του Παντελή Σαββίδη
Η σχέση των ανθρώπων με την Θρησκεία και την Εκκλησία ποικίλει. Δεν είναι όλοι ούτε θρησκευόμενοι ούτε άθρησκοι. Και απο στους θρησκευόμενους είναι διαφορετική η προσέγγισή τους και στην Θρησκεία και στην Εκκλησία.
Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το Ιερό είναι απο τις πρώτες συλλήψεις του ανθρώπου, αποτέλεσε έναν απο τους βασικούς θεσμούς της οργάνωσής του και οι διάκονοί του διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία.
Η Εκκλησία είναι και σήμερα παρούσα και ο ρόλος της δεν εξέλιπε. Για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος θεωρείται απο όσους γνωρίζουν τον εκκλησιαστικό χώρο ό,τι καλύτερο διαθέτει σήμερα η Ελληνική Εκκλησία.
Αξίζει και της προσοχής και της υποστήριξης της κοινωνίας της πόλης στα πρώτα βήματα προσαρμογής του στον ρόλο που ανέλαβε.
ΥΓ:για όσους αναρωτιούνται για την σχέση μου με την Εκκλησία και απο ποια οπτική τα γράφω αυτά, πέρασε πολλά στάδια. Σήμερα με απασχολεί περισσότερο η ιστορία της, η φιλοσοφία της, λιγότερο η θεολογία της και περισσότερο η σχέση της με την κβαντική φυσική. Και φυσικά οι εμπειρίες μου απο το Άγιο Όρος. Ο ρόλος της είναι καταπραϋντικός στους ανθρωπους που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα της ορθολογικής προσέγγισης του θανάτου και επιτελεί και κοινωνικό έργο. Αναπαράγει, επίσης, μια παράδοση χωρίς την οποία η καθημερινότητά μας δεν θα είχε ουσία.
Είναι φέρελπις ο νέος και νέος στην ηλικία Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κύριος Φιλόθεος , αλλά ως νέος στην ηλικία είναι λογικό να υπολείπεται σε γνώσεις και ποιμαντορία άλλων Ελλαδιτών γεραρών Μητροπολιτών .
Θα γηράσκει αεί διδασκόμενος , όπως όλοι οι φιλομαθείς άνθρωποι.
Για την θρησκεία, η ιστορία των ανθρώπων έγραψε ότι όλοι τους ,- είτε από τον φόβο των φυσικών φαινομένων ,είτε από το ανεξήγητο της Δημιουργίας του επίγειου κόσμου -,πίστευαν και πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός Δημιουργός, αφού όλα όσα δημιουργούνται έχουν ένα δημιουργό. Τίποτε δεν εμφανίζεται στον κόσμο τυχαία.
Στην Ελλάδα μας -ηυδόκησε ο Θεός-να γεννηθούν άνθρωποι που σε ένα αιώνα -προ Χριστού – θεμελίωσαν με τις σκέψεις και τις θεωρίες τους ό,τι έκτοτε μελετούν και αντιγράφουν οι σοφοί , ιδίως από την Αναγέννηση και μετά.
Στην Ελλάδα πάλι αυτοί οι πολλοί φίλοι της σοφίας κατέληξαν να πιστεύουν σε ένα Θεό για τον οποίον έγραψαν στην Αθήνα και την αναθηματική φράση ”τω αννώστω Θεώ” και σαυτήν την Αθήνα ο Απόστολος των Εθνών ΠΑΥΛΟΣ δίδαξε τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό, όταν ως τότε θεωρούσαν ως μωρία την σταύρωση του Θεού από τους ανθρώπους.
”Ιουδαίοις σκάνδαλο .Έλλησι δε μωρία” ο σταυρός του Χριστού ,έγραψε ο Παύλος.
Έκτοτε και μέχρι την διάσπαση το 1054 μ. Χ της μιας Καθολικής Χριστιανικής Εκκλησίας δεν αναφέρονται άθεοι στην Ευρώπη .
Άθεους και αμφισβητίες δημιούργησε το αλάθητο του Πάπα και τα συγχωροχάρτια επί χρήμασι των ιερωμένων , δύο στοιχεία που γέννησαν τον Λουθηρανισμό-Προτεσταντισμό και στη συνέχεια και άλλους αγνωστικιστές , που πλήθαιναν και αποτέλεσαν και την μαγιά του αθέου Μαρξισμού , που επικράτησε και πολιτικώς για 150 χρόνια και του οποίου τα υπολείμματα επιβιώνουν, παρά την βαρύγδουπη κατάρρευση της θεωρίας και πράξης του Μαρξισμού-Κομμουνισμού το 1989 .
Σήμερα με την ”επιμειξία” λόγω των μεγάλων μεταναστευτικών ροών περίσσεψε ο αθεϊσμός και με αυτόν ο αμοραλισμός και η μνησικακία των αθέων προς τους θρησκευόμενους , οι οποίοι για να επιβιώσουν ανταποδίδουν και με πράξεις βίας τους βίαιους ,προκλητικούς και θρασύτατους αθέους ,παραβαίνοντας την εντολή του Χριστού να αγαπούν και τους εχθρούς τους.
Ένα είναι βέβαιο. Το καράβι της Χριστιανικής θρησκείας και εκκλησίας θα κλυδωνίζεται ,αλλά δεν θα βυθιστεί .
Με αυτό ως δεδομένο αν και η η Ελλάδα μας συνεχίζει να αγκαλιάζει αυτήν την θρησκεία και εκκλησία θα επιπλέει και θα δοξάζεται μαζί της, όπως γίνεται μέχρι τώρα από την ανέγερση του Ιερού Ναού στην Κωνσταντινούπολη μας προς τιμήν της Σοφίας του Θεού μας.
Οι όποιοι άθεοι Έλληνες ας ακολουθήσουν την σοφή ρήση του αείμνηστου Κων/νου Τσάτσου.
”Ο άθεος ένα μόνο μπορεί να ισχυριστεί στο ερώτημα αν υπάρχει Θεός . ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ επειδή δεν μπορεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός ” .
Καλό τριήμερο με παραδοσιακές σκέψεις για Θρησκεία και Πατρίδα.
Μιλᾶτε γιά τήν ᾿Ορθοδοξία τῶν ῾Ελλήνων.
῾Η παράδοση στηρίζεται στήν Θεολογία τῆς ᾿Ορθοδοξίας πού ἀφορᾶ τό συγκεκριμένο δόγμα καί εἰδικά τούς Ἕλληνες πού εἶναι ἡ ρίζα του. ῾Η ἐμβάθυνση εἶναι δύσκολη καί εἰδικά στήν ἐποχή μας, στήν ὁποία ἡ πίστη ἀτόνησε, γιατί θεωρήθηκε ὅτι ἡ ἐπιστήμη φέρνει ἄλλες ἐξηγήσεις καί προσεγγίσεις.
῾Η κβαντική φυσική μπορεῖ νά προσεγγίζει ἐπιστημονικά τά νοήματα, ἀλλά δέν ἀποτελεῖ νόημα ἤ λύση νά γίνεται ὁ ἕνας κάποιος ἄλλος, οὔτε τίς ᾿Απόκριες δέν συμβαίνει αὐτό, οὔτε ἀπό τούς ἠθοποιούς πού παίζουν κάποιον ρόλο. Στήν ᾿Ορθοδοξία τό πρόσωπο καί ἡ ταυτότητά του εἶναι ἀδιαπραγμάτευτες ἔννοιες. Καί βέβαια ἡ πίστη στήν ᾿Ανάσταση καί στό ἀδιαπραγμάτευτο τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς.
Τό γιατί τοῦ ῾Αγίου Ὄρους εἶναι κι αὐτό δύσκολα ἑρμηνεύσιμο. Ἄν ρωτήσετε γυναῖκες ᾿Ορθόδοξες θά ἀκούσετε πολλές ἐνστάσεις καί ἑρμηνεῖες. Τό γιατί εἶναι ᾿Ορθόδοξο ἐπίσης δέν εἶναι κατανοητό ἀπό τά ἄλλα δόγματα. Εἶναι πιό εὔκολο πάντως νά φανταστοῦν ἁμαρτίες παρά ἱερότητα, τόσο τό Ιερό ἔχει παραγκωνισθεῖ ἀπό τίς σημερινές συνθῆκες.
῾Ο Γ. Καραμπελιάς στό βιβλίο του «Εκκλησία και γένος εν αιχμαλωσία» γράφει: «Σε ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής, τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατεξοχήν φορέα της διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι των Τούρκων αλλά και των Λατίνων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο ελληνισμός επιβίωσε δια της ορθοδοξίας.».
῾Η ἱερότητα ἔχει ἐκλείψει ἀπό τήν σύγχρονη προσέγγιση, ἡ ᾿Ορθοδοξία παραμένει πηγή γνώσης καί ἐμβάθυνσης στήν προσωπική μας πορεία, ἀλλά οἱ παρερμηνεῖες δέν ἔχουν σκοπό αὐτήν τήν προσέγγιση. Οἱ σκοπιμότητες ἀπομακρύνουν τόν ῾Ελληνισμό καί τήν ᾿Ορθοδοξία ἀπό τίς ρίζες τους. Δέν εἶναι ὅτι εἴμαστε καλύτεροι, ἀλλά εἴμαστε διαφορετικοί, ὅπως εἶναι καί ὁ κάθε λαός. ῾Η ᾿Εκκλησιαστική εὐχή ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, ἀφορᾶ τούς πάντες.
Μακάρι ὁ νέος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης νά συνδέσει τήν ἐποχή αὐτή μέ τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αυτοί που τον υμνούν σήμερα (γενικά) θα τον ξορκίζουν αύριο. Έτσι έκαναν με τον Μακαριστό Χριστόδουλο . Μόλις ανέβαινε στις ψυχές και στο μυαλό των Ελλήνων έπεσαν πάνω του.
Και αν ακόμη επαναλαμβάνονταν οι άνθρωποι ο μόνος ανεπανάληπτος θα ήταν ο μακαριστός Χριστόδουλος.
Ήταν ο πληρέστατος Χριστιανός και Έλλην ιερωμένος .
Μας λείπει .Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του.
Και όπως θα θυμάστε μόνον οι ”προοδευτικοί” όχι μόνον δεν τον υπολήπτονταν ,αλλά τον μισούσαν κιόλας .
Οι άλλοι -εμείς δηλαδή που ”τα πάμε καλά με την Θρησκεία και την εκκλησία -” τον είχαμε στην καρδιά μας , όπως τώρα τον φέρελπι Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης .Φυσικά δεν ξεχνάμε ότι τον Χριστό μας τον πρόδωσε ο μαθητής του Ιούδας και Ιούδες πάντα θα υπάρχουν .