Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Όταν Ελληνοκύπριοι ομογενείς προσπαθούσαν για χρόνια να αναδείξουν στην Ουάσινγκτον την παρανομία και τον επεκτατισμό της Τουρκίας, σε βάρος του διεθνούς δικαίου και των αρχών που διέπουν το αμερικανικό Σύνταγμα, έβρισκαν μπροστά τους τείχος άρνησης.
Επιπλέον, όλα σχεδόν τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ έσταζαν μέλι για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η διαφώτιση για το Κυπριακό, ως πρόβλημα ξένης εισβολής και κατοχής, είχε περιορισμένη απήχηση μόνο σε μερίδα βουλευτών και γερουσιαστών, ενώ η ισχυρή συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ-Τουρκίας αποτελούσε εγγύηση των τουρκικών συμφερόντων.
- Σήμερα, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει και υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο. Αν και οι περισσότεροι θεωρούν υπεύθυνο τον Ταγίπ Ερντογάν, σε αρκετές αναλύσεις επισημαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ και η Τουρκία έχουν διαφορετικά στρατηγικά συμφέροντα, παρά τον υψηλό όγκο συναλλαγών.
- Στελέχη εβραϊκών οργανώσεων, με υπολογίσιμη επιρροή στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα, χαρακτηρίζουν τον Τούρκο Πρόεδρο «επικίνδυνο εχθρό» του Ισραήλ.
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής, Ντέιβιντ Χάρις, ανήμερα της μαύρης επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, έγραψε στο twitter ότι «45 χρόνια μετά, η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη. Γιατί υπάρχουν 40.000 τουρκικά στρατεύματα στη βόρεια Κύπρο; Για ποιον σκοπό; Γιατί έχουν αποσταλεί χιλιάδες έποικοι από την Τουρκία στη βόρεια Κύπρο; Πού είναι αυτές οι φωνές εναντίον της κατοχής και των εποίκων;» Την επόμενη μέρα, πρόσθεσε δύο άλλα ερωτήματα:
- «Γιατί η Τουρκία παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ;
- Και γιατί ο Πρόεδρος Ερντογάν απειλεί με άλλη εισβολή;» Αμερικανικές δεξαμενές σκέψης, ΜΜΕ, βετεράνοι διπλωμάτες και στελέχη των δυο κομμάτων σε Βουλή και Γερουσία κατατάσσουν την Άγκυρα στο «αντίπαλο στρατόπεδο», υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ και η Τουρκία δεν είναι πια στρατηγικοί εταίροι.
Όπως επισημάνθηκε ενδεικτικά, η στενή σχέση που υπήρχε κάποτε μεταξύ των δύο χωρών βρίσκεται τώρα μόνο στα βιβλία της Ιστορίας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάσταση αναμένεται να χειροτερέψει, με απρόβλεπτες εξελίξεις τόσο για τη συμμαχία τους και τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, όσο και για μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ειδικά για τη Συρία και τους Κούρδους.
Παρά την αγορά των ρωσικών πυραύλων από τον Ερντογάν και την αντιαμερικανική συμπεριφορά του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δεν θέλει να επιβληθούν κυρώσεις και φαίνεται ότι είναι ο «τελευταίος» σύμμαχος της Τουρκίας στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Το περίεργο όμως είναι ότι, την ίδια στιγμή, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της χώρας του Αττίλα και του ισλαμοφασίστα ηγέτη της -σε πυρηνικό, στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο- έγινε ο Βλαδιμίρ Πούτιν. Ανεξήγητα φαινόμενα ή συγκοινωνούντα δοχεία;
Πηγή: Απόψεις
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/08/blog-post_93.html
“Ανεξήγητα φαινόμενα ή συγκοινωνούντα δοχεία;”
Καθόλου. Η εξήγηση βρίσκεται στα εξής 2 σημεία:
1. Τη θέση που βρίσκεται η Τουρκία πάνω στο χάρτη.
2. Τη δημογραφική της έκρηξη από το 1923 μέχρι τώρα, την αγορά που έχει δημιουργεί, το ΑΕΠ κ.ο.κ.
Το 1922 οι πληθυσμοί Τουρκίας και Ελλάδας ήταν 11 και 6.5 εκατομμύρια, αντίστοιχα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ, το 2060 οι Τούρκοι θα είναι 100 εκατομμύρια, ενώ εμείς γύρω στα 9 (μεσαίο σενάριο). Με το δυσμενές δημογραφικό σενάριο, θα έχουμε κατέβει στα 7,5 εκατομμύρια.