Η επίκληση της ακροδεξιάς δεν σώζει πάντα
Στην πολιτική είναι καλύτερα να αντιμετωπίζεις το πρόβλημα, παρά να στρουθοκαμηλίζεις και να καταφεύγεις στο γνωστό μοτίβο περί ακροδεξιών.
Η ακροδεξιά επηρέασε τις εξελίξεις στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης αλλά, τώρα, έχει περιοριστεί αριθμητικά και έχει εξαφανιστεί πολιτικά. Ιδιαιτέρως, μετά την φυλάκιση των χρυσαυγιτών.
Το μεταναστευτικό απασχολεί το σύνολο των Ελλήνων. Ακόμη και εκείνων που βλέπουν θετικά την παρουσία μουσουλμάνων στη χώρα.
Το να αποδίδει η κυβέρνηση τις αντιδράσεις σε ακροδεξιούς δείχνει ότι ή δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα ή δεν έχει πολιτική να το αντιμετωπίσει.
Και τα δυο είναι επικίνδυνα.
Κύριε Μητσοτάκη το πολιτικό κεφάλαιο εξαντλείται γρήγορα. Μην επενδύεται στην προσωρινή ύπαρξή του. Κυρίως, όμως, χωρίς πολιτική σε μείζονος σημασίας θέματα δημιουργούνται κίνδυνοι για τη χώρα.
Η επίκληση της ακροδεξιάς, δεν σώζει πάντα. το ίδιο έκανε και ο Σύριζα όταν χαρακτήρισε ακροδεξιά την πλειονότητα των Ελλήνων που αντιδρούσαν στο “Μακεδονικό”.
Εν ολίγοις, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης του λαού στην πολιτική. Ναι, μεν, οι κυβερνήσεις έχουν την τυπική αναγνώριση για να διοικήσουν, στερούνται, όμως, της ουσιαστικής. Της πραγματικής πλειοψηφίας.
Το αντεπιχείρημα είναι πως αυτοί είναι οι κανόνες της δημοκρατίας. Αλλά τους κανόνες τους φτιάχνουν οι άνθρωποι. Και τους φτιάχνουν όπως τους βολεύει.
Άρα, στο ερώτημα αν το καθεστώς που έχουμε είναι δημοκρατικό, η απάντηση είναι ότι πρέπει να προσδιορίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε δημοκρατία.
1
Απήχηση
2
Αλληλεπιδράσεις
Προώθηση δημοσίευσης
2
Category: Το σχόλιο της ημέρας
Ερώτημα: Είναι δημοκρατικό πολίτευμα ο κοινοβουλευτισμός;
“υπάρχει σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης του λαού στην πολιτική.”
Η «πολιτική» στο δυτικό κόσμο μας δεν είχε ποτέ σχέση με τον Λαό-Κοινωνία. Ήταν πάντα μια δεσποτεία (μονάρχη ή ελίτ) δημόσια ή ιδιωτική.
Και μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν το πρόβλημα.
«Ναι, μεν, οι κυβερνήσεις έχουν την τυπική αναγνώριση για να διοικήσουν, στερούνται, όμως, της ουσιαστικής. Της πραγματικής πλειοψηφίας».
Πράγματι, στον δυτικό κόσμο δεν υπάρχει Πολιτεία αλλά Διοίκηση (Δημόσιο Administration και Ιδιωτικό Management) και η Νομιμοποίηση του(εξω-κοινωνικού-αντικοινωνικού) καθεστώτος εκβιάζεται με παραπολιτικούς τρόπους.
Σίγουρα, τους κανόνες στα Games τους φτιάχνουν οι άνθρωποι και τους φτιάχνουν για να βολεύονται συμφέροντα, δηλαδή να λειτουργεί κάτι «αποτελεσματικά».
Η Δημοκρατία όμως είναι η Ελευθερία του Παιχνιδιού και αυτός είναι ο λόγος που γινόταν αντιληπτή ως Θεατροκρατία. Η ελληνική Δημοκρατία δεν είναι «καθεστώς», είναι υπεράνω της «αποτελεσματικότητας». Είναι ο Τρόπος Ύπαρξης στο επίπεδο της Ελευθερίας= στο επίπεδο του ΕΜΕΙΣ.
Η «επίκληση της ακροδεξιάς δεν σώζει πάντα».
Το έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή με την κατηγορία του εθνικισμού παραλύει το θύμα-ελληνική κοινωνία που έχει για ιερό την Μόνη Πολιτική Στάση, τον πατριωτισμό.
Πρόκειται για ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ = για την Καταστροφική επίθεση του θύτη μέσω υποτίμησης της Υπόστασης του θύματος.
Σε διπλανά κείμενα, του Γ. Χαρβαλιά και του Ν. Κανέλλου, γίνεται μνεία για τον τρόπο κατεξουσιασμού των μαζών από την ελίτ.
Ο πρώτος αναφέρεται στο ίδιο θέμα, την «επίκληση της ακροδεξιάς», θίγοντας την τακτική των «οργανικών διανοούμενων» του ΕΛΙΑΜΕΠ: Η «προληπτική επίθεση συλλήβδην σε όσους διαφωνούν». Μόνο που αυτό δεν είναι κάτι που προδίδει «αγωνία και πανικό» αλλά ψύχραιμη εκτέλεση της Εξόντωσης του Θύματος με ψευδή κατηγορία για το ποιόν του.
Ο δεύτερος το λέει ρητά: πρόκειται για «στρατηγικές Αποκλεισμού» («που θα έρθει η ώρα να τα πούμε»).
Άντε, να τα πούμε! Πότε θα έρθει η ώρα;
Συμφωνώντας με τις επισημάνσεις σας, θα ήθελα να μου ορίσετε την έννοια της δημοκρατίας πέρα απο τη γενική (και παραδεκτή απο μένα) διατύπωση:
«Είναι ο Τρόπος Ύπαρξης στο επίπεδο της Ελευθερίας= στο επίπεδο του ΕΜΕΙΣ.»
Νάστε πάντα καλά!
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι η τέλεια Πολιτεία όπου ο τρόπος-επίπεδο ύπαρξης του να ζεις με τους άλλους σαν ένα Όν εκτείνεται από την οικο-Γένεια στο Γένος.
Όπου το κοινωνείν = άνοιγμα ψυχής από Αγάπη, βάζει στη θέση της Δεσποτείας (Μοναρχικό ή ολιγαρχικό Κράτος) την Κοινότητα και αντικαθιστά την άδικη εξουσία με την Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη.