Η 21η Απριλίου 1967, ως κορυφαία εκδήλωση της εξάρτησης στην πιο πρόσφατη ιστορία της χώρας, μας υπενθυμίζει τη στενή σχέση της εξάρτησης με τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν σήμερα τη δημόσια ζωή μας: την καχεκτική δημοκρατία, το ισχνό κράτος δικαίου, το στρεβλό παραγωγικό μοντέλο και την τεράστια διεύρυνση των ανισοτήτων, την υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα και την εγκατάλειψη της Κύπρου. Κοινός παρονομαστής: η απομείωση της εθνικής κυριαρχίας, ιδιαίτερα μετά την κρίση χρέους και την επιβολή της μνημονιακής επιτήρησης, με την υιοθέτηση πολιτικών που δεν υπηρετούν με συνέπεια την παραγωγική ανόρθωση της χώρας αλλά ακολουθούν υπερεθνικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα.
Ειδικότερα η συγκυρία την οποία διερχόμαστε σήμερα καθορίζεται από τις δριμείες συνέπειες που έχει για τη χώρα η παραγωγική αναδιάρθρωση που συντελείται διεθνώς λόγω και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και έγκειται στην αλλαγή παραγωγικού παραδείγματος από τη βιομηχανική στην ψηφιακή και πράσινη οικονομία. Η μετάβαση αυτή γεννά πολλαπλές κρίσεις με προεξάρχουσα την κρίση την οποία δημιουργούν οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις που επέρχονται λόγω αυτής της αναδιάρθρωσης και ήδη οδηγούν σε περιφερειακούς πολέμους με κίνδυνο παγκόσμιας επέκτασής τους. Στο πεδίο αυτό οι κίνδυνοι που εγείρονται για τη χώρα και την κοινωνία είναι υπαρξιακοί. Η αξιοπρεπής υπεράσπιση της ειρήνης αλλά και η επιτυχής ανταπόκριση – με κοινωνικό και δημοκρατικό πρόσημο – της χώρας στις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει στην υπό εξέλιξη μετάβαση, προϋποθέτουν την ενίσχυση της εθνικής της κυριαρχίας.
Θεωρώντας ότι αυτή η στοιχειώδης (για μια κανονική χώρα) διεκδίκηση είναι το μείζον πολιτικό διακύβευμα στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, αποφάσισα να εκτεθώ πολιτικά συμμετέχοντας σε αυτές με το ψηφοδέλτιο «Συμμετέχω για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο», παραμένοντας διεθνιστής στην προσέγγισή μου και παραμερίζοντας κάθε τεχνοκρατική επιφύλαξη που επιβάλλει η πολιτική ορθότητα.
Και τις έστίν ο κ. Χάρης Τοπαλίδης ;;;.
Δικαιούμαστε μια αυτοπαρουσίαση του .