Όταν κάποια στιγμή ο Φρίντριχ Νίτσε αντιμετώπισε προβλήματα όρασης, άρχισε να χρησιμοποιεί τη συσκευή γραφής Hansen, το πρώτο μοντέλο γραφομηχανής που κυκλοφόρησε στο εμπόριο – σύμφωνα με τον ίδιο, η χρήση της Hansen επηρέασε τον τρόπο γραφής του («τα εργαλεία γραφής διαμορφώνουν τις σκέψεις μας», είχε πει). Είναι κάτι αρκετά ενδιαφέρον, αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι ξεκινήσαμε κάποτε με χαρτί και μολύβι και πλέον χρησιμοποιούμε αποκλειστικά πλήκτρα. Πλήθος επιστημονικών ερευνών από τον χώρο της νευροεπιστήμης, της εκπαιδευτικής ψυχολογίας και της έρευνας πάνω στη γραφή φαίνεται πως επιβεβαιώνουν τους στοχασμούς του Νίτσε. Η ικανότητά μας να αφομοιώνουμε τη γλώσσα, αλλά και το πώς αυτή εκφράζεται, διαφέρει από το αν ο γράφων χρησιμοποιεί χαρτί και μολύβι ή πληκτρολόγιο και μια οθόνη.

Παρ’ όλα αυτά, την περίοδο της καραντίνας αναδείχθηκε και μια νέα τάση, πυροδοτούμενη πιθανόν από τη νοσταλγία για την προ Covid εποχή. Οι μαθητές, κυρίως, βιντεοσκοπούσαν τους εαυτούς τους να γράφουν ημερολόγια, να κρατούν σημειώσεις, να εξασκούνται στην καλλιγραφία και έπειτα ανέβαζαν τα βίντεο στο Youtube, κερδίζοντας εκατομμύρια προβολές – μπορείτε να τα βρείτε ως Study With Me. Αυτό επιβεβαιώνει ότι οι «κλασικοί» τρόποι γραφής δεν έχουν χάσει εντελώς την αίγλη τους. Ίσως αυτό, όμως, να ισχύει για τους εφήβους. Τι γίνεται, όμως, με τα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη γραφή; Τα δεδομένα είναι τα εξής: Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα σχολεία έκαναν επιπλέον προσλήψεις για ειδικούς γραφής, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τη μειωμένη ικανότητα των μαθητών στο γράψιμο, κάτι που αποτελεί απόρροια της χρήσης υπολογιστών και τάμπλετ.

Πειράζει, όμως; Από την αρχή της ανθρωπότητας έχουμε αλλάξει πολλά εργαλεία: από τις σουμεριανές ταμπλέτες και το πρώτο χαρτί πριν από περίπου 1.000 χρόνια μέχρι την εφεύρεση των στιλό τη δεκαετία του 1940. Μήπως οι υπολογιστές είναι απλώς ένα ακόμα εργαλείο;

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΜΑΘΗΣΗ

«Το να γράφεις με το χέρι είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία από την πληκτρολόγηση. Όταν κάποιος γράφει με το χέρι, προσπαθεί να αντιστοιχίσει τους ήχους των γραμμάτων μιας λέξης με την οπτική αναπαράσταση αυτών των ήχων και στη συνέχεια να αντιστοιχίσει τους ήχους με τη σειρά κινήσεων που απαιτούνται για να γραφτεί ένα γράμμα», λέει στο «Κ» η δρ Μελίσα Προύντι, επίκουρη καθηγήτρια εργοθεραπείας του Πανεπιστημίου Brunel του Λονδίνου και διευθύντρια του National Handwriting Society. «Η γραφή με το χέρι υποστηρίζει τη διαδικασία της εκμάθησης ορθογραφίας και διαβάσματος, καθώς η φυσική αναπαραγωγή των γραμμάτων βοηθάει στο να αποτυπωθούν καλύτερα οι ήχοι και η οπτική τους αναπαράσταση στον εγκέφαλο, καθιστώντας πιο εύκολη τη διαδικασία του διαβάσματος. Το να αρχίζει να γράφει ένα παιδάκι στο Δημοτικό μπορεί να ωφελήσει μακροπρόθεσμα την εκπαίδευσή του». Αυτό που λέει η δρ Προύντι είναι πως, σύμφωνα με έρευνες της ψυχολογίας, η γραφή με το χέρι απαιτεί περισσότερη προσπάθεια και ενισχύει περισσότερο τις γνωσιακές μας λειτουργίες σε σχέση με την πληκτρολόγηση. Και αυτό σημαίνει πως έχουμε μεγαλύτερη «τριβή» με το υλικό που προσπαθούμε να αφομοιώσουμε όταν το γράφουμε στο χαρτί και κατ’ επέκταση το θυμόμαστε καλύτερα. Μέχρι και σήμερα, η πλειονότητα των ερευνών συμφωνεί πως η γραφή είναι καθοριστική για την εκπαιδευτική διαδικασία.

Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τους νεότερους. Σε μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Τόκιο ζητήθηκε από 48 συμμετέχοντες να κρατήσουν σημειώσεις με το χέρι, σε τάμπλετ με στιλό ή με υπολογιστή. Μία ώρα αργότερα, τους ζητήθηκε να θυμηθούν τις σημειώσεις τους καθώς ο εγκέφαλός τους εξεταζόταν μέσω μαγνητικής τομογραφίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως αυτοί που έγραφαν με το χέρι θυμούνταν τις πληροφορίες πολύ καλύτερα, ενώ οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, τη μνήμη, την οπτικοποίηση αλλά και την αίσθηση προσανατολισμού ήταν περισσότερο ενεργές. Η γραφή βοηθάει στην εκμάθηση και στην απομνημόνευση μέσα από τις μοναδικές λεπτομέρειες που προκύπτουν από αυτή τη διαδικασία, όπως το σχήμα των γραμμάτων, η αίσθηση του χαρτιού, η θέση των λέξεων στη σελίδα ή άλλα σημάδια, όπως κηλίδες μελανιού και σκισίματα στις σελίδες. Ο εγκέφαλός μας απορροφά όλες αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες μπορούν αργότερα να χρησιμεύσουν ως εναύσματα, ώστε να ανασύρουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις πληροφορίες από τη μνήμη μας. Συγκριτικά, όταν εισάγουμε πληροφορίες σε ένα τηλέφωνο ή σε ένα τάμπλετ, οι λέξεις δεν έχουν φυσική θέση στον χώρο και εξαφανίζονται με το σβήσιμο της συσκευής, αφήνοντας σημαντικά λιγότερες απτικές και χωροταξικές πληροφορίες που δυνητικά θα βοηθούσαν στην ανάκληση πληροφοριών.

ΜΗΠΩΣ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;

Υπάρχουν βέβαια και μελέτες με διαφορετικές προσεγγίσεις και ευρήματα που δίνουν μια άλλη διάσταση. Μια φετινή έρευνα σε μαθητές Γυμνασίου από το Πανεπιστήμιο του Μάλμο έδειξε πως η πληκτρολόγηση βοηθάει περισσότερο στην εκμάθηση λεξιλογίου μιας ξένης γλώσσας. Νωρίτερα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου δεν βρήκαν καμία διαφορά στην απόδοση φοιτητών σε διαγώνισμα, είτε το συμπλήρωσαν γραπτά είτε ηλεκτρονικά, ενώ, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Ταφτς, οι χειρόγραφες σημειώσεις ήταν το ίδιο αποτελεσματικές στην ανάκληση πληροφοριών σε σχέση με την πληκτρολόγηση. Ίσως η χρήση υπολογιστών εξασκεί έως έναν βαθμό κάποιες νοητικές λειτουργίες που είναι σημαντικές για την ολιστική ανάπτυξη των λειτουργιών του εγκεφάλου και των δεξιοτήτων μας, και ακόμα ερευνητικά βρισκόμαστε στην αρχή.

Σύμφωνα με μια μετανάλυση, όσες έρευνες είχαν ως κέντρο βαρύτητας ένα γνωσιακό, νευροεπιστημονικό ή μαθησιακό πλαίσιο ήταν υπέρ του γραψίματος με το χέρι, ενώ αυτές που εστιάζονταν σε ένα κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο τάσσονταν υπέρ της πληκτρολόγησης. Αξίζει να σημειώσουμε πως όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα μπορεί να αλλάξουν αν οι ίδιες έρευνες διεξαχθούν αποκλειστικά με άτομα που απέκτησαν από την αρχή της ζωής τους οικειότητα με ηλεκτρονικές συσκευές, δηλαδή τα παιδιά που μεγαλώνουν αυτή τη στιγμή.