THE NEW YORK TIMES:  Η σημασία της λευκής κόλλας

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Παλιό σοβιετικό ανέκδοτο, πάντα δημοφιλές στην Κίνα, αναφέρεται σε άνδρα που συλλαμβάνεται ενώ διαδηλώνει στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας κρατώντας μια λευκή κόλλα χαρτί. «Πώς είναι δυνατόν να με συλλάβετε; Δεν έχω πει τίποτα», λέει ο συλληφθείς

Παλιό σοβιετικό ανέκδοτο, πάντα δημοφιλές στην Κίνα, αναφέρεται σε άνδρα που συλλαμβάνεται ενώ διαδηλώνει στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας κρατώντας μια λευκή κόλλα χαρτί. «Πώς είναι δυνατόν να με συλλάβετε; Δεν έχω πει τίποτα», λέει ο συλληφθείς. Ο αστυνομικός, όμως, του απαντάει: «Ολοι γνωρίζουν τι ήθελες να πεις». Το παλιό αυτό ανέκδοτο αποτέλεσε την έμπνευση για τα λευκά χαρτιά Α4 που κρατούν τις τελευταίες ημέρες διαδηλωτές στην Κίνα. Ολη η χώρα γνωρίζει τι εννοούν οι διαδηλωτές, παρότι φοβούνται να το φωνάξουν. Αυτό αποτελεί ευθεία πρόκληση απέναντι στον de facto αυτοκράτορα, Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος αδυνατεί να καταπνίξει το κίνημα.

Πού μπορούν να οδηγήσουν οι διαδηλώσεις; Αποτελούν φυσική συνέχεια του κινήματος της πλατείας Τιενανμέν το 1989, παρά τη μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ των δύο κινημάτων. Οι διαδηλώσεις του 1989, που πραγματοποιήθηκαν σε 300 και πλέον πόλεις της χώρας, έφεραν περισσότερους από ένα εκατομμύριο πολίτες στο κέντρο του Πεκίνου. Οι διαδηλωτές απέκλεισαν τις εισόδους του κυβερνητικού συγκροτήματος και πρώην ανακτόρου Ζονανχάι και εκμεταλλεύθηκαν την παράλυση του κομματικού μηχανισμού, ο οποίος βρισκόταν εν μέσω διαπάλης εξουσίας. Αντίθετα, το καθεστώς Σι έχει ήδη αρχίσει να συλλαμβάνει διαδηλωτές, ενώ η αστυνομία πραγματοποιεί εξονυχιστικούς ελέγχους σε σταθμούς μετρό, ερευνώντας ακόμη και τα κινητά τηλέφωνα πολιτών. Κάθε αμφισβήτηση της κινεζικής κυβέρνησης μπορεί να οδηγήσει σε φυλάκιση, θέτοντας εν αμφιβόλω τη βιωσιμότητα του κινήματος διαμαρτυρίας. Ανδρας συνελήφθη στη Σαγκάη επειδή κρατούσε ψηλά μπουκέτο λουλούδια και προέβαινε σε «συγκεκαλυμμένη κριτική κατά των Αρχών». Στην κινεζική ιστορία, τα μαζικά κινήματα διαμαρτυρίας ξεσπούσαν όχι όταν οι συνθήκες ήταν αφόρητες (όπως κατά τη διάρκεια του λιμού 1959-1962), αλλά όταν οι πολίτες πίστευαν ότι η διαμαρτυρία τους θα είχε τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στη ζωή τους, όπως η «εκστρατεία των 100 λουλουδιών» του 1956, η διαδήλωση της 5ης Απριλίου 1976 κατά της Συμμορίας των Τεσσάρων και οι φοιτητικές εξεγέρσεις του 1986 και του 1989 στην Τιενανμέν.

Μην ακούτε, λοιπόν, όποιον προβλέπει με αυτοπεποίθηση τη μελλοντική πορεία της Κίνας. Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά της κινεζικής ιστορίας των τελευταίων 150 ετών είναι οι περιοδικές αλλά απρόσμενες ανατροπές της. Ο,τι και να συμβεί, όμως, τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, κάτι σημαντικό ίσως να έχει αλλάξει οριστικά. «Είναι πολύ σημαντικό, γιατί πρόκειται για ρήγμα στη “Μεγάλη Σιωπή”. Είναι πια πασιφανές ότι ο αυτοκράτορας είναι γυμνός», λέει ο Σιάο Τσιανγκ, ιδρυτής του διαδικτυακού μέσου China Digital Times. «Ο Σι μπορεί να είναι ικανός να επαναφέρει τη “Μεγάλη Σιωπή”, αλλά η Κίνα θα έχει αλλάξει», καταλήγει ο Σιάο.

Οι Κινέζοι παρακολουθούν με φθόνο στις τηλεοράσεις τα πλήθη ανέμελων θεατών στα γήπεδα του Μουντιάλ.

Οι λίγες λαϊκές διαμαρτυρίες που καταγράφηκαν τα τελευταία χρόνια αφορούσαν τοπικά αιτήματα γύρω από τις εργασιακές σχέσεις, την απαλλοτρίωση γης ή τη βιομηχανική ρύπανση κατοικημένων περιοχών. Αντίθετα, η πολιτική μηδενικής COVID είναι συνώνυμη με τον πρόεδρο Σι, ο οποίος έχει εγκλωβιστεί στην πολιτική του αυτή και θα δυσκολευτεί να χαλαρώσει τα μισητά μέτρα κατά της εξάπλωσης του ιού. Το πρόβλημα αυτό δημιουργήθηκε από τον ίδιο. Αυτός είναι που αρνήθηκε την εισαγωγή εμβολίων mRNA, ενώ η εκστρατεία εμβολιασμού ηλικιωμένων υπήρξε αναιμική. Μόλις 40% των Κινέζων άνω των 80 ετών έχουν λάβει ενισχυτική δόση. Κάθε χαλάρωση των μέτρων θα σήμαινε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους.

Η πολιτική μηδενικής COVID έχει πλήξει την οικονομία, εξοργίζοντας τον πληθυσμό. Από τους επιχειρηματίες του Πεκίνου μέχρι και τους οδηγούς ταξί, οι Κινέζοι στενάζουν από τα συνεχή τεστ COVID και τα lockdowns, παρακολουθώντας με φθόνο στις τηλεοράσεις τους τα πλήθη ανέμελων θεατών στα γήπεδα του Μουντιάλ. Ο θάνατος του πρώην ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ζιανγκ Ζεμίν, την Τετάρτη, περιπλέκει την εικόνα. Οι θάνατοι βετεράνων ηγετών, όμως, όπως αυτοί του Τσου Εν Λάι και του Χου Γιαομπάνγκ, έχουν δώσει αφορμή στο παρελθόν για διαμαρτυρίες.

Μία από τις µεγαλύτερες απειλές για τους δικτάτορες είναι το χιούμορ. Μπορούν να αντέξουν τις φωνές διαμαρτυρίας, αλλά ξεφουσκώνουν όταν γίνουν περίγελως. Αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η μοίρα του Σι, ακόμη και αν επαναφέρει τη «Μεγάλη Σιωπή». Κινέζοι φοιτητές έχουν ήδη υιοθετήσει το χιούμορ ως όπλο τους κατά του καθεστώτος, χρησιμοποιώντας τη λέξη «μπανανόφλουδα», που έχει τα ίδια αρχικά με αυτά του ονόματος του Κινέζου προέδρου, για να επικρίνουν κρυφά το αυταρχικό καθεστώς.
spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
30,600ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα