Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Η περίπτωση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης
Ο γεωγράφος και πρώην διπλωμάτης, Michel Foucher, τεκμηρίωσε την «ρεβιζιονιστική στρατηγική» της Τουρκίας, με στόχο την απαλλαγή της από όλες τις διεθνείς συνθήκες, συμπεριλαμβανομένου και του 
δικαίου της θάλασσας, που δεν την συμφέρουν. Βλέπε σχετική συνέντευξή του στις 14-8-2020 στην δημοσιογράφο Léa Masseguin, στην ηλεκτρονική Libération, με τίτλο : «Ο Ερντογάν εφαρμόζει μια στρατηγική απαλλαγής από όλες τις διεθνείς συνθήκες». ΕΔΩ
Κι άλλες αναδυόμενες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα, έχουν την ίδια λογική και θέλουν να επιβάλουν έναν νέο νέο-εθνικιστικό κόσμο. Ειδικά επειδή η πολυμέρεια στερείται σήμερα της αμερικανικής ηγεσίας, και αυτά τα καθεστώτα αντιμετωπίζουν κοινωνικο-οικονομικές δυσκολίες στο εσωτερικό τους . Κι έχουν ως μόνη λύση την εθνικιστική φυγή προς τα εμπρός.
Υπάρχουν όμως και οι ξυλοφορτωμένες Τουρκάλες από τους άνδρες τους οι οποίες ζητούν δικαίως 
ανθρώπινη μεταχείριση, επικαλούμενες την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, που υιοθετήθηκε για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Η βία φυσικά δεν παρατηρείται μόνο στην Τουρκία αλλά και σε πάρα πολλές άλλες χώρες. Μάλιστα αυξήθηκε, όπως διαβάσαμε, κατά την πρόσφατη περίοδο του αναγκαστικού εγκλεισμού ανδρών και γυναικών στο σπίτι, λόγω Covid 19.
Τι συμβαίνει όμως σχετικά τώρα στην Τουρκία ;
«Η Άγκυρα σχεδιάζει να αποσυρθεί από τη συνθήκη για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Οι τουρκικές φεμινιστικές οργανώσεις αντιτίθενται σθεναρά στο σχέδιο, μια άλλη απεικόνιση του αντιδραστικού εκτροχιασμού του καθεστώτος Ερντογάν». Γράφει στις 17-8-2020 ο Jérémie Berlioux, ανταποκριτής στην Κωνσταντινούπολη της εφημερίδας Libération, με τίτλο : «Στην Τουρκία, οι γυναίκες ενώνονται για να υπερασπιστούν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» (En Turquie, les femmes font corps pour défendre la convention d’Istanbul).
Η Merve Yesiltas, 31 ετών, κάηκε ζωντανή από τον σύντροφό της. Η Dilan Karatas, 7 ετών, κρεμάστηκε σε ένα δέντρο από τον πατέρα της. Η Pinar Gültekin, 27 ετών, ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και ρίχτηκε μέσα σε μπετόν, αναφέρει ο Jérémie Berlioux. Κι ο κατάλογος των γυναικο-κτόνων περιπτώσεων δεν σταματάει να μεγαλώνει στην Τουρκία. Τουλάχιστον 163 γυναίκες δολοφονήθηκαν από την αρχή του χρόνου και η επιδημία Covid-19 αναμένεται να επιδεινώσει την ετήσια τάση. Ωστόσο, παρά το μακάβριο αυτό ρεκόρ, η Άγκυρα σκέφτεται να αποσυρθεί από τη «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» που αποσκοπεί στην εξάλειψη κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών.
Αυτή η συνθήκη, που εγκρίθηκε το 2011 και επικυρώθηκε από 33 χώρες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σκοπεύει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την πρόληψη της βίας, για την προστασία των θυμάτων, για τη δίωξη των δραστών και για την προώθηση πολιτικών που αντιμετωπίζουν τις ανισότητες μεταξύ των φύλων. Η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που την επικύρωσε το 2012. Θα μπορούσε να είναι από τις πρώτες, μαζί με 
την Πολωνία, που την καταγγέλλει. «Η απουσία της σύμβασης κινδυνεύει να επιδεινώσει τις επιθέσεις και να απομονώσει τις γυναίκες ακόμη περισσότερο μέσα την κοινωνία», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η Ilayda Kocoglu, πρώην αντιπρόεδρος στην Κωνσταντινούπολη του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP, κεντρο-αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης) και ακτιβίστρια του φεμινισμού.
Ενημερωτική εκστρατεία
Η ανακοίνωση του σχεδίου απόσυρσης αποτελεί μέρος μιας αντιδραστικής εκστρατείας υπό την ηγεσία μικρών ισλαμιστικών-εθνικιστικών φατριών από τις οποίες εξαρτάται όλο και περισσότερο το κόμμα του
Ερντογάν, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). «Η κυβέρνηση θέλει να καταγγείλει τη σύμβαση επειδή περιλαμβάνει την ισότητα των φύλων, στην οποία δεν πιστεύει», δήλωσε η Selin Top, ακτιβίστρια του φεμινισμού. «[Τα μέλη του κόμματος] δεν μπορούν να πουν ότι συμφωνούν με τη βία κατά των γυναικών και των παιδιών. Λένε λοιπόν ότι αυτή η σύμβαση διαβρώνει τις οικογενειακές αξίες», συνεχίζει. Σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης ομοφοβίας και 
τρανσφοβίας, οι ηγέτες της εξουσίας ισχυρίζονται ότι η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί ένα εργαλείο «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας». Έτσι, σύμφωνα με τον Numan Kurtulmus, αντιπρόεδρο του AKP, αυτή η συνθήκη είναι ένα εργαλείο «στα χέρια των ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι και Τρανσέξουαλ) και των ριζοσπαστικών στοιχείων». Οι τουρκικές φεμινιστικές οργανώσεις, οι μόνες ομάδες στην Τουρκία που κατάφεραν να διατηρήσουν ακόμα την παρουσία τους στο πεζοδρόμιο, παρά την καταστολή, αντιτίθενται σθεναρά στο σχέδιο 
αποχώρησης. Στα τέλη Ιουλίου 2020, η Πλατφόρμα Γυναικών για την Ισότητα κάλεσε, έτσι, όλες τις γυναίκες να «διεκδικήσουν τη σύμβαση, τα δικαιώματα και τη ζωή τους και να πουν ότι η μόνη αρχή που είναι αρμόδια να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με αυτό το θέμα είναι οι γυναίκες, οι ίδιες τους». Στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις, διοργανώνονται συγκεντρώσεις σχεδόν καθημερινά. Στα κοινωνικά δίκτυα, το hashtag # 
istanbulsözleşmesiyaşatır (#εφαρμόστε τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) είναι πανταχού παρόν. Ενώ αυτή η συνθήκη ήταν, μέχρι τώρα, άγνωστη σε πολλούς, η αντιπολίτευση διεξάγει μια πολιτική εκστρατεία ενημέρωσης υπέρ της εφαρμογής της. Τα δημαρχεία διανέμουν φυλλάδια σε παντρεμένα ζευγάρια, ενώ άλλοι καταλαμβάνουν πινακίδες για την υπεράσπιση του κειμένου. «Εάν η συνθήκη και ο νόμος εφαρμόζονταν πλήρως, δεν θα χάναμε τόσες πολλές γυναίκες», δήλωσε η ακτιβίστρια Selin Top. «Η ισότητα των φύλων πρέπει να εσωτερικοποιηθεί. Από τα σχολεία στα σπίτια και στις γειτονιές, από τους χώρους εργασίας έως τη δικαιοσύνη, χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα για τον τερματισμό της βίας. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης μπορεί να είναι ένας οδηγός για αυτό», προσθέτει.
Η κόρη του Ερντογάν αντιτάχθηκε στην αποχώρηση
Εξαιρετικά σπάνια σε μια άκρως πολωμένη Τουρκία, φωνές που υποστηρίζουν τη σύμβαση ακούγονται μέχρι την καρδιά του AKP. Έτσι, ο Mustafa Sentop, Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, είπε ότι ήταν αντίθετος με την 
καταγγελία της συνθήκης, αν και λυπάται που το κείμενο αυτό επιβάλλει «στοιχεία που ανήκουν στη δυτική κουλτούρα». Η έκπληξη ήρθε, ωστόσο, στις αρχές Αυγούστου, από την ισχυρή Ένωση Γυναικών και Δημοκρατίας (KADEM), η οποία εξέφρασε την υποστήριξή της στη σύμβαση. Σύμφωνα με αυτήν, αυτή η συνθήκη συμβάλλει στην καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας και «δεν ενθαρρύνει την ομοφυλοφιλία». Η αντιπρόεδρος της ένωσης δεν είναι άλλη από 
την Sümeyye Erdogan Bayraktar, την κόρη του Τούρκου προέδρου. Ωστόσο, ο τελευταίος σήμανε, την περασμένη Παρασκευή 14-8-2020, την υποστήριξη της απόσυρσης, υποστηρίζοντας ότι «μια συμφωνία, ένας κανονισμός ή μια ιδεολογία που υπονομεύει τα θεμέλια της οικογένειας δεν είναι νόμιμη».
Μόνο το Κοινοβούλιο, που είναι κλειστό έως την 1η Οκτωβρίου, θα είναι σε θέση να 
αποφανθεί επί του θέματος. Δεν έχουμε φυσικά καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμα της κοινοβουλευτικής ψήφου. Οι φεμινιστικές οργανώσεις σκοπεύουν, παρά ταύτα, να χρησιμοποιήσουν αυτό το διάστημα για κινητοποιήσεις. «Το πιο ισχυρό κίνημα στην Τουρκία ήταν πάντα το γυναικείο κίνημα. Ενάντια σε όλη αυτή τη βία, πρέπει να είμαστε δίπλα-δίπλα και να αποτρέψουμε τον οιονδήποτε από το να σπάσει αυτήν την αλληλεγγύη », καταλήγει η Ilayda Kocoglu.
Συμπέρασμα : ‘Ο,τι δεν συμφέρει σήμερα στην αντιδραστική και ιμπεριαλιστική κυρίαρχη πολιτική τάξη της Τουρκίας, επιδιώκει την αποδέσμευσή της από αυτό. Ακόμα κι αν αυτό, δεν αφορά εμάς τους «μισητούς Έλληνες», αλλά τις ίδιες τις ξυλοφορτωμένες Τουρκάλες, μανάδες, συζύγους, συντρόφους ή και Τουρκόπουλα. Αυτός είναι ο ταραχοποιός γείτονάς μας. Με αυτόν θα πορευθούμε σθεναρά, διότι όπως λέει η θυμόσοφη ρήση : «Τον φίλο τον επιλέγεις. Τον συγγενή και τον Γείτονα όχι».
