του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σε συνθήκες πολέμου, η διαχείριση των θυμάτων είναι μέρος και μάλιστα αναπόσπαστο της πολεμικής προπαγάνδας…
Και επειδή η πολεμική προπαγάνδα ΔΕΝ έχει ως στόχο τον θρίαμβο της αλήθειας, αλλά το πλαγιοκόπημα του αντιπάλου ακόμη και στο επίπεδο της ηθικής, καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να φιλτράρουμε τις πληροφορίες που αναπαράγονται με όρους πολιτικού ρεαλισμού, χωρίς να καταπίνουμε αμάσητο το μενού του επιλεκτικού ανθρωπισμού που σερβίρεται εν αφθονία από τα επιτελεία των απάνθρωπων υπανθρώπων. Πάμε λοιπόν…
Πρώτον: Ναι… Είναι καλό να είμαστε ενάντια στον πόλεμο. Κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να είναι ενάντια στον πόλεμο, αφού όπως πολύ ορθά έλεγε ο Ηρόδοτος: «Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος που να προτιμάει τον πόλεμο απ’ την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους».
Ο πόλεμος όμως, στο πλαίσιο κάθε σοβαρού πολιτικού διαλόγου, δεν μπορεί να προσεγγίζεται ως σαπουνόπερα, γι’ αυτό και οι γενικόλογοι αφορισμοί όπως και τα αναθέματα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν σοβαρό μεθοδολογικό εργαλείο για την αξιολόγηση των παραμέτρων που τον αφορούν. Ο πόλεμος έχει ιστορικές αιτίες που τον γεννούν και φυσικά η ανάγκη εξυπηρέτησης ισχυρών δομημένων οικονομικών, στρατηγικών και λοιπών συμφερόντων, είναι ο καταλύτης που υπαγορεύει και επιταχύνει ενίοτε το ξέσπασμά του.
Δεν αρκεί λοιπόν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι ενάντια στον πόλεμο γενικώς και αορίστως. Οφείλει παράλληλα με αυτό, να έχει άποψη και για όλα τα παραπάνω, αφού η προσέγγιση του πολέμου δεν είναι μια υπόθεση θρησκειολογική για καντηλανάφτες και μαθητές του Κατηχητικού, αλλά μια αμιγώς πολιτική διεργασία που αφορά στην σκέψη των ανθρώπων, στην συμπεριφορά των εθνών και στις αποφάσεις κρατών, συνασπισμών και Ενώσεων…
Και μπορεί μεν να πετάξει (και καλά θα κάνει να πετάξει) ο καθένας από μας, στο πυρ το εξώτερον τα ισχυρά δομημένα συμφέροντα που προκαλούν τους πολέμους (αυτό άλλωστε είναι «ευκολάκι» στον ανέξοδο πολιτικό διάλογο) αλλά τα πράγματα δεν είναι διόλου απλά όταν θα πρέπει να κάνουμε σοβαρή συζήτηση για τις ιστορικές αιτίες, οι οποίες ΟΥΤΕ αγνοούνται ΟΥΤΕ εξοβελίζονται με αλαφροΐσκιωτα διαγγέλματα και τις ψευδοουμανιστικές φαμφάρες όλων εκείνων που θεωρούν ότι είναι περισσότερο ευαίσθητοι και περισσότερο ανθρωπιστές από όλους τους υπόλοιπους.
Δεύτερον: Ναι… Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν προγενέστερες δορυφορικές φωτογραφίες στις οποίες καταγράφονται πτώματα σε δρόμο της Μπούτσα. Προσέξτε όμως…
Καταγράφονται πτώματα και ΟΧΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ… Καταγράφονται σε δρόμο ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ της Μπούτσα.
Και δεν είναι διόλου τυχαίο που ΔΕΝ καταγράφονται ΟΛΑ τα πτώματα σε ΟΛΟΥΣ τους δρόμους της Μπούτσα, διότι απλά την ημερομηνία που ελήφθησαν οι δορυφορικές φωτογραφίες, ΔΕΝ ήταν αυτή η κατάσταση στους δρόμους της Μπούτσα.
Πόθεν προκύπτει αυτό;;; Μα από τα συμφραζόμενα. Από τις ίδιες τις πανηγυρικές δηλώσεις περί απελευθέρωσης της πόλης Μπούτσα, τις οποίες έκανε ο δήμαρχός της κ. Ανατόλι Φεντόρουκ στις 31 Μαρτίου, όταν στο βιντεοσκοπημένο του μήνυμα ΔΕΝ υπήρξε καμία αναφορά γι αυτήν την πραγματικά φρικτή κατάσταση την οποία βλέπουμε σήμερα στην συγκεκριμένη πόλη.
Και τι σημαίνει αυτό;;; Σημαίνει μήπως ότι δεν υπήρχαν νεκροί στους δρόμους της πόλης;;; Προφανώς και υπήρχαν νεκροί. Δεν υπήρχε όμως αυτή η εικόνα – η συγκεκριμένη εικόνα – η οποία παρουσιάζεται σήμερα. Διότι πολύ απλά αυτή η εικόνα της φρίκης – εάν υπήρχε και τότε – δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητη και να αρχίσει να αναδεικνύεται τρεις ημέρες μετά από την «απελευθέρωση» της πόλης.
Και οι δορυφορικές φωτογραφίες;;; Μα εκεί ακριβώς βρίσκεται και η εξήγηση… Οι δορυφορικές φωτογραφίες με τις 11 σωρούς καταγράφονται στις 19 Μαρτίου. Όμως ΟΥΤΕ οι 11 σωροί παραπέμπουν στο μέγεθος της φρίκης, ΟΥΤΕ και η διάταξη η οποία αποτυπώνεται στην φωτογραφία παραπέμπει σε πράξη δολοφονίας αμάχων οι οποίοι ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι περπατούν στην μέση του δρόμου με τις δυνάμεις κατοχής να είναι παρούσες στην πόλη.
Οι 11 σωροί της φωτογραφίας όμως, προσφέρουν για τις ανάγκες της πολεμικής προπαγάνδας τον απαραίτητο μακάβριο καμβά για να «χτιστεί» πάνω σ αυτό η υπόλοιπη μακάβρια ιστορία την οποία αντικρύσαμε όλοι μας αλλά ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ από την απελευθέρωση της πόλης, όταν οι απελευθερωτές είχαν το περιθώριο να «τακτοποιήσουν» σύμφωνα με τις ανάγκες της πολεμικής προπαγάνδας την εικόνα της φρίκης και είχαν το περιθώριο να το κάνουν συνδυάζοντας το τερπνό με το ωφέλιμο, εκτελώντας δηλαδή όσους πίστευαν ότι συνεργάστηκαν με τους Ρώσους κατακτητές, στήνοντας ταυτόχρονα και ένα αφήγημα πολεμικής ανηθικότητας σε βάρος του ρωσικού στρατού.
Για την ιστορία να συμπληρώσουμε ότι η δεύτερη δορυφορική φωτογραφία που αποτυπώνει μια τάφρο – ομαδικό τάφο μήκους δεκατεσσάρων μέτρων στον περίβολο της εκκλησίας τους Αγίου Ανδρέα, έχει ληφθεί στις 31 Μαρτίου, όταν δηλαδή η πόλη είχε ήδη απελευθερωθεί και οι δυνάμεις των ελευθερωτών βρίσκονταν ήδη μέσα στην πόλη και μπορούσαν να οργανώσουν καλύτερα την βρώμικη δουλειά και να «πλουτίσουν» με επιπλέον σκηνικό φρίκης το φωτογραφικό υλικό, το οποίο παρεμπιπτόντως αποθανάτισε ΚΑΙ ο δορυφόρος.
Επίλογος…
Είναι Αρσακειάδες οι Ρώσοι;;; Όχι βεβαίως… Προφανώς δεν είναι Αρσακειάδες οι Ρώσοι. Γενικώς Αρσακειάδες μεταξύ εμπολέμων δεν υφίστανται και ματαιοπονεί όποιος προσπαθεί να τους αναζητήσει. Ο πόλεμος παράγει θύματα και φρίκη. Παράγει παραλογισμό αλλά και άδικο. Παράγει όμως και αποτελέσματα που είναι μοιραίο πως θα αποτιμηθούν. Και τα αποτελέσματα στην Μπούτσα – δηλαδή στο Κίεβο – όποια και ήταν, δεν θα μπορούσαν να αποκρυβούν όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί στο Ντονέτσκ.
Από την άλλη μεριά, κατά την διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων, όταν προκύπτει ένα μαζικό έγκλημα ή μια αποκρουστική προβοκάτσια, τίθεται πάντα το αναπόδραστο ερώτημα το οποίο τελικά κάνει και την διαφορά… “CUI BONO???”.
Είναι φανερό ότι οι Ρώσοι δεν είχαν κατά τι να ωφεληθούν από μια μαζική δολοφονία αμάχων… Και επειδή το “CUI BONO” διατηρεί στο ακέραιο ΤΟΣΟ την σημασία του ΟΣΟ και την επικαιρότητά του, καλό θα είναι να μην σπεύσουμε να υιοθετήσουμε αβασάνιστα την προπαγάνδα όλων εκείνων που χορογράφησαν προπαγάνδα με χημικά στα χέρια του Σαντάμ, του Άσαντ ή του Καντάφι… Κι αν όλα τούτα μας πέφτουν μακριά, ας προκαλέσουμε τους Σέρβους να μας πουν την δική τους εμπειρία από την ευρηματικότητα Αμερικανών και Κοσοβάρων με τα γνωστά βεβαίως αποτελέσματα. Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν στους επιτήδειους να σύρουν την κοινωνία και πάλι στον διχασμό, με άλλοθι και όχημα την αφέλεια και την ευκολοπιστία μας…
Για δώστε λοιπόν στην δημοσιότητα την μεγάλη δορυφορική εικόνα, της 30ης Μαρτίου 2022 που να αποτυπώνει ολόκληρη την Μπούτσα και την κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της, και τότε θα δούμε και εμείς πόσα απίδια πιάνει ο σάκος αλλά και οι κοκορόμυαλοι “ανθρωπιστές” την ποσότητα του κουτόχορτου που τους σερβίρεται… Κυρίως όμως θα δει ολόκληρη η ανθρωπότητα ποιοί είναι οι πραγματικοί μακελάρηδες αυτού του ασυγχώρητου εγκλήματος. Τολμήστε ντε…
Oi Ρώσοι είχαν πολλά να ωφεληθούν από μια μαζική δολοφονία αμάχων. Να στείλουν το μήνυμα της παράδοσης ή φόνου στους άμαχους. Η Παλαϊκή άμυνα και η αντίσταση του Ουκρανικού λαού δεν είχαν υπολογιστεί από τους εγκληματίες Ρώσους και με αγριότητες θέλουν να κάμψουν τη θέληση των Ουκρανών για συνέχιση του πολέμου.
Τα Ζαχαρογιουσουφάκια δεν μπορούν να χωνέψουν την αποτυχία του Πούτιν στο Κίεβο και τον εξαναγκασμό σε υποχώρηση, υπό το πρόσχημα των “διαπραγματεύσεων”. Ο Ρωσικός στρατός έχει ξευτιλιστεί από μία χούφτα άοπλους Ουκρανούς και γι’ αυτό έβγαλαν τον εαυτό τους και τα άγρια ένστικτά τους, πάνω στους γέροντες και στα γυναικόπαιδα.
Τα αργύρια που τους σερβίρονται είναι πολύ περισσότερα από αυτά που πήρε ο Ιούδας. Η ιστορία γράφει μαύρες σελίδες και στιγμές ντροπής για τους αργυροκέντητους.