Η Τουρκία που έπλεξε μια πολιτική στη Συρία, που βασίστηκε στην «πολιτική ανοιχτών θυρών», την ήττα του καθεστώτος Άσαντ, την ήττα των Κούρδων, για να μην αποκτήσουν το καθεστώς αυτονομίας και την νίκη της Αλ-Κάιντα και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οδήγησαν στο βάλτο του Ιντλίμπ. Μόνο στη χθεσινή αεροπορική επίθεση σκοτώθηκαν δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν.
Η Τουρκία, που μπήκε στην επαρχία Ιντλίμπ με βάση τη συμφωνία της Αστανά και του Σότσι, είναι αντιμέτωπη με έναν πόλεμο που συνεχώς εντείνεται. Η Τουρκία, για να έχει παρουσία στη Συρία, υποστήριξε τις ένοπλες ομάδες της Αλ-Κάιντα και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από τότε που ξέσπασε ο εμφύλιος στη Συρία (2011), με αποτέλεσμα σήμερα να είναι αντιμέτωπη με τον συριακό στρατό. Εσχάτως, από χθες το πρωί μέχρι το βράδυ, έχασαν τη ζωή τους δεκάδες στρατιώτες και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν, από βομβαρδισμό μονάδων του τουρκικού στρατού.
Η Τουρκία, που θεωρεί ακόμα και την κουρδική ύπαρξη εκτός των συνόρων της, ως απειλή για την ίδια, ακολούθησε την πολιτική “εξόντωσης των Κούρδων”.
Όταν το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποδέχτηκαν αυτήν την πολιτική, τότε η Τουρκία στράφηκε προς τη Ρωσία και το Ι.Κ.. Όταν η Τουρκία είδε ότι το Ι.Κ. ηττάται από τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας και από τις δυνάμεις του Συνασπισμού, και δεν μπορούσε πλέον να εξυπηρετήσει τα σχέδια της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων, τότε στράφηκε για τα καλά προς τη Ρωσία.
Μετά από παραχωρήσεις που έκανε στις Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, πήρε την άδεια να εισβάλει στην περιοχή της Τζαραμπλούζ, της Αζαζ και της Αλ Μπαμπ, με την επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη”. Όταν έπεισε τις ομάδες των σαλαφιστών που υποστήριζε, να εγκαταλείψουν τους θύλακες που κατείχαν στο Χαλέπι, τη Χάμα και τη Γκούτα, από το 2011, και να εγκατασταθούν στο Ιντλίμπ, τότε πήρε την άδεια από τους Ρώσους να εισβάλει στο Αφρίν (2018). Η Τουρκία, που συγκέντρωσε όλες τις ομάδες των τζιχαντιστών που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα στο Ιντλίμπ, άρχισε να εμβαθύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, ενώ έκανε διαπραγματεύσεις και με τις ΗΠΑ, με έναν και μοναδικό στόχο, να εκμηδενίσει τα κέρδη των Κούρδων στη Συρία.
Εκείνη την περίοδο που η Τουρκία ακολουθούσε τις εν λόγω πολιτικές, υπήρχαν ειδήμονες αλλά και πολιτικοί που προειδοποιούσαν την τουρκική κυβέρνηση για τους κινδύνους που ελλόχευαν, χωρίς όμως να εισακουστούν από το ΑΚΡ. Αντ’ αυτού, η Τουρκία εισέβαλε στη βόρειο Συρία με την επιχείρηση “Πηγή Ειρήνης” και εγκαταστάθηκε στις περιοχές των Κούρδων στη λωρίδα μεταξύ των πόλεων Girê Spî και Serêkaniye.
Η Τουρκία, μέχρι το τέλος του 2018 ακολούθησε την «πολιτική των ανοικτών θυρών» και δέχτηκε 5 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία. Χρησιμοποίησε αυτούς τους πρόσφυγες ως διαπραγματευτικό χαρτί εναντίον της Ευρώπης και προσπάθησε να λάβει οικονομική στήριξη και μέσω των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Όταν δεν μπορούσε να πάρει αυτό που ήθελε μ’ αυτή την πολιτική, εγκατέλειψε την “πολιτική των ανοιχτών θυρών” και άφησε τις πόρτες ανοικτές μόνο για τις ομάδες των ενόπλων που υποστήριζε.
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτα, εμπόδισε τη διοίκηση της ΒΑ Συρίας να συμμετάσχει σε διεθνή φόρα για τη λύση του προβλήματος της Συρίας, παρότι οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας ήταν ο ισχυρότερος παράγοντας στη χώρα. Ως εκ τούτου, δεν υπήρξαν αποτελέσματα από τις πολυάριθμες συναντήσεις που έγιναν υπό την ηγεσία του ΟΗΕ στη Γενεύη. Γι’ αυτό, η Ρωσία εγκαινίασε τις συναντήσεις της Αστάνα, πρωτεύουσας του Καζακστάν, με τη συμμετοχή της Τουρκίας και του Ιράν. Στις συναντήσεις αυτές η Ρωσία και το Ιράν, ανέθεσαν στην Τουρκία να φέρει σε πέρας ορισμένες αποστολές, με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα ρωσικά και τα ιρανικά συμφέροντα. Η πρώτη από αυτές τις αποστολές, ήταν η εκκαθάριση του Ιντλίμπ από τα ριζοσπαστικά στοιχεία που είχαν μεταφέρει εκεί, το άνοιγμα των αυτοκινητοδρόμων M4-M5, οι οποίοι έπρεπε να τεθούν υπό τον έλεγχο του καθεστώτος και η δημιουργία μιας ζώνης αποκλιμάκωσης εύρους 15-20 χιλιομέτρων.
Γιατί η Τουρκία δεν έφερε σε πέρας τις αποστολές που της ανατέθηκαν;
Ωστόσο, η Τουρκία, αντί να εκτελέσει τις αποστολές που της ανατέθηκαν, ενίσχυσε τα 12 παρατηρητήρια που της έδωσαν άδεια να κάνει περιμετρικά της ζώνης αποκλιμάκωσης, και από αυτά υποστήριζε τις ένοπλες ομάδες που είχε αναλάβει την υποχρέωση να αφοπλίσει. Στο σημείο αυτό, αφού μετέτρεψε τις ομάδες αυτές σε μια μόνιμη και σοβαρή απειλή, τις έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και για να τις εξουδετερώσει, ζητούσε από τους Ρώσους ανταλλάγματα για το Κουρδικό. Όσο όμως η Τουρκία δεν έφερνε σε πέρας τις αποστολές που της ανατέθηκαν στο Ιντλίμπ, τόσο ο στρατός της Συρίας προωθούσε τις θέσεις του, με επιχειρήσεις που άρχισαν το φθινόπωρο του 2019. Όταν όμως οι ομάδες που υποστήριζε τόσα χρόνια η Τουρκία, της ζήτησαν την υποστήριξή της, για να αναχαιτίσουν την προέλαση του στρατού της Συρίας, τότε η Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα δίλημμα. Ή θα εγκατέλειπε τις ομάδες αυτές στην τύχη τους, απέναντι στο στρατό της Συρίας, θέτοντας σε κίνδυνο τις “κτήσεις” της στο Αφρίν, την Τζαραμπλούζ, την Αζάζ, την Αλ Μπαμπ, το Γκίρε Σπι και τη Σερκάνιγε, ή θα συνέχιζε να τις υποστηρίζει, απέναντι στο στρατό της Συρίας, ο οποίος όμως υποστηριζόταν από τη Ρωσία.
Ποιος ήταν ο στόχος της πολιτικής που ακολούθησε η Τουρκία;
Οι πολιτικές που ακολούθησαν η Ρωσία και το Ιράν, εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους στόχους της κάθε χώρας. Η Ρωσία κατάφερε να εγκατασταθεί για τα καλά στην Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη τον εμφύλιο στη Συρία, ενώ το Ιράν κατάφερε να διατηρεί στρατιωτική δύναμη και να ασκεί επιρροή στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία, προτού ξεκαθαρίσει ποιος ακριβώς ήταν ο στόχος της πολιτικής της, βρέθηκε σε αδιέξοδο. Για το λόγο αυτό, όσο και να μην βάζει στο στόχαστρο τη Ρωσία η Τουρκία, γνωρίζει ότι το πρόβλημα γι’ αυτήν δεν είναι ο στρατός της Συρίας αλλά η ίδια η Ρωσία, που ελέγχει τον εναέριο χώρο της Συρίας.
Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις
Ενώ συζητάμε το μέχρι πού μπορεί να φθάσουν οι συγκρούσεις που ο Πρόεδρος του ΑΚΡ και ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ονομάζει πόλεμο του Ιντλίμπ, η πορεία του πολέμου κρύβεται στις απαντήσεις των κάτωθι ερωτημάτων:
- 1- Σε τι αποσκοπεί ο πόλεμος που έχει ανοίξει η Τουρκία στη Συρία;
- 2- Για ποιο λόγο η Τουρκία θεωρεί τα κέρδη των Κούρδων που ζουν στην συριακή επικράτεια αλλά και την ίδια την νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας ως απειλή γι’ αυτήν (η Τουρκία στηρίζει την νόμιμη κυβέρνηση Σαράζ στη Λιβύη);
- 3- Είναι δυνατόν να είναι φίλοι της Τουρκίας ομάδες σαλαφιστών ενόπλων που υποστηρίζουν οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα, το Ι.Κ., η HTS και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που θεωρούνται όλες ως απειλή για την ανθρωπότητα;
- 4- Αλήθεια, ποιούς προστατεύουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στο Αφρίν, την Cerablus, την Ezaz, την Bab, το Girê Spi και τη Serêkaniyê;
- 5 – Γιατί η Τουρκία δεν μπόρεσε να εκκαθαρίσει την τρομοκρατική οργάνωση HTŞ, να ανοίξει τους αυτοκινητοδρόμους M4-M5 και να δημιουργήσει τη ζώνη αποκλιμάκωσης, όπως ανέλαβε υποχρέωση με βάση τις συμφωνίες;
- 6 – Γιατί κάνει αυτήν την συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιντλίμπ, ποιους θέλει να προστατεύσει;
- 7 – Η επιχείρηση που διεξάγει ο στρατός του καθεστώτος μέσα στο έδαφος της χώρας του, εναντίον της οργάνωσης HTŞ, που όλος ο κόσμος θεωρεί ότι είναι τρομοκρατική, δεν είναι νόμιμη;
- 8 – Γιατί ακόμα και όταν οι αεροπορικές επιθέσεις γίνονται από τη Ρωσία κατά δήλωσή της, τις φορτώνουμε και θεωρούμε υπεύθυνη της Συρία;
