Σχεδόν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται κοντά στον λιμό καθώς ο εμφύλιος πόλεμος της χώρας ξεπερνά το όριο ενός έτους. Αξιωματούχοι ανθρωπιστικής βοήθειας λένε ότι τα αντιμαχόμενα μέρη –ο στρατός και οι Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης– λεηλατούν την βοήθεια ή την εμποδίζουν να φτάσει σε περιοχές όπου επικρατεί η πείνα. Αλλά η «μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο» τραβάει ελάχιστη την παγκόσμια προσοχή.
Υπάρχει τόσο λίγο φαγητό σε ορισμένες περιοχές του Σουδάν που οι άνθρωποι λαμβάνουν ακραία μέτρα για να επιβιώσουν.
Στον προσφυγικό καταυλισμό Αλ Λάιτ τρώνε χώμα.
Ο εξαθλιωμένος καταυλισμός, που βρίσκεται στο Βόρειο Νταρφούρ, έχει δει μια νέα εισροή εκτοπισμένων ανθρώπων καθώς ο εμφύλιος πόλεμος του Σουδάν έχει φέρει μάχες σε μεγάλες περιοχές της χώρας και μια εκστρατεία εθνοκάθαρσης στο Νταρφούρ.
Ο Garang Achien Akok λέει ότι η γυναίκα του και τα παιδιά του πεινούν τόσο πολύ που τρώνε χώμα στον προσφυγικό καταυλισμό Al Lait στο βόρειο Νταρφούρ. Φωτογραφία Wilson Ngor Akol
O Garang Achien Akok είναι ένας απο τους χιλιάδες που αφίχθησαν στην περιοχή. Ο Άκοκ, η σύζυγός του και τα πέντε παιδιά τους εγκατέλειψαν το σπίτι τους στη νότια περιοχή Κορντοφάν, αφού Άραβες πολιτοφύλακες με καμήλες εισέβαλαν στο χωριό τους και έκαψαν την καλύβα τους, είπε.
Ο Akok, 41, έφτασε στο Al Lait τον Δεκέμβριο, αλλά δεν έχει δουλειά και δεν μπορεί να ταΐσει την οικογένεια. Κατά καιρούς, μένουν δύο ή τρεις μέρες χωρίς φαγητό. Όταν συμβεί αυτό, είπε ο Akok, παρακολουθεί αβοήθητος τη γυναίκα και τα παιδιά του να σκάβουν τρύπες στο έδαφος με ένα ραβδί, να γλιστρούν τα χέρια τους και να αρπάζουν λίγο χώμα. Στη συνέχεια τυλίγουν το χώμα σε μπάλα, το βάζουν στο στόμα τους και το καταπίνουν με νερό.
«Τους λέω συνέχεια να μην το κάνουν, αλλά είναι πείνα», είπε. “Δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω.”
Η πείνα και ο λιμός εξαπλώνονται σε όλο το Σουδάν, καθώς ο πόλεμος που ξέσπασε τον Απρίλιο του περασμένου έτους μεταξύ του σουδανικού στρατού και των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Οι προοπτικές είναι τρομερές, σύμφωνα με συνεντεύξεις με περισσότερους από 160 αμάχους που πιάστηκαν στις μάχες και περισσότερους από 60 εργαζομένους στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας και εμπειρογνώμονες σε θέματα επισιτιστικής ασφάλειας, καθώς και μια ανασκόπηση των ερευνών για τα τρόφιμα από τις ανθρωπιστικές υπηρεσίες.
Οι δημοσιογράφοι του Reuters πέρασαν επίσης σχεδόν μια εβδομάδα στο Omdurman τον περασμένο μήνα, μια από τις τρεις πόλεις που περιλαμβάνουν την πρωτεύουσα Χαρτούμ, παίρνοντας συνεντεύξεις από ανθρώπους που είχαν υποστεί σοβαρές ελλείψεις τροφίμων.
Τμήματα του Σουδάν βρίσκονται στα πρόθυρα της πείνας – μια κρίση που δημιουργείται από τον άνθρωπο. Η γεωργία έχει καταστραφεί καθώς οι συγκομιδές των αγροτών κλάπηκαν από την RSF και εγκατέλειψαν τα εδάφη τους λόγω της βίας. Η πείνα, όχι μόνο οι μάχες, είναι τώρα αιτία εκτοπισμού καθώς οι άνθρωποι φεύγουν από το σπίτι αναζητώντας τροφή. Η ελονοσία και άλλες ασθένειες εξαπλώνονται στους εκτοπισμένους. Βασικοί κόμβοι βοήθειας έχουν λεηλατηθεί από το RSF και τις συμμαχικές πολιτοφυλακές του. Και η διεθνής βοήθεια που φτάνει στο Σουδάν εμποδίζεται από τον στρατό να φτάσει σε ανθρώπους σε περιοχές όπου έχει επικρατήσει η πείνα.
«Ο πόλεμος του Σουδάν έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο», είπε η Anette Hoffmann, συγγραφέας μιας έκθεσης σχετικά με την επισιτιστική έκτακτη ανάγκη στο Σουδάν από το think tank Clingendael με έδρα την Ολλανδία.
«Πιθανότατα θα δούμε έναν λιμό που δεν έχουμε δει εδώ και δεκαετίες».
Ο σουδανικός στρατός και η RSF δεν απάντησαν σε λεπτομερείς ερωτήσεις για αυτήν την έκθεση. Το υπουργείο Εξωτερικών του Σουδάν, μέρος της στρατιωτικής κυβέρνησης, έχει δηλώσει ότι έχει δεσμευτεί να διευκολύνει την παροχή βοήθειας και έχει κατηγορήσει την RSF για λεηλασία και μπλοκάρισμα της βοήθειας. Ο αντιστράτηγος Ιμπραήμ Τζάμπερ, ο δεύτερος στην ιεραρχία της στρατιωτικής διοίκησης, έχει πει ότι το Σουδάν «δεν θα πεινάει» και ότι είχε «περισσότερα από όσα χρειάζεται». Κάποιοι κάτοικοι του Χαρτούμ είπαν ότι ο στρατός κατά καιρούς έχει παράσχει περιορισμένες ποσότητες τροφίμων ανακούφισης εν μέσω των μαχών.
Η RSF αρνήθηκε τη λεηλασία, λέγοντας ότι οποιοσδήποτε απατεώνας στις τάξεις της θα θεωρηθεί υπεύθυνος και κατηγόρησε τον στρατό για παρεμπόδιση της παροχής βοήθειας.
Οι άνθρωποι σε όλο το Σουδάν λαμβάνουν όλο και πιο απελπισμένα μέτρα για να επιβιώσουν. Στο Δυτικό Νταρφούρ, οι αγρότες των οποίων τα εδάφη λεηλατήθηκαν από τα RSF έχουν φάει τους σπόρους που αγόρασαν για φύτευση επειδή τους έχουν τελειώσει τα τρόφιμα. Στην περιοχή Kordofan, οι άνθρωποι έχουν πουλήσει τα έπιπλα και τα ρούχα τους για να πάρουν μετρητά για φαγητό. Στο Χαρτούμ, κάτοικοι που βρίσκονται υπό πολιορκία στα σπίτια τους έχουν μαζέψει τα φύλλα των δέντρων και τα έβρασαν και τα έφαγαν.
Νωποί τάφοι στον καταυλισμό εκτοπισμένων στο Zamzam όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υπολογίζουν ότι ένα παιδί πεθαίνει κατά μέσο όρο κάθε δύο ώρες. Φωτογραφία Salih Abdel-Karim
Σχεδόν 18 εκατομμύρια άνθρωποι στο Σουδάν – περισσότερο από το ένα τρίτο των 49 εκατομμυρίων ανθρώπων του έθνους – αντιμετωπίζουν «υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας», σύμφωνα με την Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Φάσης Ασφάλειας Τροφίμων (IPC), μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη παρακολούθηση πείνας. Η IPC εκτιμά επίσης ότι από αυτήν την ομάδα, σχεδόν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται ένα βήμα από τον λιμό. Απαιτείται άμεση δράση για να «αποτραπεί ο εκτεταμένος θάνατος και η πλήρης κατάρρευση των μέσων διαβίωσης και να αποτραπεί μια καταστροφική κρίση πείνας στο Σουδάν», δήλωσε η IPC τον Μάρτιο. Η ομάδα πρόσθεσε ότι δεν μπόρεσε να ενημερώσει την πρόβλεψη που έκανε τον Δεκέμβριο λόγω των κενών δεδομένων σε περιοχές συγκρούσεων και των διακοπών διαδικτύου και τηλεφώνου σε μεγάλο μέρος του Σουδάν.
Η έκθεση Clingendael έχει σχεδιάσει τρία πιθανά σενάρια για το Σουδάν. Το πιο αισιόδοξο προέβλεψε ότι το 6% του πληθυσμού θα αντιμετωπίσει λιμό. Στη χειρότερη περίπτωση, το 40% των ανθρώπων θα άντεχε τον λιμό κατά τη διάρκεια της αδύνατης περιόδου μεταξύ των συγκομιδών, η οποία ξεκινά τον Μάιο και διαρκεί έως τον Σεπτέμβριο.
Σε ορισμένα μέρη, άνθρωποι ήδη πεθαίνουν. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανέφεραν ότι υπολογίζεται ότι ένα παιδί πεθαίνει κατά μέσο όρο κάθε δύο ώρες στον τεράστιο καταυλισμό εκτοπισμένων στο Βόρειο Νταρφούρ – αποτέλεσμα ασθενειών και υποσιτισμού.
Η διευρυνόμενη εμβέλεια της πείνας
Οι περιοχές σε όλο το Σουδάν αντιμετωπίζουν ολοένα και πιο τρομερές ελλείψεις τροφίμων, προειδοποιούν οι παρατηρητές πείνας
Πηγή: Famine Early Warning Systems Network (FEWS NET); Φυσική Γη. Ορισμός του λιμού: «Τα νοικοκυριά έχουν ακραία έλλειψη τροφής ή/και άλλων βασικών αναγκών ακόμη και μετά την πλήρη εφαρμογή των στρατηγικών αντιμετώπισης. Η πείνα, ο θάνατος, η εξαθλίωση και τα εξαιρετικά κρίσιμα επίπεδα οξέος υποσιτισμού είναι εμφανή. (Για την ταξινόμηση του λιμού, η περιοχή πρέπει να έχει εξαιρετικά κρίσιμα επίπεδα οξέος υποσιτισμού και θνησιμότητας.)”
Παρά την εντεινόμενη επισιτιστική κρίση, η κατάσταση στο Σουδάν έχει προσελκύσει λιγότερο διεθνή έλεγχο από άλλες ανθρωπιστικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε μέρη όπως η Ουκρανία και η Γάζα. Ορισμένοι παρατηρητές αποκαλούν τη σύγκρουση του Σουδάν «ξεχασμένο πόλεμο».
«Η μεγαλύτερη πρόκλησή μας είναι η χρηματοδότηση και η έλλειψη προσοχής στο Σουδάν», δήλωσε η Τσέσα Λατίφι, ανώτερη σύμβουλος προγράμματος στον τομέα της παγκόσμιας υγείας στον οργανισμό παροχής βοήθειας Project HOPE. «Οι άνθρωποι ασχολούνται τόσο με την Ουκρανία και τη Γάζα που δεν υπάρχει χώρος για κανέναν να σκεφτεί, να είναι ανοιχτός να ακούσει και να ακούσει για το Σουδάν».
Η διεθνής πίεση στα αντιμαχόμενα μέρη έχει αποτύχει μέχρι στιγμής. Η Isobel Coleman, αναπληρωτής διαχειριστής της USAID, της αμερικανικής κυβερνητικής υπηρεσίας αρωγής, είπε ότι ο αρχηγός του σουδανικού στρατού στρατηγός Abdel Fattah al-Burhan και ο αρχηγός των RSF στρατηγός Mohamed Hamdan Dagalo ήταν υπεύθυνοι για τη βοήθεια που δεν έφτασε στους ανθρώπους.
«Αυτή η διαφαινόμενη απειλή λιμού κρέμεται από πάνω τους», είπε στο Reuters. «Οι άνθρωποι κυριολεκτικά πεθαίνουν μέρα με τη μέρα λόγω της έλλειψης πρόσβασης σε τρόφιμα και άλλα απαραίτητα».
Ορισμένοι αξιωματούχοι αρωγής και ειδικοί στα τρόφιμα έχουν εκφράσει ανησυχία για την καθυστέρηση από την IPC, της παρακολούθηση πείνας, στην έκδοση της τελευταίας της αξιολόγησης για την επισιτιστική κρίση στο Σουδάν.
Μέχρι τη στιγμή που η IPC δημοσιεύσει τη νέα της ανάλυση, είπε ο Χόφμαν του Clingendael, θα ήταν «πολύ αργά για να παραδοθεί βοήθεια και να σωθούν ζωές». Είπε ότι η IPC θα πρέπει να δηλώσει ότι υπάρχει κίνδυνος λιμού.
Ενώ ένας συναγερμός λιμού δεν φέρει δεσμευτικές υποχρεώσεις για τον ΟΗΕ ή τις κυβερνήσεις, χρησιμεύει, ωστόσο, για να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε μια κατάσταση κρίσης και να κινητοποιήσει τους πόρους που απαιτούνται για την παροχή βοήθειας έκτακτης ανάγκης. Γενικά, η απόφαση για την κήρυξη λιμού λαμβάνεται από μια κυβέρνηση και τον ΟΗΕ.
Η Fatima Eltahir, πρόεδρος της IPC στο Σουδάν, η οποία είναι κυβερνητικός αξιωματούχος, είπε ότι δεν υπήρξε καθυστέρηση στην έκδοση της ανάλυσης της ομάδας και ότι θα δημοσιοποιηθεί τον Μάιο.
Λιμοκτονούν στο Χαρτούμ
Η στέρηση δεν περιορίζεται στους φτωχούς. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, το Σουδάν αντιμετώπιζε εκτεταμένη φτώχεια και αυξανόμενη πείνα. Τώρα, το Σουδάν έχει γίνει η μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού, με έναν στους οκτώ εσωτερικά εκτοπισμένους παγκοσμίως, λένε τα Ηνωμένα Έθνη. Και η οικονομία έχει καταρρεύσει από τις μάχες, επηρεάζοντας τους πάντες.
Σχεδόν ο μισός πληθυσμός είναι άνεργος, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το επίσημο τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει, αφήνοντας τους ανθρώπους χωρίς πρόσβαση σε χρήματα. Ένα μπλακ άουτ στις τηλεπικοινωνίες έχει στερήσει από τους ανθρώπους μια βασική σωτηρία με τη μορφή διαδικτυακών μεταφορών χρημάτων. Σύμφωνα με τον Τζιμπρίλ Ιμπραήμ, τον υπουργό Οικονομικών του Σουδάν, η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 40% λόγω του πολέμου.
Στις γειτονιές της μεσαίας τάξης του Χαρτούμ, η ζωή έχει γίνει μια καθημερινή μάχη για επιβίωση, που ορίζεται από την πείνα και τον φόβο, καθώς οι άνθρωποι βρίσκονται μεταξύ του στρατού και των RSF.
Η Λίνα Μοχάμεντ Χασάν είπε ότι η οικογένειά της κατέφυγε στο βράσιμο των φύλλων μάνγκο και τα έτρωγε όταν τελείωσαν τα αποθέματα τροφίμων. REUTERS/El Tayeb Siddig
Για τη Λίνα Μοχάμεντ Χασάν και την οικογένειά της, η πείνα άρχισε σιγά σιγά.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου πέρυσι, όλμοι έπεσαν βροχή γύρω από το σπίτι της Χασάν στη γειτονιά Μπανάτ του Ομντουρμάν. Υπήρχαν μέρες που ο βομβαρδισμός άρχιζε στις 5 το πρωί και διαρκούσε όλη μέρα, είπε η 32χρονη Χασάν. Το να βγεις έξω για να αναζητήσεις φαγητό έγινε επικίνδυνο.
Οι RSF πολιόρκησαν περιοχές σε όλη την πρωτεύουσα όπως το Μπανάτ που βρίσκονται κοντά σε βάσεις του σουδανικού στρατού, σε μια προσπάθεια να συμπιέσουν τα στρατεύματα που προσπαθούσαν να εμποδίσουν την προέλαση των παραστρατιωτικών. Το φαγητό άρχισε να χάνεται. Οι αγορές καταστράφηκαν στις μάχες. Οι κάτοικοι είπαν ότι οι άνθρωποι ξέμειναν από μετρητά μετά τη λεηλασία των τραπεζών του Χαρτούμ από πολιτοφύλακες της RSF, η οποία ξεκίνησε με σωρούς τραπεζογραμματίων και χρυσού. Η RSF αρνήθηκε ότι συμμετείχε στη λεηλασία.
Σύντομα, η Χασάν και η ευρύτερη 11μελής οικογένειά της επιβίωναν σε μεγάλο βαθμό με φακές και ρύζι. «Ακόμα και αυτό ήταν δύσκολο να επιτευχθεί, επειδή οι τιμές ήταν πέντε φορές υψηλότερες από τις κανονικές τιμές», είπε.
Μια ομάδα παιδιών ψήνει φιστίκια τον περασμένο μήνα σε έναν καταυλισμό εκτοπισμένων στο Πορτ Σουδάν, όπου περπατούν παιδιά με φουσκωμένα στομάχια από υποσιτισμό. REUTERS/Maggie Michael
Μέχρι τον Νοέμβριο, οι δυνάμεις των RSF είχαν διακόψει την ηλεκτρική ενέργεια και είχαν διακόψει τον κεντρικό αγωγό ύδρευσης προς το Μπανάτ, είπαν οι κάτοικοι. Στρατιώτες από μια κοντινή στρατιωτική βάση και πολίτες άρχισαν να κυνηγούν γάτες για να φάνε. Γυναίκες που μετέφεραν τρόφιμα ερευνήθηκαν σε σημεία ελέγχου των RSF, κατηγορήθηκαν για υποστήριξη του στρατού, ξυλοκοπήθηκαν και δέχθηκαν σεξουαλικές επιθέσεις, είπε η Χασάν.
Τα πακέτα τροφίμων που έριξε ο στρατός στη γειτονιά έκαναν μικρή τη διαφορά. «Τα πακέτα διαλύθηκαν όταν έπεσαν στο έδαφος», είπε. “Το φαγητό ανακατεμένο με τη σκόνη.” Με την πάροδο του χρόνου, «έγινε αδύνατο να πάρεις οτιδήποτε, μετρητά ή φαγητό».
Η Χασάν είπε ότι οι στρατιώτες μερικές φορές μοιράζονταν το φαγητό τους με τα παιδιά της οικογένειάς της, αλλά η ανακούφιση ήταν περιορισμένη. Αυτή και οι άλλοι ενήλικες άρχισαν να παραλείπουν γεύματα, μερικές φορές για δύο συνεχόμενες ημέρες, ώστε τα παιδιά να μπορούν να φάνε. Φύλλα δέντρων βρασμένα σε νερό και πασπαλισμένα με μπαχαρικά έγιναν μέρος της διατροφής τους.
«Προσπαθήσαμε να αποφύγουμε να μαζέψουμε τα φύλλα από δηλητηριώδη δέντρα», είπε. «Χρησιμοποιήσαμε μόνο φύλλα μάνγκο, λεμόνι και γκουάβα. Θα τα έτρωγαν τα παιδιά. Δεν μπορούσαν να πουν όχι γιατί πεινούσαν πολύ».
Στα τέλη Φεβρουαρίου, μετά την προέλαση του στρατού στο Μπανάτ, η Χασάν και η οικογένειά της μπόρεσαν να καταφύγουν σε άλλο μέρος του Ομντουρμάν υπό τον έλεγχο του σουδανικού στρατού. Μίλησε στο Reuters τον περασμένο μήνα σε ένα διαμέρισμα εκεί.
Οι άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι σε περισσότερες από δώδεκα συνοικίες σε όλο το Χαρτούμ. Μια παγκόσμια αρχή για την επισιτιστική ανασφάλεια, το Famine Early Warning Systems Network, ανέφερε τον Μάρτιο ότι περιοχές στην πρωτεύουσα κινδυνεύουν από λιμό, καθώς τα αντιμαχόμενα μέρη έχουν «χρησιμοποιήσει τακτικές πολιορκίας για να κόψουν τις προμήθειες στον αντίπαλό τους».
Ένας δρόμος στην πόλη Omdurman καταστράφηκε στον εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε ένα χρόνο. Οι κάτοικοι της πόλης έχουν βρεθεί πολιορκημένοι στα σπίτια τους, παγιδευμένοι μεταξύ των RSF και του στρατού. REUTERS/El Tayeb Siddig
Κανένα καταφύγιο από την πείνα
Πολλές από τις οικογένειες που είχαν παγιδευτεί στην πρωτεύουσα είπαν στο Reuters ότι ήθελαν να φύγουν, αλλά αποθαρρύνθηκαν από ιστορίες που είχαν ακούσει για βιασμούς γυναικών και νεαρών ανδρών που κρατούνταν και σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις της RSF.
Μια 24χρονη κάτοικος του Μπανάτ αποφάσισε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσπαθήσει να δραπετεύσει όταν ένας γιατρός της είπε τον Νοέμβριο ότι ο τρίχρονος γιος της μπορεί να μην επιζήσει αν έμεναν.
Η γυναίκα είπε ότι τάιζε τον γιο της μερικές κουταλιές ρεβίθια την ημέρα για μήνες, ενώ ήταν έγκυος και παράλειπε τα γεύματα. Αφού απέκτησε ένα κοριτσάκι, δεν μπορούσε να θηλάσει και μπορούσε να βρει μόνο ληγμένο γάλα για να ταΐσει το νεογέννητό της. Το αγόρι της είχε παρουσιάσει ανεπάρκεια αίματος και έκανε επανειλημμένα εμετό, είπε.
Στην έξοδο από το Μπανάτ, έπρεπε να περάσει από σημεία ελέγχου που ελέγχονταν από τις RSF. Οι πολιτοφύλακες που αναζητούσαν μετρητά και χρυσά κοσμήματα την χτύπησαν με μαστίγια και πέρασαν τα χέρια τους πάνω από το σώμα της καθώς την έψαχναν, είπε. Μερικές γυναίκες αναγκάστηκαν να γδυθούν. Στρατιώτες βίασαν μια γυναίκα μπροστά της, είπε. Ένας γείτονας που δραπέτευσε μαζί της επιβεβαίωσε τον λογαριασμό.
«Είδα γυναίκες να σέρνονται σε άδεια κτίρια», είπε η γυναίκα, η οποία θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της. «Με χάπιασαν, τρεις ή τέσσερις φορές στη διαδρομή».
Όταν τελικά η οικογένεια έφτασε σε μια περιοχή που ελέγχεται από τον στρατό στο Omdurman, «καταρρεύσαμε», είπε η γυναίκα. «Πεινούσαμε πολύ, ήμασταν άρρωστοι και αφυδατωμένοι. Τόσο πεινασμένοι που δεν μπορούσαμε να φάμε πολύ».
Οι κάτοικοι στο Omdurman, μια από τις τρεις πόλεις που αποτελούν την πρωτεύουσα Χαρτούμ, κάνουν ουρές για να λάβουν φαγητό τον Μάρτιο. Ο πόλεμος έχει αποδεκατίσει την οικονομία, με σχεδόν τον μισό πληθυσμό να είναι άνεργος, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. REUTERS/El Tayeb Siddig
Ακόμη και εκείνοι που έχουν γλιτώσει από τις μάχες στην ελεγχόμενη από τον στρατό περιοχή του Omdurman λένε ότι έχουν λίγα να φάνε, επειδή είναι χωρίς δουλειά και τα διαθέσιμα τρόφιμα στις αγορές είναι υπερβολικά ακριβά. Δάσκαλοι, δικηγόροι και φαρμακοποιοί ήταν μεταξύ εκείνων που έκαναν επανειλημμένα ουρά τον Μάρτιο μπροστά σε μεγάλα μαγειρικά καζάνια γεμάτα με φασόλια και φακές για να πάρουν το μοναδικό γεύμα της ημέρας.
Η Fatma Saleh, μια φαρμακοποιός, είπε ότι στέκεται για ώρες σε μια ουρά για να πάρει τρεις μεζούρες φακές ή φασόλια για την τετραμελή οικογένειά της, συμπεριλαμβανομένης της άρρωστης μητέρας της. «Έκλαψα δυνατά», είπε, περιγράφοντας την πρώτη φορά που στάθηκε στην ουρά για φαγητό. Είπε ότι πούλησε τα ρούχα της για να πάρει μετρητά για να αγοράσει φαγητό.
Η Sahar Moussa, η οποία διέφυγε με τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά της, λέει ότι ζούσε μια άνετη ζωή στο Χαρτούμ πριν από τον πόλεμο. Ο σύζυγός της έβγαζε καλά τα προς το ζην ως μηχανολόγος μηχανικός.
Όταν τα παιδιά της της λένε ότι πεινάνε, τους λέει ότι ο πατέρας τους θα έρθει με φαγητό, παρόλο που ξέρει ότι δεν θα συμβεί.
«Μερικές φορές εύχομαι απλώς μια οβίδα να με σκοτώσει, ώστε να μην χρειάζεται να βλέπω τα παιδιά μου να κλαίνε από την πείνα», είπε.
Το Πορτ Σουδάν [λιμάνι του Ανατολικού Σουδάν] είναι πλέον ο κόμβος για κάθε βοήθεια, αφού η κυβέρνηση και οι ανθρωπιστικές υπηρεσίες μεταφέρθηκαν εκεί μετά την κατάληψη μεγάλου μέρους του Χαρτούμ από την RSF. Ακόμα κι έτσι, οι εκτοπισμένοι αντιμετωπίζουν υποσιτισμό και ασθένειες στην παράκτια πόλη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, από την έναρξη του πολέμου σχεδόν ένα τέταρτο του εκατομμυρίου άνθρωποι έχουν καταφύγει στο κράτος της Ερυθράς Θάλασσας, πρωτεύουσα του οποίου είναι το Πορτ Σουδάν. Δεκάδες σχολεία έχουν μετατραπεί σε καταφύγια εκτοπισμένων.
Στον καταυλισμό εκτοπισμένων στο Αλ Σαχινάτ στο Πορτ Σουδάν, τα λύματα έρεαν ανοιχτά όταν ένας δημοσιογράφος το επισκέφθηκε τον περασμένο μήνα. Παιδιά με φουσκωμένα στομάχια από υποσιτισμό φαίνονται να περπατούν. Μερικοί ήταν ξυπόλητοι, με ραβδώσεις κάτω από τα πόδια τους από τη διάρροια.
Η Fatma Saleh, μια φαρμακοποιός που έφυγε από το σπίτι της, είπε ότι έκλαψε την πρώτη φορά που έπρεπε να σταθεί σε μια ουρά τροφίμων. REUTERS/El Tayeb Siddig
Λεηλασία της «τροφής του λαού»
Το χάος στις περιοχές του ψωμιού του Σουδάν καταστρέφει την εθνική προσφορά τροφίμων. Μια έκθεση του Μαρτίου του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) έδειξε ότι το Σουδάν είχε πτώση 46% στην παραγωγή δημητριακών το 2023 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
Η σοδειά λεηλατείται στο El Gezira, μια περιοχή νότια της πρωτεύουσας που αντιπροσωπεύει πάνω από το ήμισυ της παραγωγής σιταριού του Σουδάν. Αυτό εξαθλιώνει τους αγρότες και ακρωτηριάζει την ικανότητά τους να χρηματοδοτούν τη φύτευση νέων καλλιεργειών.
Ο Khaled Mostafa, ένας αγρότης στην πολιτεία El Gezira, φύτεψε πέρυσι περίπου 10 στρέμματα καλαμπόκι και φακές στα χωράφια του. Σχεδίαζε να πουλήσει τα προϊόντα μετά τη συγκομιδή στην τοπική αγορά για να τακτοποιήσει τα χρέη του και να καλύψει τα έξοδα για την επόμενη περίοδο φύτευσης.
Αλλά τον Φεβρουάριο, μέλη των RSF εισέβαλαν στο σπίτι του, τον έσπρωξαν στο έδαφος και του έβαλαν ένα μαχαίρι στο λαιμό, είπε. Τον ανάγκασαν να παραδώσει ολόκληρη τη σοδειά του – 110 σακιά καλαμπόκι και φακές. Έφυγαν επίσης με φορτηγά και άλλο εξοπλισμό, είπε.
Η ιστορία του Mostafa έχει διαδραματιστεί σε δεκάδες χωριά σε όλη την El Gezira από τότε που η RSF ξεκίνησε την επίθεσή της στο κράτος τον Δεκέμβριο, σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών κατοίκων. Οι αγρότες περιέγραψαν πώς άντρες με στολές RSF που επέβαιναν σε νταλίκες και μοτοσυκλέτες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι επιτίθενται σε ανθρώπους, αφαιρώντας τους τα υπάρχοντά τους και αναγκάζοντάς τους υπό την απειλή όπλου να μεταφέρουν τις συγκομιδές τους σε οχήματα RSF.
Ο Motawakel Belal λέει ότι όταν οι άνθρωποι ξέμειναν από φαγητό στην πολιορκημένη γειτονιά του, κάποιοι απελπίστηκαν τόσο πολύ που έφαγαν γάτες. REUTERS/El Tayeb Siddig
Καθώς λεηλάτησαν τα χωριά, οι πολιτοφύλακες κατέστρεψαν ηλιακούς συλλέκτες που χρησιμοποιούνταν για την τροφοδοσία γεννητριών που βοηθούσαν στην άντληση νερού από βαθιά πηγάδια. Έκλεψαν επίσης καύσιμα για την τροφοδοσία αλευρόμυλων, είπαν οι αγρότες, αφήνοντας τους χωρικούς χωρίς κανένα μέσο άλεσης σιτηρών για να φτιάξουν αλεύρι για το χυλό Aseeda, βασικό στοιχείο της σουδανικής διατροφής.
«Όλο αυτό οδηγεί στην πείνα», είπε ο Μουσταφά. «Αυτό είναι το φαγητό των ανθρώπων. Το έκλεψαν».
Οι αγρότες είπαν ότι οι δράστες τους, αν και συχνά φορούσαν στολές RSF, δεν φαινόταν να αποτελούν μέρος μιας ξεκάθαρης αλυσίδας διοίκησης. Λειτουργούσαν, άγρυπνα, σε μικρά κελιά των 20 περίπου ατόμων, το καθένα με τον δικό του αρχηγό. Το RSF έχει επίσης επιβάλει ταξιδιωτικό φόρο σε μέρη όπως το Νταρφούρ και το Ελ Γκεζίρα, αναγκάζοντας τους αγρότες να πληρώνουν εισφορά καθώς μετακινούνται.
Η «άνευ προηγουμένου» ζημιά που προκλήθηκε στη γεωργία από τις επιθέσεις των RSF στην Ελ Γκεζίρα θα επηρεάσει την επόμενη συγκομιδή, δήλωσε ο Αχμέντ Ομάρ, ο οποίος εκπροσωπεί μια ομάδα αγροτών στην πολιτεία. «Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο El Gezira για να ξεκινήσει η νέα σεζόν. Χωρίς αγρότες, χωρίς μηχανήματα».
Άλλες ζωτικής σημασίας περιοχές παραγωγής δημητριακών που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο των RSF, συμπεριλαμβανομένων των Darfur και Kordofan, υφίστανται παρόμοια μείωση της παραγωγής. Απαιτείται άμεση δράση για την «αποτροπή εκτεταμένων θανάτων που σχετίζονται με την πείνα και την κατάρρευση των μέσων διαβίωσης», δήλωσε ο Rein Paulsen, διευθυντής έκτακτης ανάγκης και ανθεκτικότητας του FAO.
Οι μάχες έχουν επίσης καταστρέψει αλευρόμυλους, εργοστάσια τροφίμων και ράντζα.
Τα υπολείμματα που σιγοκαίει το εργοστάσιο Samil στο Χαρτούμ, το οποίο κατασκεύαζε θεραπευτική τροφή για παιδιά με υποσιτισμό. Ενημερωτικό φυλλάδιο μέσω Reuters
Το μοναδικό εργοστάσιο στο Σουδάν που παρασκευάζει θεραπευτική τροφή για παιδιά που πάσχουν από υποσιτισμό καταστράφηκε στις μάχες.
Το εργοστάσιο κάηκε αφού χτυπήθηκε από οβίδα τον Μάιο του περασμένου έτους, είπε η Νάντα Γιαγκούμπ, η αναπληρώτρια διευθύντρια της Samil και κόρη του ιδιοκτήτη του εργοστασίου.
Όλη η παραγωγή του προϊόντος, για μικρά παιδιά, έχει σταματήσει έκτοτε. Το Samil παρήγαγε το 60% αυτής της θεραπευτικής τροφής για παιδιά στο Σουδάν, σύμφωνα με τη UNICEF, την υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά.
«Είναι μια τεράστια απώλεια σε μια εποχή που έρχεται ο λομός», είπε η Γιαγκούμπ.
Παγωμένη βοήθεια
Καθώς η πείνα καταλαμβάνει όλο και περισσότερους Σουδανούς, οι διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αγωνίζονται να φέρουν τρόφιμα και φάρμακα σε περιοχές όπου οι άνθρωποι είναι άρρωστοι και λιμοκτονούν.
Μπορεί να χρειαστούν έως και 40 ημέρες για να φτάσει ένα φορτηγό βοήθειας στο Νταρφούρ από το Πορτ Σουδάν στα ανατολικά, όπου είναι αποθηκευμένο το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας, σύμφωνα με τον Τζάστιν Μπρέιντι, επικεφαλής του OCHA, του γραφείου του ΟΗΕ για τον συντονισμό των ανθρωπιστικών υποθέσεων. Αυτό περιλαμβάνει καθυστερήσεις για την «απόκτηση των απαραίτητων ταξιδιωτικών αδειών», είπε. Τα οχήματα βοήθειας πρέπει να διασχίσουν πολλές περιοχές που ελέγχονται από διαφορετικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των RSF, εγκληματικών συμμοριών και φυλών.
Από τον Δεκέμβριο, η βοήθεια από τα ανατολικά έχει αποτύχει να φτάσει σε μεγάλο μέρος του Νταρφούρ, της περιοχής Kordofan ή του Χαρτούμ, λένε οι εργαζόμενοι στην ανθρωπιστική βοήθεια. Και μόνο μερικές δεκάδες φορτηγά έχουν μπει μέσω του Τσαντ στα δυτικά.
Συνολικά, η ανθρωπιστική βοήθεια έχει φτάσει μόνο στο 16% των ανθρώπων που τη χρειάζονται, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη στα τέλη του περασμένου έτους από την Humanitarian Outcomes, μια ομάδα που συμβουλεύει τις υπηρεσίες βοήθειας και τις κυβερνήσεις χορηγών.
Ο Τζάστιν Μπρέιντι, επικεφαλής του γραφείου του ΟΗΕ για τον συντονισμό των ανθρωπιστικών υποθέσεων στο Σουδάν, λέει ότι μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες για να φτάσει ένα φορτηγό βοήθειας στον προορισμό του. REUTERS/El Tayeb Siddig
Οι αξιωματούχοι της ανθρωπιστικής βοήθειας λένε ότι ο σουδανικός στρατός έχει καταστήσει όλο και πιο δύσκολη την παράδοση τροφίμων και ιατρικών προμηθειών σε περιοχές όπου χρειάζονται περισσότερο. Σε απάντηση στις εκκλήσεις της RSF για τις υπηρεσίες να παραδώσουν βοήθεια σε περιοχές υπό τον έλεγχό της, ο αρχηγός του στρατού Μπουρχάν είπε τον Φεβρουάριο: «Αυτό δεν θα συμβεί μέχρι να τελειώσουμε αυτόν τον πόλεμο και να νικήσουμε αυτούς τους εγκληματίες αντάρτες».
«Η βοήθεια δεν επιτρέπεται να πηγαίνει από το SAF στο RSF», δήλωσε ο Μοχάμεντ Καζιλμπάς, διευθυντής του Σουδάν για την ανθρωπιστική οργάνωση Plan International, χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις του Σουδάν. «Το φαγητό χρησιμοποιείται ως πολεμικό όπλο».
Το Reuters ανέφερε στα τέλη Φεβρουαρίου ότι ο στρατός είχε εκδώσει εντολή που απαγόρευε τις παραδόσεις βοήθειας μέσω του Τσαντ στο Νταρφούρ. Η στρατιωτική κυβέρνηση δήλωσε αργότερα ότι ένας ανθρωπιστικός διάδρομος στο Βόρειο Νταρφούρ ήταν ανοιχτός. Ωστόσο, ο Qazilbash είπε στο Reuters στα τέλη Μαρτίου ότι το ποσό της βοήθειας που διακινείται μέσω της διαδρομής του Βόρειου Νταρφούρ ήταν «μια στάλα».
Κουτιά που περιέχουν βοήθεια αποθηκεύονται σε μια αποθήκη που διαχειρίζεται η Επιτροπή Ανθρωπιστικής Βοήθειας του Σουδάν στο Πορτ Σουδάν τον Μάιο του περασμένου έτους. REUTERS/Ibrahim Mohammed Ishak
Από την έναρξη του πολέμου, η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του στρατού έχει θέσει σε εφαρμογή μια δέσμη γραφειοκρατικών κανόνων που παρεμποδίζουν σοβαρά τη διανομή τροφίμων, δήλωσαν στο Reuters δεκάδες αξιωματούχοι αρωγής. Η κυβέρνηση σχημάτισε νέες επιτροπές για τη διαχείριση της βοήθειας που έχουν αλληλεπικαλυπτόμενες εξουσίες με την Επιτροπή Ανθρωπιστικής Βοήθειας (HAC), τον κύριο βραχίονα βοήθειας της κυβέρνησης. Η κίνηση έχει προκαλέσει σύγχυση και καθυστερήσεις καθώς χρειάζονται πλέον εγκρίσεις από πολλαπλά τμήματα, σύμφωνα με αξιωματούχους ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Η World Vision, μια υπηρεσία παροχής βοήθειας, χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες υπογραφές και σφραγίδες από τις αρχές για να επιτραπεί στην οργάνωση να ανοίξει ένα κέντρο θεραπείας χολέρας στο El Gezira, μετά από αναφορές για ξέσπασμα εκεί. «Φοβάμαι ότι χάσαμε παιδιά και μητέρες από χολέρα περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα έγγραφα», δήλωσε ο Geoffrey Babughirana, διευθυντής υγείας και διατροφής στο World Vision.
Το κέντρο χολέρας άνοιξε τελικά τον Δεκέμβριο – αλλά λειτούργησε για μόλις έξι ημέρες. Την έβδομη ημέρα, η RSF και οι συμμαχικές πολιτοφυλακές της εισέβαλαν στο Wad Madani, την πρωτεύουσα του El Gezira, και όλες οι υπηρεσίες βοήθειας αναγκάστηκαν να εκκενώσουν.
«Ήταν καταστροφικό όταν φύγαμε», είπε ο Babughirana.
Ο Geoffrey Babughirana, διευθυντής υγείας και διατροφής στο World Vision, είπε ότι ο οργανισμός του χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να ολοκληρώσει τα γραφειοκρατικά βήματα που απαιτούνται από τις αρχές για το άνοιγμα ενός κέντρου θεραπείας χολέρας στο El Gezira. REUTERS/El Tayeb Siddig
Οι ανθρωπιστικές υπηρεσίες έχουν επίσης πιεστεί να προσλάβουν υπαλλήλους της τοπικής αυτοδιοίκησης για να επιβλέπουν τις εργασίες που εκτελούνται από τις υπηρεσίες, όπως έρευνες αξιολόγησης τροφίμων, δήλωσαν αξιωματούχοι της ανθρωπιστικής βοήθειας. Ένας οργανισμός αναγκάστηκε να προσλάβει μια ομάδα HAC και να τους πληρώσει μισθούς κατά τη διάρκεια μιας έρευνας εκτίμησης αναγκών στην πολιτεία του ποταμού Νείλου, η οποία ελέγχεται από τον σουδανικό στρατό, δήλωσε αξιωματούχος αυτής της υπηρεσίας. «Πληρώνουμε χρήματα που δεν θα έπρεπε να πληρώνουμε», είπε ο αξιωματούχος.
Οι προμήθειες τροφίμων σε μεγάλους κόμβους βοήθειας όπως το El Gezira έχουν επίσης λεηλατηθεί, σε μεγάλο βαθμό από τις δυνάμεις των RSF, δήλωσαν αξιωματούχοι της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Όταν οι RSF εισέβαλαν στην Ελ Γκεζίρα τον Δεκέμβριο, αξιωματούχοι του ΟΗΕ έδωσαν στους διοικητές των παραστρατιωτικών τις συντεταγμένες των αποθηκών όπου αποθηκεύονταν χιλιάδες μετρικοί τόνοι βοήθειας – αρκετά για να θρέψουν σχεδόν 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους για ένα μήνα στην πολιτεία. Μοιράστηκαν τις τοποθεσίες με την ελπίδα ότι η βοήθεια θα προστατευόταν και έλαβαν διαβεβαιώσεις από την RSF ότι θα προστατευόταν, είπε ο Μπρέιντι, ο διευθυντής του OCHA στο Σουδάν.
Όμως σχεδόν όλη η βοήθεια στην αποθήκη κλάπηκε. Και ό,τι απέμεινε δεν ήταν προσβάσιμο από την υπηρεσία που το διανέμει, το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων του ΟΗΕ, λόγω των μαχών, είπε ο Έντι Ρόου, διευθυντής του WFP για το Σουδάν.
Ο Ezzaddean Elsafi, σύμβουλος των RSF, αρνήθηκε ότι οι παραστρατιωτικοί είχαν λεηλατήσει αποθήκες βοήθειας, λέγοντας ότι πρόκειται για «υπερβολή στα μέσα ενημέρωσης».
Η περίοδος των βροχών στο Σουδάν πλησιάζει επίσης, η οποία θα κάνει τους δρόμους αδιάβατους και ολόκληρες περιοχές σε μέρη όπως το Νταρφούρ και το Kordofan απρόσιτες, είπε ο Rowe. «Είμαστε σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο».
Ο στρατηγός Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο, ο επικεφαλής των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης, μιλά σε συνέντευξη Τύπου στο Χαρτούμ τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους. Αξιωματούχοι ανθρωπιστικής βοήθειας λένε ότι οι δυνάμεις των RSF έχουν λεηλατήσει σημαντικούς κόμβους βοήθειας σε μέρη όπως το El Gezira. REUTERS/Mohamed Nureldin Abdallah
Ο στρατιωτικός αρχηγός στρατηγός Abdel Fattah al-Burhan χαιρετίζει καθώς ακούει τον εθνικό ύμνο στο Πορτ Σουδάν τον περασμένο Αύγουστο. Αξιωματούχοι της υπηρεσίας ανθρωπιστικής βοήθειας λένε ότι η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του στρατού έχει θέσει σε εφαρμογή γραφειοκρατικά μέτρα που εμποδίζουν την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. REUTERS/Ibrahim Mohammed Ishak
Θάνατος στο Νταρφούρ
Το στρατόπεδο Al Lait, όπου οι άνθρωποι έτρωγαν βρωμιά, είναι μόνο ένα από τα 13 στρατόπεδα προσφύγων σε μια απομακρυσμένη περιοχή του Βόρειου Νταρφούρ, όπου οι κάτοικοι έχουν καταφύγει στην κατανάλωση χώματος και φύλλων δέντρων, σύμφωνα με κατοίκους, γιατρούς και ανθρωπιστές που μίλησαν στο Ρόιτερς τηλεφωνικά.
Οι αρχικοί κάτοικοι των καταυλισμών είναι πρόσφυγες από το Νότιο Σουδάν που διέφυγαν από συγκρούσεις και την πείνα. Τώρα έχουν προστεθεί χιλιάδες εκτοπισμένοι Σουδανοί που φεύγουν από τις μάχες.
Ο Faisal Mohammed, ο οποίος εργάζεται για τον Οργανισμό Sahari for Development, μια τοπική ομάδα βοήθειας, είπε ότι δυσκολευόταν να πιστέψει ότι οι άνθρωποι έτρωγαν χώμα μέχρι που το είδε ο ίδιος σε πολλούς καταυλισμούς. «Όταν το στομάχι είναι άδειο, οι άνθρωποι προσπαθούν να το γεμίσουν με οτιδήποτε», είπε.
«ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΙΘΑΝΟ ΛΙΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ».
Anette Hoffmann, συγγραφέας μιας έκθεσης για την επισιτιστική έκτακτη ανάγκη στο Σουδάν
Τα παιδιά που έτρωγαν χώμα έκαναν εμετό και διάρροια, είπαν πολλοί κάτοικοι στο Reuters.
Πριν από τον πόλεμο, οι κάτοικοι του στρατοπέδου δούλευαν σε αγροκτήματα και αμείβονταν με συγκομιδή, παίρνοντας το 20% της απόδοσης. Βασίζονταν επίσης σε μεγάλο βαθμό στη βοήθεια από το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα. Αλλά καθώς οι μάχες εξαπλώθηκαν, η ανθρωπιστική βοήθεια μπλοκαρίστηκε. Και οι αγρότες, στριμωγμένοι από το αυξανόμενο κόστος των λιπασμάτων και των εντομοκτόνων και την έλλειψη χρηματοδότησης, περιέκοψαν τις εκτάσεις που φύτεψαν, στερώντας τις δουλειές τους από τους αγρότες.
Σήμερα, μερικές από τις γυναίκες εργάζονται σε μια κοντινή πόλη και πλένουν ρούχα. Κερδίζουν έως και ένα δολάριο την ημέρα – αρκετό για να αγοράσουν αλεύρι και ζάχαρη για να φτιάξουν μια πουτίγκα που ονομάζεται Madeeda.
Όταν δεν υπάρχει δουλειά, δεν τρώνε, είπαν οι κάτοικοι.
Ενώ υπάρχει φαγητό στις κοντινές αγορές, οι τιμές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη κατά τη διάρκεια του πολέμου, καθιστώντας μεγάλο μέρος του απρόσιτο για τους κατοίκους του κάμπους. Ένα πιάτο φασόλια κοστίζει εξαπλάσιο ποσό από ό,τι πριν από τον πόλεμο.
Στα μέσα Απριλίου, μετά από ένα χρόνο χωρίς επισιτιστική βοήθεια, οκτώ φορτηγά βοήθειας από το WFP έφτασαν στην περιοχή μεταφέροντας δημητριακά, λάδι και αλεύρι.
Δεν είναι αρκετό. Ο υποσιτισμός και οι ασθένειες σκοτώνουν ανθρώπους, είπαν οι κάτοικοι.
Ο Achek Kuol Ngor (δεύτερος από δεξιά) είπε ότι τα δίδυμα της πέθαναν λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά τη γέννησή τους. «Άρωστη και πεινασμένη», είπε, όταν ρωτήθηκε πώς χάθηκαν. Φωτογραφία Wilson Ngor Akol
Η Achek Kuol Ngor, μια 30χρονη Νοτιοσουδανέζα από τον καταυλισμό Abu Jarra, είπε ότι τα δίδυμά της πέθαναν μόλις 12 ημέρες αφότου τα γέννησε τον περασμένο Μάιο. Ερωτηθείσα πώς πέθαναν, απάντησε: «Άρρωστα και πεινασμένα».
Ήταν υποσιτισμένη και δεν μπορούσε να τα θηλάσει και δεν είχε γάλα για μωρά, είπε. Ένας ιατρός που ήταν παρών όταν τα δίδυμα πέθαναν σε ένα νοσοκομείο σε μια κοντινή πόλη επιβεβαίωσε την Ngor.
Ο Lual Deng Majok, ένας άλλος κάτοικος του Abu Jarra, είπε ότι η οικογένειά του άρχισε να τρώει φύλλα δέντρων αφού τελείωσαν τα χρήματα στα τέλη του περασμένου έτους. Όταν ο γιος του Ντέιβιντ, 17 ετών, άρχισε να κάνει εμετό και ανέβασε πυρετό, ο Majok τον έβαλε σε ένα καρότσι και ταξίδεψε τέσσερις ώρες σε ένα νοσοκομείο όπου οι γιατροί διέγνωσαν τον έφηβο με ελονοσία. Τα υποσιτισμένα άτομα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν σοβαρές περιπτώσεις της νόσου. Δύο μέρες αργότερα, ο γιος του πέθανε, είπε ο Majok. Έβαλε το σώμα του αγοριού στο κάρο και το πήγε πίσω στον καταυλισμό για να το θάψει.
Το Reuters δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει ανεξάρτητα την αιτία θανάτου των παιδιών του Ngor και του Majok.
Στον καταυλισμό Zamzam του Βόρειου Νταρφούρ, όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαπίστωσαν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ των παιδιών, η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται. Ο καταυλισμός φιλοξενεί πλέον τουλάχιστον μισό εκατομμύριο ανθρώπους.
Άνθρωποι που κοιμούνται σε κέντρο εκτοπισμένων στο Omdurman τον Μάρτιο. REUTERS/El Tayeb Siddig
Μια έρευνα που διεξήχθη εκεί στις αρχές του μήνα από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα διαπίστωσε ότι σχεδόν το ένα τρίτο των παιδιών κάτω των πέντε ετών υποσιτίζονται έντονα, σύμφωνα με τον Jerome Tubiana, σύμβουλο της οργάνωσης για ζητήματα προσφύγων. Το οκτώ τοις εκατό αυτών των παιδιών «κινδυνεύουν να πεθάνουν μέσα σε τρεις έως έξι εβδομάδες εάν δεν λάβουν άμεση θεραπεία», είπε στο Reuters.
Ο Zakariya Ali, ένας γιατρός εκεί, είπε ότι βλέπει συνήθως «τρεις ή τέσσερις περιπτώσεις σοβαρά υποσιτισμένων παιδιών» την ημέρα και συνήθως «ένα από αυτά πέφτει νεκρό».
Καθώς ο Άλι μίλησε τηλεφωνικά με έναν δημοσιογράφο, ένα κοριτσάκι 9 μηνών, η Mawaheb, μεταφέρθηκε στην κλινική. Ο Άλι της έκανε ένα γρήγορο τεστ για υποσιτισμό, τοποθετώντας μια μεζούρα γύρω από το βραχίονα για να μετρήσει την περιφέρειά του.
Μοιράστηκε μια φωτογραφία του αποτελέσματος. Το χέρι της Mawaheb ήταν τόσο λεπτό, που το έβαλε στην κόκκινη ζώνη: σοβαρός οξύς υποσιτισμός, με κίνδυνο θανάτου.
