της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου
Ιστορικής σημασίας συνθήκες ειρήνης υπεγράφησαν στην Ουάσιγκτον, μεταξύ Ισραήλ, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Μπαχρέιν (Abraham Accords). Όλοι αντίθετοι με την συμφωνία του 2015 για τα πυρηνικά του Ιράν. Παρών στην τελετή ήταν εκπρόσωπος του Ομάν. Αυτό και η δήλωση Τράμπ, ότι άλλες πέντε χώρες αναμένεται να υπογράψουν ανάλογες συνθήκες, αλλάζει το τοπίο στην Μέση Ανατολή. Λίγα λεπτά πριν μπούν οι υπογραφές ο αμερικανός πρόεδρος συνομίλησε με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα μπιν Σαλμάν. Η συμφωνία θα ήταν αδύνατη χωρίς την συγκατάθεση του Ριάντ. Πρόσφατα ο ιμάμης Abdulrahman al-Sudais του Μεγάλου Τζαμιού στη Μέκκα, ο οποίος στο παρελθόν έχυνε ποταμούς δακρύων για την Παλαιστίνη, κάλεσε τους μουσουλμάνους να αποφύγουν παθιασμένα λόγια έναντι των Εβραίων. Τηλεοπτικές σειρές στην σαουδαραβική τηλεόραση ετοιμάζουν το κοινό για πιο θερμή σχέση με το Ισραήλ. Το Κατάρ προσδοκά ότι Σ.Αραβία, Αίγυπτος, Μπαχρέιν και ΗΑΕ θα ανοίξουν τα σύνορα και τον εναέριο τους χώρο μετά τον αποκλεισμό που του επέβαλαν προ 3ετίας. Αυτό θα είναι ένας αστάθμητος παράγοντας για την Άγκυρα, την Τεχεράνη, αλλά και την Αθήνα.
Μεγάλες αλλαγές. Η αδυναμία των Παλαιστινίων να συμμετάσχουν πλέον σε αυτές εκδηλώθηκε με επίθεση ρουκετών στην Λωρίδα της Γάζας. Απομονωμένη η Παλαιστινιακή αρχή είδε τα τρένα να περνούν και με τις υποδείξεις τρίτων τα έχασε. Ποιον συμφέρει η παρατεταμένη σύγκρουση; Εκείνους που επί έναν αιώνα χρησιμοποιούν οργανώσεις, ομάδες, χώρες ως πιόνια για ίδια συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις “παράπλευρες” απώλειες. Εάν επεκταθεί ο κύκλος της ειρήνης όπως είπε ο πρόεδρος Τράμπ, μένουν εκτός παιχνιδιού το Ιράν και η Τουρκία. Η Άγκυρα δεν θα μείνει άπραγη. Θα αναθερμάνει σχέσεις, ζητώντας ανταλλάγματα. Οι ΗΠΑ θα επαναλάβουν λάθη του παρελθόντος;
Ο Ερντογάν ήθελε ο Eastmed να περνά από τουρκικό έδαφος για να ελέγχει την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Αφού απέτυχε λόγω της συμφωνίας Ελλάδος- Αιγύπτου- Ισραήλ, έστησε την Τουρκο-Λιβυκή ΑΟΖ. Η Μόσχα που θέλει το μονοπώλιο στην ενεργειακή προμήθεια της Ευρώπης συνδράμει τις Τουρκικές διεκδικήσεις για να ακυρώσει τον αγωγό. Μάλιστα εν μέσω κρίσεως δηλώνει πως θίγονται τα συμφέροντά της αν η Αθήνα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Ας μην λησμονείται σε ποιους οφείλονται οι τουρκικές απειλές για στρατικοποίηση των νησιών. Στις διαπραγματεύσεις το 1946-47, ο Β.Μολότωφ αρνιόταν την επιστροφή των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, προκειμένου οι Ρώσοι να αποτρέψουν την αγγλοαμερικανική επιρροή στην περιοχή και να αποκτήσουν πρόσβαση στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μ.Ανατολή. Αμερικανοί και Βρετανοί είχαν απελπιστεί από την αδιαλλαξία του. Τελικά, το δέχθηκε επιβάλλοντας ως όρο την αποστρατικοποίηση ορισμένων νήσων. Τι άλλαξε έκτοτε; Μόνο το αφήγημα ορισμένων, που απευθύνονται σε αφελείς. Η αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ εξαιτίας μιας σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδος –Τουρκίας αποτελεί διακαή πόθο της Μόσχας, όπως απεδείχθη το 1974. Τότε η στρατιωτική βοήθεια στον Ετσεβίτ έφτασε μέσω Καντάφι, που ζητούσε πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Επομένως, ούτε παλιά ούτε ξινά σταφύλια.
Η υπαναχώρηση Ερντογάν είναι τακτικισμός ενόψει Συνόδου Κορυφής, που θα χρησιμοποιήσει η Αθήνα ως δικαιολογία για να προσέλθει σε διάλογο, ενώ οι Τούρκοι βυσσοδομούν, παραβιάζουν τον εναέριο χώρο, την Κυπριακή ΑΟΖ και ετοιμάζονται να επανέλθουν δριμύτεροι.
