ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΠΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΗΛΩΝ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Παντελή Σαββίδη

Πριν μερικά χρόνια, ένας ικανότατος αξιωματικός των Πεζοναυτών, που γεννήθηκε για να γίνει στρατιωτικός, παραιτήθηκε απο τις Ένοπλες Δυνάμεις. Με τη μέθοδο της υποβολής υποψηφιότητας σε εθνικές εκλογές με κάποιο απο τα κόμματα που οι υποψήφιοι δεν έπαιρναν ούτε την ψήφο της συζύγου τους, η του συζύγου τους. Απόρησα, επειδή είχε και οικογενειακή στρατιωτική παράδοση. Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε:επειδή αγαπώ τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν αντέχω την κατάντια στην οποία οδηγούνται.
Το φαινόμενο επαναλήφθηκε αλλά σε ελεγχόμενους αριθμούς.
Τελευταία μαθαίνω πως εξαιτίας ενός αρχηγού που του δόθηκε το προσωνύμιο Χατζηανέστης, παραιτήθηκαν απο την αεροπορία ικανότατα στελέχη που το όνειρό τους ήταν να γίνουν στρατιωτικοί και να υπερασπίσουν την πατρίδα. Μεταξύ πολλών άλλων θεώρησαν ότι ευνουχήθηκαν στις καθημερινές αποστολές τους.
Θυμάμαι, όταν εργαζόμουν στην ΕΡΤ3, το τηλεφώνημα που δέχθηκα απο συναδέλφους του Ηλιάκη που θέλησαν να εκφράσουν με κάποιον τρόπο, ελεγχόμενο ως προς το περιεχόμενό του και τη γενικότερη συμπεριφορά τους, την θλίψη τους για την απώλεια του συναδέλφου τους Φαινόμενο συνηθισμένο σε σώματα όπως ο στρατός, όπου η σχέση ζωής και θανάτου δένει τους ανθρώπους με δεσμούς αίματος.
Ο Ηλιάκης, να σημειώσω, δεν ήταν θύμα ενός ατυχήματος αλλά συνειδητής επιλογής της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, σε αντίποινα για την απώλεια Τούρκου πιλότου απο ατύχημα.
Την επομένη ο τότε υπουργός άμυνας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, επισκέφθηκε τη μονάδα του Ηλιάκη και μίλησε με σκαιό τρόπο στους συναδέλφους του.
Κάτι δεν πάει καλά με το στρατό, όπως αντιλαμβάνεται την συγκρότηση και τη λειτουργία του η εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Ένα φοβικό σύνδρομο που την διακατέχει οδηγεί στον καθημερινό ευνουχισμό του. Πολλές φορές, μάλιστα, ο ευνουχισμός φθάνει μέχρι την κορυφή με τις επιλογές που γίνονται στην ηγεσία.
Για τη σημερινή ηγεσία οι εντυπώσεις δεν είναι αρνητικές.
Σε μακρές περιόδους ειρήνης ο υπεύθυνος υπουργός μπορεί να είναι και πολιτικό πρόσωπο. Σε περιόδους, όμως, κρίσης, ακόμη και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου εθνικής άμυνας πρέπει να περιλαμβάνει στις τάξεις της στρατιωτικούς. Διότι η διαχείριση των στρατιωτικών θεμάτων απαιτεί γνώση, την οποία οι πολιτικοί απέδειξαν και πως δεν διαθέτουν και πως προκρίνουν το πολιτικό κόστος της υπεράσπισης της χώρας και του λαού της.
Βεβαίως, σε ηγετικό επίπεδο, τα στελέχη του ελληνικού στρατού στερούνται βαθιάς στρατηγικής σκέψης, στοιχείο απαραίτητο για μια συνολική θεώρηση του αμυντικού προβλήματος της χώρας.
Κάποιες δειλές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση γίνονται σε ορισμένες σχολές (ΑΔΙΣΠΟ), αλλά απαιτείται σοβαρότερη εμβάθυνση.
Αντιθέτως, στη γειτονική Τουρκία, παρατηρούμε πως το στρατηγικό όραμα του Ερντογάν το συνέλαβαν και το επεξεργάστηκαν στρατιωτικοί. Διότι έχουν το υπόβαθρο και την εμπειρία και δεν περιορίζονται, μόνο, σε ακαδημαϊκά στερεότυπα.
Απο τη δημοσιογραφική μου πείρα μπορώ να διακρίνω πως υπάρχουν κάποιοι Έλληνες στρατιωτικοί που έχουν υπόβαθρο στρατηγικής σκέψης αλλά βρίσκονται στο περιθώριο, την πλέον κρίσιμη στιγμή.
Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχαήλ Κωσταράκος, ο Επίτιμος Διοικητής Στρατιάς και τέως αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Ηλίας Λεοντάρης, ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ Φράγκος Φραγκούλης, ο πρώην Α! ΓΕΣ Χρήστος Μανωλάς είναι μερικοί απο αυτούς. Θα υπάρχουν και άλλοι που μου διαφεύγουν.
Η πείρα τους είναι πολύτιμη αυτές τις στιγμές. Θα μπορούσαν όλοι αυτοί να συνεισφέρουν σε ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας η αναγκαιότητα του οποίου ομολογείται απο όλους. Και όταν περάσει αυτή η κρίση, ας ελπίσουμε χωρίς στρατιωτική κλιμάκωση με την Τουρκία και χωρίς απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, θα πρέπει να γίνουν βαθιές τομές στο στράτευμα. Η τουρκική απειλή δεν θα εκλείψει και η Ελλάδα θα πρέπει να δικαιώνει τους νέους που κατατάσσονται στο στρατό επειδή θέλουν να υπερασπίσουν τη χώρα και το λαό της. Και όχι να τους απογοητεύει.

spot_img

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Χωρίς διάθεση κατακρίσεως -άπαγε της βλασφημίας- των Ενόπλων Δυνάμεων και των στελεχών τους,θα τολμήσουμε μια ”ιστορική” αναδρομή-με πρόσκληση για αντίλογο-για την νοοτροπία των πολιτικών τους προισταμένων -όπως ωνομάσθηκαν μετά 1981 οι εκάστοτε ΥΠΕΘΑ -και των φυσικών-στρατιωτικών ηγεσιών.
    Μετά την ειρηνική δια του Κων/νου Καραμανλή Μεταπολίτευση ,όλοι οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας εθεωρούντο -μερικοί δικαίως-ως χουντικοί και πάντως ως μη ”δημοκράτες”-ιδιαίτερα από την ”Δημοκρατική” αντιπολίτευση, που δεν είχε ικανοποιηθεί από την απομάκρυνση των υψηλόβαθμων και μερικών γνωστών Απριλιανών από τον τότε ΥΠΕΘΑ αείμνηστο Αβέρωφ.
    Μετά την ”Αλλαγή” του 1981 ήρθαν τ’απάνω -κάτω,γιατί αναζητούνταν και προσφέρονταν πληθώρα αγνώστων και άπειρων -χωρίς διοίκηση- Αξ/κών για ηγεσία ,ενώ ”κατακρεουργούντο” στις κρίσεις του Μαρτίου ο αριστείς των τάξεων στις Παραγωγικές Σχολές από τους βαθμούς των Αντ/ρχών και Συντ/ρχών (τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων υπάρχουν),με το ”ισχυρό” επιχείρημα ότι επρώτευαν στις Σχολές,επειδή ήσαν παιδιά της επαράτου Δεξιάς.
    Με αυτό το πολιτικό μήνυμα εσήμανε συναγερμός στους αξ/κους όλων των βαθμών για κομματικοποίησή και κάθε εμπλοκή τους με το πολιτικό΄σύστημα και στην 8ετία του ΑνδρεοΠααοκ και στην 11ετία του ΣημιτοΠασοκ ,το οποίο ίδιο ΠΑΣΟΚ -όπως και σε όλη την δημόσια διοίκηση-έδωσε και δίνει τις ηγεσίες από το 2004,με λίγες εξαιρέσεις.
    ΚΑΙ όσοι και σήμερα ”καμώνονται για σπαυδαίοι ”είναι ”παιδιά του ίδιου Θεού” , δεν κατέλαβαν τις θέσεις τους με εξετάσεις και ευνοήθηκαν έναντι άλλων ακομμάτιστων συναδέλφων τους για φοίτηση σε ανώτατες Σχολές και επίζηλες θέσεις.
    ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΩΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ”Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΈΣΑ”ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΟΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΞ/ΚΟΙ.
    ΥΓ.ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΡΩΤΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΦΕΔΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΑΣ;;.

  2. Χαίρετε κ. Σαββίδη, επιτρέψτε μου κάποιες παρατηρήσεις.

    α) Ο θεσμικός ρόλος των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) είναι άλλο ένα ζήτημα στο οποίο αδυνατούμε να εντοπίσουμε την “χρυσή τομή”, στην Ελλάδα, και αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ δύο άκρων. Από την πολυτάραχη συμμετοχή τους στον πολιτικό βίο της χώρας και την συνεχή ανάμειξή τους σε εσωτερικά ζητήματα, μέχρι το 1974, περάσαμε στην φάση της πλήρους περιθωριοποιήσεώς τους και της απαξιώσεώς τους. Ως να είναι ξένο, εχθρικό σώμα προς την κοινωνία. Την επί έτη καλλιεργηθείσα αυτήν αντίληψη προσπαθούμε να αμβλύνουμε με υπερτόνιση του “κοινωνικού ρόλου των ΕΔ”, αλλά μάλλον τις επιφορτίζουμε με πάρεργα, απομακρύνοντάς τις από τον πρωτεύοντα ρόλο τους, την διά των όπλων υπεράσπιση των συμφερόντων του Έθνους.

    β) Αποτέλεσμα του νοσηρού και αυτοκαταστροφικού αυτού κλίματος των τελευταίων δεκαετιών είναι αφ’ ενός να μπορούν οι πολιτικοί μας άνδρες να αποφεύγουν κατά κόρον την στράτευση (άρα και την άμεση επαφή με τον κλάδο της σκληρής ισχύος μίας χώρας), χωρίς κοινωνικό στιγματισμό, αφ’ ετέρου να αποθαρρύνεται η συμμετοχή πρώην στρατιωτικών στα κοινά. Σε πλήρη αντίθεση με το Ισραήλ, όπου όχι μόνο θεωρείται αδιανόητο να διακριθεί στην πολιτική κάποιος αστράτευτος, αλλά πολλοί εκ των ηγετών του υπήρξαν στρατιωτικοί πρώτης γραμμής (π.χ. Σαρόν, Νετανιάχου, κ.α.).

    γ) Όσον αφορά το έλλειμμα στρατηγικής σκέψεως, θα συμπλήρωνα ότι ο ΕΣ (ως οργανισμός) διακατέχεται από γενικότερη συντηρητική νοοτροπία και περιορισμένη φαντασία. Αρκεί να αναλογιστούμε σε πόσες ιστορικές νίκες μας έχουμε να μνημονεύσουμε κάποια εξαιρετική/πρωτοπόρο επιτελική ενέργεια και όχι των ηρωισμό και την αυταπάρνηση βαθμοφόρων και κληρωτών. Σε αντίθεση με Ναυτικό και Αεροπορία, που έχουν επιδείξει κατά καιρούς πνεύμα τόλμης και καινοτομίας.

    δ) Δεν γνωρίζω πόσο έχει εισχωρήσει στην νοοτροπία των αξιωματικών (για τους πολιτικούς ούτε λόγος!) η έννοια της διακλαδικότητος, που πρέπει να χαρακτηρίζει τις σύγχρονες ΕΔ. Πάντως, στα Ίμια, απεδείχθη τραγική η κλαδική αντίληψη αρκετών ανωτάτων αξιωματικών.

    ε) Η αναφορά σας στον Ηλιάκη με ξένισε. Σε ποιά αντίποινα αναφέρεστε; Δεν νομίζω ότι η Τουρκία είναι ένα κράτος που θα οργάνωνε μία πολυσύνθετη επιχείρηση φωτοαναγνωρίσεως των θέσεων των S300, στην Κρήτη, για επικοινωνιακούς και συναισθηματικούς λόγους. Σας παραπέμπω και σε παλαιότερο σχόλιό μου για το περιστατικό.
    https://www.anixneuseis.gr/η-δολοφονία-ηλιάκη-ήταν-προσχεδιασμ/#comment-839383

  3. Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας κ. Σαββίδη όπως κάνω πάντα γιατί τα γραφόμενά σας έχουν ποιότητα, υπευθυνότητα, σοβαρότητα και αποσκοπούν στην παροχή βοήθειας στην Κυβέρνηση.Το ίδιο και το περιεχόμενο των σχολίων των αγαπητών συν -ανιχνευτών, σχετικών με το θέμα. Θα μου επιτρέψετε δύο καλοπροαίρετα σχόλια.
    Πιστεύω ότι τα αξιόλογα ονόματα που αναφέρετε και πολλά άλλα ,ως εκ της θέσεώς των, είχαν υποχρέωση να εκφράζουν τις απόψεις τους υπεύθυνα από τη θέση που υπηρετούσαν και πιστεύω και με την αποστρατεία τους έχουν την ίδια υποχρέωση να προσφέρουν στην αρμόδια Ιεραρχία, ως οιωνεί στρατιώτες. Οι δημοσίως ανακοινώσεις -προτάσεις σε διάφορες ιστοσελίδες και ιστοτόπους δεν βοηθούν το σκοπό που ίσως θέλουν. Φρονώ ότι οι γείτονες δεν πράττουν αυτό το λάθος αλλά τίθενται στην υπηρεσία του Προέδρου τους που επικαλείσθε ότι συντάσσουν τη σχεδίαση του Ερντογάν, μαζί με τη φυσική Ηγεσία. Στο ΥΠΕΘΑ υπάρχει σήμερα πρώην Α/ΓΕΣ και στην Κυβέρνηση Αντιναύαρχος ως Σύμβουλος Ασφαλείας χωρίς να έχουν αναρτήσει προτάσεις και ιδέες για τις δράσεις του ΥΠΕΘΑ.
    Όσον αναφορά για το σχόλιο της παρ.γ του αγαπητού κ. Καραγιαννίδη θα μου επιτρέψει ότι κάνει διαχωρισμό στους Κλάδους των Ε.Δ .Ως πρός τις επιτελικές ικανότητες του Στρατού Ξηράς τον οποίο θεωρεί με συντηρητική νοοτροπία, μειωμένη φαντασία, έλλειψη τόλμης και καινοτομίας βρίσκομαι στην ανάγκη να του θυμίσω ότι ο διπλασιασμός της Ελλάδος το 1912 έγινε με Ικανότατο Στρατιωτικό Επιτελείο παρά τον Αρχιστράτηγο στο οποίο διακρίθηκε η ικανότητα ενός Λοχαγού Μεταξά διαχρονικά, στη σχεδίαση της εκστρατείας των Δαρδανελίων, στη σχεδίαση της Εκστρατείας στη Μικρά Ασία και στον πόλεμο του 1940, Ως Πρωθυπουργός. Να μνημονεύσω τον Στρατάρχη Παπάγο; Να μνημονεύσω σε αντίθεση το Ναύαρχο Λυμπέρη στα Ίμια; Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας για να μαθαίνουν οι νεώτεροι.Η Ισχύς εν τη ενότητα είναι ο ισχυρότερος παράγοντας Ηθικού που αποτελεί το μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή ισχύος.

    • Χαίρετε, σας ευχαριστώ για τον γόνιμο και ευγενή αντίλογο.

      Επιτρέψτε μου να τεκμηριώσω αναλυτικότερα την θέση μου.

      Διευκρίνισα εξ αρχής ότι αναφέρομαι στο επίπεδο των οργανισμών και όχι των μεμονωμένων προσώπων (θα ήμουν ανιστόρητος αν παρέβλεπα την ευφυία και την οργανωτικότητα του Μεταξά).

      Η υστέρηση του ΕΣ, έναντι του ΠΝ και της ΠΑ, που επισημαίνω, έγκειται περισσότερο σε ζητήματα δόγματος, όχι στην επιτελική εφαρμογή του εκάστοτε σχεδίου.

      Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα.

      * Ο ΕΣ του 1912, παρά τις επιτυχίες του, δεν είχε καταλήξει σε συγκεκριμένο δόγμα μάχεσθαι. Μάλιστα υπήρχε διάσταση προσεγγίσεων μεταξύ του επιτελείου του Αρχιστρατήτου, τα μέλη του οποίου υπήρξαν οπαδοί της γερμανικής σχολής και των μεραρχιακών επιτελείων, που ήταν εκπαιδευμένα από Γάλλους. Σε κρίσιμες μάχες διαπιστώθηκαν σημαντικές παραλείψεις (π.χ. απουσία ελιγμού στο Κιλκίς-Λαχανά, τυχαία και ανολοκλήρωτη κύκλωση στο Σαραντάπορο), που ναι μεν δεν στοίχισαν στην έκβαση των επιχειρήσεων, αλλά στοίχισαν σε ζωές μαχητών.

      * Ο ΕΣ στην Μικρασιατική εκστρατεία δεν κατάφερε να διαγνώσει τον ιδιαίτερο και ανορθόδοξο τρόπο αμύνης των Τούρκων, ώστε να αντιδράσει καταλλήλως. Μάλιστα υπέπεσε σε τραγικό διοικητικό σφάλμα, να διοικείται το προκεχωρημένο μέτωπο από την Σμύρνη!

      * Ο ΕΣ του Μεσοπολέμου περιφρόνησε τις συστάσεις άλλου ενός ευφυούς και εξαιρετικού αξιωματικού του, του Δαβάκη, που προέκρινε την μηχανοκίνηση, εμμένοντας σε πιο παραδοσιακές απόψεις.

      * Η Ανωτάτη Σχολή Πολέμου ιδρύθηκε μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μόλις το 1925, όταν η αντίστοιχη Οθωμανική στην Κων/πολη επιμόρφνωε αξιωματικούς από τα τέλη του 19ου αι.!

      * Το ΠΝ υπήρξε πρωτοπόρο στην υιοθέτηση και χρήση των υποβρυχίων, ήδη από το 1912, παράδοση που συνεχίζεται έως σήμερα.

      * Το ΠΝ από την δεκαετία του ’60 και έπειτα υιοθέτησε μία ιδιαίτερη προσέγγιση στο αρχιπελαγικό θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου, με συνδυασμό πυραυλακάτων και επακτίων συστοιχιών αντιπλοϊκών βλημάτων.

      * Η ΠΑ της δεκαετίας του ’70 πρωτοπόρησε σε εξοπλισμούς εντός του ΝΑΤΟ, ενώ έχει αναπτύξει αξιοζήλευτες τακτικές μάχης, απόρροια και της συνεχούς ετοιμότητός της, λόγω των καθημερινών εμπλοκών με τους “απέναντι”. Η δε ετήσια, πολυεθνική άσκηση “Ηνίοχος” είναι σημείο αναφοράς για τις ευρωπαϊκές αεροπορίες.

      Εν ολίγοις, η εντύπωσή μου είναι ότι ενώ ΠΝ και ΠΑ είναι σε θέση να αναπτύσσουν καινοτόμες μεθόδους μάχης, προσαρμοσμένες στα εθνικά δεδομένα μας, ο ΕΣ ακολουθεί – ετεροχρονισμένως – τις εξελίξεις άλλων στρατών.

      Περιττό να αποσαφηνίσω ότι οι παρατηρήσεις μου δεν αποτελούν επ’ ουδενί μομφή προς οιονδήποτε, αλλά κατατίθενται ως προβληματισμός για την βελτίωση του ΕΣ και μακάρι να είναι αναληθείς!

      Να είστε καλά!

  4. Δεν χρειαζόταν νομίζω αυτή η παρελθοντολογία ,που κάλυψε ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα . Οι επιζώντες και σε μεγαλύτερες ηλικίες Έλληνες ενθυμούνται και θαυμάζουν τις νίκες του Ε.Σ στον πόλεμο του 1940/41 με Σχέδια των Μεταξά-Παπάγου ,που συνωδεύθηκαν και από τις παράτολμες ενέργειες του Ναυτικού και της Αεροπορίας -λόγω ακριβώς του αρίστου διακλαδικού σχεδιασμού και του ηρωισμού των αξίων πολεμιστών -,καθώς και τις εθνοσωτήριες για την μη κομμουνιστοποίηση μας νίκες -κυρίως του Ε.Σ -με σχέδια πάλι του Στρατάρχου Παπάγου το 1948/49.
    Αντιθέτως οικτίρουν όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις και μάλλον περισσότερο το Π.Ν και την ΠΑ και για στην περίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και για τα Ίμια.
    Δεν θέλουμε να θυμηθούμε και τα Κινήματα στον Λίβανο κατά την κατοχή ,ούτε και κάποιες ”σπασμωδικές ανταρσίες” για πολιτικούς σκοπούς από το 1915-35 και 1967-74,που απέφεραν βαθμούς, συντάξεις και τιμές στους πρωταιτίους.
    Ένοπλες Δυνάμεις μακρυά από κόμματα – είναι δύσκολο πια να έχουμε,γιατί πέραν των άλλων είναι και ”ακέφαλες” ,όταν στα χαρτιά μόνον ”άρχει αυτών” μπορεί και ένας ‘ουδετεροπατριώτης” .
    Εξ ‘άλλου ,τα όποια Σχέδια όλων των Όπλων από της εντάξεως μας στο ΝΑΤΟ μας έρχονται σχεδόν έτοιμα .
    Εμείς τώρα με την Τουρκία δεν θέλουμε ”στήθος μάρμαρο και καρδιά λαγίσια ,αλλά λιονταρίσια.
    Την έχουμε όλοι στρατευμένοι και μη για ”τον μαραθώνιο” που ξεκινήσαμε;;;..

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα