ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η Βικτώρια Νούλαντ είναι μια απο τις καουμπόϊσες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Είναι η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ που στην προηγούμενη θητεία της είχε πει εκείνο το περίφημο “να πάει να γ…… η Ευρώπη” όταν της μίλησαν για τις αντιρρήσεις που είχε η Ε.Ε. στην ουκρανική της πολιτική.

Αυτό που παρατηρούμε στις μέρες μας, μπορεί να είναι η ωμή εισβολή της Ρωσίας σε ένα εδαφικά κυρίαρχο κράτος αλλά έχει και την σφραγίδα της Νούλαντ.

Τις τελευταίες ημέρες βρέθηκε στην Ελλάδα και το αποτύπωμά της η κυρία Νούλαντ το άφησε και στις συνεντεύξεις που έδωσε στην “Καθημερινή” και στην “Χουριάτ”. Άλλα είπε στην μεν άλλα στη δε για να προωθήσει την πολιτική της.

Ήξερε τι έλεγε και ο λόγος της βασίζεται σε ένα ολόκληρο σκεπτικό καθόλου κολακευτικό για την χώρα μας.

Με αφορμή την παρουσία της Νούλαντ στην περιοχή σκέφθηκα να παρουσιάσω ένα απόσπασμα απο το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά “Ένα σκοτεινό δωμάτιο” για να δείτε πως λειτουργούν οι αμερικανοί πίσω απο το παραβάν. Απέναντι στην Ελλάδα, γιατί απέναντι στην Τουρκία είναι πιο μαζεμένοι και πιο προσεκτικοί.

Για να αντιληφθείτε το κείμενο και την σημασία του, βρισκόμαστε λίγες ημέρες μετά τον Αττίλα ΙΙ. Το κλίμα είναι άκρως τεταμένο και:

ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο Καραμανλής είχε την ευκαιρία να εκφράσει με ωμό τρόπο τις απόψεις του για την πολιτική του Κίσινγκερ στις συναντήσεις που είχε με τον απεσταλμένο του πρέσβη Ουίλιαμ Τάιλερ.

Ο Κίσιγκερ ήθελε να αναλάβει μία μεσολάβηση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Επειδή φοβόταν να έρθει στην Αθήνα πρότεινε να συναντηθεί με τον Καραμανλή στην Κέρκυρα όπου η φύλαξη του θα ήταν σχετικά πιο εύκολη και μετά να πάει στην Άγκυρα ή να συναντηθεί διαδοχικά με τον Καραμανλή και τον Ετσεβίτ στη Ρώμη ή στο Λονδίνο.

Ο Καραμανλής θεωρούσε τη μεσολάβηση πρόωρη χωρίς κατάλληλη προετοιμασία. Είπε στον Τάϊλερ:

“Δεν κάνω κάποιον εκβιασμό”. Και συνέχισε: “Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα βρήκα αντιαμερικανικά αισθήματα. Δεν τα δημιούργησα εγώ. Δημιουργήθηκαν από την απογοήτευση με την αμερικανική πολιτική στην Κύπρο και την αίσθηση πως η αμερικανική κυβέρνηση υποστήριξε το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς. Είμαι φίλος των ΗΠΑ από πεποίθηση. Ο πρώτος που δεν θέλει τον αντιαμερικανισμό”.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός εξήγησε πόσο θυμωμένος ήταν με τη δεύτερη Τουρκική εισβολή:

“Ήταν μία απόπειρα να σκοτώσουν την κυβέρνηση μου και το έκαναν κάτω από το βλέμμα των Αμερικανών”.

Διατύπωσε έμμεσα την απειλή ότι αν η Ελλάδα συνέχιζε να ταπεινώνεται από την Τουρκία θα αναγκαζόταν να πάει σε πόλεμο:

“Θα αναγκαστώ να πάω σε πόλεμο ή να εγκαταλείψω τη χώρα” είπε σε δραματικό τόνο. “Με καλωσόρισαν στην Ελλάδα σαν σωτήρα. Δεν μπορώ να απογοητεύσω το λαό μου. Ο πόλεμος θα ήταν βέβαια μία καταστροφή αλλά δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή”.

Αφού άκουσε τον Καραμανλή για αρκετή ώρα ο Αμερικανός πρέσβης απάντησε εξίσου ωμά:

“Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι οι ΗΠΑ λειτουργούν υπό κάποιο πλέγμα ενοχής. Ο Πρόεδρος και ο υπουργός θεωρούν ότι έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν μία κρίση. Δεν έχουμε σκοπό να παραδεχθούμε λάθη. Και δεν πιστεύουμε ότι κάναμε λάθη”.

Εκείνη τη στιγμή τηλεφώνησε ο Αβέρωφ και ο Καραμανλής ζήτησε από τον Δημήτρη Μπίτσιο να βγει έξω από το γραφείο και να του μιλήσει. Μετά στράφηκε στο Τάϊλερ και του είπε:

“Έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Ειλικρινά πιστεύω ότι θα μπορούσατε να έχετε κάνει πολύ περισσότερα”.

Ο Τάιλερ επέμενε ότι αν ο Καραμανλής πίστευε πως είχαμε ενθαρρύνει τη χούντα στην ανατροπή του Μακαρίου τότε έχει λάθος. Η Ουάσινγκτον δεν αποδεχόταν καμία ευθύνη για την βλακεία της χούντας.

“Δεν θα ήθελα νομίζετε ότι ήρθα σαν ικέτης” είπε ο Αμερικάνος διπλωμάτης.

Ο Καραμανλής γέλασε και του είπε:

“Δεν ζήτησα να έρθετε σαν ικέτης. Καταλαβαίνω ότι δεν αναγνωρίζετε καμία ενοχή από την πλευρά σας. Υπάρχει διαφορά απόψεων ανάμεσα στις χώρες μας. Αυτό είναι όλο”.

Κατόπιν συζήτησαν τις πιθανές φόρμουλες επίλυσης του κυπριακού. Ο Καραμανλής τόνισε:

“Η ελληνική κυβέρνηση ξέρει ότι πρέπει να κάνει υποχωρήσεις αλλά δεν θα επιτρέψει στους Τούρκους να πάρουν ότι θέλουν. Το 1960 οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει την Ένωση και αποδέχτηκαν την ανεξαρτησία της Κύπρου. Το 1974 οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να δεχτούν τροποποίηση της συμφωνίας του 1960 και τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης της Κύπρου. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς να πάει πιο πέρα από αυτό.

Στην τελευταία τους συνάντηση με τον Τάσκα ο Καραμανλής τον ρώτησε ευθέως.
Κατά πόσον η CIA είχε ενθαρρύνει τα πραξικοπήματα της 21ης Απριλίου 1967 και της 25ης Νοεμβρίου 1973.

Ο πρέσβης απάντησε ότι αυτές οι πληροφορίες δεν ίσχυαν και σαν απόδειξη επικαλέστηκε τις μεγάλες δυσκολίες που προέκυψαν όταν ανέλαβε ο Ιωαννίδης την εξουσία στις διαπραγματεύσεις για τη Σούδα και τον ελλιμενισμό του έκτου στόλου.

“Δεν είμαι βέβαιος αν ο Καραμανλής πείστηκε απο τις κατηγορηματικές μου διαψεύσεις. Περιττό να σημειώσω ότι η Αθήνα έχει κατακλυστεί από φήμες ότι οι ΗΠΑ ήταν πίσω από τα πραξικοπήματα της 21ης Απριλίου 1967, της 25ης Νοεμβρίου 1973 και τις 1η Ιουλίου 1974 στην Κύπρο”.

Αυτοί είναι ήπιοι διάλογοι. Προσέξτε, όμως, εκείνο το: Μην νομίζετε πως ήρθα σαν ικέτης. και αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει…