Ο Δρ Ιωάννης Μάζης είναι επιστήμονας ο οποίος αναλύει και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κόσμο μετά από την έναρξη του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας. Είναι αξιοσέβαστος ακόμη και από εκείνους που δε συμφωνούν με όσα λέει. Όχι όμως για όσους αυτή τη περίοδο έχουν αναλάβει να «αναστήσουν» τον Μακάρθι, που έμεινε στις μαύρες σελίδες της αμερικανικής ιστορίας από τις διώξεις πνευματικών ανθρώπων, καλλιτεχνών ακόμη και απλών πολιτών που αδιακρίτως κατηγορούνταν …χωρίς κατηγορίες ως «κομμουνιστές».
Ο Δρ Ιωάννης Μάζης κατήγγειλε, σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου ότι επιχειρείται στον Ελληνισμό νέος διχασμός με αφορμή το Ουκρανικό και αποκάλυψε πως δέχεται απειλές για τη ζωή του.
«Όποιος προσπαθεί να κάνει ανάλυση απειλείται και καθυβρίζεται”, είπε ο καθηγητής.
Τα χειρότερα έρχονται…
https://www.militaire.gr/mazis-dechomai-apeiles-zoyme-to-neo-makarthismo-kataggelies-poy-sokaroyn/
Το ερώτημα είναι ποιοι είναι οι επιτήδειοι που είχαν και έχουν την τέχνη να μας διαχωρίζουν και ποιοι είναι αυτοί που κάνουν την αντικειμενική ανάλυση. Είναι πράγματι αντικειμενική ή μήπως είναι υποκειμενική/ιδεολογική που εμφανίζεται ως επιστημονικό καταστάλαγμα και σοφία σκέψης.
Με αφορμή το Ουκρανικό εμφανίζεται μία ομάδα «αντικειμενικών αναλυτών» που υποστηρίζει ότι κάνει ψυχρή ανάλυση των γεγονότων και είναι συνεχώς στην επικαιρότητα.
Η ανάλυση περιλαμβάνει τα 2Κ: Καταδίκη και Κατανόηση. Ξεκινά πάντα με μία πομπώδη φραστική καταδίκη, υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και αυτό-αφορισμό του αναλυτή για να αποσπάσει τη συμπάθεια ή ουδετερότητα του κοινού. Εν συνεχεία ξεδιπλώνεται η ιστορική κατανόηση (αίτια) των πεπραγμένων, με λεπτομερή αναφορά των γεγονότων. Η πρόταση που γίνεται στο τέλος είναι η ίδια δηλ. η πρόταση ταύτισης με την πλευρά της κατανόησης, αποδοχή των τετελεσμένων, υποταγή στη θέληση της κατανόησης και εξοβελισμός των κακών απόντων που δημιούργησαν τα δεινά στον κόσμο (όλες οι καλές τούρτες έχουν ένα κερασάκι στη μέση).
Ένας απλός επιστήμονας δεν παθιάζεται τόσο με το πόνημά του για να το παρουσιάζει συνεχώς στην κοινή γνώμη. Διότι διαφορετικά παραβιάζει μία θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας. Την ελευθερία σκέψης, εκτός και αν αυτός είναι τελικά ο σκοπός δηλ. της χειραγωγημένης σκέψης. Αυτός όμως είναι ο σκοπός της στρατηγικής επικοινωνίας των πολιτικών κομμάτων και όχι των έγκριτων επιστημόνων.
Άρα οι κατανοητές θα ήταν προτιμότερο να αφήσουν το κοστούμι του αναλυτή και προσέλθουν προς κρίση των πολιτών ως πολιτικός φορέας. Δεν είναι κακό, τουναντίον, ο πολυκομματισμός συνεισφέρει στη δημοκρατία.