Τζώρτζ Φρίντμαν
03.10.23
Έχει περάσει περισσότερο από ενάμισης χρόνος από τότε που η Ρωσία εξαπέλυσε την επίθεσή της στην Ουκρανία. Ο πόλεμος δεν εξελίχθηκε όπως περίμεναν οι Ρώσοι, εκτός και αν είχαν προγραμματίσει ότι θα διαρκέσει περισσότερο από ένα χρόνο και θα υφίσταντο απώλειες χωρίς να είναι σε θέση να συντρίψουν τους Ουκρανούς. Οι Ρώσοι περίμεναν έναν σύντομο πόλεμο στον οποίο θα συνέτριπταν τον ουκρανικό στρατό και τη θέλησή του να αντισταθεί.
Εάν δεν τα κατάφερναν, ήξεραν ότι οι Αμερικανοί μετά από σύντομο χρονικό διάστημα θα παρείχαν όπλα στην Ουκρανία, διακινδυνεύοντας μια παρατεταμένη σύγκρουση.
Οι Ουκρανοί υπερασπίζονται την πατρίδα της, επομένως το ηθικό τους είναι υψηλό. Η ουκρανική αποστολή ήταν να αναγκάσει τη Ρωσία σε μια υποχώρηση πέρα από τα σύνορα. Η πρώτη στρατηγική της βασιζόταν στην ευκινησία, χρησιμοποιώντας σχετικά μικρές μονάδες για να χτυπήσουν αργά κινούμενες ρωσικές δυνάμεις. Αλλά καθώς οι Ρώσοι έφτασαν σε προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις με βαριά όπλα, η ουκρανική στρατηγική έγινε λιγότερο αποτελεσματική. Η αύξηση της παροχής όπλων απο τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αύξησε τις απώλειες σε αμυντικές και επιθετικές θέσεις.
Ο αμερικανο-ρωσικός πόλεμος ήταν κατά κάποιο τρόπο διαφορετικός από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Έχω γράψει παλιότερα για αυτό.
Ο φόβος της Ρωσίας ήταν ότι μια αμερικανική δύναμη στα ουκρανικά σύνορα θα μπορούσε να επιτεθεί στη Μόσχα, περίπου 300 μίλια (480 χιλιόμετρα) μακριά. Οι Αμερικανοί φοβήθηκαν ότι η πτώση της Ουκρανίας θα έφερνε τις ρωσικές δυνάμεις στην ανατολική γραμμή των κρατών του ΝΑΤΟ, ξεκινώντας εκ νέου τον Ψυχρό Πόλεμο.
Υπό αυτή την έννοια, ο πόλεμος έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία, εκτός από το ότι έχει ΣΚΛΗΡΥΝΕΙ τη χώρα και ολισθαίνει προς έναν επώδυνο και επικίνδυνο ψυχρό πόλεμο.
Με αυτό τον τρόπο, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν μια κίνηση κατά των Αμερικανών. Η αμερικανική απάντηση είχε ως στόχο όχι μόνο να εμποδίσει την κίνηση, αλλά και να ανοίξει την πιθανότητα να πραγματοποιηθεί ο μεγαλύτερος φόβος της Ρωσίας: οι ουκρανικές δυνάμεις, με την υποστήριξη αμερικανικού εξοπλισμού, να πιέζουν μέχρι τα πιο ευαίσθητα σύνορα στη Ρωσία. Μπορεί κάλλιστα καμία πλευρά να μην σκόπευε αυτές τις ενέργειες, αλλά καμία δεν μπορούσε να απορρίψει την άλλη.
Ως αποτέλεσμα, οι Ρώσοι μετακινήθηκαν σε δεινές αμυντικές θέσεις. Συνέχισαν να εξαπολύουν επιθετικές επιχειρήσεις, αλλά αυτές δεν είχαν τη δύναμη να επιτύχουν τους στόχους τους. Το αληθινό τέλος έγινε αμυντικό. Οι Ουκρανοί επιχείρησαν επιθετικές επιχειρήσεις, συγκρατώντας πάντα στρατεύματα σε περίπτωση απροσδόκητης ρωσικής επίθεσης. Και οι δύο μίλησαν για επιθέσεις και τις εξαπέλυσαν, αλλά συγκρατούσαν την ισχύ που χρειαζόταν για να διατηρήσουν τις δικές τους άμυνες.
Έτσι, έχουμε δει ένα είδος παγωμένου πολέμου, στον οποίο η ανάγκη να κρατηθούν θέσεις καθιστά αδύνατη τη απελευθέρωση αρκετής δύναμης για την επίτευξη των αρχικών στόχων.
Αυτοί οι τύποι πολέμων γίνονται κατά κύριο λόγο πολιτικοί, όπου και οι δύο πλευρές φοβούνται ότι οποιοδήποτε κίνημα θα έχει πολιτικές συνέπειες για την έναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών.
Ο Ζελένσκι πίστευε ότι εάν η αμερικανική επέμβαση δεν αναγκάσει τους Ρώσους να ματαιώσουν τις κινήσεις τους, τότε τουλάχιστον θα επέτρεπε στην Ουκρανία να αντεπιτεθεί σε τεράστια κλίμακα.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται σε μια διαφορετική σύγκρουση: κρατώντας τη Ρωσία μακριά από το ΝΑΤΟ, θα παρείχαν επαρκή δύναμη [στην Ουκρανία] για να κρατήσουν τους Ρώσους σε απόσταση, αλλά όχι τόση για να τους συντρίψουν.
Η Ρωσία έχει κρατήσει τις ΗΠΑ μακριά από τα σύνορά της, αλλά ελάχιστα. Η Ουκρανία έχει διατηρήσει την κυριαρχία σε μεγάλο μέρος της χώρας. Και οι ΗΠΑ έχουν πετύχει μια εισχώρηση προς τη Ρωσία, πέρα από την Ουκρανία, εξαιρετικά απίθανη.
Οι ΗΠΑ πέτυχαν τον στόχο τους, ενώ η Ρωσία και η Ουκρανία δεν έχουν και δεν πρόκειται να τον πετύχουν. Ωστόσο, ούτε έχουν τσακιστεί.
Η Ουκρανία είναι τώρα μια διαιρεμένη χώρα, αλλά αρκετά άθικτη για να διεκδικήσει τη νίκη και η Ρωσία έχει περάσει αρκετά τα παλιά της σύνορα για να διεκδικήσει μια μικρή νίκη. Και οι δύο θα μπορούσαν να ισχυριστούν ανθρωπιστικούς λόγους για τον τερματισμό του πολέμου.
Αλλά τώρα οι νεκροί είναι πολλοί. Έδωσαν τη ζωή τους για τίποτα άλλο παρά την νίκη, καθώς κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα σκεφτεί το αποτέλεσμα με περιφρόνηση για τους νεκρούς. Έχοντας λοιπόν πολεμήσει και υπερασπιστούν για δύο χρόνια την πατρίδα τους, το πώς τελειώνει ο πόλεμος είναι εύλογα σαφές. Πόσο καιρό θα χρειαστεί για να παραδεχτούν οι ηγέτες αυτό που είναι προφανές; Όλοι έχασαν απο αυτόν τον πόλεμο, και σε εύθετο χρόνο θα χάσουν και οι ηγέτες. Και αυτό είναι που θα καθυστερήσει την αναπόφευκτη ειρήνη.
Τζορτζ Φρίντμαν
https://geopoliticalfutures.com/author/gfriedman/
Ο George Friedman είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος γεωπολιτικός και στρατηγιστής διεθνών υποθέσεων και ο ιδρυτής και πρόεδρος της Geopolitical Futures.
Μα τι ελληνικά είναι αυτά στο άρθρο; Υπάρχει όντως μετραφραστής ή είναι αυτόματη μετάφραση; Καλύτερα να το διαβάζαμε στα αγγλικά!