Φιλόσοφος ΑGΑΜBΕΝ: Γιατροί και αστυνομικοί οι μόνοι πολίτες στο καθεστώς Covid-19

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Ο Λεβιάθαν του Χομπς (17ος αιώνας), κατά τον Αγκαμπεν, αποτελεί προτύπωση της εποχής μας:  Το προτσές της ιστορίας – όπως έλεγαν και οι πάλαι ποτέ μαρξιστές – οδηγεί στον ολοκληρωτισμό, ο λαός είναι απών -«διαλυμένο πλήθος» -, τους βασιλείς αντικατέστησαν οι «δημοκρατικά» εκλεγμένοι πολιτικοί – μαριονέτες και το ιερατείο  (της Ιεράς Εξέτασης) οι γιατροί…

της Rosa Lorens

Ο φιλόσοφος Giorgio Agamben έχει καθιερωθεί, από τον πρώτο εγκλεισμό, ως ένας από τους μοναδικούς αληθινούς Ευρωπαίους διανοούμενους, με την έννοια που είχε ο όρος αυτός από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έως τη δεκαετία του ’70 του 20ού αιώνα.

Ένας φιλόσοφος δεν γεννιέται και δεν διαμορφώνεται σε έναν, από ελεφαντόδοντο πύργο, αλλά ανάμεσα στους συμπολίτες του και σε αλληλεπίδραση μαζί τους. Η γνώση του, η σκέψη του, δεν αναπτύσσονται στα σύννεφα, αλλά στον κόσμο των ανθρώπων, και πρέπει να χρησιμεύουν για την καλύτερη κατανόησή του. Αντίθετα, ένας φιλόσοφος δεν είναι μάγος, προφήτης, που καθορίζει το καλό και το δίκαιο με υποκειμενικές επιλογές.

Μονόδρομος ο ολοκληρωτισμός;

Ο Agamben ασχολήθηκε με την υπόθεση Covid ως φιλόσοφος, με βάση τις έννοιες που ανέπτυξε κατά τις αναλύσεις του και πρωτίστως την έννοια της «γυμνής ζωής».

Στην αρχή ήταν ο Φουκώ και η αντίληψή του για τη «βιοεξουσία»: από τον 18ο αιώνα, η πολιτική εξέλιξη δεν οδηγεί σε περισσότερη ελευθερία, (σε αντίθεση με ό,τι διακηρύσσουν οι πεφωτισμένοι του Διαφωτισμού) αλλά αντίθετα προς τον ολοκληρωτισμό· εξοπλισμένη με νέες γνώσεις και τεχνικές, η εξουσία μπορεί, όχι μόνο να τιμωρεί σε περίπτωση παράβασης (στοιχειώδη λειτουργία), αλλά και να καθορίζει ολόκληρη τη ζωή όλων των υπηκόων, με ένα σωρό, όχι νόμων, αλλά απλών διοικητικών πράξεων που ρυθμίζουν την παραμικρότερη δραστηριότητά μας (ο Τοκβίλ που είχε ήδη κάνει, ομολογουμένως με λιγότερο συστηματικό τρόπο, αυτή τη διαπίστωση, μιλούσε, όχι για βιοεξουσία, αλλά για «μαλακό τέρας»). Αλλά η ανάλυση του Φουκώ αμφισβητούσε μόνο την εξουσία του κράτους και οι οπαδοί του σήμερα βρίσκονται κυρίως στο φιλελεύθερο στρατόπεδο, και ακολουθούν το πολιτικά ορθό ρεύμα: καμιά φωνή δεν υψώνουν για την υπεράσπιση των συγκεκριμένων ελευθεριών μας.

Ο Agamben, από την πλευρά του, αναλύει την πραγματική εξουσία, αυτή του νεοφιλελευθερισμού, και εκφράζει τη διαμαρτυρία του ενάντια σε μια βιοεξουσία (biopouvoir, εξουσία πάνω στη ζωή) που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θανατοεξουσία (thanatopouvoir, εξουσία θανάτου): ο στόχος του «να ζήσουμε», δικαίωση κάθε ολοκληρωτικού εγχειρήματος, δεν είναι παρά η μάσκα του «να πεθάνουν» (δεν μπορεί κανείς να αποφύγει να σκεφτεί τη ναζιστική εξουσία, που από το «ζωτικό χώρο» – για να ζήσουν οι Γερμανοί – πέρασε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στην επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ – σκοτώνοντας μη Αρίους).

Η ιατρική εξουσία παίζει εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο. Φυσικά, η ιατρική ήταν ήδη, στα τέλη του 18ου αιώνα, ο οπλισμένος βραχίονας της εξουσίας: δίνει τη δυνατότητα, οικονομικά (χωρίς «να κατεβούν τα τανκς στους δρόμους»), να πειθαρχήσει τον πληθυσμό με την ιατρικοποίηση της ζωής, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Αλλά αυτό που δεν έχει προηγούμενο στην κρίση του Covid είναι ότι άσκησε το λειτούργημά της μέσω της άρνησηςνα θεραπεύει (που επέβαλε η πολιτική εξουσία), οργανώνοντας έτσι τη θνησιμότητα που αποδίδεται στον Covid. Επομένως, η εξουσία μπόρεσε να λειτουργήσει σε έναν βρόχο και με απόλυτο τρόπο: βασιζόμενη στον αριθμό των θανάτων που προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο, διέδωσε με εμμονή τον φόβο του θανάτου, γεγονός που έκανε αποδεκτά όλα τα ελευθεροκτόνα μέτρα. Ο παραλληλισμός είναι απαραίτητος με τη μαφία, η οποία εκβιάζει χρήματα επιβάλλοντας την προστασία της από βιαιοπραγίες που διαπράττει η ίδια.

Η πολιτική, με την έννοια συζητήσεων, ανταλλαγής ιδεών για τον καλύτερο τρόπο επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μια κοινότητα, έχει έτσι εξαφανιστεί, για να δώσει τη θέση της σε ένα μόνο ερώτημα: πώς να αποφύγουμε τον θάνατο; 

Η κοινωνική, συναισθηματική, πολιτιστική ζωή, ό,τι συνιστά το «βίο» (bios), έχει εξαφανιστεί μπροστά στην επιταγή της «ζωής» (zoè), της ξηρής, βιολογικής ζωής, της «γυμνής ζωής» του Agamben.

Ωστόσο, στο φυλλάδιο του Agamben  «Ο Εμφύλιος Πόλεμος», που δημοσιεύτηκε το 2015, βασισμένο σε δύο σεμινάρια που έγιναν το 2001, βρίσκουμε μια αλληγορία, ή μια ακριβή προαίσθηση, της τρέχουσας κατάστασης.

Κατά το Αγκαμπεν, άλλο βίος και άλλο ζωή, γυμνή ζωή…

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ο Agamben ενδιαφέρεται για τον Λεβιάθαν του Χομπς με αφορμή το διάσημο εξώφυλλο του το 1651, που αναπαριστά έναν βασιλιά που κρατά σπαθί στο ένα χέρι και μια ποιμαντική ράβδο επισκόπου στο άλλο, σύμβολα κοσμικής και πνευματικής εξουσίας, που υψώνεται πάνω από μια ύπαιθρο που περιβάλλει μια μεγάλη πόλη. Ο Agamben εκπλήσσεται που αυτή η πόλη (όπως και η ύπαιθρος) είναι άδεια από κατοίκους. Όμως, κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, παρατηρούμε ότι, στη δεξιά περιοχή της πόλης (αριστερά για τον αναγνώστη), δηλαδή στην περιοχή της πολιτικής εξουσίας, υπάρχουν ένοπλοι φρουροί και στην αριστερή ζώνη, αυτή της θρησκευτικής εξουσίας, βλέπουμε, κοντά στον καθεδρικό ναό, δύο μορφές, οι οποίες πρέπει να εξεταστούν με μεγεθυντικό φακό για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι δύο «γιατροί της πανούκλας», που αναγνωρίζονται από τη μάσκα που καλύπτει και τη μύτη τους. (Είναι άλλωστε εκπληκτικό ότι οι γιατροί, που περιθάλπουν το σώμα, εμφανίζονται στην πλευρά της θρησκευτικής εξουσίας: αξιοσημείωτη προτύπωση της εποχής μας, όπου η επιβίωση του σώματος έχει αντικαταστήσει την επιβίωση της ψυχής και η μορφή του γιατρού αντικατέστησε αυτή του ιερέα). Ο λαός λοιπόν απουσιάζει, και εκπροσωπείται μόνο από τις δυνάμεις που διασφαλίζουν την υποταγή του στην Εξουσία.

Πώς να μην σκεφτούμε τους δύο κύκλους που ζήσαμε πρόσφατα; Πρώτον, το 2018-19, η εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων, που αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία και τον στρατό· στη συνέχεια, το 2020-21, ο τρόμος του κορωνοϊού , που διαχειρίζονται τα ΜΜΕ και οι γιατροί επί του πεδίου. Αυτοί αντικατέστησαν τους «στρατηγούς επί του πεδίου» του Πολέμου του Κόλπου – είναι αυτή πρόοδος; Το 2003 χρειάστηκε πόλεμος για να επιβληθεί ολοκληρωτική πληροφόρηση, όταν όλα τα μέσα ενημέρωσης, όλα τα κανάλια μαζί, εξέπεμπαν στην ίδια συχνότητα. Σήμερα, η λογοκρισία μπορεί να επικρατήσει ακόμη και σε καιρό ειρήνης. Η μετάβαση από στρατηγούς επί του πεδίου σε γιατρούς επί του πεδίου είναι επομένως, αντίθετα, μια πραγματική κλιμάκωση του ολοκληρωτισμού.

Αυτό είναι λοιπόν το «τοπίο μας μετά τη μάχη»: ένα καθεστώς από το οποίο η πολιτική και οι πολίτες έχουν εξαφανιστεί· έχουμε, σύμφωνα με τον όρο του Agamben, μόνο ένα «διαλυμένο πλήθος», εξατομικευμένες, ανοργάνωτες, αόρατες  μάζες (τα πολιτικά κόμματα δεν τις αντιπροσωπεύουν πλέον), από τις οποίες παραμένουν μόνο οι μάσκες (όπως, της γάτας Cheshire[1], υπήρχε μόνο το χαμόγελο, ή μάλλον η γκριμάτσα).

Μόνο η αστυνομία μπορεί να κινείται ελεύθερα, δικαίωμα λόγου έχουν μόνο οι γιατροί στα ΜΜΕ.

Ως εκ τούτου, η δημοκρατία – ερζάτς του Covid δεν αποτελείται πλέον παρά από τους δύο τύπους τσοπανόσκυλων  που φυλάγουν  το κοπάδι, καταντώντας να είναι μόνο αντικείμενο καταστολής ή φροντίδων (ή άρνησης φροντίδων). Το καθεστώς μας έτσι επιτυγχάνει αυτή την α-δημία (adimie, απουσία λαού) που εκφράζεται από την προμετωπίδα του Λεβιάθαν .

Εξάλλου, αυτή η κατάσταση δεν είναι πραγματικά παθολογική, αλλά στη λογική της αστικής δημοκρατίας: ο λαός μπορεί να δρα μόνο με τη μεσολάβηση των αντιπροσώπων του και, μόλις αυτοί εκλεγούν, εξαφανίζεται ως υποκείμενο και το μόνο που του μένει είναι να υπακούει. Αλλά φτάσαμε στο τέλος αυτής της λογικής: ο λαός, που δεν έχει πραγματική νομική υπόσταση, δεν έχει πλέον ούτε καν τα προσόντα να εκλέξει τους αντιπροσώπους του, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι συνεκλεγμένοι: η λεγόμενη Εθνοσυνέλευση δεν αντιπροσωπεύει πλέον τίποτα, και οι προεδρικές εκλογές είναι απλώς ένα κουκλοθέατρο του οποίου τα νήματα κινούν τα ΜΜΕ για να αποσπάσουν την προσοχή των πιθανών ασθενών που είμαστε εμείς.

Ο Λαρς φον Τρίερ είχε δείξει ότι ήταν προφήτης όταν το 1994 έκανε το Μεγάλο Νοσοκομείο του, που ονομαζόταν Βασίλειο, την αλληγορία ολόκληρης της χώρας ή μάλλον της Ευρώπης. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι μας επιφυλάσσει η τρίτη εποχή της σειράς, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2022.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

https://www.legrandsoir.info/medecins-et-policiers-seuls-citoyens-du-regime-covidique-une-analyse-d-agamben.html

 

[1] Η γάτα Cheshire είναι ένας εμβληματικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος “Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων’’ του Λούις Κάρολ. Εμφανίζεται και εξαφανίζεται ξαφνικά, διασκεδάζοντας την Αλίκη, αλλά και θέτοντας φιλοσοφικά ερωτήματα.

 

spot_img

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Προχθές βράδυ παρακολούθησα συνέντευξη του Καθηγητού Ιατρού κυρίου Δημητρίου Γακη.
    Σας διαβεβαιω ότι ήταν η πρώτη συνέντευξη που μου τράβηξε το ενδιαφέρον γιατί δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα κι αρκουμαι ως τώρα στις κυβερνητικές ενημερώσεις .
    Διαπίστωσα όσον αφορά τον καθηγητή κύριο Δημήτριο Γακη ότι πρόκειται για σοβαρό πρόσωπο, με γνώση του θέματος που διαπραγματεύεται και με εξαιρετικά τεκμηριωμένες θέσεις κι απόψεις, που δύσκολα γίνεται να προσπεραστουν.

    Παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση όπου ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση στην συγκεκριμένη συνέντευξη του που είδα εγω:

    https://youtu.be/jZBpWzH82cE

    Όπως θα δείτε, ο κος Δημήτριος Γακης στην ουσία, με την παραπάνω συνέντευξη του καταγγέλει εξαιρετικά σοβαρά ποινικά αδικήματα που τελούνται όχι μόνο κατ’εξακολουθηση, αλλά και κατά συρροή (δηλαδή περισσότερα από ένα αδικήματα). Πολλά από αυτά κακκουργηματικου χαρακτήρα, τελούμενα στην χώρα μας από φαρμακοβιομηχανίες και πολιτικούς φορείς εξουσίας, αλλά και ιατρικό προσωπικό. Στηλιτεύει συγχρόνως το γεγονός ότι ήδη προ 7ετιας οδηγηθηκαμε σε κατάρρευση του Α’βαθμιου Συστήματος Υγείας, υπονοώντας ενδεχόμενο εξέλιξης μέχρι σήμερα ενός οργανωμένου σχεδίου, που ευκαιρίας δοθείσης εκμεταλλεύεται την πανδημία Convid -19 για την προσποριση παράνομης ωφέλειας . Συγκεκριμένα, με βάση την συνέντευξη του αυτή, αφενός πολιτικά πρόσωπα που καταχωρούνται την θέση εξουσίας τους και θέτουν ,με τις ενέργειες τους, σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, αλλά και τα συνταγματικά δικαιώματα του πολίτη, με σκοπό τον παράνομο πλουτισμό , πρωτίστως φαρμακοβιομηχανιων , υποβοηθούμενα από πρόσωπα που συγκροτούν ένα “Ιατρικό Ιερατείο” , που φέρει σοβαρό βαθμό συμμετοχής στα διαπραττομενα ποινικά αδικήματα, καθώς (κατά τα καταγγελλόμενα) με σκοπό την συνέχιση διάπραξης των συγκεκριμένων ποινικών αδικημάτων, προσφέρουν σε παράνομες , εγκληματικές πράξεις επιστημονικοφανη άλλοθι, εκδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό την αποδοχή του ως προς τις πράξεις αυτές κι εξασφαλίζοντας την συνέχιση τους .
    Εδώ στην ουσία δεν γίνεται λόγος για κάτι απλό , αλλά υπονοείται η συγκρότηση ενός οργανωμένου σχήματος, που τα πρόσωπα που το στελεχώνουν έχουν δημιουργήσει συμπαγή ιεραρχική δομή και διακριτούς ρόλους, με σκοπό την συνεχή διάπραξη συγκεκριμένων εγκλημάτων για απροσδιόριστο χρόνο τα οποία εγκλήματα έχουν μεγάλο βαθμό απαξίωσης γιατί επιδιώκουν την κατάλυση του κράτους δικαίου, των συνταγματικών αρχών που προστατεύουν τα δικαιώματα του πολίτη και θέτουν σε διακινδύνευση την δημόσια υγεία

    Επανειλημμένως δε, ο κύριος Δημήτριος Γακης ζήτησε την παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τονίζοντας την πίστη του πως η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και πως στελεχώνεται από αδιάφθορους λειτουργούς, που δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στον απλό πολίτη και σε αυτόν που κατέχει οφίτσια.

    Είναι έτσι τα πράγματα ?
    Δεν είναι έτσι τα πράγματα ?
    Εγώ γιατρός δεν είμαι, ώστε να μπορώ να επαληθευσω την ορθότητα ή μη των ισχυρισμών του κου Δημητρίου Γακη . Απλά σχημάτισα άποψη ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύει το συγκεκριμένο πρόσωπο, τεκμηριώνοντας τες, δεν είναι απλές και πως πρόκειται για σοβαρό πρόσωπο που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά τι λέει και με βαθιά επίγνωση της σπουδαιότητας των όσων καταγγέλει.
    Έψαξα το βιογραφικό του κυρίου Γακη και με κάθε επιφύλαξη διαπίστωσα πως πρόκειται για πρώην Διευθυντή του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ και για άτομο εγνωσμένου κύρους, το οποίο με την συνέντευξη του επικαλείται τις ταυτόσημες με τον ίδιο απόψεις- μαρτυρίες άλλων επιστημόνων-ιατρων καθηγητών πανεπιστημίου κι εγνωσμενου επίσης κύρους προσωπικοτήτων στον ιατρικό χώρο. .

    Αναρωτιέμαι λοιπόν, τί περιμένει ο κύριος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και δεν παρεμβαίνει διατάσσοντας επείγουσα προκαταρκτική εξέταση ?
    Χρειάζεται μήπως να του υποβληθεί έγγραφη καταγγελία για να ευαισθητοποιηθεί ?

    Εδώ έχουμε να κάνουμε με δημόσιες, δια του τύπου, καταγγελίες για σοβαρού χαρακτήρα ποινικώς κολασιμες πράξεις που τελούνται εξακολουθητικα μέχρι σήμερα και κατά συρροή.
    Όποιος δώσει το όνομα του κυρίου Δημητρίου Γακη , σε μηχανή αναζήτησης στο ίντερνετ θα βρει σωρρεια άρθρων του στον τύπο.

    Ή ο κύριος Γακης διαδίδει δια του τύπου αλλά και μέσω Social media ψευδείς ειδήσεις , ή κάποιοι συγκεκριμένοι εκμεταλλευόμενοι θέσεις εξουσίας που κατέχουν αλλά και κάποιοι άλλοι το δίπλωμα ιατρικής με το οποίο έχουν εφοδιαστεί , συμμετέχουν σε ένα ξέφρενο πάρτι παράνομου πλουτισμού είτε για λογαριασμό τους, είτε για λογαριασμό άλλων,τρίτων που θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία ,μέσω χορήγησης ανεξακριβωτης αποτελεσματικότητας κι άμεσων, έμμεσων ή μελλοντικών συνεπειών για την υγεία των πολιτών ,φαρμάκων ,που λόγω των προσωρινών αδειών κυκλοφορίας που τους χορηγούνται δεν μπορούν (όπως το καταλαβαίνω εγώ με βάση την συνέντευξη Δημητρίου Γακη ) να χαρακτηρίζονται καν με τον τίτλο “εμβόλια”, τα οποία με διοικητικές πράξεις των πιο πάνω προσώπων , επιβάλλονται ετσιθεληματικα, θέτοντας υπό ενδεχόμενη σοβαρή διακινδύνευση την υγεία , ακόμα και τον εμβολιασμενων πολιτών, προκαλώντας επιπρόσθετα σοβαρό οικονομικό κόστος και περιουσιακή ζημιά είτε στον ίδιο τον πολίτη , είτε στην Πολιτεία.
    Ένα από τα δύο μπορεί να συμβαίνει, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ δεν μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο μαζί.

    Δεν μπορούν να δημιουργούνται καταστάσεις σύγχυσης στους πολίτες και μάλιστα σε τέτοιες κρίσιμες εποχές σε βαθμό που να μην γνωρίζει πια τι είναι ή τι δεν είναι σωστό για την υγεία του να κάνει . ​Δεν είμαστε όλοι γιατροί για να μπορούμε να εκφράζουμε τις απόψεις μας επί παντός επιστητού,λαμβάνοντας είτε θετικές, είτε αρνητικές θέσεις για το τί ακριβώς συμβαίνει και προτεποντας ή αποτρέποντας τους άλλους σχετικά με το τι πρέπει να πράξουν ή να μην πράξουν.

    Τελούνται ή δεν τελούνται τα καταγγελομενα ποινικά αδικήματα ?

    Τίθεται ή δεν τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία με την χορήγηση φαρμακευτικών παρασκευασμάτων προσωρινής άδειας κκυκλοφορίας-εμβολιων?

    Αυτό είναι αρμοδιότητα του κυρίου Εισαγγελέα να το διαλευκάνει και μάλιστα ταχέως, στα πλαίσια της ήδη επιταχυνόμενης Δικαιοσύνης, καθώς είναι ο μόνος που εκ της θέσεως του, ως φορέας ανεξάρτητης εξουσίας , είναι ο επιτετραμμένος για την διασφάλιση του κράτους δικαίου και την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

    Υστ: Εγώ πέρα της ως άνω απαιτήσεως , το μόνο που θα ήθελα από την κυβέρνηση είναι δτα πλαίσια των ημερήσιων της ενημερώσεων να μου δίνεται από αυτήν ειδικότερα :
    1- Πιο σαφή πληροφόρηση , με αντίστοιχους ποσοστιαιους επιμερισμους , μεταξύ εμβολιασμενων κι ανεμβολιαστων στους εκάστοτε αριθμούς των νοσούντων και των αντίστοιχων αριθμών θανάτων από Convid-19 που ανακοινώνονται καθημερινά ώστε να έχω ακριβή εικόνα πόσοι νοσούντες ανά ημέρα είναι εμβολιασμενοι ή ανεμβολθαστοι και πόσοι θανόντες ανά ημέρα ήταν εμβολοασμενοι ή ανεμβολιαστοι.
    2- Ενα τακτικό, εβδομαδιαίας βασης έλεγχο της ακρίβειας των αριθμών των παραπάνω στοιχείων από τον εκάστοτε αρμόδιο Εισαγγελέα Υπηρεσίας.
    3- Το ακριβές κόστος της εβδομαδιαίας δαπάνης του κράτους για την αγορά των αναφερομένων στις ημερήσιες ενημερωσεις εμβολίων,,ανά τύπο εμβολιου και προς ποιο προορισμό κατευθύνθηκε η εβδομαδιαία δαπάνη αυτή αλλά και τον τελικό αποδέκτη της (φαρμακοβιομηχανία).
    4- Το ακριβές ποσό της συνολικής εβδομαδιαίας δαπάνης του συνόλου των ανεμβολιαστων πολιτών για την αγορά rapid test και self test εξ ιδίων χρημάτων καθώς και τους αντίστοιχους δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς που εισέπραξαν την συγκεκριμένη δαπάνη και με τί ακριβές ποσοστό και τον τελικό αποδέκτη της (φαρμακοβιομηχανία).

  2. Ο Giorgio Agamben πουλάει όχι μόνο επειδή δεν είναι αληθινός φιλόσοφος αλλά γιατί μπλέκει την ψευτο-φιλοσοφία με τη λογοτεχνία. Επιπλέον, χαϊδεύει τα αφτιά των δήθεν επαναστατημένων αντί να ασκεί πολιτική κριτική.
    Είναι κάτι χειρότερο από χαμένος χρόνος να ασχολούμαστε μαζί του. Κανονικά θα έπρεπε να τον καταγγείλουμε για τους άθλιους νεολογισμούς του με κακοποίηση ελληνικών νοημάτων, όπως thanatopouvoir (“θανατο-εξουσία”) και adimie («αδημία”).

    Είναι επίσης μεγάλη ζημιά, το κάνουν και δικοί μας, που αντιπαραθέτει τον βίο (bios), με την «γυμνή» ζωή (zoè). Ο βίος δεν είναι η «κοινωνική, συναισθηματική και πολιτιστική ζωή» αλλά το ψυχικό βίωμα, ο τρόπος ψυχικής ύπαρξης. Η ελληνική αντίθεση βρίσκεται ανάμεσα στον τρόπο του animal socialis και του πολιτικού όντος.

    Είναι μεγάλο λάθος ο ισχυρισμός του οι άνθρωποι στερούνται σήμερα τις «αιτιολογήσεις», με τη μορφή μύθων, θρησκειών και ιδεών, χωρίς τις οποίες δεν μπορούν να ζήσουν. Αυτά είναι απαραίτητα στο επίπεδο του απλού έμβιου, όχι στο επίπεδο του αληθινού-πολιτικού Ανθρώπου.

    Η παρατήρησή του ότι η βεβήλωση του ιερού έχει αναχθεί σε πολιτικό καθήκον είναι σωστή αλλά δεν αφορά τη σημερινή εποχή. Χαρακτηρίζει την έχθρα του Κοινωνικού Φαντασιακού των (πρώην; βαρβάρων) Βορείων απέναντι στο (θρησκόληπτο ) Κοινωνικό Φαντασιακό των Λατίνων. Καθιερώθηκε δηλαδή, μαζί με την «βιοεξουσία», τον 18ο αιώνα. Αυτό δε που έκανε ο Χομπς, έναν αιώνα πριν, ήταν να καταστήσει αξιοποιήσιμη την «εργαλειοθήκη» του Μακιαβάλι από τους πρώην (;) βαρβάρους. Τίποτα καινούργιο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα