Κίνα: Το πολυπολικό σύστημα και η οικονομία συναντούν την Τέχνη του Πολέμου

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

 

Tων Πωλίνας Άνιφτου Αναλύτριας Εξωτερικής πολιτικής και Επενδύσεων & του Κρις Κωνσταντινίδη Οικονομικού Επιστήμονα

Σε μια εποχή που αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα οικονομικά και γεωπολιτικά τεκταινόμενα, η Κίνα εμφανίζεται στο προσκήνιο γνωρίζοντας την «Τέχνη του πολέμου» ώστε να αναζητήσει μια θέση στα όσα διαδραματίζονται στην Ευρασία και στον Ειρηνικό. Και ενώ η προσοχή του πλανήτη εστιάζεται στο ουκρανικό και στην οικονομία με τις κυρώσεις και τις παρενέργειες στο ενεργειακό κομμάτι, στην Κίνα υπάρχει ιδιαίτερα αυξημένη ασυνήθιστη οικονομική και πολιτειακή δραστηριότητα.

Το βίαιο lockdown στην Shanghai ώστε οι κάτοικοι της να λιμοκτονούν και να χωρίζονται με απίστευτη βαναυσότητα από τους οικείους τους σε οιονεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις, και οι αναφορές στον Δυτικό Τύπο σε καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, δεν πτοεί τη Λαϊκή Δημοκρατία. Η Κίνα ανακοινώνει ναυτικές ασκήσεις στα ανοιχτά της Ταιβάν, διεκδικεί θέση στα Νησιά του Σολομώντα στον Ειρηνικό, και με οικονομικές κυρώσεις και επενδύσεις επιχειρεί να πλήξει το γεωοικονομικό ανάχωμα της AUKUS που δεν φαίνεται να έχει άλλη επιλογή από το να εντάξει Ιαπωνία, Ν. Αφρική και Χιλή στους κόλπους της, ώστε να αντιμετωπίσει την Κινέζικη οικονομική και στρατιωτική επέλαση.

Όσο και αν το Ουκρανικό παραμένει στην επικαιρότητα και διαφαίνεται πως τίθεται θέμα επέκτασης του σε Μολδαβία (Υπερδνειστερία), η μειωμένη οικονομική ανταπόκριση της Βοσνίας, τα επενδυτικά ταμεία της Ταιβάν στην Λιθουανία και η αύξηση της ακρίβειας επηρεάζουν την γεωοικονομική πολιτική των κρατών.

Κίνα- Ταιβάν: Μια ενδο-πολιτειακή διαμάχη

Η Κίνα στην εξωτερική της πολιτική ακολουθεί την θεωρία του Realist Constructivism. Οι ρεαλιστικές της επιδιώξεις φέρουν την ιδεολογία όσων δημιούργησαν την ηθική πολιτειακή διάσταση της αυτοκρατορίας, και σήμερα του κράτους υπερδύναμη του Κομφούκιου, και του στρατηγού- φιλόσοφου της τέχνης του πολέμου Σουν Τζου, εφαρμόζοντας τα δόγματα του πολέμου και της ειρήνης στην εξωτερική οικονομική πολιτική της χώρας.

Έτσι η Ταιβάν παραμένει ένας χώρος ζωτικής ασφαλείας και το τρωτό σημείο γεωπολιτικά και γεω-ηθικά για την Κίνα από το 1683 όπου η Κινέζικη Δυναστεία των Qing ένωσε για πρώτη φορά για 200 χρόνια την Ταιβάν με την Κίνα, και άρχισε η έξοδος των Κινέζων Χαν προς την Ταιβάν εποικίζοντας την. Μέχρι σήμερα η Ταιβάν αποτελείται από 2% αυτόχθονες κατοίκους, Κινέζους Χάν που έφτασαν στο νησί από το 1683 ως το 1895, Κινέζους ακολούθους του Εθνικιστικού κόμματος Kuomitang που εκδιώχθηκαν το 1947 από τους Κομμουνιστές του Μάο και ως το 1987 με στρατιωτικό νόμο έλεγχε την Ταιβάν, και διάφορες άλλες εθνότητες που μεταφέρθηκαν στο νησί  από τους Ιάπωνες μετά την Συμφωνία Shimonoseki το 1894. Το τέλος του Σινο-Ιαπωνικού πολέμου βρήκε την Κίνα να παραδίδει την Ταιβάν στην Ιαπωνία μέχρι το τέλος του ΒΠΠ το 1945, όπου η Ταιβάν έγινε ξανά Κινέζικο έδαφος για 2 περίπου χρόνια με την Συμφωνία του Καίρου.

Η Ταιβάν δημιουργήθηκε ως κράτος μετά τον ΒΠΠ από μια πολιτειακή ενδο-Κινέζικη διαμάχη μεταξύ του Εθνικιστικού κόμματος του Chiang Kai-shek και των Κομμουνιστών του Μάο. Οι Κομμουνιστές νίκησαν τον Chiang Kai-shek. Ο τελευταίος αυτοεξορίστηκε στην Ταιβάν με περισσότερο από 2 εκατ ακολούθους και έγινε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας που ονομάστηκε Republic of China εις αντίθεση της ονομασίας που φέρει μέχρι σήμερα η Κίνα ως People’s Republic of China, τονίζοντας την ιδεολογική αντίθεση των δυο καθεστώτων.

Η Ταιβάν έχει έκταση 36,197 km² και σχεδόν 24 εκατομμύρια πληθυσμό, η απόσταση των 100 μιλίων από την Κίνα αφορά την πρωτεύουσα και το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος. Στην πραγματικότητα η Ταιβάν αποτελείται από πολλά νησιώτικα συμπλέγματα τα οποία διεκδικεί και η Κίνα, ta Pengu islands, Matsu και Kimmen islands. Tα νησιά απέχουν μόνο μερικά χιλιόμετρα από την Κίνα με αποτέλεσμα να είναι εφαλτήρια συμπλοκών αλλά και να φράζουν την οικονομική έξοδο της Κίνας στα Στενά της Ταιβάν, στο κανάλι του Bashi και την θαλάσσια διακίνηση προς τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ.

Τα νησιά Kimmen γεωγραφικά είναι μέρος της επαρχίας Fujian της Κίνας και βρίσκονται σε απόσταση μόνο 10 km από το λιμάνι της Xiamen που είναι το 5ο μεγαλύτερο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο. Το λιμάνι περιλαμβάνει 122 θέσεις ελλιμενισμού, συμπεριλαμβανομένων 37 θέσεων ελλιμενισμού βαθέων υδάτων που εξυπηρετούν 53 διεθνείς ναυτιλιακές γραμμές εμπορευματοκιβωτίων. Οι 20 κορυφαίες ναυτιλιακές εταιρείες του κόσμου έχουν δρομολόγια και δραστηριότητες στο Xiamen. Το λιμάνι δέχεται κατά μέσο όρο 469 κλήσεις πλοίων κάθε μήνα, το 2021 η διακίνηση του τερματικού σταθμού Xiamen Port Hairun έφτασε τα 1.001.300 TEU, σημειώνοντας αύξηση 2,16%.

Η στρατηγική της Κίνας για την δημιουργία του Δρόμου του Μεταξιού άρχισε από πολύ νωρίς την δεκαετία του 1990 θέτοντας το λιμάνι της Xiamen ως κύριο μέσο για την διπλωματία της θαλάσσης. Η διακίνηση φορτίων στο λιμάνι του Xiamen ξεπέρασε τους 13 εκατομμύρια τόνους το 1995, συμπεριλαμβανομένων 7,2 εκατομμυρίων τόνων ξένων εισαγωγών και εξαγωγών. Η διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων έφτασε τα 310 χιλιάδες TEU το 1995. Το 2003, το λιμάνι του Xiamen διακίνησε 34 εκατομμύρια τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων 2,3 εκατομμυρίων TEU φορτίου εμπορευματοκιβωτίων. Το λιμάνι του Xiamen είναι αναπόσπαστο μέρος του συστήματος μεταφορών της Κίνας και σημαντικός σταθμός για πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που ταξιδεύουν προς/από το Χονγκ Κονγκ, την Ταιβάν και τη Νοτιοανατολική Ασία. Μέχρι στιγμής, ως εφαλτήριο του Δρόμου του Μεταξιού για την Ινδοκίνα, την Μέση Ανατολή και τον Ειρηνικό από το λιμάνι οι κινέζικες επενδύσεις έχουν πραγματοποιήσει 72 γεωπολιτικά δρομολόγια συχνής φύσης και έχουν συνδέσει 96 λιμάνια στην Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη.

Το λιμάνι της Xiamen είναι περικυκλωμένο από τα θαλάσσια ύδατα της Ταιβάν, και είναι το λιμάνι που το 1996 δέχθηκε απειλές και αποκλεισμό από τον Μπίλ Κλίντον και τις ΗΠΑ ώστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες εναντίον της Ταιβάν. Είναι όμως και το φυσικό λιμάνι που εφαρμόζοντας την τακτική του πολέμου του Κινέζου φιλόσοφου Σουν Τζου «η άμυνα είναι ο σχεδιασμός μιας επίθεσης». Έχει εξοπλιστεί ώστε να απαντήσει σε τυχόν κτύπημα στην Shanghai, και εμπορικά και πολεμικά να απαντήσει σε οποιανδήποτε απειλή από τις Αμερικανικές βάσεις στο νησί της Okinawa  (Yaeyama Islands) της Ιαπωνίας με 26 χιλιάδες προσωπικό και υπηρεσιακή δραστηριότητα σε όλο τον Ειρηνικό, σε απόσταση 500 km (όσο και οι ακτές της Κίνας) από την Ταιβάν.

Shanghai: The perfect simulation για κατάληψη της Ταιβάν

Ένεκα της αντιμαχίας μεταξύ Κίνας και Ταιβάν, η Ταιβάν επιδίωκε επί μακρόν να μην έχει οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις από την χώρα του μεταξιού. Οι εξαγωγές της Ταϊβάν προς τις ΗΠΑ ως ποσοστό των συνολικών εξαγωγών αυξήθηκαν από περίπου 12% το 1960 σε 38% το 1970, σε μια δεκαετία όπου ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κάρτερ υπό τις οδηγίες του Χένρι Κίσινγκερ επανέφερε την έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας στο Πεκίνο, αφαιρώντας την από την Ταιβάν, ανοίγοντας τον δρόμο η Κίνα να ενταχθεί στο πλέγμα ασφαλείας των ΗΠΑ όπως ήταν μέχρι και το 1947, όταν ο Μάο ανέλαβε την εξουσία.  Τη δεκαετία του 1980, οι μέσες εξαγωγές στις ΗΠΑ ήταν το 42% των συνολικών εξαγωγών της Ταϊβάν. Ειδικά από το 1984 έως το 1986, σχεδόν οι μισές εξαγωγές της Ταϊβάν στόχευαν στην αμερικανική αγορά. Όσον αφορά τις εισαγωγές, η κατάσταση ήταν αντίστροφη. Από το 1952 έως το 1970, η Ταϊβάν σταδιακά διεύρυνε τις εισαγωγές της από την Ιαπωνία. Το 1973, περίπου το 43% των εισαγωγών της Ταϊβάν προέρχονταν από την Ιαπωνία, τη δεκαετία του 1980, οι εισαγωγές από την Ιαπωνία ήταν σχεδόν 30% των συνολικών εισαγωγών της Ταϊβάν, όταν πια ο στρατιωτικός νόμος καταργήθηκε και η Ταιβάν ανήκοντας πλέον στην πλουραλιστική πολιτειακή κοινότητα μπορούσε μακριά από το Εθνικιστικό Κόμμα (1947) να αποφασίσει ελεύθερα για τις εκλογές και την οικονομική της πολιτική. Έτσι στις μέρες μας οι εξαγωγές στην Ταϊβάν από την Ιαπωνία αυξήθηκαν σε 523018 JPY εκατομμύρια τον Φεβρουάριο από 441962 JPY εκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2022.

Η Shanghai όμως, παρέμενε στον αντίποδα η Κινέζικη προσομοίωση της Ταιβάν σε πληθυσμό (26 εκατ έναντι, 24 εκατ της Ταιβάν), σε αποστάσεις εντός πόλης, σε οχυρωματικά έργα, σε κλιματικές συνθήκες, στα ίδια αγαθά που αρέσουν σε κοσμοπολίτες, αλλά και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Έτσι όταν το 1997 το Αγγλικό Χονγκ Κόνγκ ενώθηκε με την Κίνα, το 2005 το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο της Κίνας ψήφισε τον λεγόμενο “Anti-Secession law” και ότι θεωρεί «ιερό καθήκον» την ενσωμάτωση με «κάθε μέσο» της Ταιβάν στην Κίνα. Μια ανάλογη κίνηση απειλεί τον ζωτικό χώρο της Ιαπωνίας αλλά και της Νοτίου Κορέας που βρίσκεται εγκλωβισμένη στην οικονομική και ναυτική αντιπαλότητα των δύο χωρών, αλλά και με τον φυσικό κίνδυνο μιας Β. Κορέας που υπάρχει και συντηρείται από την Κίνα και τη Ρωσία με τεχνολογία, πτήσεις, σιδηροδρομική ανταπόκριση και στρατιωτική/ πυρηνική έρευνα.

Η Ταιβάν βρίσκεται σε ίση απόσταση από το Χόνγκ Κόνγκ και την Shanghai, όπου και τα δύο λιμάνια έχουν να αντιμετωπίσουν τα θαλάσσια νησιώτικα συμπλέγματα της Ιαπωνίας που κλείνουν την Θαλάσσια έξοδο της Κίνας στον Ειρηνικό. Η Κίνα έχει να αντιμετωπίσει την Αμερικάνικη παρουσία στα νησιά Γκουάμ, την Αμερικανική Σαμόα αλλά και την Αυστραλία που πια εμπλέκεται στον Ειρηνικό στην Τόγκα, τα Νησιά του Σολομώντα και την Γαλλία της οποίας τα υπερπόντια εδάφη φιλοξενούν 22.000 στρατιώτες στον Ινδο-Ειρηνικό. Οι δε οικονομικές κυρώσεις της Κίνας προς την Αυστραλία από το 2019 έχουν κοστίσει $5.4 δις στην Αυστραλία σε εξαγωγές και συνεργασίες. Το Πεκίνο έχει επιβάλει δασμούς και άλλες κυρώσεις κατά των αυστραλιανών εξαγωγικών τομέων, όπως το κριθάρι, το κρασί, τα θαλασσινά και ο άνθρακας δοκιμάζοντας τις αντοχές της Αυστραλιανής γεωοικονομίας στην περιοχή μετά την απόφαση της Αυστραλίας να συμμετάσχει το Καλοκαίρι του 2019 στην Aukus deal με το ΗΒ και τις ΗΠΑ, προς αντιμετώπιση της Κινέζικης απειλής στον Ινδο-Ειρηνικό.

Η δε ύπαρξη της Aukus deal έχει αυξήσει την οικονομική και γεωπολιτική αυτοπεποίθηση της Ταιβάν που παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν εκ μέρους της Προέδρου της χώρας Tsai Ing-wen για επαναπροσέγγιση με την Κίνα, τελικά η άκαμπτη στάση του Πεκίνου οδήγησε σε μείωση των επενδύσεων της Ταιβάν στην ηπειρωτική Κίνα κατά 14,5% και των Κινέζικων στην Ταιβάν σε μείωση 63,9% το 2021. Σε αντίθεση οι επενδύσεις της Ταϊβάν στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία αυξήθηκαν κατά 115,6% τους πρώτους 11 μήνες του 2021.

Μέσα σε όλα αυτό το πλέγμα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αυτό το καλοκαίρι στις 23 Ιουλίου κλείνει 101 χρόνια και ήδη από τον Φλεβάρη η Κίνα έχει εξαπολύσει ασκήσεις βαριάς κλίμακας σε θάλασσα και αέρα με σενάριο την κατάληψη της Ταιβάν. Ακόμη και η σημερινή κατάσταση στην Shanghai η οποία βρίσκεται σε lockdown δείχνοντας τρωτή και εφαρμόζοντας την τακτική «να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός, και δυνατός όταν είσαι αδύναμος», οδήγησε την κυβέρνηση της Ταιβάν να προσπαθεί να αποφύγει την τακτική παραπλάνησης της Κίνας και να μην επιβάλει lockdown, ώστε να μην υπάρχει στον πληθυσμό της Ταιβάν η αίσθηση της πολιτικοποίησης της όλης κατάστασης, αλλά και ότι βρίσκονται υπό Κινέζικη πολιτειακή απειλή. Σε αυτό συμβάλει και το γεγονός ότι το lockdown στην Shanghai έχει σχηματιστεί υπό την μορφή στρατιωτικού κέρφιου, και υπό μορφή κατάληψης πόλης και στρατιωτικών, υποσιτιστικών μοντέλων, ελέγχου του πληθυσμού δίνοντας μια νέα διάσταση στο να πιστεύεται πως η  Shanghai η Κινέζικη πόλη που μοιάζει πιο πολύ από οτιδήποτε στον κόσμο με την Ταιβάν είναι οιωνός, μιας επιχειρησιακής δοκιμής οικονομικού, στρατιωτικού και πληθυσμιακού ελέγχου σε περίπτωση επίθεσης στην Ταιβάν. Ήδη ο πρώην Αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών του Αμερικάνικου Στόλου στην περιοχή James Fanell έχει πολλάκις δηλώσει πως μεταξύ 2020 και 2030 αναμένει μια στρατιωτική προσπάθεια κατάληψης της Ταιβάν, που για εμάς το καλοκαίρι του 2022 που σηματοδοτεί τα 101 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚ Κίνας ένεκα και της επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά διαβήματα για μια ενδεχόμενη επίθεση με αιχμή την 23η Ιουλίου.

Ο Ειρηνικός μια επέκταση της κρίσης των σχέσεων Ταιβάν- Κίνας

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κόστισε στην Κίνα πάνω από $4 δις αφού μόνο το 2019 οι άμεσες επενδύσεις κινεζικών εταιρειών στην Ουκρανία ανήλθαν συνολικά στα $150 εκατομμύρια. Το 2021, η China Longyuan Power Group Corporation (0916.HK), ο μεγαλύτερος παραγωγός αιολικής ενέργειας της χώρας, κατασκεύασε και έθεσε σε λειτουργία ένα μεγάλο αιολικό πάρκο στην πόλη Yuzhne στην Ουκρανία. Η Κίνα το καλοκαίρι του 2021 διέθεσε $3 δις σε επενδύσεις σε σιδηροδρομικές γραμμές και υποδομές μεταφοράς των προϊόντων της στην Ευρώπη, και οι οποίες έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο αφήνοντας εκτεθειμένη την Κίνα αλλά και τα γεωπολιτικά της σχέδια στην Ευρασία για το άνοιγμα του δρόμου του Μεταξιού διαμέσου της Ουκρανίας, παρακάμπτοντας την εμπόλεμη Μέση Ανατολή και παγώνοντας την Συμφωνία των $440 δις με το Ιράν, που δεν κατάφερε να ελέγξει την περιοχή από την Καμπούλ ως την Βηρυτό για την εφαρμογή της.

Η επίθεση όμως της Ρωσίας στην Ουκρανία και η επαναφορά των «μεγάλων ιδεών» εδαφικά, η αλλαγή των σφαιρών επιρροής και η αλλαγή του συστήματος από διπολικό σε πολυπολικό, έφερε και πολλούς πόλους ταυτόχρονης ανάφλεξης που φέρνουν την διεθνή κοινότητα και την οικονομία σε αδιέξοδο, αφού δεν δύναται να υπάρξει άμεση και ταυτόχρονη ανταπόκριση σε όλες τις αναφλέξεις. Αν και τα ΜΜΕ δεν έδωσαν σημασία, και ενώ η Ρωσία αναγνώριζε την αυτονομία των Ντομπάς και Λουχάνσκ, οι Κινέζοι έστελναν μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα ζητώντας πίσω το Βλαδιβοστόκ και την επανένωση της Ταιβάν με την Κίνα. Η δε πύλη του Ειρηνικού βρήκε άμεση ανταπόκριση στην Ιαπωνία που απέφυγε την τελευταία στιγμή μια διπλωματική σύγκρουση με την Ρωσία για το καθεστώς των Κουρίλων Νήσων.

Η Ρωσία κατά την «Τέχνη του πολέμου» διεξάγει επιχειρήσεις στο μαλακό υπογάστριο της και έναν αμυντικό πόλεμο όπου προσπαθεί να κλείσει τις «τρύπες στον φράχτη του σπιτιού της» και αποδεικνύοντας πως η «επίθεση είναι το μυστικό της άμυνας», εισβάλοντας στην Ουκρανία θέλησε να κρατήσει το σημείο αμυντικής καμπής της άθικτο. Πριν τον Ψυχρό Πόλεμο το σημείο επιθετικής διάταξης της άμυνας της Ρωσίας βρισκόταν στην νοητή γραμμή των Σαμάρα- Στάλινγραντ, εξού και η σκληρότερη μάχη του ΒΠΠ έλαβε χώρα στο Στάλινγκραντ. Σήμερα με την κατάκτηση της Ουκρανίας, και μια πιθανή αποξένωση της χώρας από την θάλασσα καταλαμβάνοντας το Νικολάγιεβ και την Οδησσό, ανοίγει τον δρόμο για επίθεση στην άοπλη ουσιαστικά Μολδαβία μετακινώντας την νοητική γραμμή αμυντικής επιφυλακής της Ρωσίας για πρώτη φορά στην ιστορία στο ύψος του Καλίνιγκραντ, Λευκορωσίας και Οδησσού σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Από την ίδια οπτική γωνία το όλο ζήτημα με την Ταιβάν, ειδικά με τους σχεδιασμούς της AUKUS αποτελεί θέμα ζωτικής σημασίας για την άμυνα της Κίνας. Έτσι αντιδρά σε έναν επερχόμενο ναυτικό «αποκλεισμό» της στον Ειρηνικό, που σε συνδυασμό με την κατάσταση  στο Ουκρανικό όπου και επηρεάζονται οι κινεζικές εμπορικές διαδρομές προς την Δύση, μπορεί να αποτελέσει τον σπινθήρα με ανυπολόγιστες συνέπειες και περιφερειακές αναφλέξεις σε παγκόσμιο επίπεδο  στο άμεσο μέλλον.

Η πιο μεγάλη σύγκρουση όμως επήλθε στα Νησιά του Σολομώντος στον Ειρηνικό. Η Ταιβάν δεν έχει επίσημα αναγνωριστεί διεθνώς, ούτε και συμμετέχει στον ΟΗΕ αλλά είναι μέλος πέραν των 40 περιφερειακών και άλλων οργανισμών. Τα Νησιά του Σολομώντα είχαν διπλωματικές σχέσεις με την Ταιβάν και την αναγνώρισαν από το 1983, πράγμα το οποίο και οι σχέσεις και η Συμφωνία Ασφαλείας με την Αυστραλία επικροτούσε. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Lowy, η Ταιβάν ξόδεψε ετησίως περίπου $22 εκατ. σε επίσημες επιχορηγήσεις αναπτυξιακής στις Νήσους Σολομώντα μεταξύ 2011 και 2017, και συνολικά οι επενδύσεις της Ταιβάν εκτιμώνται πέραν των $500 εκατ. Η Κίνα ξόδεψε $39.000  σε επιχορηγήσεις στα Νησιά του Σολομώντα την ίδια περίοδο, ενώ αυτό άρχισε να αλλάζει από το 2018-2019 όταν η Κίνα σε απάντηση στο γεωπολιτικό οχυρό της AUKUS, στρατηγικά θέλησε να επιφέρει πλήγμα στις σχέσεις Αυστραλίας- Νησιών Σολομώντος με την αλλαγή διπλωματικής στάσης απέναντι στην αναγνώριση της Ταιβάν. Δια τούτο το 2018 η άλλοτε Αγγλική αποικία των Νησιών σύναψε οικονομικέ και πολιτικές σχέσεις με την Κίνα που οδήγησαν το 67% των εξαγωγών των Νήσων αξίας $869 εκατ. στην Κίνα, ενώ μόνο το 3% εξάχθηκαν στην Ταϊβάν σύμφωνα με τον OEC. Στα πλαίσια της πλήρους εξαγοράς των Νησιών, η κυβέρνηση των Νήσων τον Οκτώβριο του 2019, έναν μήνα αφότου οι Νήσοι του Σολομώντα συμφώνησαν να απομακρυνθούν από την Ταιβάν, το Πεκίνο υποσχέθηκε στις Νήσους να κτίσουν το νέο στάδιο για $54 εκατομμύρια, ενώ το έργο αρχικά δόθηκε σε εταιρία από την Ταιβάν.

Η διπλωματική προσέγγιση της Κίνας έχει σαν απώτερο σκοπό την χρήση των Νήσων ως πιθανή βάση στάθμευσης εμπορικών και στρατιωτικών μέσων της Κίνας στον Ειρηνικό πίσω από τις θαλάσσιες γραμμές της Αυστραλίας, πλησιάζοντας επικίνδυνα τις Αμερικάνικες βάσεις στον Ειρηνικό και μια πιθανή εγκατάσταση Κινέζικων αλλά και Ρωσικών οπλικών συστημάτων στον Ειρηνικό, αφού η Κίνα είναι η δεύτερη χώρα ανάμεσα στους μεγαλύτερους αγοραστές Ρωσικών όπλων αξίας $5.1 δις. Η Αυστραλία ήδη έχει απαντήσει πως δεν θα δεχθεί μια Κινέζικη παρουσία στις Νήσους, ενώ η πολιτεία της Malaita που διατηρεί σχέσεις με την Ταιβάν, σε αντίθεση με την επίσημη κυβέρνηση των Νήσων ζήτησε σε περίπτωση που οι σχέσεις Νήσων και Κίνας προχωρήσουν, αυτονόμηση και ανεξαρτησία από την κυβέρνηση των Νήσων.

Παρόμοιο δε συμβάν εκτυλίχθηκε στα τέλη του Γενάρη 2022 μεταξύ Κίνας και Λιθουανίας όταν η τελευταία συμφώνησε με την Ταϊβάν να ανοίξει de facto πρεσβεία στο Βίλνιους. Σε  αντιστάθμισμα του οικονομικού κόστους που συνεπάγεται η οργή του Πεκίνου, η Ταιβάν ανακοίνωσε ότι θα ιδρύσει επενδυτικό ταμείο 200 εκατομμυρίων δολαρίων στη Λιθουανία, ώστε η χώρα να αποσυμφορηθεί από την Κινέζικη αγορά και επενδύσεις.

Economy Today Μάιος 2022

 

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα