της δημοσιογράφου Rachel Marsden*
« Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι ότι η Ευρώπη μας πεθαίνει σήμερα », δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σε πρόσφατη ομιλία του. « Μπορεί να πεθάνει, και εξαρτάται μόνο από τις επιλογές μας. Αλλά αυτές οι επιλογές πρέπει να γίνουν τώρα. »
Αυτό που ο Μακρόν παρουσιάζει ως επείγουσα ανάγκη για αναζωογόνηση της ΕΕ έρχεται αφού ο ίδιος έχει περάσει σχεδόν επτά χρόνια στην εξουσία, έχοντας μάλιστα και πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2022. Του οφείλουμε τον διορισμό και την επιβεβαίωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν, που χαρακτηρίστηκε από το Forbes πέρυσι ως η πιο ισχυρή γυναίκα στον κόσμο. Ή, όπως θα μπορούσαν να πουν κάποιοι, ένας μη εκλεγμένος, παντοδύναμος γραφειοκράτης του οποίου ο υπερεθνικός αυταρχισμός υποκαθιστά τη δημοκρατική διαδικασία των κρατών μελών. Ή, όπως θα μπορούσαν να πουν άλλοι μετά την ομιλία του Μακρόν, η ανίδεος νοσοκόμα του θανάτου της ΕΕ.
Η ατέλειωτη ομιλία του Μακρόν θα έπρεπε να ήταν ένα μεγάλο mea culpa από την άρχουσα τάξη της ΕΕ. Πες μας πως τα μπέρδεψες. Τουλάχιστον θα ξέραμε ότι υπήρχε ελπίδα για μια πραγματική διόρθωση πορείας μάλλον και όχι διατήρησή της.
«Αντιβασίλισσα» η …Λάινεν
Από το χεράκι την οδηγεί – δηλ. «του χεριού» του – ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν την ισχυρά κυρία της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν
Αντίθετα, ο Μακρόν υποστήριξε ότι η ΕΕ δεν υπήρξε ποτέ υποτελής της Ουάσιγκτον. Το να λες ότι δεν είσαι υποτελής είναι ακριβώς σαν να πρέπει να πεις στους ανθρώπους ότι δεν είσαι πόρνη. Δεν πρέπει να λέτε κάτι συνέχεια αν το όραμα δεν είναι ήδη εμφανές. Η Βασίλισσα Ούρσουλα είναι ουσιαστικά η αντιβασίλισσα της Αμερικής στην Ευρώπη σε αυτό το στάδιο, και ο ίδιος ο Μακρόν δεν φαίνεται να καταφέρνει να χαράξει μια θέση ανεξάρτητη από τις Ηνωμένες Πολιτείες που διαρκεί περισσότερο από τον χρόνο που χρειάζεται ο θείος Σαμ για να διαχειριστεί ένα υπερατλαντικό ξυλοδαρμό.
Η ομιλία του Μακρόν ήταν ένα συναρπαστικό μείγμα ψευδαίσθησης και ανασφάλειας. Ως τόπο συνάντησης επέλεξε το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. Το θέμα ? «Επισκόπηση της ευρωπαϊκής δράσης». Φυσικά, πείτε μας τι πραγματικά συμβαίνει, αν έχετε μια ιδέα και μια πραγματική στρατηγική και όραμα που δεν υπόκειται στις συνεχείς ιδιοτροπίες και τάσεις της στιγμής ή οποιουδήποτε δεδομένο εκλογικού κύκλου.
Ο Μακρόν είχε μια παρόμοια ομιλία στη Σορβόννη τον Σεπτέμβριο του 2017. Γιατί στη Σορβόννη; Διότι, όπως είπε ο Μακρόν την προηγούμενη φορά, «η συλλογική ζωή ήταν το ιδανικό του Ρομπέρ ντε Σορμπόν » – του θεολόγου που ίδρυσε το πανεπιστήμιο. Αποδεικνύεται ότι η ΕΕ κάνει κύκλους συλλογικά, χάρη στην ιδιαίτερη ανικανότητα των υπευθύνων της. Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν και οι λαϊκιστές ανεβαίνουν στις κάλπες.
Το πρώτο βήμα για την ανάκαμψη είναι η παραδοχή ότι υπάρχει πρόβλημα. Ωστόσο, ο Μακρόν προφανώς αισθάνεται υποχρεωμένος να κάνει το αντίθετο και να μιλήσει για όλες τις αποτυχίες της ΕΕ σαν να ήταν επιτυχίες. Όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, για παράδειγμα. Η Γαλλία έχει σημειώσει τόση πρόοδο σε αυτό το μέτωπο που η χώρα βρίσκεται και πάλι σε κατάσταση συναγερμού λίγες ημέρες πριν από τη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, με μια υπαίθρια τελετή έναρξης κατά μήκος του Σηκουάνα. Ο υψηλός συναγερμός μόλις υποβαθμίστηκε: οι προειδοποιητικές πινακίδες κατά της τρομοκρατίας, αρχικά λευκές, έγιναν κίτρινες μετά από χρόνια έκθεσης στο φως στα παράθυρα των κτιρίων όπου είναι πλέον μόνιμα εγκατεστημένες. Ο Μακρόν, ωστόσο, τόνισε τον ρόλο μιας νέας γραφειοκρατικής οντότητας, που ονομάζεται Συμβούλιο ECOFIN. Γιατί τίποτα δεν πτοεί τους τρομοκράτες περισσότερο από τις γραφειοκρατικές συναντήσεις.
Απευθυνόμενος στην Αφρική, ο Μακρόν τόνισε τη σημασία μιας άλλης συνάντησης: της « Σύνοδος Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αφρικής » που πραγματοποιήθηκε πριν από δύο χρόνια. Η έλλειψη περιεχομένου για την Αφρική στην ομιλία του Μακρόν μπορεί να εξηγηθεί από μικρές λεπτομέρειες, όπως η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων από την άλλη πλευρά της Μεσογείου μετά το τέλος των γαλλικών αποστολών σταθερότητας με πραξικοπήματα (που είναι κατά κάποιο τρόπο το αντίθετο της σταθερότητας ).
Σαφώς απτόητος από τις ενοχλητικές αποκλίσεις μεταξύ της πραγματικότητας και των προβλεπόμενων φαντασιώσεων, ο λόγος του Μακρόν τόνισε επίσης την ανάγκη αντιμετώπισης της μεταναστευτικής πρόκλησης, την οποία η ΕΕ επί πληρωμή έχει αναθέσει σε χώρες όπως η Τουρκία, η Τυνησία, η Μαυριτανία και η Αίγυπτος. Την τελευταία φορά που έλεγξα, καμία από αυτές τις χώρες δεν ήταν στην Ευρώπη. Αλλά η ΕΕ έχει αναθέσει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σε αυτό το στάδιο, οπότε γιατί όχι και αυτό το θέμα.
Οι αγρότες κατασκοπεύονται!!!
Ο Μακρόν μίλησε για την ΕΕ ως ηγέτης της οικολογικής και περιβαλλοντικής μετάβασης. Προς τι ακριβώς; Προς τη φτώχεια, μάλλον. Απλώς ρωτήστε τους αγρότες που υπόκεινται στις επιταγές της κλιματικής αλλαγής από τις Βρυξέλλες, των οποίων η γη κατασκοπεύεται από δορυφόρους για να διασφαλιστεί ότι ακολουθούν τους κανόνες, πόσο καλό είναι αυτό. Μίλησε για την ενεργειακή κυριαρχία και την επαναβιομηχάνιση της ΕΕ. Οχι τόσο γρήγορα; Η Γερμανία, ειδικότερα, εξακολουθεί να ασχολείται με την αντίθετη κατεύθυνση και την αποβιομηχανοποίηση. Ως εκ τούτου, θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να φτάσει ο οικονομικός κινητήρας της ΕΕ στα ύψη.
EE:Το ρωσικό LNG είναι καλό…
Η ΕΕ έγινε περισσότερο εξαρτημένη από το ακριβότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ, το οποίο φαίνεται να είναι το αντίθετο της κυριαρχίας. Οι εισαγωγές LNG της Γαλλίας, της χώρας που η ΕΕ λέει ρητά ότι πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τη Ρωσία – αυξήθηκαν κατά 75% τους πρώτους μήνες του έτους σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico , η Γαλλία ήταν ο κορυφαίος πελάτης της Ρωσίας για LNG στην Ευρώπη τον περασμένο Φεβρουάριο. Παρά τον θόρυβο που κάνει, η ΕΕ δεν έχει σταματήσει να εισάγει φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Απλώς έχει αντικαταστήσει τις εισαγωγές φυσικού αερίου από αγωγούς με ρωσικό LNG – ένα δισεκατομμύριο δολάρια ρωσικού υγροποιημένου φυσικού αερίου της Αρκτικής εισέρχεται στην ΕΕ κάθε μήνα, για την ακρίβεια. Το 2023, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξακολουθεί να εισάγει το 15% του φυσικού της αερίου μέσω αγωγού από τη Ρωσία, σύμφωνα με το Reuters . Αν και αυτό το ποσοστό είναι μειωμένο από το 45% πριν από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, οι άνθρωποι που πίστεψαν τις Βρυξέλλες, όταν καυχιόταν ότι πλήττει τον Πούτιν στερώντας του τα ενεργειακά έσοδα, μπορεί να συγκλονιστούν από το γεγονός ότι η ΕΕ εξακολουθεί να εισάγει φυσικό αέριο μέσω αγωγών. Η ΜΚΟ Global Witness ανέφερε πέρυσι ότι η ΕΕ είχε απλώς στραφεί στην εισαγωγή ρωσικού υγροποιημένου φυσικού αερίου, αντί για αέριο αγωγών, με τις ρωσικές εισαγωγές LNG στην ΕΕ να αυξάνονται κατά 40% από την έναρξη της σύγκρουσης, δλδ περισσότερο από τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Η ουσία της ομιλίας του Εμ. Μακρόν ήταν η Ρωσία δεν πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά δεν προτίθεται να στείλει Γάλλους στρατιώτες στο μέτωπο…
Σχετικά με την Ουκρανία, ο Μακρόν είπε ότι « η βασική προϋπόθεση για την ασφάλειά μας είναι η Ρωσία να μην κερδίσει τον επιθετικό πόλεμο που διεξάγει κατά της Ουκρανίας. Είναι απαραίτητο ». Αυτό που είναι ακόμη πιο ουσιαστικό είναι ότι ο Μακρόν ξεκαθαρίζει τι σημαίνει πραγματικά η « νίκη » για την Ουκρανία. Φαίνεται ότι το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν συνεχίζει να εκμηδενίζει χωρίς λόγο τα δημογραφικά της στοιχεία θα πρέπει να θεωρείται νίκη, δεδομένων των μηδενικών πιθανοτήτων αλλαγής της κατάστασης στο πεδίο της μάχης, χωρίς να κινδυνεύει να πυροδοτήσει τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Μακρόν, ωστόσο, έχει σαφώς άλλες ιδέες, μιμούμενος καθόλα τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τη φαντασίωσή του να εξοργίζει τους Ρώσους μιλώντας ανοιχτά για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Όχι ότι η Ουκρανία είναι πράγματι στην ΕΕ, αλλά ο Μακρόν εξηγεί τώρα ότι η ΕΕ έχει « αρχίσει να επανεξετάζει τη γεωγραφία της εντός των συνόρων της γειτονιάς της ». Φανταστείτε την αντίδραση της ΕΕ εάν η Ρωσία έλεγε τα ίδια λόγια.
Τελικά, ήταν απλώς μια ακόμα ομιλία, ζυγισμένη ώστε να έχει μέγιστο αντίκτυπο πριν από τις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές εκλογές τον προσεχή Ιούνιο. Όπως πολλά από αυτά που διακινούν σήμερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες – βλέπε Μακρόν -, η αγνόηση της πραγματικότητας και η υποβάθμισή της σε μια ιδεολογική ρητορική μπορεί να αγγίξει μερικές καρδιές, αλλά δεν θα κερδίσει κανένα μυαλό…
*Η Rachel Marsden (γεν. 1974) είναι Καναδή διδάκτωρ πανεπιστημίου, πολιτική αρθρογράφος, και τηλεοπτικός σχολιαστής. Στη δεκαετία του 2000, ήταν αρθρογράφος στο Toronto Sun και το περιοδικό Human Events .
https://lesakerfrancophone.fr/notre-europe-peut-mourir-a-declare-macron-mais-qui-serait-le-tueur
