του Γιώργου Τσουκαλά*
Λες ο καιρός φτιάχνει, κοντοζυγώνει καλοκαίρι, αν κι ο ορίζοντας συχνά-πυκνά σκιάζεται από τα ισχνά σύννεφα κάποιας μικρής μαγιάτικης μπόρας, σαν κι αυτήν που πέρασε σήμερα το πρωί απ’ τον γαλανό ουρανό της Ελλάδας…
Βέβαια, μια ανάλογη ημέρα σαν σήμερα, 19η Μαΐου, αντί για την ανοιξιάτικη βροχούλα, ένας τεράστιος ιστορικός τυφώνας, με ανθρώπινη μορφή, αποβιβάστηκε στον μακρυνό Πόντο, στο λιμάνι της ελληνόφωνης Σαμψούντας! Ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ (1881-1938), στις 19 Μαΐου 1919…
Έκτοτε, η κακοπαθημένη μοίρα των δύστηνων Ποντίων ήταν προδιαγεγραμμένη, φριχτός θάνατος έως την αργόσυρτη αρά της προσφυγιάς, ολάκερος ο Πόντος θα χάνονταν! Άλλωστε ο χορός των εγκλημάτων είχε αρχίσει ήδη από το τρομερό 1914. Οι Τούρκοι, σαν ασυγκράτητος εθνικιστικός κυκλώνας, ρούφηξαν τον ποντιακό ελληνισμό σε μία άνευ προηγουμένου γενοκτονία, ενώ σάρωσαν το οροπέδιο της Ανατολίας, και πέταξαν τον μικρασιατικό ελληνισμό στην θάλασσα του Αιγαίου, καίγοντας ακόμη και την «άπιστη» Σμύρνη… Ασφαλώς, ο χαλασμός του Πόντου ήταν το πρελούδιο του αφανισμού ολόκληρου του ελληνικού χριστιανισμού της Ανατολίας.
Σήμερα είναι η μελαγχολική επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων. Η γενοκτονία, εκτυλίχθηκε σε διάφορες φάσεις με μαζικές σφαγές και πορείες θανάτου που εμπεριείχαν όλο το εύρος των εγκλημάτων του πάγκοινου ποινικού δικαίου, από βασανιστικούς φόνους λόγω εξάντλησης, ξεψυχίσματα από πείνα και δίψα, αλλά και θάψιμο ζωντανών ανθρώπων, άπειρες εν ψυχρώ δολοφονίες, ενώ οι διοργανωτές απολαμβάναν σεξουαλικά τα θύματά τους, και ατίμωναν ακόμη και τις σορούς.
Οι Πόντιοι απομονωμένοι γεωγραφικά από τους υπόλοιπους Έλληνες καθώς ήταν εγκατεστημένοι από την εποχή του αρχαιοελληνικού Αποικισμού (8ος αιώνας π.Χ.), μακριά από το Αιγαίο και την Προποντίδα, πλήρωσαν με το βαρύτερο τίμημα, την απόφαση του νεώτερου ελληνισμού να λυτρωθεί από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ασφαλώς δεν φωτίζει την ιστορία μας ως μεγαλύτερο μνημούρι, άλλο παρά το ολοκαύτωμα εκείνο που ανάλωσε τους Ποντίους, η μαρτυρική γενοκτονία των οποίων, στέκει ανθρώπινο μνημείο θυσίας, μεγαλύτερο από ο,τιδήποτε άλλο στην τρισχιλιετή διαδρομή του ελληνικού λαού στο διάβα του χρόνου…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους αναπαύει. Και η αιώνια μνήμη τους, ας φωτίζει τους λαούς της Γης να μην επαναληφθούν παρόμοια ειδεχθή εγκλήματα, σε βάρος αθώων κι αμάχων ανθρώπων.
*Δικηγόρος Ηλείας
