Δ. Μακροδημόπουλος: Γιατί ασελγείτε στο πτώμα της δημοκρατίας;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Αν κατάλαβα καλά τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προανήγγειλε η κυβέρνηση με πρόσχημα να εξαιρεθεί από τις εκλογές το κόμμα “Έλληνες” του Ηλία Κασιδιάρη, τελικά όσα κόμματα θα συμμετάσχουν στις εκλογές θα πρέπει να θεωρούνται ότι κατέχουν πιστοποιητικό δημοκρατικότητας. Μήπως όμως τα κίνητρα για τις νομοθετικές ρυθμίσεις είναι αντιδημοκρατικά; Πώς δηλαδή θα διανεμηθεί το εκλογικό ποσοστό της Χρυσής Αυγής, με οποιαδήποτε ταμπέλα και αν εμφανίζονται τα διάδοχα σχήματα; Διότι η κυβέρνηση όχι μόνον δεν δίστασε να εντάξει στο κόμμα της στελέχη  του ΛΑΟΣ και άλλων ακροδεξιών κομμάτων, καίτοι κατηγορήθηκαν για τον αντισημιτισμό τους και για τα μισάνθρωπα αισθήματά τους, αλλά τους ανέθεσε και βασικά υπουργεία, ως εκφραστές της πολιτικής της. Πιθανότατα η κυβέρνηση να ευελπιστεί ότι από τον εξοστρακισμό των χρυσαυγιτών θα ενισχυθεί ένα άλλο ακροδεξιό κόμμα, που εμφανίζεται με ηπιότερα χαρακτηριστικά, ώστε να επιτρέπει τη μετεκλογική τους συνεργασία. Αυτή βέβαια είναι η επιφάνεια του θέματος καίτοι έχει τη σημασία της ενόψει των επικείμενων εκλογών Όμως, δεν τους ανησυχεί, που προκειμένου να αδράξουν την εξουσία, θα προσεταιριστούν ψήφους ναζιστών; Γιατί προέχει η επικράτησή τους στις εκλογές;

Επικρατεί η εντύπωση ότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της χώρας μας επειδή διενεργούνται εκλογές. Βέβαια οι εκλογές αποτελούν αναγκαία συνθήκη για τη δημοκρατία αλλά όχι και ικανή για τη δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας. Αντίθετα,  η διενέργειά τους μπορεί να επικαλύπτει μορφές αυταρχισμού, ιδιαίτερα στα πλαίσια επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού. Μας το λένε ο Στιβ Λεβίτσκι και ο Ντάνιελ Ζίμπλατ στο βιβλίο τους «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες»: «Το τραγικό παράδοξο στην περίπτωση του εκλογικού δρόμου προς τον αυταρχισμό είναι ότι αυτοί που επιδιώκουν την κατάλυση της δημοκρατίας χρησιμοποιούν συχνά τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς ώστε σταδιακά, “ανεπαισθήτως”, ακόμα και νομιμοφανώς, να πετύχουν τον στόχο τους». Για να επεξηγήσουν: «Ο εκλογικός δρόμος προς την κατάλυση της δημοκρατίας είναι και πιο ύπουλος ίσως… Με την έννοια ότι έχουν την έγκριση εκλεγμένων νομοθετικών σωμάτων ή γίνονται αποδεκτές από τα δικαστήρια. Μάλιστα, συχνά παρουσιάζονται ως προσπάθεια για μια “καλύτερη”, “πιο αποτελεσματική” δημοκρατία… Έτσι για πολλούς η διάβρωση και η “αποψίλωση” της δημοκρατίας δεν γίνεται καν αντιληπτή». Αλλά και ο Κόλιν Κράουτς στη “Μεταδημοκρατία” του, διαπιστώνει ότι η Ευρώπη μετά το Μάαστριχτ ακολουθεί τον δρόμο της μεταδημοκρατίας, όπου επιβιώνουν σχεδόν όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας αλλά χάνεται το περιεχόμενο των δημοκρατικών αξιών για να επιβληθεί ο αυταρχισμός των αγορών. Διότι ο νεοφιλελευθερισμός λόγω του αντικοινωνικού του χαρακτήρα δεν μπορεί να συμβιώσει με τη δημοκρατία. Λόγω των απάνθρωπων χαρακτηριστικών του δεν μπορεί να εφαρμοσθεί σε δημοκρατίες εμπλουτισμένες με αρχές και σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Χρειάζεται ως στήριγμα αντιδημοκρατικά καθεστώτα για να επιβληθεί. Αυτό το πλαίσιο διαμορφώνει η κυβέρνηση με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προανήγγειλε ώστε να διευκολύνει την εμπέδωση του νεοφιλελευθερισμού. Θέλει να δημιουργήσει κερκόπορτες για ο,τιδήποτε χρειαστεί μελλοντικά. Ας μη ξεχνάμε ότι η πρόβα τζενεράλε επιβολής του νεοφιλελευθερισμού το 1973 στη Χιλή, με υποβολέα τα “Παιδιά του Σικάγο” του Μίλτον Φρίντμαν, συνοδεύτηκε από την εγκαθίδρυση στυγνής δικτατορίας. Πριν πενήντα χρόνια η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού απαιτούσε την επιβολή δικτατορίας, σήμερα το πλαίσιο της μεταδημοκρατίας εξωραϊσμένο με τη διενέργεια εκλογών, αρκεί.

Πιστεύω ότι ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού θα συναινέσει στις νομοθετικές ρυθμίσεις που προανήγγειλε η κυβέρνηση διότι αποστρέφεται τη σωματική βία που ασκούσαν οι χρυσαυγίτες ως μέσον άσκησης πολιτικής πειθούς. Όμως βία δεν είναι μόνον αυτή που ασκείται σωματικά και εντυπωσιάζει Υπάρχουν μορφές της που είναι περισσότερο οδυνηρές, όπως η αναξιοκρατία και οι πελατειακές σχέσεις. Όταν, για παράδειγμα, ένα εκλεκτορικό σώμα για την εκλογή ΔΕΠ ενεργεί με κίνητρο την οικογενειοκρατία, και την “ενδογαμία”, τότε στην ουσία “εκτελεί” τον αδικηθέντα αφού τον καταδικάζει εφόρου ζωής και συνηθέστατα τον εξοστρακίζει εκτός της πατρίδας για πάντα. Είναι χιλιάδες αυτές οι περιπτώσεις. Αλλά και η αναξιοκρατία στο θέμα της εργασίας, με την πρόσληψη όσων ψηφίζουν “σωστά”, που αφορά εκατομμύρια περιπτώσεις και απαξιώνει τη ζωή των υπολοίπων, δεν αποτελεί μορφή βίας; Οι εκατοντάδες χιλιάδες νέων που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια δεν είναι συνέπεια αυτών των επιλογών; Αλλά στη χώρα μας με την εξατομίκευση της ζωής έναντι της συλλογικότητας που επιβάλλουν οι επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος έχει αποδεχθεί αυτή τη μορφή της βίας, πιθανότατα μάλιστα σε αυτή να προσβλέπει για την επιβίωσή της. Όμως υπάρχουν και μορφές που υπαγορεύει ο νεοφιλελευθερισμός που αγγίζουν τους πάντες. Η πολιτική της απαξίωσης του ΕΣΥ με την ιδιωτικοποίηση της υγείας και η διεύρυνση των ανισοτήτων, δεν οδηγεί χιλιάδες ασθενών στο θάνατο; Γιατί δεν ποινικοποιούμε και την πολιτική των κυβερνώντων που παράγει κατά συρροή αυτά τα φαινόμενα αντιδημοκρατικής κοινωνικής βίας;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

18/1/2023

 

 

 

 

 

 

 

 

 

spot_img

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της ψήφου – λευκής επιταγής στους εκλεγμένους. Ήδη ο Ρουσσώ πριν 200 και πλέον χρόνια καυτηρίαζε αυτό το σύστημα ως αντιδημοκρατικό. Από τότε τα πάντα έχουν εκτοξευθεί πλην της εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος που θα πρέπει να ξεκινά από εμβρυακές κοινωνικές ομάδες. Γιαυτό έχουμε αυτές τις φοβερές στρεβλώσεις όχι μόνον στη χώρα μας. Γιαυτό αναφέρομαι στο “πτώμα” της δημοκρατίας

  2. Πότε άραγε θα τολμήσουμε να τραβήξουμε το χαλί “δημοκρατικότητας” και “ορθολογικότητας” που νομιμοποιεί τον αυταρχισμό στο όνομα της υποτιθέμενης “ελληνικής” παράδοσης; Να διαχωρίσουμε δηλαδή την παράδοση της αληθινής Κοινωνίας-Δήμου (του ελληνικού κοινοτισμού) από την εχθρική προς την Κοινωνία-Δήμο παράδοση των βάρβαρων γερμανικών φύλων. Η λεγόμενη “αστική”/”κοινοβουλευτική”/”αντιπροσωπευτική” δημοκρατία, α) Ως προς τη σημασία της Βουλής, συγχέει την ελληνική δημοκρατία με τον ολιγαρχικό ρωμαϊκό Ρεπουμπλικανισμό, β) Ως προς το κυβερνάν, κρύβει με το κόλπο της “εκτελεστικής” εξουσίας (ή Administration) ότι η πραγματική κυβέρνηση ασκείται από τον Ιδιωτικό τομέα και γ) ο διαχωρισμός των εξουσιών δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία αλλά με την παράδοση των Βαρβάρων Βορείων, όπου η έμφαση δίνεται στη Δικαστική Εξουσία. Τα μπλα-μπλά στα βαρβαρικής κοπής Συντάγματα υπέρ του “λαού” μαρτυρούν πως αγνοείται το ελληνικό “ποιός άρχει; “

  3. Όλα τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως σκέπτονται μικροπολιτικά-και γιαυτό αντιτίθενται για την τροποποίηση του εκλογικού νόμου που θα φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση, επειδή εκτιμούν -και σωστά- ότι ο κατάδικος πρωτοδίκως κ. Κασιδιάρης ”θα κόψει ψήφους” από την Ν.Δ , της οποίας η κίνηση ‘-γιατί όχι και προεκλογική – είναι κίνηση ”ΜΑΤ” για όλα τα αποκαλούμενα κόμματα του ”συνταγματικού” τόξου της Βουλής .
    Με την ψήφισή της ”φορτώνεται” η ευθύνη για το συνταγματικό δικαίωμα της συμμετοχής των όποιων νέων κομμάτων και απο-κομμάτων στις εκλογές στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου .
    Τα παλαιά ”συστημικά” κόμματα δεν θα έχουν πρόβλημα , ο δε νόμος -αν τελικά ισχύσει ως συνταγματικός- μπορεί να καταργηθεί από άλλη κυβέρνηση με απλή πλειοψηφία.
    ΠΡΟΣ ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΒΟΣ;;;
    Υ.Γ Καμιά πολιτική εκλεγμένης κυβερνήσεως δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί, οι δε πολιτικές αποφάσεις της δεν προσβάλλονται ούτε στο Σ.τ.Ε.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα