Η ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Μετά τον βαθύ Μεσαίωνα, κατ’ εξοχήν μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204) κατά την Δ΄ Σταυροφορία, τα οστά των Αγίων λαφυραγωγήθηκαν και μπαρκάρησαν από την Ελλάδα για την Δύση και την Ιταλία, πολλές φορές ως θρησκευτικά τρόπαια των αήττητων Σταυροφόρων. Στην σύγχρονη εποχή, η ελλαδική εκκλησία συχνά-πυκνά κατάφερε να επαναπατρίσει τα λείψανα των Αγίων, φερ’ ειπείν ζητώντας απ’ τον Πάπα της Ρώμης την επανακομιδή της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα (1964) ή των ιερών λειψάνων του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη (1978).
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ Ή ΠΛΗΘΩΝ ΩΣ ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ “ΑΓΙΟΣ” ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Εκτός όμως από τους χριστιανούς αγίους, στην απάνεμη γη της Ιταλίας αναπαύεται και ο εθνικός «άγιος» της Ελλάδας, ο οραματιστής της δημιουργίας του νεώτερου ελληνικού κράτους, ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (Κωνσταντινούπολη, 1355 – Μυστράς, 1452). Αυτός ο Έλληνας νεοπλατωνικός φιλόσοφος υπήρξε ο πρώτος στοχαστής που συνέλαβε και διατύπωσε την εθνική ιδεολογία του νεώτερου ελληνισμού, πως οι «Ρωμαίοι» του Βυζαντίου έπρεπε να παραδεχτούνε πως ήτανε τελικά Έλληνες, στέλνοντας υπομνήματα μεταξύ των ετών 1414-1418, στον Αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγο (1391-1425) και στον γιο του Θεόδωρο, γράφοντάς για μοντέρνες πολιτικές για να σωθεί ο ελληνισμός, και συνοψίζοντας την ιδέα στην διάσημη ρήση «ἐσμὲν γὰρ οὖν ὧν ἡγεῖσθέ τε καὶ βασιλεύετε Ἕλληνες τὸ γένος, ὡς ἥ τε φωνὴ καὶ ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ». «Ο λαός που ηγείστε είμαστε οι Έλληνες στο αίμα, όπως η γλώσσα μας και η παιδεία μας μαρτυρά»… Ο Πλήθωνας αντιλαμβάνονταν ως θεμέλιο του ελληνισμού την Πελοπόννησο και θεωρούσε πως για να σώζονταν ο μεσαιωνικός ελληνισμός από την υποδούλωση, έπρεπε να επικεντρωθεί στον Μοριά, και εκεί να βασιστεί για να οικοδομήσει το νεώτερο εθνικό κράτος του, οργανώνοντας έναν τακτικό στρατό, προβαίνοντας σε φοροαπαλλαγές αλλά και ενίσχυση της παραγωγικής οικονομίας, όπως και ηθική τόνωση της κοινωνίας. Τελικά, οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν εισάκουσαν τις εισηγήσεις του και ο ελληνισμός υποδουλώθηκε. Το 1465 τα οστά του Πλήθωνα, κλάπηκαν από τον τουρκοκρατούμενο Μοριά, από Ιταλούς καταδρομείς υπό τον Σιγισμούνδο Μαλατέστα, μεταφέρθηκαν στην Ιταλία και τέθηκαν στο Ναό των Μαλατέστα στο Ρίμινι όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα, «για να βρίσκεται ο μεγάλος διδάσκαλος μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων». Βέβαια, εξορισμένος από την Ελλάδα, είναι αμφίβολο εάν ο Πλήθωνας πράγματι αναπαύεται…
Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥ ΠΛΗΘΩΝΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ. Τέσσερις αιώνες μετά, ο διορατικός Πλήθωνας επιβεβαιώθηκε, καθώς με επίκεντρο την Πελοπόννησο, οι άλλοτε Ρωμιοί που πλέον αυτοαποκαλούνταν Έλληνες, επαναστάτησαν (1821) και ίδρυσαν την νεώτερη Ελλάδα (1830). Πάνω στην σκέψη του, ως γνωστόν, πατάει όλη η νεώτερη ελληνική ιδεολογία. Όμως αν και η Ελλάδα ελευθερώθηκε κανείς ποτέ δεν τον ενθυμήθηκε ώστε να ζητήσει την επανακομιδή των λειψάνων αυτού του «αγίου φιλοσόφου» της Ελλάδας στην λατρεμένη πατρίδα του. Έτσι ο Πλήθων παραμένει αιώνια εξορισμένος αν και το κράτος που οραματίστηκε αιώνες πριν την ίδρυσή του, τελικά δημιουργήθηκε…
*Δικηγόρος Ηλείας
Σκέψη του ἀλλά καί πραγματικότητα
¨ Την Πελοπόννησο θεωρούσε πιο ασφαλή και πανάρχαιη δωρική κοιτίδα του Ελληνισμού, που ποτέ δεν έπαψε να κατοικείται από Έλληνες. ¨
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%AE_%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CF%89%CE%BD
Πρόσφατα εἶδα μία φράση τοῦ σκηνογράφου καί ζωγράφου Βασίλη Φωτόπουλου, μέ εὐκαιρία μία ἔκθεσή του ¨Σπουδή στό Βυζαντινό ἔνδυμα ¨, «Στο Βυζάντιο ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος της τέχνης. Είναι ο πρώτος Ιμπρεσιονισμός(…) ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Είναι η Ελληνική ιδέα, περασμένη μέσα από τους περί τον Πλήθωνα το Γεμιστό, τον Βυζαντινό νεοπλατωνισμό».
᾿Από τόν Κωνσταντῖνο τόν Α ´ ἕως τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, τά 1000 περίπου χρόνια ἦταν γεμάτα πνευματικές ἀναζητήσεις καί ἐμβαθύνσεις ἀπό σπουδαίους φιλοσόφους, θεολόγους καί διανοητές, ἔργο πού θά ἔπρεπε νά μελετηθεῖ, νά ἀξιολογηθεῖ τουλάχιστον, σέ μιά ἐποχή πού μοιάζει μακρυά ἀπό αὐτά, ἀλλά πού εἶναι καί πάντα ἐπίκαιρα θέματα.
Γνωστότατη καί ἡ φράση τοῦ ᾿Ελύτη
«Ο βήχας του Ιουστινιανού δεν έχει μεταφραστεί ακόμη. Εξού και η δυσκολία να κατανοηθεί ως τις μέρες μας η δημιουργία του Βυζαντίου.»