του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, μεταβαίνει αύριο στο Ισραήλ και στα Παλαιστινιακά εδάφη, στο πλαίσιο σειράς πρωτοβουλιών με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εξ αιτίας των συγκρούσεων που μαίνονται μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων…
Δεν γνωρίζω εάν πρόκειται για αυτοτελή πρωτοβουλία της Ελληνικής διπλωματίας ή για κάποιου είδους διαμεσολάβηση που γίνεται με την προτροπή και υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι κατ αρχήν σε θετική κατεύθυνση η επίσκεψη Δένδια και οι συναντήσεις του με την Ισραηλινή κυβέρνηση όπως και με τον εκπρόσωπο της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά αυτή η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί. Απαιτείται κατά την γνώμη μας αυξημένη προσοχή και διπλωματική ετοιμότητα. Κι αυτό για δύο κυρίως λόγους…
Πρώτον: Γιατί η Χαμάς προφανώς δεν λογοδοτεί στην Παλαιστινιακή αρχή και φυσικά δεν υποβάλει σε αυτήν τους επιχειρησιακούς και πολιτικούς σχεδιασμούς της για έγκριση. Επομένως σε ότι αφορά την θετική συμβολή στην ειρηνευτική διαδικασία, καλό θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι ως προς το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της συγκεκριμένης επίσκεψης.
Δεύτερον: Γιατί οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί στην πλευρά των Παλαιστινίων, ενδέχεται να προσλάβουν περαιτέρω κλιμάκωση την επόμενη περίοδο και ουδείς μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να προβεί η Παλαιστινιακή αρχή σε κάποια κίνηση εντυπωσιασμού με αποδέκτη το Παλαιστινιακό ακροατήριο και να προκύψει έτσι από το πουθενά κάποια διμερής συμφωνία με την Τουρκία – αντίστοιχη του τουρκολιβυκού μνημονίου -η οποία θα μπορούσε να περιπλέξει ακόμη περισσότερο την κατάσταση αναφορικά με τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου και να επηρεάσει δραματικά την περιφερειακή σταθερότητα.
Η Ελλάδα επομένως, είτε αυτοτελώς είτε ως εντολοδόχος των Αμερικανών, οφείλει να έχει ολοκληρωμένο σχέδιο στην μεσανατολική της παρέμβαση, διότι τα πράγματα δεν είναι διόλου απλά. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να υπάρχει…
Πρώτον: Μια πολύ εξειδικευμένη ατζέντα στον τρόπο με τον οποίο θα επιδιωχθεί η εμπλοκή και των λοιπών Αραβικών χωρών στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης Ελληνικής πρωτοβουλίας που δεν θα αρκείται σε ευχολόγια και λογικές αποκλιμάκωσης αλλά θα επιδιώκει να διασφαλίσει μια ευρύτερη πολυμερή συμφωνία πάνω στον οδικό χάρτη της λύσης…
Θα πρέπει δεύτερον: Να έχουν διασφαλιστεί δικλείδες και ρητή δέσμευση των Αμερικανών ότι δεν θα επιτραπεί κανενός είδους παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου που θα μπορούσε να δημιουργήσει καινούρια περιφερειακή αστάθεια και να δυσκολέψει έτι περαιτέρω την περιφερειακή θέση της Κύπρου…
Και φυσικά θα πρέπει τρίτον: Σε περίπτωση που τα πράγματα ξεφύγουν πλήρως από κάθε έλεγχο, η Ελληνική εξωτερική πολιτική να έχει εναλλακτικό σχέδιο που θα προωθεί την ιδέα της πλήρους απονομιμοποίησης της Παλαιστινιακής αρχής αναφορικά με το «δικαίωμά» της να διαχειριστεί οποιαδήποτε διακρατική ή άλλη συμφωνία με ευρύτερες περιφερειακές επιπτώσεις. (Δείτε σχετική μας προειδοποίηση ΕΔΩ)
Προσωπικά δεν αισθάνομαι αισιόδοξος για το εάν η Ελληνική συστημική στρατηγική σκέψη έχει ασχοληθεί σοβαρά με τις κρίσιμες παραμέτρους των εξελίξεων ή για το εάν θα υποβιβαστεί ακόμα μια φορά σε απλό συμβατικό παρακολούθημα των γεγονότων…
Κυριακή κοντή γιορτή…
