Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος μεταξύ δύο τεράστιων στρατιωτικών συμμαχιών στον πλανήτη είναι αναπόφευκτος;
Μετά βίας.
Στην πραγματικότητα, μου φαίνεται ότι ούτε το CSTO ούτε το ΝΑΤΟ έχουν μεγάλο ενθουσιασμό για συμμετοχή.
Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αναφέρουμε μερικά βασικά πράγματα.
- Η Αρμενία ακολουθεί αντιρωσική πορεία από την επανάσταση του 2018 που υποστηρίζεται από τον Σόρος.
- Το Αζερμπαϊτζάν είναι σαφώς σύμμαχος και υποστηρίζεται από την Τουρκία – μια χώρα που βρίσκεται σήμερα σε μια μορφή πολιτικής κρίσης με σχεδόν όλους τους γείτονές της. Ο Ερντογάν είναι σαφώς ένα ”χαμένο κανόνι” και δεν μπορεί να τον εμπιστευτεί σε καμία περίπτωση.
- Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το Ναγκόρνο Καραμπάχ ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν. Για το λόγο αυτό, η Αρμενία δεν μπορεί να προσφύγει στο CSTO (όπως ακριβώς απορρίφθηκε από τη συμμαχία η έκκληση του Ερντογάν για στήριξη του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας όταν οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό Su-24M πάνω από τη Συρία).
- Στρατιωτικά μιλώντας, το Αζερμπαϊτζάν έχει το ποσοτικό και ακόμη και το ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι της Αρμενίας, ακόμη και αν η τελευταία έχει κάποιο σύγχρονο εξοπλισμό. Ωστόσο, επειδή καμία πλευρά δεν έχει σύγχρονη πολεμική αεροπορία, δεν θα ήταν αδύνατο η Τουρκία να στείλει κάποια F-16 για να βοηθήσει την κυρίως ξεπερασμένη συμφωνία της πολεμικής αεροπορίας των Αζέρων με τα Αρμενικά Su-25.
Ελέγξτε την τεράστια μονάδα της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Erevan και αναρωτηθείτε: τι κάνουν όλοι αυτοί οι τύποι όλη την ημέρα;
Θα συνοψίσω αυτή την πολιτική ως εξής: “να διεξαγάγουμε μια αντιρωσική πολιτική πορεία απαιτώντας παράλληλα την υποστήριξη της Ρωσίας”. Στους Ρώσους όπως είναι λογικό δεν άρεσε αυτό δεδομένης της ήδη υπάρχουσας έντασης στην Λευκορωσία. Αλλά η μεγάλη διαφορά είναι η εξής: ενώ η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να “χάσει” τη Λευκορωσία, δεν έχει καμία πραγματική ανάγκη από την Αρμενία, ειδικά μια Αρμενία εχθρική προς τη Ρωσία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ρώσοι πρέπει να στηρίξουν το Αζερμπαϊτζάν. Γιατί? Λοιπόν, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη γλώσσα ή τη θρησκεία. Όλα έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι το σύγχρονο Αζερμπαϊτζάν είναι ένας πολιτικός προστατευόμενος της Τουρκίας του Ερντογάν, η οποία είναι πραγματικά μία από τις πιο επικίνδυνες χώρες και πολιτικά καθεστώτα εκεί έξω, την οποία η Ρωσία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει με την προσοχή ενός χειριστή φιδιών που ασχολείται με μια ιδιαίτερα άσχημη και απρόβλεπτη κόμπρα. Ναι, η Ρωσία πρέπει να συνεργαστεί τόσο με την Τουρκία όσο και με το Αζερμπαϊτζάν, έστω και μόνο επειδή αυτές οι δύο είναι ισχυρές χώρες (τουλάχιστον από περιφερειακή άποψη).
- Και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ συνομιλούν με όλους εκατέρωθεν.
- Όταν τα πράγματα ζορίζουν, η υποστήριξη των ΗΠΑ έχει πραγματικά πολύ μικρή σημασία
Θα έλεγα μάλιστα ότι οποιαδήποτε σημαντική κλιμάκωση της σύγκρουσης θα αποδείξει και στα δύο μέρη ότι οι ΗΠΑ έχουν μακρά διάρκεια υποσχέσεων και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική τους υλοποίηση. Αντίθετα, η Τουρκία αποδίδει. Ναι, ακόμα και κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, η Τουρκία εξακολουθεί να πράττει αυτά που λέει.
Όπως και στην περίπτωση της Λευκορωσίας ή της Ουκρανίας, η Ρωσία θα μπορούσε να σταματήσει αυτήν τη σύγκρουση, ειδικά εάν το Κρεμλίνο αποφασίσει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη, αλλά αυτό θα ήταν τρομερό από πολιτική άποψη και είμαι βέβαιος ότι η Ρωσία δεν θα παρέμβει φανερά. Πρώτον, αυτός ο πόλεμος είναι μια σαφής περίπτωση ενός παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος στο οποίο ένας συμβιβασμός κατόπιν διαπραγματεύσεων είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί.
Επιπλέον, και οι δύο πλευρές φαίνεται να είναι αποφασισμένες να το φτάσουν μέχρι το τέλος, επομένως γιατί να παρέμβει η Ρωσία;
Φαίνεται να είναι ότι η παραμονή ενός ουδέτερου διαμεσολαβητή είναι το καλύτερο και το μόνο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει η Ρωσία προς το παρόν. Μόλις η σκόνη κατακαθίσει και μόλις κάθε πλευρά συνειδητοποιήσει πλήρως ότι ο θείος Σάμ είναι περισσότερο για τα λόγια παρά για τη δράση, τότε ίσως η Ρωσία μπορεί, για άλλη μια φορά, να προσπαθήσει να προσφέρει μια περιφερειακή λύση, ενδεχομένως με τη συμμετοχή του Ιράν και τον αποκλεισμό των ΗΠΑ στα σίγουρα. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί πολύ αργότερα.
Συμπέρασμα: σε αυτή τη σύγκρουση, η Ρωσία δεν έχει συμμάχους και φίλους. Αυτή τη στιγμή οι Αζέροι φαίνεται να κερδίζουν, αλλά αν η Αρμενία εμπλακεί με τους πυραύλους Iskander ή αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του NK, αυτό θα αποτελέσει άσχημο σημάδι για την Τουρκία και μια τουρκική επέμβαση θα καταστεί δυνατή. Ας δούμε πώς (ακόμη και αν) οι ΗΠΑ θα κάνουν κάτι για να βοηθήσουν το Erevan.
Αν όχι, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί μόλις οι Αρμένιοι ανακαλύψουν εκ νέου μια γνωστή ιστορική αλήθεια: η Αρμενία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη Ρωσία. Και ακόμη και αν οι Αρμένιοι καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, θα ήθελα ακόμα να συστήσω ότι η Ρωσία να είναι πολύ προσεκτική στην τοποθέτηση του βάρους της πίσω από κάθε πλευρά της σύγκρουσης (ειδικά δεδομένου ότι οι Αζέροι έχουν το διεθνές δίκαιο με το μέρος τους).
Με άλλα λόγια, συνιστώ στη Ρωσία να ενεργήσει μόνο και αποκλειστικά προς το δικό της γεωστρατηγικό συμφέρον και να αφήσει ολόκληρη την περιοχή να ανακαλύψει πόση βοήθεια μπορεί πραγματικά να προσφέρει ο θείος Σάμ. Συγκεκριμένα, υποστηρίζω ότι είναι προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας να διασφαλίσει ότι:
- Η Τουρκία παραμένει όσο το δυνατόν πιο αδύναμη για όσο το δυνατόν περισσότερο
- Οι ΗΠΑ παραμένουν όσο το δυνατόν πιο αδύναμες σε ολόκληρη την περιοχή
Αυτήν τη στιγμή η Pax Americana είναι τόσο κακή στον Καύκασο, όπως είναι στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι καλό για τη Ρωσία και δεν πρέπει να κάνει τίποτα που θα βοηθούσε τον θείο Σάμ. Μόνο όταν οι ΗΠΑ είναι έξω από την εικόνα, συμπεριλαμβανομένης και της Αρμενίας, μόνον τότε η Ρωσία πρέπει να προσφέρει βοήθεια και υποστήριξη σε όποια πλευρά διαλέξει.
Mετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος
thesaker.is
