Το πράγμα αν και συνιστά την απαραίτητη βάση επί της οποίας αναδύεται η μορφή ως δυνατότητα της ζωής και της τέχνης, αν και είναι υ προϋπόθεση της ίδιας της υλικότητας της πραγματικότητας και της γέννησης του λόγου, διαφεύγει του ορισμού του. Ωστόσο, ο μη ορισμός ως κενό σημαίνον είναι αυτός που παράγει ορισμό, τον ιστό του νοήματος, τον κόσμο εντός του οποίου κινούμαστε χρονικά.
Παράγει το σημαίνον ως μορφή.
Η μορφή αποτελεί την οριοθέτηση της ώσης του πράγματος μέσα από την ατέρμονη διαπάλη του τίποτα με το κάτι, της διάλυσης με τον ορισμό, του άρρητου με τον λόγο. Όταν ο ιστός του νοήματος είναι ανεπαρκής, η τέχνη και η τρέλα αναδύονται ως διαφορετικές μορφές εκβολής της ρευστότητας του πράγματος. Η αρχιτεκτονική ως τέχνη εκφράζει κατ’ εξοχήν την αγωνία για την υπέρβαση του πράγματος καθότι η ίδια της η φύση συγχέεται με τη δική του.
Σχήμα 17x24, Σελίδες 466, Έκδοση Αθήνα 2020
Ο Φώτης Καγγελάρης είναι Διδάκτωρ Ψυχοπαθολογίας Université de Paris, Συγγραφέας.