του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η μισή Αμερική εργαλειοποιεί τον φονιά αστυνομικό, και η άλλη μισή εργαλειοποιεί το άτυχο θύμα του…
Η μισή Αμερική τρέφεται με το υποκριτικό σύνθημα “Νόμος και Τάξη” του ανεκδιήγητου προέδρου της, και η άλλη μισή ντοπάρεται με τα λάφυρα από το πλιάτσικο που έχει ξεσπάσει, στο περιθώριο των διαδηλώσεων και υπό το πρόσχημα του αντιρατσισμού…
Και η μία Αμερική όπως και η άλλη Αμερική, χρησιμοποιούνται ως κομπάρσοι στην πολιτική αντιπαράθεση των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, που μπροστά στις επικείμενες εκλογές, έχουν συγκεντρώσει το ενδιαφέρον τους στην νομή της εξουσίας, αξιοποιούν τα πάντα προκειμένου να διασφαλίσουν ρόλο σ αυτήν, και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για την Δημοκρατία, ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε για τους νεκρούς της ανεξέλεγκτης οπλοχρησίας που πέφτουν στους δρόμους σαν κοτόπουλα καθημερινά.
Το περιβάλλον αυτής της αντιπαράθεσης, με αφορμή ΚΑΙ την πρόσφατη δολοφονία, δεν θίγει τον σκληρό πυρήνα των ζητημάτων της πολιτικής δημοκρατίας και του Ουμανισμού.
- Είναι περιβάλλον υποκρισίας…
- Είναι περιβάλλον που συντηρεί και αναπαράγει την νοσηρότητα…
- Είναι περιβάλλον που αποδέχεται συνθήκες που θα συνεχίσουν να αναπαράγουν τέρατα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ (και όχι μόνον λευκά) που θα συνεχίσουν να καταχρώνται την εξουσία τους, αλλά και θύματα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ (και όχι μόνον σκουρόχρωμα) που θα ανταμώνουν με τα τέρατα, είτε στα απόνερα είτε στον σκληρό πυρήνα της παραβατικότητας που συνθέτει την καθημερινότητα στην μεγάλη αυτή χώρα.
Η προσχηματική χορογραφία που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτήν την στιγμή στην Αμερική, δεν βγήκε στους δρόμους να βροντοφωνάξει “ΩΣ ΕΔΩ” όταν οι μακελάρηδες σκορπούσαν θάνατο χθες στο Ιράκ, στην Σερβία, στην Λιβύη και αύριο αλλού, διότι απλούστατα την στρατηγική των μαζικών εγκλημάτων ουδείς την στοχοποίησε…
Ομοίως δεν βγήκε στους δρόμους, όταν η πανδημία θέριζε και οι χειρισμοί του προέδρου της στο δίλημμα οικονομία ή ανθρώπινες ζωές, επέλεξαν να παράξουν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς καταστρέφοντας ταυτόχρονα και την οικονομία…
Προφανώς δεν βγαίνει στους δρόμους ούτε για να απαιτήσει να σταματήσουν τώρα οι πειρατικές πρακτικές που εμποδίζουν τα δεξαμενόπλοια να παραδώσουν καύσιμα στην πολύπαθη Βενεζουέλα…
Αυτός είναι ο αμερικανικός «αντιρατσισμός»… Αυτός είναι ο αμερικανικός «αντιφασισμός»… Προσχηματικός και βαθιά υποκριτικός μέχρι το μεδούλι…
- Αυτή είναι η προσχηματικότητα μιας κοινωνίας που ενεργοποιείται και δικάζει τους προέδρους της για έναν «λεκέ» στο μπλουζάκι της Μόνικα, αλλά παρακολουθεί απαθής τους ματωμένους λεκέδες με τους οποίους γεμίζουν τον πλανήτη οι επιλογές της πολιτικής της ηγεσίας και επιβραβεύει τους ματωμένους προέδρους της ακόμη και με επανεκλογή στο προεδρικό αξίωμα…
- Αυτή είναι η προσχηματικότητα μιας κοινωνίας, που διευκολύνει την κάθε καρακατακαημένη να «θυμάται» μετά από σαράντα χρόνια ότι κάποιος πρόεδρος την παρενόχλησε σεξουαλικά, αλλά να προσπερνά αβασάνιστα προεδρικές επιλογές που καταστρέφουν χώρες και δολοφονούν λαούς στο όνομα των «συμφερόντων» της Αμερικής ανά την Υφήλιο…
Και προφανώς εδώ δεν αναφερόμαστε στις εξαιρέσεις που υπάρχουν και θα υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στην κοινωνία. Αναφερόμαστε σε μια χορογραφία ενορχηστρωμένη και κατευθυνόμενη, που επιχειρείται να πλασαριστεί ως κίνημα χωρίς να είναι.
Αυτό φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως υποτιμούμε το έγκλημα που συντελέστηκε… Και προφανώς δεν σημαίνει πως θεωρούμε ανούσιες και περιττές τις κοινωνικές αντιδράσεις. Κάθε άλλο…
Σημαίνει απλώς πως θα πρέπει να δούμε πέρα από το αυθόρμητο των πρώτων στιγμών και των πρώτων αντιδράσεων, έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε επίγνωση της φυσιογνωμίας αυτού που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Αμερική, και παράλληλα να καταγράψουμε… Την ανυπαρξία πολιτικού περιεχομένου στα αιτήματα που διατυπώνονται… Την ευκολία με την οποία όλο αυτό χαλιναγωγείται και ενσωματώνεται στο πλαίσιο των αναγκών της προεκλογικής αντιπαράθεσης, και φυσικά το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο σύντομα θα οδηγηθεί, όσο συνεχίζεται ανεμπόδιστα η εργαλειοποίησή του από τους κυρίαρχους του πολιτικού παιχνιδιού.
- Φαιδρό και ανεύθυνο λοιπόν το να στοιχίζεσαι άκριτα πίσω από τον κάθε Τραμπ, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που εξυπηρετεί με την πολιτική και με τους χειρισμούς του, είναι μια συγκεκριμένη ομάδα ισχυρών και συγκροτημένων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Αλλά…
- Είναι ταυτόχρονα εξ ίσου φαιδρό και αφελές το να στοιχίζεσαι πίσω από ένα συγκυριακό και ρηχό πολιτικά ψευδοκίνημα, που ούτε δημοκρατικό είναι ως προς το εύρος των αιτημάτων του, ούτε αντιρατσιστικό είναι ως προς την συνολική πολιτική του υπόσταση, ούτε πολιτική αντίσταση συνιστά σε τελευταία ανάλυση.
Ο Έλληνας μπάτσος που ψέκασε στο πρόσωπο με την φυσούνα των χημικών τον συγχωρεμένο Μανώλη Γλέζο, δεν ήταν λιγότερο φονιάς από τον Αμερικανό μπάτσο που δολοφόνησε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε απλά να τον συλλάβει. Στον Έλληνα φονιά απλώς από τύχη δεν προέκυψε θύμα, αλλά αυτό δεν τον καθιστά «ολίγον τέρας» και σε καμία περίπτωση δεν τον καθιστά «ολιγότερον» τέρας συγκριτικά με τον Αμερικανό συνάδελφό του.
Καλό θα είναι λοιπόν να αφήσουμε τις εύκολες και αβασάνιστες στοιχίσεις που δεν οδηγούν πουθενά, και προφανώς δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος.
Σήμερα, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και ο Τραμπ, σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα επεισόδια ο καθένας για λογαριασμό του, ενώ οι πάντες ξεχνούν ότι η Αμερικανική αστυνομία και χθες δολοφονούσε και αύριο θα δολοφονεί, σε μια χώρα που της διασφαλίζει το δικαίωμα να το κάνει, και που ακόμη και το καθεστώς της οπλοχρησίας είναι το βολικό άλλοθι για να μπορεί ο μπάτσος πρώτα να σε πυροβολεί και μετά να ρωτά το όνομά σου.
Είδατε κανένα Αμερικανικό “κίνημα” να θέτει επί τάπητος τα σοβαρά ζητήματα, δημοκρατίας, θεσμών Διοίκησης και Δικαιοσύνης, πολιτικής λειτουργίας, και Διεθνούς πολιτικής του πλανητικού νταβατζή;
