του Παντελή Σαββίδη
Μετά τον Β!ΠΠ η δύση αντιμετώπισε το πρόβλημα πως θα ελέγξει τις κοινωνίες της απο το ιδεολόγημα του κομμουνισμού που ήταν ελκυστικό.
Το Σχέδιο Μάρσαλ και το Κοινωνικό Κράτος ήταν δύο τέτοιες επιλογές που αποδείχθηκαν αποτελεσματικές.
Μετά την κατάρρευση, όμως, των κομμουνιστικών καθεστώτων ο επιθετικός καπιταλισμός της δύσης εγκατέλειψε τα προσχήματα. Επέβαλε, με την βοήθεια διανοουμένων καλοθελητών, το ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, εκμεταλλευόμενος τις παθογένειες του κρατισμού: διόγκωση, ασυδοσία, έλλειψη ορθολογικής οικονομικής διαχείρισης και, κυρίως, διαφθορά και νεποτισμός.
Το νεοφελελευθερο ιδεολόγημα πέρασε και διότι βρήκε πρόσφορο έδαφος απο τη αγανάκτηση των πολιτών λόγω των παραπάνω και διότι ευαγγελιζόταν την ελευθερία.
Μια ελευθερία που, όμως, έχει φθάσει στα όρια της ασυδοσίας.
Ο νεοφιλελευθερισμός απειλεί, πλέον, την ανθρωπότητα.
Έχει όρια η ελευθερία στο κέρδος;
Ο άνθρωπος όσο και να προσπάθησε τα πολλά χρόνια, υποτίθεται, του πολιτισμένου βίου του δεν μπόρεσε να αποβάλλει τον ζωώδη χαρακτήρα του, όπως δείχνει το παράδειγμα της εν ψυχρώ και εν πλήρει συνειδήσει, δολοφονίας φιλάθλου, όπως και καθημερινά άλλα περιστατικά, ούτε και της απληστίας του, όπως δείχνει το τεράστιο χάσμα των κατόχων του πλούτου απο τον μέσο όρο των άλλων ανθρώπων. Η ανθρώπινη απληστία και επιθετικότητα δεν έχει όρια. Ο άνθρωπος παραμένει ένα άγριο θηρίο. Αυτή είναι η φύση του. Και ο πολιτισμός, υποτίθεται, προσπαθεί να καταστείλει αυτήν την επιθετικότητα.
Δεν είναι θέμα ταξικής διαφοράς, πλέον, ή κάποιου ιδεολογήματος που η εμμονή ορισμένων θέλουν να επιβαλλουν. Είναι, ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΌ, ότι η απληστία του επιθετικού καπιταλισμού απειλεί την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, δεν μπορούν να επιβληθούν όρια μπροστά στο κέρδος. Και η δύναμη του κεφαλαίου είναι τέτοια που δεν μπορεί να την σταματήσει κανένα πολιτικό υποκείμενο. Η χειραγώγηση του πολιτικού προσωπικού και της κοινωνίας είναι απόλυτη.
Πρέπει να αποχαιρετίσουμε τον νεοφιλελευθερισμό. Σ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα είναι με τι θα τον αντικαταστήσουμε.
Η ενίσχυση του κράτους και των υπαλλήλων του παρήγαγε εξίσου αρνητικά φαινόμενα. Δεν αποτελεί λύση.
Ποιο είναι το πολιτικό σύστημα που θα είναι αποτελεσματικό στον έλεγχο της ασυδοσίας, στην επίβλεψη του που οδηγείται η ανθρωπότητα με τις νέες τεχνολογίες, χωρίς να γίνει ολοκληρωτικό;
Και εδώ είναι που δεν υπάρχει απάντηση. Δεν υπάρχει απάντηση μεταξύ κρατισμού και φιλελευθερισμού.
Η απάντηση θα αποτελέσει και την νέα πολιτική πρόταση.
Τα υπάρχοντα πολιτεύματα είναι ολιγαρχικά με κάποιες προβλέψεις για τα
«ατομικά δικαιώματα». (Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Αμερικανικό
πολίτευμα όπου στο σύνταγμά του πουθενά δέν αναφέρεται η λέξη «δημοκρατία»).
Επομένως μιά πρόταση θα ήταν ο μετασχηματισμός των υπαρχόντων κοινοβουλευτικών
καθεστώτων σε δημοκρατικά όπου οι πολίτες θα συμμετείχαν αυτοπροσώπως στη
σύνταξη και ψήφιση των νόμων τους. Τέτοιο πολίτευμα παγκοσμίως δέν υπάρχει
πλήν αυτό της Ελβετίας με κάποιους περιορισμούς.
Μιά πρόταση για τη χώρα μας:
https://feronymos.wordpress.com/2013/06/01/78/
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Κι όμως υπάρχει απάντηση, αγαπητέ μου Παντελή και λοιποί σκεπτόμενοι Φίλοι, που έρχεται από το πολύ μακρινό παρελθόν μέσα από τους αγώνες των δυνάμεων της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού αποκρυσταλλωμένη στην στρατηγική της κοινωνικής ισότητας και του αταξικού ουμανισμού.
Βλέπε, https://www.anixneuseis.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CF%85%CE%BC/
προσεχώς και στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ.
Η απάντηση είναι ο Σινισμός. Είναι αδιάφορο αν μια χώρα ακολουθήσει το νεοφιλελευθερο ή φιλελεύθερο μοντέλο. Κανένα δεν θα έχει αποτέλεσμα εκτός και εάν αναλάβει ένας Κινέζος.
Η απάντηση στο ερώτημά σας ,αγαπητέ κύριε Σαββίδη , είναι ο ”συμμετοχικός καπιταλισμός ή ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων μερών” που περιγράφεται σαφώς στο βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο του KLAUS SCHWAB των εκδόσεων Λιβάνη .
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΑΦΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ”ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΦΩΝΑΧΤΑ” ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΙ ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΟΥ .
Η απάντηση στο ερώτημα ακούει στη λέξη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία στην αυθεντική της μορφή, δηλαδή στην άμεση δημοκρατία. Η άμεση δημοκρατία και η εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός πολιτικού συστήματος που με βεβαιότητα θα οδηγήσει στη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής και σε έναν αντάξιο της ανθρώπινης ύπαρξης κόσμο.
Η άμεση Δημοκρατία λειτούργησε προ 2500 χρόνων στην Αθήνα των 30.000 περίπου κατοίκων και δεν είναι τώρα ”δια πάσαν νόσον ….” ,συν ότι δημοκρατία με λάϊκ ή όχι λάϊκ στο διαδίκτυο και στα κινητά δεν είναι άμεση ,γιατί δεν γνωρίζουμε ποιος χειρίζεται το πληκτρολόγιο ή ”πατά” το κουμπί των κινητών τηλεφώνων .
Δεν ισχύει και η παροιμία μας ”όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει”, αλλά εμείς θέλουμε φως για την Ελλάδα μας;;;.
Το ζήτημα δεν είναι τόσο το πολίτευμα όσο η επιστροφή στον άνθρωπο- πολίτη με πρόσωπο και άρα προσωπικότητα έναντι του μηχανιστικού υβριδικού ατομικού μορφώματος που προσπαθεί να “σβήσει” ότι πέτυχε ο ανθρώπινος πολιτισμός για να οικοδομηθεί ένας γκρίζος οργουελικός δήθεν ανοικτός κόσμος. Δεν νομίζω ότι μπορεί να επιβληθεί με ένα πολιτικό σύστημα από τα πάνω αλλά με συνειδητοποίηση και ξεβόλεμα από τα κάτω όταν ο καθένας αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, έστω του εαυτού του. Η Δημοκρατία ή η Ελευθερία προϋποθέτουν ευθύνη προσωπική και συλλογική για να λειτουργήσουν αλλιώς είναι κατ’ επίφαση.
Δεν θέλω να σας απογοητεύσω κυρία Peggy, αλλά επιστροφή στον άνθρωπο -πολίτη δεν θα υπάρξει , εκτός να καταστραφούν το διαδίκτυο και τα τα κινητά τηλέφωνα , για να ξαναρχίσουν να σκέπτονται οι άνθρωποι .
Τώρα 24 ώρες 7 ημέρες και ολόκληρο τον χρόνο 365 μόνο βλέπουν και ακούν από ανθρώπους που και αυτοί λένε και γράφουν ό,τι είδαν και άκουσαν . Που καιρός για σκέψη και ποια σκέψη αφού έπαυσε να διδάσκεται – και από γονείς και από δασκάλους-η κριτική σκέψη και αφού από την σημερινή γενεά περιθωριοποιούνται οι σκεπτόμενοι και οι έμπειροι επιζώντες των άλλων γενεών .
Φαντασθείτε τον τρόμο που θα αισθανθούν -αν επιζήσουν στο πρώτο 24ωρο – τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων σε περίπτωση διακοπής του διαδικτύου και των έξυπνων κινητών τηλεφώνων.
ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΜΕ ;;;. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ”ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ”.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ”ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΔΕΣ ” ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ , ΜΗΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΟ ΑΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΖΥΜΗ.
Καληνύχτα σας .
Οι κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στο επίπεδο συγκροτημένης κοινωνίας, δεν ορίζονται από τους ίδιους τους ανθρώπους, αλλά από τη σχέση τους με τα μέσα παραγωγής και από τον τρόπο που κατανέμονται τα παραγόμενα αγαθά. Σε συνθήκες ατομικής ή/και κρατικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής οι κοινωνικές και σε μεγάλο βαθμό και οι προσωπικές σχέσεις καθορίζονται από εκείνους που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και αποφασίζουν για την άνιση κατανομής τους, αφού το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου το ξοδεύουν για την πολυτελή διαβίωσή τους, για όπλα, για θεσμούς και για δυνάμεις καταστολής των κοινωνικών διαμαρτυριών κατά της ανισότητας και υπέρ της κοινωνικής ισότητας.
Ο αποτελεσματικότερος θεσμός που καθηλώνει τις κοινωνίες στην αποδοχή αυτής της ακραίας κοινωνικής ανισότητας που παίρνει την μορφή της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι ο θεσμός της εκπαίδευσης/παιδείας που ξεκινάει από τους σκοταδιστικούς
μύθους και τις εξουσιαστικές ιδεολογίες που μας διαμορφώνουν σε ποίμνια και ταλιμπάν θείων σκιάχτρων, σε κολλημένους οπαδούς συστημικών πολιτικών κομμάτων και σε λάτρεις κατασκευασμένων ειδώλων και σε χουλιγκάνους υποκατάστατων ‘θρησκειών και γκολτζήδων, για να μην μπορούμε να διαμορφώσουμε κοινωνική συνείδηση αντίστοιχη των κοινωνικών συμφερόντων μας μέσα στα οποία βρίσκονται και τα ατομικά μας συμφέροντα.
Συνεπώς συνειδητοποίηση για ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη χωρίς κοινωνική ισότητα δεν μπορεί να διαμορφωθεί σε συνθήκες πνευματικής υποταγής στα μικραά και στα μεγάλα αφεντικά.
Αν αυτό δεν το καταλάβουμε θα φλυαρούμε ως μοιρολάτρες έτοιμοι να σκοτώσουμε και να σκοτωθούμε για τα αφεντικά, όπως μας διδάσκουν οι ‘πνευματικοί ταγοί/υπάλληλοι’ της εξουσιαστικής Ελίτ.
https://www.anixneuseis.gr/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84/
https://www.anixneuseis.gr/%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD/
Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω η απάντηση στο προς τα που βαδίζουμε την δίνουν ο Ασιμωφ, το Star Wars, και η Αυτοκρατορία του διαστήματος. Νομίζω κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα, αφού πρωτΑ βέβαια γίνει ένας πολύ πολύ μεγάλος πόλεμος. Ελπίζω να μην είμαι εδώ να τον δω.
Δεν υπάρχει πια δημοκρατία, ούτε άνθρωποι που την αναζητούν. Ακόμη και η ελίτ για την οποία συζητάμε περιορισμένο πλέον ρόλο νομίζω έχει στα πράγματα. Έχουν ξεφύγει τόσο πολύ όλα, που πάνε σχεδόν μόνα τους. Φτάνουμε στο σημείο να συζητάμε για τους φωτισμένους ανθρώπους -που όντως λείπουν- ενώ δημοκρατία σημαίνει να μαστε λίγο ως πολύ όλοι κάπως φωτισμένοι.
Ο πίνακας, η κραυγή, έχω την εντύπωση ότι εκφράζει καλύτερα όλων, την σημερινή κοινωνία.