«Στη ζωή μου έχω δει τέσσερις πολέμους, που ξεκίνησαν με μεγάλο ενθουσιασμό και λαϊκή αποδοχή. Στη συνέχεια όμως δεν ξέραμε πώς να τους τελειώσουμε. Σε τρεις από αυτούς αποσυρθήκαμε μονομερώς. Η δοκιμασία για μία πολιτική είναι πώς τελειώνει, όχι πώς αρχίζει», επισημαίνει σε άρθρο του για την Ουκρανία στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ» ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ (1973-1977) Χένρι Κίσινγκερ. Κατά τη γνώμη του, υπερβολικά συχνά το ζήτημα της Ουκρανίας παρουσιάζεται σαν ένα δίλημμα· είτε η Ουκρανία συντάσσεται με την Ανατολή είτε με τη Δύση. Αν όμως η Ουκρανία πρόκειται να επιβιώσει και να ανθήσει, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως φυλάκιο της μιας πλευράς εναντίον της άλλης, αλλά ως μια γέφυρα μεταξύ τους. Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η προσπάθεια να μετατρέψει την Ουκρανία σε δορυφόρο και να μετακινήσει εκ νέου τα σύνορα της Ρωσίας, θα καταδικάσει τη Μόσχα στη γνωστή ιστορία αυτοεκπληρούμενων κύκλων πιέσεων από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, επισημαίνει.

Ο Πούτιν πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μια πολιτική στρατιωτικών απειλών θα παραγάγει έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο· και οι ΗΠΑ να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως απόκληρο, στον οποίο θα πρέπει να μάθουν κανόνες συμπεριφοράς, που έχουν οριστεί από την Ουάσιγκτον. Κατά τη γνώμη του Κίσινγκερ, η αποδεκτή λύση από όλες τις πλευρές θα προέβλεπε:

1. Η Ουκρανία να έχει το δικαίωμα να επιλέξει ελεύθερα τις οικονομικές και πολιτικές της σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών με την Ευρώπη. 2. Η Ουκρανία να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. 3. Η Ουκρανία να είναι ελεύθερη να συγκροτήσει μια κυβέρνηση συμβατή με τη βούληση του λαού της. Διεθνώς θα έπρεπε να διεκδικήσει μία θέση ανάλογη με αυτήν της Φινλανδίας, η οποία δεν αφήνει αμφιβολίες για την ανεξαρτησία της, συνεργάζεται με τη Δύση στα περισσότερα πεδία, αλλά αποφεύγει να έρχεται σε σύγκρουση με τη Ρωσία.
4. Δεν συνάδει με τους κανόνες της παγκόσμιας τάξης η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Ωστόσο, η Ουκρανία θα έπρεπε να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας, σε εκλογές που θα διεξαχθούν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η διαδικασία θα έπρεπε να διαλύει οποιαδήποτε αμφισημία για το καθεστώς του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη.