με τη μορφή του Ελεύθερου και Ανοικτού Ινδο-Ειρηνικού (FOIP, Free and Open Indo-Pacific), η οποία είναι μια στρατηγική που προέρχεται από την ιαπωνική ιδέα FOIP του 2016. Στον πυρήνα του, το FOIP είναι μια στρατηγική προσανατολισμένη στο status quo που προωθεί το κράτος δικαίου, την οικονομική ευημερία, τη συνδεσιμότητα στους θαλάσσιους δρόμους και την ειρήνη και τη σταθερότητα. Ωστόσο, πολλοί περιφερειακοί παράγοντες έχουν δημοσιεύσει τη δική τους ερμηνεία του FOIP με μικρές αλλά σημαντικές αποχρώσεις που αποκαλύπτουν τους διαφορετικούς τρόπους εννοιολόγησης του Ινδο-Ειρηνικού.

Για παράδειγμα, η στρατηγική FOIP της Ιαπωνίας δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη συνδεσιμότητα με τη μορφή ποιοτικών επενδύσεων υποδομής, όπως οι οικονομικοί διάδρομοι που θα συνδέουν τον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό μέσω της ηπειρωτικής Νοτιοανατολικής Ασίας. Το FOIP της Ιαπωνίας δίνει επίσης σημαντική προσοχή στο αναπτυξιακό δυναμικό της Ανατολικής Αφρικής, και πάλι μέσω της βοήθειας σε κράτη και των επενδύσεων σε υποδομές. Οι επενδύσεις και η ανάπτυξη έχουν επίσης στρατηγικό υπόβαθρο, καθώς η Κίνα επενδύει στις ίδιες περιοχές για γεωπολιτική επιρροή.

Αντίθετα, το FOIP των ΗΠΑ δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις συμμαχίες και τις συνεργασίες του για την ασφάλεια, με το μεγαλύτερο στρατηγικό βάρος να δίνεται στους παραδοσιακούς συμμάχους του όπως η Ιαπωνία και η Αυστραλία, καθώς και η ενίσχυση των στενότερων σχέσεων με την Ινδία και την ASEAN. Επιπλέον, η έκθεση των ΗΠΑ του 2022 επικαλείται ρητά την Κίνα για την καταναγκαστική συμπεριφορά της και την κατηγορεί ότι έχει ηγεμονικές φιλοδοξίες. Ο Medcalf υποστηρίζει ότι η στρατηγική των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό θέτει τις βάσεις για έναν πιο ολοκληρωμένο στρατηγικό ανταγωνισμό με την Κίνα. Ωστόσο, αυτό είναι επίσης μια αμφισβήτηση οραμάτων για την οικοδόμηση περιφερειακών τάξεων, κάτι που είναι εμφανές όταν εξετάζουμε το όραμα της Κίνας – το BRI.

Η Κίνα απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον όρο «Ινδο-Ειρηνικός», καθώς πιστεύει ότι είναι ένα τέχνασμα των ΗΠΑ για να περιορίσουν την άνοδό της. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Κίνα δεν έχει στρατηγική Ινδο-Ειρηνικού, αλλά υπάρχει – το BRI είναι η στρατηγική Ινδο-Ειρηνικού της Κίνας. Η παγκόσμια στρατηγική ανάπτυξης υποδομών, που κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της Κίνας, έγινε το επίκεντρο της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής. Αν και οικονομικής φύσης, το έργο έχει γεωπολιτικές επιπτώσεις. Ο καθηγητής Li Mingjiang υποστηρίζει ότι το BRI θα μεταμορφώσει την πολιτική ασφάλειας της Κίνας για να προστατεύσει τις επενδύσεις της στο εξωτερικό. Ενώ ο μελετητής Wei Ling, υιοθετώντας μια πιο κονστρουκτιβιστική προσέγγιση διεθνών σχέσεων, υποστηρίζει ότι το BRI θα προωθούσε τους κινεζικούς κανόνες και αξίες όπως η μη παρέμβαση. Αυτό υποδηλώνει ότι το BRI είναι ένα μέσο για την προβολή της κινεζικής ισχύος, τόσο υλικά όσο και κανονιστικά.

Επιπλέον, οι επενδύσεις της Κίνας είναι παρούσες από τις Νήσους του Σολομώντα έως το Πακιστάν, γεγονός που υποδηλώνει έντονα το γεωγραφικό της πεδίο στον Ινδο-Ειρηνικό. Στην πραγματικότητα, οι μελετητές έχουν επισημάνει ότι το BRI είναι απλώς ο «Ινδο-Ειρηνικός με κινεζικά χαρακτηριστικά». Η οικονομία και η ασφάλεια είναι αλληλένδετες στον Ινδο-Ειρηνικό που έχει σημαντικές διπλωματικές και κανονιστικές επιπτώσεις. Δεδομένης της περιεκτικής φύσης του, το BRI μπορεί να χαρακτηριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια ως ένα όραμα για τη δημιουργία περιφερειακών τάξεων. Μαζί με το FOIP, αυτές οι περιφερειακές τάξεις υπερβαίνουν την παραδοσιακή ασφάλεια και την ευημερία και τις αξίες της κοινωνικής προόδου. Το οικοδόμημα Ινδο-Ειρηνικού διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε αυτά τα οράματα, με την έννοια ότι συνδέει τις τύχες των δύο ωκεανών και παρέχει το πλαίσιο στις χώρες να κατανοήσουν τη σχέση οικονομίας-ασφάλειας-διπλωματίας.

Περίληψη

Ο Ινδο-Ειρηνικός όπως τον ξέρουμε σήμερα κληρονόμησε πολλά χαρακτηριστικά από την προηγούμενη ιδέα Ασία-Ειρηνικού. Παραμένει γεγονός ότι η περιοχή είναι μια περιοχή οικονομικής ανάπτυξης και συνεργασίας, ωστόσο, με μεγαλύτερα στρατηγικά στοιχεία. Ίσως η μεγαλύτερη και πιο σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο περιφερειακών κατασκευών είναι η συμπερίληψη της Ινδίας και του Ινδικού Ωκεανού από την τελευταία. Η χώρα έχει επιδείξει προθυμία και ικανότητα να εμπλακεί στην περιοχή, τόσο οικονομικά και στρατηγικά, όσο και διμερώς και πολυμερώς. Στον Ινδο-Ειρηνικό δεν κοιτάζει μόνο η Ινδία προς τα ανατολικά, αλλά και η Κίνα κοιτάζει προς τα δυτικά, καθώς συνειδητοποιεί ότι η μοίρα και οι τύχες τους εκτείνονται πέρα από τα στενά της Μάλακα και στον Ινδικό Ωκεανό. Το αποτέλεσμα της οποίας είναι η εμφάνιση οραμάτων περιφερειακής τάξης όπως το FOIP και το BRI για να κατανοηθεί αυτή η υπερ-περιοχή.

geopoliticalmonitor.com

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα