Και η Πατρίς υπνώττει

Ποτέ δεν σ’ ακούνε, δεν σε υπολογίζουν αν δεν έχεις δόντια.
Αν δεν μπορείς να δαγκώσεις, δεν υπάρχεις.
Νίκος Πεντζίκης

Όσοι επισκέφθηκαν το προηγούμενο εικοσαήμερο την διεθνή έκθεση πολεμικού υλικού EUROSATORY στο Παρίσι επέστρεψαν με πικρία, απογοήτευση και προβληματισμό.
Εύκολα διαπίστωνε κανείς ότι η Τουρκία καλπάζει πλέον στην παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων. Και τι δεν κατασκευάζει: Αεροσκάφη, τεθωρακισμένα, πυραύλους, ηλεκτρονικά, πλοία UAU’S. Υπολογίζεται ότι παράγει το 80% των αναγκών της σε πολεμικό υλικό. Οι βιομηχανίες της εξάγουν υλικά άνω του 1,5 δις ευρώ το χρόνο. Η Ελλάδα, μετά βίας, φθάνει, στον τομέα αυτό τα 150 εκ. κι αυτά σε συμβατικά πυρομαχικά. Πώς έγινε αυτό; Απλούστατο. Οι τελευταίες Τούρκικες Κυβερνήσεις, κυρίως αυτές του κ. Ερντογάν, απεφάσισαν να δημιουργήσουν αυτόνομη και αξιόπιστη πολεμική βιομηχανία επιτυγχάνοντας και σπουδαίες «συμμαχίες» με ξένους μεγάλους οίκους για συμπαραγωγές. Πώς το πέτυχαν αυτό; Ασκώντας αυστηρό έλεγχο στα οικονομικά και επιλέγοντας σπουδαίους τεχνοκράτες στις διοικήσεις των πολεμικών βιομηχανικών και εκμεταλλευόμενοι 100% τα ΑΩ (εδώ ΄τι μάσαγαν τα λαμόγια μέχρι το 2015).
Προ 15ετίας, αν ενθυμούμαι καλώς, επελέγη μετά προκήρυξη της θέσης ως Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών ένας έντιμος, ικανότατος, τεχνοκράτης, ο κ. Μπαγιάρ, ο οποίος «απεγείωσε» κυριολεκτικά, την Αμυντ. Βιομηχανία επιλέγοντας, με τη σειρά του, Προέδρους και Δ. Συμβούλους των Μονάδων τους. Ταυτόχρονα έλεγχε τα οικονομικά ενώ στις προτάσεις συμπαραγωγής που δεχόταν είχε θέσει ως ρήτρα αποδοχής το 50% σε εγχώρια παραγωγή. Ακολουθούσαν σκληρές διαπραγματεύσεις οι οποίες, ενίοτε, τελείωναν σε δύο χρόνια και βάλε! Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι οι διαπραγματεύσεις για τη συμπαραγωγή μεταφορικών Ε/Π με ΗΠΑ (SIKORSKY) ΚΑΙ Ιταλία (BELL) ξεπέρασαν σε διάρκεια τους 32 μήνες! Ο Μπαγιάρ πήρε όλα που ήθελε,. Παρ’ ημίν κυριάρχησε το πνεύμα Σμπώκου, Κάντα, Τραυλού, Βασιλάκου κ.λπ.
Εδώ, στη χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, που λέει ο ποιητής, οι μεν διατεθείσες πιστώσεις για εξοπλισμούς λεηλατήθηκαν άγρια, έγινε προμήθεια αμφιλεγόμενων ή άχρηστων συστημάτων με κριτήριο το μέγεθος της μίζας και στις αμυντικές βιομηχανίες διορίσθηκαν, κατά μάζες, «δικά μας παιδιά» και οι διοικήσεις παρεδόθηκαν στους συνδικαλιστές και κομματικούς λεγεωνάριους, εντελώς άσχετους με την τεχνολογία και τα οικονομικά.
Κι εδώ, επακολούθησε, μεγάλο φαγοπότι.
Ένας στίχος του Μεγάλου Αλεξανδρινού περιγράφει την εικόνα, σήμερα, της κατάστασης:
«Όπου το μάτι μου γυρίζω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωή μου βλέπω εδώ», Κ. Καβάφης (Η πόλις).
Για να μην φλυαρώ σας πληροφορώ ότι όταν οι Τούρκοι επέλεγαν κορυφαίους τεχνοκράτες, οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ τοποθετούσαν ως Διευθύνοντες Συμβούλους οδοντιάτρους, ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ή προϊσταμένους λαχαναγοράς κ.α. Όλοι τους «καλά παιδιά» του κόμματος!
Η κλεπτομανής συντεχνία των απάτριδων πολιτικών, όχι μόνο κατάφερε να ρημάξει τις αμυντικές βιομηχανίες, αλλά δύο απ’ αυτές, βασικές και θεμελιώδεις, να τις ξεπουλάει όσο – όσο (ΕΛΒΟ – Ναυπηγεία). Πρόκειται για δωσιλογισμό ναι ή όχι; Προσθέτω ότι όταν οι Τούρκοι επετύγχαναν εγχώρια συμμετοχή, προστιθέμενη αξία, 50% εμείς παρουσιάζαμε το 2% ως μεγάλη επιτυχία! Ο αιτών και λαμβάνει. Σε μία αγορά 730 εκ. ευρώ (Ε/Π ΝΗ-90) ο κ. Υπουργός ανήγγειλε, θριαμβευτικά, ότι επέτυχε Π.Α. 1,79% (!!).\
Σήμερα, τώρα, αντί οι ταγοί (αναφέρομαι στην Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση) να συνεργασθούν για να διασώσουν ο,τι μπορεί να διασωθεί βάλλουν τους κ. ΠτΔ και ΥΕΘΑ να εξαπολύουν πατριωτικούς πομφόλυγες, καθισμένοι πάνω στα ερείπια, προκαλώντας την χλεύη του κ. Ερντογάν.
Αντίθετα, με το ολέθριο κράτος, η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικά προηγμένες ιδιωτικές αμυντικές βιομηχανίες με διεθνές κύρος που παράγουν εξαιρετικά εξειδικευμένα προϊόντα, λαμβάνουν μέρος, ανταγωνιστικά σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις και εισάγουν συνάλλαγμα. Θα αναφέρω ενδεικτικά τις ΘΕΩΝ, ISIS, INTRACOM (IDE), με μακράν ιστορία, MILTECH και άλλες.

https://www.militaire.gr/i-toyrkiki-epitychia-i-ispaniki-rapsodia-kai-i-elliniki-tragodia/