της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου.
Η ταχεία μετάδοση της πανδημίας, επιβεβαίωσε ότι όσα θεωρούσαμε επιτεύγματα της τεχνολογίας αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της ανθρωπότητας. Κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο μετακινούμενοι ταχύτατα, αλλά όλα έχουν ένα αντίτιμο. Παλαιότερα μια πανδημία απαιτούσε μήνες, χρόνια για να εξαπλωθεί. Σήμερα αρκεί ένα 24ωρο.
Είναι βέβαιο ότι οι πραγματικοί αριθμοί των κρουσμάτων είναι μεγαλύτεροι, από όσους δίνονται, αλλά δεν καταγράφονται γιατί δεν γίνονται τέστ στο σύνολο του πληθυσμού. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανώφελο, όπως δείχνει η περίπτωση της Γερμανίας, καθώς η προοπτική ενός αντιικού είναι έτη φωτός μακριά. Απλώς λέγεται από διάφορους προς λαϊκή κατανάλωση. Έτσι, η ερευνητική ομάδα Delphi-Δελφοί!, του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon με τη βοήθεια του Facebook και της Google, άρχισε να συλλέγει στοιχεία από περίπου ένα εκατομμύριο χρήστες κάθε εβδομάδα για το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν συμπτώματα του ιού στις ΗΠΑ. Ο ιστότοπος covidcast.cmu.edu θα παρουσιάσει διαδραστικούς χάρτες με εκτιμήσεις, που θα βοηθήσουν το υγειονομικό προσωπικό να προβλέπει τον αριθμό όσων πρόκειται να νοσηλευτούν. Παρόμοιοι χάρτες αναμένονται και για άλλα κράτη.
Το ερώτημα είναι πόσους νεκρούς μπορεί να αντέξει κάθε χώρα. Και ποιο είναι το σημείο ισορροπίας, για να μπορέσει να ανατάξει την οικονομία της, χωρίς να διολισθήσει σε μη αναστρέψιμη κατάσταση. Στις 4 Μαΐου, προχωρούμε σε μερική άρση των περιοριστικών μέτρων. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο συγχρωτισμός, ακόμη και με προφυλάξεις, θα αυξήσει τον αριθμό των ασυμπτωματικών φορέων, των συμπτωματικών, των νοσηλευομένων, των κρίσιμα νοσούντων και τελικά των νεκρών. Αναμενόμενα η κοινωνία θα αντιδράσει, θεωρώντας πρόωρη την χαλάρωση των περιορισμών. Βεβαίως εάν συνεχιστεί μετά τον Ιούνιο το “μένουμε σπίτι”, όσοι εξαρτούν τον επιούσιο από το καθημερινό μεροκάματο, θα διαμαρτύρονται γιατί δεν θα έχουν δεκάρα. Τα χρήματα δεν κοιμούνται σε “μαξιλάρια”, δεν γεννιούνται μαγικά, ούτε προσφέρονται δωρεάν. Οι επιλογές είναι δύσκολες και οι πλειοδοσίες ανέξοδες για όσους δεν έχουν την ευθύνη. Κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της ζυγίζει το κόστος. Όχι το χρηματικό, αλλά της χώρας εν συνόλω. Είναι κυνισμός; Οι ηγεσίες δεν αποφασίζουν για το μέλλον με συναισθηματισμό, αλλά λογική. Τα υπόλοιπα είναι για δακρύβρεχτες ταινίες. Πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τον κ. Σόιμπλε, για τευτονική σκληρότητα. Καλώς ή κακώς οι Γερμανοί έχουν ομαδικό πνεύμα. Παρότι γνωρίζουν ότι κάθε πόλεμος έχει πολλούς νεκρούς, δεν φυγομαχούν.
Ζητούμενο είναι να κερδηθεί η μάχη με τον μόλις ολίγων μηνών άγνωστο, απρόβλεπτο, φονικό ιό. Καθώς όμως στο προσεχές μέλλον δεν διαφαίνεται φώς στον ορίζοντα μιας προληπτικής ή θεραπευτικής μεθόδου, κάθε ένας που διαβαίνει το κατώφλι της μέσης ηλικίας ή έχει την ατυχία να υποστεί ένα βαρύ νόσημα καθίσταται υποψήφιο θύμα. Δηλαδή αργά ή γρήγορα άπαντες. Καλύτερες πιθανότητες έχουν οι γενετικά τυχεροί και οι νοήμονες. Δυστυχώς ουδέν εξ αυτών δεν αποτελεί επιλογή.
Ευμορφία Δημητρακοπούλου
“Μακεδονία” 03.05.20
