του Στράτου Σιμιτζή
Είναι χαιρετισμός τελευταίας σοδειάς, που ήρθε για να παραγκωνίσει παραδοσιακούς χαιρετισμούς γεμάτους νόημα και ουσία.
Χωρίς να παίρνω όρκο, όλα δείχνουν πως ο χαιρετισμός αυτός έχει την προέλευση του από τις γνωστές ψυχαγωγικές εκπομπές της τηλεόρασης, οι οποίες βρίθουν από λεξοπλασίες, ιστορικές ανακρίβειες, γλωσσικές αυθαιρεσίες, γενικότερη κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας και αλλά κακώς κείμενα.
Συνεπώς, είναι πολύ πιθανόν κάποιος από τους άπειρους συνεργάτες να πέταξε το «καλή συνέχεια» και το τηλεοπτικό κοινό να το «ρούφηξε» όπως συμβαίνει σε κάθε παρέκκλιση.
Γιατί λοιπόν νέοι μου «καλή συνέχεια» και όχι χαίρετε, γεια σας στο επανιδείν, ή ακόμη καλημέρα σας, καλό απόγευμα, αντίο σας και αλλά τινάξει που έχουν ουσία και νόημα.
«Αναλογική ίσον ακυβερνησία»
Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αγωνίζεται και επιδιώκει την αυτοδυναμία της ΝΔ, έχει ως παράδειγμα προς αποφυγήν την πολιτική κατάσταση της Ιταλίας, λίγο πριν της Γερμανίας, του Βελγίου και όπου άλλου ίσχυε αυτό το εκλογικό σύστημα.
Μπορεί τα κράτη αυτά διοικητικώς να άντεξαν, όμως, η Ελλάδα έχει αποδειχθεί κατ’επανάληψιν, μια τέτοια πολιτική εκκρεμότητα θα απέβαινε καταστροφική, για τη χώρα.
Και ένας βασικός λόγος είναι η πολιτική ανευθυνότητα και η έλλειψη σε πολιτικό πολιτισμό.
Κάτι που μεταφράζεται «γαία πυρίτιδα μειχθήτω».
Να γιατί η Ελλάδα δεν αντέχει σε αναλογική και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει αγώνα για να αποφευχθεί η πολιτική εκκρεμότητα και ακυβερνησία που είναι οι ασφαλείς επιπτώσεις και συνέπειες του εκλογικού συστήματος.
Πλειοψηφικού λοιπόν η ακυβερνησία;
Δυο επιλογές που θα έχει μπροστά του το εκλογικό σώμα όταν έρθει η ώρα.
«Ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες που τις αγνοούν»
Με την απαιτούμενη έμφαση οι αθλητικοί συνεργάτες αναφέρονται στη «Ρεάλ» ως βασίλισσα και κάτοχο δεκατεσσάρων ευρωπαϊκών τίτλων.
Και έτσι πρέπει να γίνεται.
Όμως, αγνοούν μια σημαντική λεπτομέρεια που σημαδεύει την αρχική τουλάχιστον πενταετία επικράτησης και παντοδυναμίας της Ρεάλ.
Είναι το στοιχείο του αθέμιτου ανταγωνισμού με άνισους όρους.
Την περίοδο εκείνη όλες οι μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις – Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άγιαξ, Άντερλεχτ, Γιουβέντους και άλλες – αγωνίζονταν με ποδοσφαιριστές αμιγώς της εθνικότητας τους.
Την ίδια εποχή η «πονηρή» Ρεάλ αγωνιζόταν περίπου ως μικτή κόσμου, μιας και στη σύνθεση της υπήρχαν οι Γάλλοι Ραιμόν, Ζύσι, Φονταΐν, Ζοντιέ, ο Αργεντίνος Αλφρέντο ντι Στέφανο, ο Ουρουγουανός Σάντα Μαρία, ο Αργεντινός Ντομίγκεζ και λοιπά και λοιπά.
Αυτή τη συνθέτη μικτή κόσμου είχε η Ρεάλ όταν κατακτούσε τους ευρωπαικούς τίτλους την δεκαετία του 50.
Αυτά για τη ποδοσφαιρική της ιστορία.
«Έλλειψη ισορροπίας»
Από το 1979-80 το ποδόσφαιρο χαρακτηρίζεται επαγγελματικό. Έκτοτε συνεχώς εξελίσσεται.
Συνεπώς έχουμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο, επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, επαγγελματικές αμοιβές.
Από την άλλη, όλο αυτό το επαγγελματικό κύκλωμα, το διαχειρίζονται ερασιτέχνες παράγοντες.
Άρα έχουμε δυο ετερώνυμες καταστάσεις όπως αποδεικνύεται, δεν … κολλούν, δεν εναρμονίζονται μεταξύ τους.
Σε αυτή την έλλειψη αρμονίας, αποδίδεται και η κακή οργάνωση, η άτακτες και άκαιρες μεταγραφές, ποδοσφαιριστών που έχουν ως συνέπεια την κακή και ανεπιτυχή πορεία των συλλόγων μας.
Μεταξύ αυτών, είναι η απόκτηση νέων ποδοσφαιριστών, που όλοι προσδοκούν εις μάτην όμως, ότι θα βελτιώσει την εικόνα της ομάδας και τις επιδόσεις της.
Η περίπτωση των μεταγραφών έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αρχίζουν με φανφάρες και θριαμβολογίες ότι ο τάδε ποδοσφαιριστής θα λύσει το πρόβλημα του σκοραρίσματος.
Ή ότι ο άλλος θα δώσει λύσεις σε ζητήματα άμυνας.
Όμως, ο προπονητής έχει αλλά σχέδια για τη θέση των ποδοσφαιριστών.
Έτσι, εκείνος που ήρθε για το σκοράρισμα, τοποθετείται αμυντικός μέσος και εκεί … θάβετε.
Παράδειγμα ατελείωτα.
Έτσι, μια ωραία νύχτα όλοι εκείνοι, που αφίχθησαν με φανφάρες μας αφήνουν «για άλλη γη, αλλά μέρη».
Αυτό εννοούμε ερασιτεχνισμό, εν μέσω επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Αν οι παράγοντες δεν αποκτήσουν επαγγελματική νοοτροπία, οι ομάδες θα αντιμετωπίζουν μια κατάσταση απόλυτης ανισορροπίας στους κόλπους του ποδοσφαιρικού τμήματος και τα φαινόμενα αυτά θα πληθαίνουν.
«Πολλές … πρασινάδες»
Από ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα όπως η COSMOTE TV δεν θα έπρεπε να ακούγονται τόσες … πρασινάδες.
Η πιο πρόσφατη που αλιεύσαμε είναι από την εκπομπή που αναφέρεται στην ναυτιλία.
Εκεί, στο φιλμάκι της προαναγγελίας μας λέει κάποιος, προφανώς εκπρόσωπος της ναυτιλίας ότι ο πολιτισμός μεταφέρεται με τα πλοία και αλλά παρόμοια.
Με αλλά λόγια, ο καλοπροαίρετος αυτός κύριος ακυρώνει την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε έντονο το πολιτιστικό στοιχείο όπως ακυρώνει και τη δράση και το έργο των απόστολων Κύριλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι διέδωσαν την Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη αλλά και το βυζαντινό πολιτισμό στα Βαλκάνια και τις Παραδουνάβιες χώρες.
Εξάλλου, εκατοντάδες Ιεραπόστολοι αλώνισαν τη μαύρη Ήπειρο χριστιανίζοντας λαούς και φυλές της Ηπείρου.
Συμπέρασμα; Είναι σωστό αυτό που δηλώσει στο φιλμάκι ο εκπρόσωπος όμως δεν είναι μόνον η ναυτιλία.
Και τα παραδείγματα άπειρα.
Οι σώφρονες δεν είναι ποτέ απόλυτοι και δεν γενικεύουν καταστάσεις.
«Την βαριά «να την κάνουμε» ασήκωτη»
Ο τουρισμός μας, χωρίς αμφισβήτηση, βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Όχι πως δεν έχει περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης.
Αυτό που σίγουρα επιδέχεται ο τουρισμός μας, είναι η επέκταση του σε άλλες εκφράσεις, πλην αυτής του θερινού, ο οποίος μαζί με τα παρακολουθήματα του, αποτελεί σήμερα την βαριά βιομηχανία μας.
Θα αναφέρουμε συνοπτικά, τον θρησκευτικό-προσκυνηματικό τουρισμό όπου στη πόλη της Θεσσαλονίκης μπορεί να αναδειχθεί σε μητρόπολη ενώ τα πρώτα βήματα υπόσχονται πολλά.
Όμως ο τουρισμός, που βρίσκεται εν ύπνωση και μπορεί να αποβεί κυρίαρχος είναι ο ιαματικός-θεραπευτικός.
Δεν υπάρχει περιοχή και γωνία στη χώρα μας που να μην έχει ιαματικές πηγές που μένουν ανεκμετάλλευτες και αναξιοποίητες, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν γνωστές στο κόσμο ολόκληρο.
Υπάρχουν χώρες που διαθέτουν μια δυο ιαματικές πηγές – Σπαστό Βέλγιο, Βισύ στη Γαλλία, για παράδειγμα – που έχουν γίνει διάσημες και πασίγνωστες σε όλο το κόσμο.
Πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άλλες εκφράσεις τουρισμού, όμως οι δυο που αναφέρουμε – θρησκευτικός-προσκυνηματικός και ιαματικός-θεραπευτικός – έχουν την πρώτη ύλη εν αφθονία.
Τι άλλο χρειαζόμαστε για να σκεφτούμε σοβαρά για την αξιοποίηση τους;
Θέληση, αποφασιστικότητα, σχέδιο και πρόγραμμα.
«Εύγε στην ΕΡΤ»
Όσο συμβαίνει να είμαστε θιασώτες και θαυμαστές του κλασικού αθλητισμού, πρέπει να εκφράσουμε ένα «εύγε» γενικά στην ΕΡΤ κι το αθλητικό τμήμα, για τις εμπεριστατωμένες και κατατοπιστικές μεταδόσεις-περιγραφές του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος που διεξήχθει στη πόλη Eugene του Όρεγκον των ΗΠΑ.
Μπορεί να βγήκαμε από το ημερήσιο πρόγραμμα και να ξενυχτήσαμε, όμως η απόλαυση και η ευχαρίστηση ήταν τέτοια, που απάλυνε το ξενύχτι και την κούραση.
Οι αθλητικοί συνεργάτες της ΕΡΤ, μπορεί να είναι γκρινιάρηδες και συχνά να μετατρέπονται σε αθλητικούς … εισαγγελείς, όμως είναι οι κορυφαίοι στο χώρου του κλασικού αθλητισμού.
Ούτως ή άλλως, εμάς, θα μας μείνουν για καιρό στη μνήμη οι συγκλονιστικές στιγμές που έφεραν στους δεκτές μας, οι συνεργάτες της ΕΡΤ.
Και σε αλλά με υγεία.
«Ανεύθυνη (επιπόλαιη) παιδαγώγηση»
Λίγο συνετός και σώφρων να είναι κάποιος, θα εξοργιστεί και θα αγανακτήσει, βλέποντας ντάλα μεσημέρι, την στοργική μητέρα να κατεβαίνει στην πλαζ, αγκαλιά με το τρυφερό παιδάκι της.
Που πάτε κυρία μου; Εκθέτετε στη χειρότερη περίοδο ημέρας το νήπιο, μυαλό και κρίση ανύπαρκτα.
Ακόμη, τραβολογάτε το τρυφερούδι σας χωρίς καπέλο, και γυαλιά στους δρόμους μέρα μεσημέρι με τον ήλιο να τσουρουφλίζει;
Παρόμοιες σκηνές άπειρες, όπως και γονείς ανεύθυνοι και επιπόλαιοι.
Θυμάμαι, οι γονείς μας, εκείνη την παλιά εποχή ποτέ δεν μας είχαν ασκεπείς, αν και μας προστάτευε αποτελεσματικά το παχύ στρώμα του όζοντος, που τότε δεν είχε … τρύπες.
Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες.
Περιφερόμασταν στη πλαζ ολημερίς με το μαγιό ή το σορτς και μόλις που κοσκινίζαμε λίγο.
Λίγη κρέμα Nivea στη πλάτη και αυτό ήταν όλο.
Τότε η έκθεση στον ήλιο ήταν ευεργετική, σήμερα είναι ακόμη και επικίνδυνη.
Συνεπώς, προσοχή στα ευαίσθητα σωματάκια των παιδιών.
Για την προσωπική σας λεζάντα και προσοχή μην τα εκθέτετε σε σοβαρούς κινδύνους.
«Οπαδικές μεταδόσεις»
Είναι απόλυτα φυσιολογικό, οι αθλητικοί συντάκτες να έχουν τις ποδοσφαιρικές προτιμήσεις τους.
Όμως, είναι ορισμένοι που το βγάζουν τα μάτια.
Ένας από αυτούς, στους αγώνες του Ολυμπιακού στις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις κατά την μετάδοση των αγώνων δεν παύει να μας υπενθυμίζει, πως η ομάδα του μεγάλου και ιστορικού συλλόγου, είναι αήττητη στη συγκεκριμένη φάση.
Ακόμη, πως επι προπονητή Μάρτινς η ομάδα, μετέχει συνεχώς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Τώρα ο αθλητικός συνεργάτης ή απευθύνεται σε κάποιο παράγοντα ή στους οπαδούς, που γοητεύονται να ακούν τέτοια, έστω κ αν είναι άνευ σημασίας.
Εδώ που τα λέμε, το «αήττητος» μήπως αποτελεί διάκριση ή κάποιο τίτλο τιμής; Αστεία πράγματα.
Ο αθλητικός συντάκτης αντί να κάνει λεζάντα και να χαϊδεύει αυτιά, πολύ ωφέλιμο και σημαντικό θα ήταν να γίνει επικριτικός και να ζητεί από το σύλλογο, να μπει επιτέλους στα προημιτελικά, τα ημιτελικά και αν μπορεί στα τελικά κάποιας μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης και όχι κάθε χρόνο να βρίσκεται εκτός νυμφώνος.
Άκου είναι … αήττητος. Ε και; Μήπως αυτό έχει κάποια ονομαστική αξία;
*Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
