Ας κάνουμε λίγο fast forward τις εξελίξεις στην Αμερική. Τον Νοέμβριο, οι Δημοκρατικοί θα χάσουν μάλλον τον έλεγχο της Βουλής. Ισως και με τρόπο θεαματικό. Η Νάνσι Πελόζι θα αποσυρθεί στην Καλιφόρνια. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα είναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, όμηρος του Ντόναλντ Τραμπ. Ολα δείχνουν ότι με ένα tweet μπορεί να καταστρέψει καριέρες, να οδηγήσει ένα βουλευτή με απίστευτο βιογραφικό στην ήττα στις προκριματικές εκλογές.

Πάμε λίγο παρακάτω… Κάποια στιγμή πριν από το φθινόπωρο του 2023, ο πρόεδρος Μπάιντεν θα ανακοινώσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος για την προεδρία. Και αυτό θεωρείται λίγο έως πολύ μια νομοτελειακή εξέλιξη. Στην Ουάσιγκτον, όλοι συμφωνούν πως «θα έπρεπε να δουλεύει με έξι κυλίνδρους, περιμέναμε να δουλέψει με τέσσερις, τώρα δουλεύει με δύο». Αν σκεφθεί κανείς ότι, αν επανεκλεγόταν, θα ήταν 86 ετών όταν θα έφευγε οριστικά από τον Λευκό Οίκο (ενώ ο Ρέιγκαν ήταν 77) αντιλαμβάνεται πόσο βέβαιη είναι η αποχώρησή του. Υπό κανονικές συνθήκες, η αντιπρόεδρος θα ήταν το φαβορί για να διεκδικήσει το χρίσμα. Η Χάρις έχει καταφέρει, όμως, να πείσει άπαντες ότι «δεν το έχει». Κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά την υποψηφιότητά της.

Εάν επανεκλεγεί το 2024, θα είναι εντελώς απελευθερωμένος και δεν θα διστάσει να κάνει οτιδήποτε, όσο αιρετικό ή «παλαβό» και αν είναι.

Και μετά έχουμε τον Τραμπ. Ούτε αυτός είναι έφηβος (76). Εχει όμως ατελείωτη απήχηση σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας. Εχει επίσης άσβεστη φιλοδοξία και ορμή για να διεκδικήσει άλλη μία φορά την προεδρία. Οι οπαδοί του ουδόλως ενδιαφέρονται για την αντιθεσμική συμπεριφορά του, για το αν κόντεψε να οδηγήσει την Αμερική σε εμφύλιο. Δεν τους νοιάζει τίποτε από όλα αυτά. Πιστεύουν στη δική του «αλήθεια» και θεωρούν ότι κάθε άλλη θεώρηση των πραγμάτων είναι προϊόν συνωμοσίας του «συστήματος».