ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

του Κώστα  Λώλη*

Α! ΜΕΡΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι γνωστή  η  προσπάθεια  των  αστροφυσικών να  διαμορφώσουν  μία  ενιαία  θεωρία  που  να  ενώνει  την  κβαντομηχανική και  την  συσχετιστική- κλασική  φυσική. ( θεωρία  των  πάντων ). Τα  βασικά τους  εργαλεία είναι  η παρατήρηση  και  το  πείραμα και  οι τεκμηριωμένες  γνώσεις  που  προκύπτουν. Παρ΄ολη όμως  την  μεγάλη πρόοδο πολλά  παραμένουν  άγνωστα  και  δυσερμήνευτα. Π.χ. τι  ακριβώς  συμβαίνει  στο  πείραμα  της  διπλής  σχισμής και  γιατί ; Τι  είναι  το  κενό  του Βοώτη; Πως  η  σκοτεινή υπάρχει και  γιατί  αυξάνεται  διαρκώς  η  δύναμή της; Πια  η  φύση  της σκοτεινής  ύλης,  γιατί  ισχύει  η  αρχή  της  αβεβαιότητος κ.α.

Η  δική  μας  προσπάθεια που  ίσως  δώσει  απάντηση στα  ερωτήματα  αυτά  θα  βασιστεί  στην  παρατήρηση  του  συνολικού  σύμπαντος (  ύλη, ζωή,  άνθρωπος ) και  σαν  εργαλεία  θα έχει βασικά  την  επαγωγική  και  αναλογική  σκέψη. Φυσικά  χρησιμοποιούμε τις  επιστημονικές  γνώσεις που  ήδη  έχουμε .Έτσι είναι γνωστό  πως  το  σύμπαν  λειτουργεί  σαν ενιαίο  σύνολο.  Επαγωγικά  λοιπόν η  ζωή και ο  άνθρωπος είναι  μέρος  του  συνόλου και  έχει  κοινές  ιδιότητες  με  αυτό. Εάν  βρούμε τον  τρόπο  που  εντάσσεται η  ζωή  στο  σύμπαν τότε έχουμε  ένα  ισχυρό  εργαλείο για  να κατανοήσουμε καλύτερα  την  ύλη, το  σύμπαν. Ευτυχώς  οι  γνώσεις  μας  για  την  ζωή  και  τον  άνθρωπο είναι  πολύ  πιο  προχωρημένες από  τις  γνώσεις  μας για  τον  μικρόκοσμο  και  μεγάκοσμο και  αυτό  θα  μας  βοηθήσει να  κατανοήσουμε  καλύτερα   την  ύλη  και τι  σύμπαν.

Η  πρότασή  μας για  την  σύνδεση ζωής, ανθρώπου  και  σύμπαντος  είναι πως  η  ζωή  είναι  μικρογραφία  του  σύμπαντος  ποσοτική,  χρονική,  και εξελισσόμενα  ποιοτική.  Τα  2  πρώτα  είναι  εύκολα  κατανοητά :  Ζούμε  πολύ  λίγο  και  έχουμε  ένα  ασήμαντο  μέγεθος. Η ζωή  ποιοτικά  εξελίσσεται  και έχει  φθάσει  στον  άνθρωπο λόγω του  ανταγωνισμού  των  ειδών για  επιβίωση  και  λογικά η αυξημένη  προσομοίωση της  ζωής  με  το  σύμπαν  ενισχύει  τον  στόχο  της  επιβίωσης. Άρα  ο  άνθρωπος  σαν  τελευταίο  δημιούργημα είναι  η πιο  κατάλληλη  αναφορά  για  ανακαλύψουμε  τις  κοινές  ιδιότητες  και  χαρακτηριστικά της  ζωής   και  της  ύλης- σύμπαντος .

Α  Ν  Α  Λ  Ο  Γ  Ι  Ε  Σ

Η  σκέψη  μας τώρα  θα  είναι  αναλογική και  θα αναφέρουμε  τις  πιο  προεξάρχουσες αναλογίες  ανθρώπου – σύμπαντος . Ταυτόχρονα  με  τις  αναλογίες  βγαίνουν  και  κάποια  συμπεράσματα σε  ερωτήματα  της  φυσικής και κοσμολογίας   Ας  καταγράψουμε  λοιπόν  αυτές  τις  αναλογίες.

1)   Γέννηση  του  Σύμπαντος  με  το  εκρηκτικό  big  bang. Αρχή της ύπαρξης του  ανθρώπου  με  έντονο  οργασμικό  βίωμα  ανάλογο ενεργειακά, χρονικά με το   big bang.

2) Στα  πρώτα  400.000  χρόνια  μέχρι  το  Σύμπαν  να  αρχίσει  να  ακτινοβολεί και  ειδικότερα  στην  αρχική φάση  διαμορφώθηκαν  τα  δομικά χαρακτηριστικά των  συστατικών του ( δομή  και φορτία  σωματιδίων,  σταθερές  σύζευξης της ηλεκτρομαγνητικής, ισχυρής και ασθενούς πυρηνικής  δύναμης, στιβάδες ηλεκτρονίων). Αντίστοιχα  στον  άνθρωπο στην  παιδική του ηλικία και  ιδιαίτερα στα 5 πρώτα χρόνια  της  ζωής του διαμορφώνεται  ο χαρακτήρας  που  είναι  σταθερός  και  αναλλοίωτος για  όλη του  την ζωή. Ο χαρακτήρας  είναι  σύστημα σχέσης  και  αλληλεπίδρασης  του  παιδιού  με  τους  γονείς και  το περιβάλλον που  διαμορφώνει μόνιμες  απαντήσεις και  τάσεις στα  ερωτήματα και στην  ζωή του. Είναι γνωστό  στην φυσική  ότι  τα χαρακτηριστικά  που  αναφέρθηκαν  στην ύλη και  ορίστηκαν  πρωτογενώς  δεν  αλλάζουν  ποτέ. Ο «χαρακτήρας»  της  ύλης  και  του  ανθρώπου δεν αλλάζει . Ίσως λοιπόν έτσι  εξηγείται  η  οριακή ταχύτητα  του  φωτός  που  δεν  υπερβαίνει  την  τιμή  των  300.000 km\sec. που  είναι  η  αρχική  τιμή  της  δημιουργίας  του.

3) Η  περίοδος  του  Σύμπαντος  μετά  τα   400.000  χρόνια  αντίστοιχη  της  ενήλικης  ζωής  του  ανθρώπου

4)  Η αποδιοργάνωση  της  ύλης  και  ο  θάνατος  του  Σύμπαντος  αντίστοιχα  των  γηρατειών  και  του  θανάτου  στον  άνθρωπο.

5) Στον  μικρόκοσμο (σωματίδια, ηλεκτρόνια, πρωτόνια) είναι  δυνατή γρήγορη αντιστροφή των  γεγονότων  που  συμμετέχουν  αντιδρώντα  και  προϊόντα  (πειράματα σε επιταχυντές σε  υψηλές  ενέργειες ).  Το  αντίστοιχο  συμβαίνει  και  στον  άνθρωπο  σε κυτταρικό  και  μοριακό  επίπεδο ( επούλωση  πληγής, ίαση  κατάγματος κ.α. )   Στον  μακρόκοσμο  και  μεγάκοσμο (  περιβάλλον, γαλαξίες ) οι  χρονικές  εξελίξεις  των  φαινομένων είναι  μη  αντιστρεπτές (2^ος θερμοδυναμικός νόμος )  όπως  συμβαίνει συνολικά  σε πολυκύτταρο  οργανισμό ( άνθρωπο)  φυσικό  περιβάλλον,  σύμπαν.  Έτσι  η γήρανση  είναι μη  αντιστρεπτή και σε σύγκρουση ουρανίων  σωμάτων   ποτέ  δεν  γίνεται αυτοδιόρθωση  των  βλαβών.

6) Επίσης  ο άνθρωπος φαίνεται  να  είναι  ένας ιδιαίτερος συνδυασμός  μακρόκοσμου  και  μικρόκοσμου: Γεννιέται, αναπτύσσεται, αναπαράγεται, γερνά και  πεθαίνει  όπως ο μακρόκοσμος,  ενώ  παραδόξως  σύνθετες  ιδιότητές  του όπως  το  συναίσθημα έχει ιδιότητες  μικροκόσμου.  Δηλαδή το  ανθρώπινο  συναίσθημα  δεν  γερνά, είναι  απρόβλεπτο, μπορεί  να  έχει  μαζί  χαρά  και  λύπη (υπέρθεση στην  φυσική)   μεταβάλλεται  εύκολα, είναι ασαφές και  ακαθόριστο  μέχρι την  εκδήλωσή του.

7) Βλέπουμε  πως στην φύση στην πορεία της εξέλιξης κυριάρχησε η ύπαρξη των 2 φύλων ( αρσενικό-θηλυκό ) και τελικά  στον  άνθρωπο η αναπαραγωγή γίνεται με την ένωση  ενός μικρού σπερματοζωαρίου με ένα πολύ  μεγαλύτερο ωάριο. Αυτό προσομοιάζει πολύ στις  νεώτερες απόψεις  των φυσικών που λένε πως η γένεση του  ορατού σύμπαντος μας έγινε με την εισβολή μικρής  πεδιακής ποσότητας ύλης ( σωματίδιο higgs ) σε δεκτική οντότητα  ( φυσαλίδα κενού ). Εύλογα υποθέτουμε πως  η εξέλιξη της ζωής οδηγεί  σε πιστότερη προσομοίωσή της στις  κοσμικές διαδικασίες όπως 1 σπερματοζωάριο ( αντίστοιχο του  σωματιδίου  higgs )  ενώνεται πάντα με 1 ωάριο ( ανάλογο της φυσαλίδας  κενού ) ακόμα και  στα δίδυμα παιδιά  και επίσης  το  αρσενικό  προσπαθεί  να γονιμοποιήσει το  θηλυκό και μετά, το θηλυκό  αναλαμβάνει  την κύηση, γέννηση, ανάπτυξη του  παιδιού  όπως συμβαίνει με  την ¨μητρική¨  φυσαλίδα  που αποκτά  μάζα και διαμορφώνεται  η  πορεία του  σύμπαντος  μετά  το big  bang.

Κ  Υ  Ρ  Ι  Ω  Σ             Θ  Ε  Μ  Α

Έχοντας  καταγράψει πολλά κοινά  χαρακτηριστικά και  αναλογίες ζωής, ανθρώπου  και σύμπαντος μπορούμε να κάνουμε  πιο  προχωρημένες αλλά σχετιζόμενες  υποθέσεις  που  ενδεχομένως δίνουν  απαντήσεις σε  άλυτα ερωτήματα  για  τον άνθρωπο  και  το σύμπαν καθώς και επιστημονικά  ατεκμηρίωτα  πιστεύω  λαών  και  πολιτισμών. Βασική υπόθεση για αυτή  την  συσχέτιση  είναι  ότι  συμβαίνει κυρίαρχα στην ζωή  θα  έχει το  ανάλογο  στο  σύμπαν  και  αντιστρόφως.

Α. )   Η ζωή,  άνθρωπος  είναι  σε  διαρκή  αλληλεπίδραση  με  το  περιβάλλον  και  η  επιβίωση  επιτυγχάνεται  με  την  ανταλλαγή  ενέργειας   Γη- φυτά – φυτοφάγα- σαρκοφάγα-άνθρωπος  υπάρχουν  μέσα  από  την  ανταλλαγή  ενέργειας.  Γιατί  λοιπόν  να  μη  γίνεται  κάτι  αντίστοιχο  στο  Σύμπαν;

Είναι επιστημονικά γνωστό πως το ορατό σύμπαν  αποτελεί μόνο το 5% του συνόλου και  το 95% αποτελείται  από σκοτεινή  ύλη ( άγνωστης δομής ) και σκοτεινή ενέργεια.  Μάλιστα  η σκοτεινή  ενέργεια οδηγεί  σε μία διαρκώς αυξανόμενη  ταχύτητα  διαστολής του  ορατού μας  σύμπαντος. Εάν λοιπόν  γίνεται ανταλλαγή  ενέργειας ( όπως  στους  ζωντανούς  οργανισμούς ) του  ορατού σύμπαντος  με  την  σκοτεινή  ύλη μπορεί  να  εξηγηθεί  η  αυξανόμενη ταχύτητα  διαστολής του σύμπαντος μας. Συγκεκριμένα το  ορατό  σύμπαν που  ζούμε εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική  ενέργεια (φως) και δέχεται  λόγω  διαστολής του  όγκου του, διαρκώς μεγαλύτερη  συνολικά  ενέργεια από την σκοτεινή  ύλη με  αποτέλεσμα αυτή η ενέργεια  να μετατρέπεται σε κινητική  ενέργεια  διαστολής.

Είναι πιθανό η σκοτεινή  ύλη να  δομήθηκε και  εκείνη  με  τις  δικές  της  διαδικασίες και  έτσι  δεν  μπορούμε  εύκολα  να  αναγνωρίσουμε  την φύση της.  Ίσως  η  μόνη κοινή συνιστώσα σε όλο το σύμπαν ( ορατό και σκοτεινή ύλη) να  είναι  μόνο  η  βαρύτητα

Αναλυτικά  η σκοτεινή  ύλη  γιατί  να  μην  είναι τα  πολλά  παράλληλα  σύμπαντα που  υποστηρίζει η  κοσμολογία,  με την  διαφορά  πως  στέλνουν  και  εκείνα  ενέργεια  όπως  το  ορατό  σύμπαν  που   είναι  σχετικά  σταθερή  από  την  αρχή του  ορατού  σύμπαντος. Όμως αυξάνεται  διαρκώς  η ισχύς της σκοτεινής  ενέργειας λόγω  της διαρκούς διαστολής  του σύμπαντος μας   και  κάποια  στιγμή υπερίσχυσε  της  βαρυτικής  δύναμης  του ορατού  σύμπαντος  και άρχισε  η  αύξηση της  ταχύτητας διαστολής του. Μετά  την επαγωγική  μας  σκέψη  η αναλογική  μας  λέει  πως  το  ίδιο  συμβαίνει  και  στην γη  με  την  πληθώρα  διαφορετικών  ειδών  ζωής   (πολλά  παράλληλα  αντιδρώντα  σύμπαντα ) που  αλληλεπιδρούν και  επιβιώνουν και  ίσως  πεθαίνουν  πρόωρα ( π.χ. φυτοφάγα  από  σαρκοφάγα ) όπως  μπορεί  να  συμβεί με το  δικό μας ορατό  σύμπαν  από  την  δράση  της  αυξανόμενης  σκοτεινής  ενέργειας.

Β)  Όμως  ο  άνθρωπος  δεν  είναι  μόνο  αποτέλεσμα  ένωσης  σπερματοζωαρίου   και  ωαρίου,  χαρακτήρας  και  επιβίωση,   αναπαραγωγή. Από προγόνους κουβαλάει  επίσης  πληροφορίες  μέσα  από  το  DNA ( καθολικό  συστατικό  όλων  των  μορφών της ζωής )  που  διαμορφώνουν  εμφάνιση,  σωματοδομή, κλίσεις,  ταλέντα  κ.α.  Σκεπτόμενοι ανάλογα,    πληροφορίες μπορεί να έχει  και  ο  μικρόκοσμος   από  προηγούμενες  υπάρξεις  του.  Η  γρήγορη  εξέλιξη  των  ειδών  και  η κατάληξή τους στην  δημιουργία  του  ανθρώπου  οφείλονται στις   πληροφορίες του DNA  που  ίσως βασίστηκαν σε  πληροφορίες του  μικρόκοσμου. Αν  ήταν τυχαία η εξέλιξη  των ειδών  θα  ήμασταν   ακόμα  σε  μικροοργανισμούς. Η υπόθεση αυτή  πως πριν  το  big  bang  υπήρχε ύλη δεν είναι καινούργια.  Ο Ηράκλειτος  χωρίς καμία επιστημονική  γνώση που  μας οδήγησε  στο  συμπέρασμα  αυτό  είπε «Κόσμον  τόνδε, τον αυτόν απάντων  ούτε τις  θεών  ούτε  ανθρώπων εποίησεν, αλλά ην αεί και έστιν και έσται  πυρ  αείζωον, απτόμενον μέτρα  και  αποσβενούμενον μέτρα».  Δυνητικά προέβλεψε το  big bang (απτόμενον μέτρα) τον θάνατο του σύμπαντος (αποσβενούμενο μέτρα). Γιατί  να μην ήταν εύστοχος  και στο  αείζωο του  σύμπαντος;

Νομίζω πως  η  σκέψη  του  Ηράκλειτου μας  βοηθά  πάρα  πολύ. α) Μας  λύνει  το  πρόβλημα της  ύπαρξης  και προέλευσης  της  ύλης  και  παύει  να  είναι  αναγκαίος ο  πληθωρισμός  για  την δημιουργία  της.  β) Μας  δίνει  την  άνεση  να  σκεφθούμε  άλλες  ιδέες  για  την  δημιουργία  του  Big  bang.π.χ. να  ήταν  τοπικό  γεγονός που  προέκυψε  από  την  εισβολή  μικρής  σχετικά ποσότητος  αντιύλης  σε μια  τεράστια  μαύρη  τρύπα  ( μικρό  σπερματοζωάριο  σε  μεγάλο  ωάριο ) .  γ)Γιατί  να  μην  υπήρξαν  προγονικά  και  μετά  να ακολουθήσουν  μελλοντικά σύμπαντα και  έτσι  να  έχουμε  διαρκώς  ανακυκλούμενα  σύμπαντα  που γεννούνται , γερνούν  και  πεθαίνουν  (μπορεί  και  πρόωρα )  σε  ένα  τεράστιο  υπερσύνολο  όπως  γίνεται ακριβώς και  με  την  ζωή;

Έτσι  πιθανώς  εξηγούνται πολλά  χαρακτηριστικά  της  ζωής  και  του  ανθρώπου  όπως  η  ανάγκη  αναπαραγωγής  και  επιβίωσης  αλλά  και  η  πίστη  λαών  στην  μέλλουσα ζωή  την  μετεμψύχωση  και  το  πεπρωμένο.

Η σκέψη  πως  υπάρχουν  στην  ύλη  ( προφανώς  στον  μικρόκοσμο ) πληροφορίες  σαν  το  DNA  από  προηγούμενες υπάρξεις  της  είναι  ενδιαφέρουσα και  σημαντική  α) Είναι  κάτι  τέτοιο  δυνατό  γιατί  γνωρίζουμε ότι  οι  πληροφορίες  δεν  χάνονται  ούτε  στις  μαύρες  τρύπες. β) Ίσως  οι 7  κρυμμένες  διαστάσεις  του  μικρόκοσμου  να  έχουν  τις  πληροφορίες  αυτές.  γ)  Οι  πληροφορίες  αυτές μπορεί να  εξηγήσουν  τα  πολλά  παράδοξα  που  συμβαίνουν  στην  κβαντομηχανική.

Τέλος  σε ένα  ανακυκλούμενο  πολυσύμπαν  το  κενό  του  Βοώτη  ίσως  ένα  αρχόμενο  σύμπαν  που  είναι  στην  αρχική  υπέρπυκνη  φάση του  και  δεν  επιτρέπει  την  ύπαρξη  γαλαξιών.

Γ)  Εν τούτοις στην έμβια ύλη  βλέπουμε  πως  ζώα  και  άνθρωπος  χαρακτηρίζονται  από  το  συναίσθημα  της  ελευθερίας δράσης,  την  αναζήτηση  της  ηδονής  και την  αποφυγή  του  πόνου.  Το  συναίσθημα θυμίζει τον  μικρόκοσμο  και  την  κβαντομηχανική.  Βλέπουμε  λοιπόν  πως  τα  σωματίδια όταν  περιορίζονται χωρικά   αντιδρούν αυξάνοντας  την  ταχύτητα της  κίνησής τους.  Ίσως  είναι  και  αυτό  μία  τάση ελευθερίας  στον  μικρόκοσμο. Επίσης  στο πείραμα  της  διπλής  σχισμής  τα  ηλεκτρόνια  που  διέρχονται από 2  παράλληλες  σχισμές αφήνουν  αποτύπωμα  που  έχει  χαρακτηριστικά κύματος. Περιέργως  όμως  σε  περίπτωση  που  βάλλουμε συσκευή  παρατήρησης  της  σχισμής  αυτά  τα  ηλεκτρόνια  αφήνουν αποτύπωμα διερχόμενων  σωματιδίων. Ίσως  το    σωματίδιο  ΄΄αρέσκεται¨  να  κινείται  σαν  κύμα  και  ‘μαζεύεται’  όταν  παρατηρείται.  Ο  Ηράκλειτος και  πάλι  είπε  πως ¨ φύσις  κρύπτεσθαι  φιλεί¨.  Η  άποψη  της  κάποιας  μορφής πολυπλοκότητας   στην  άψυχη  ύλη   ακόμη  και  σε 1  σωματίδιο δεν είναι άγνωστη στην σύγχρονη φυσική και υπάρχει   στον ινδουισμό  και  τον  ελληνικό  υλοζωισμό που πιστεύει πως και   η   ύλη  έχει  ζωή. Παρατηρούμε  λοιπόν  ότι ο μικρόκοσμος  έχει  κάποια  ενδιαφέροντα  χαρακτηριστικά.  Εκτός  από  την αντιστροφή  των  γεγονότων  που γίνεται  πειραματικά  ίσως  με  τις  πληροφορίες  που  έχει –αντίστοιχες  του  DNA- από  προηγούμενες  υπάρξεις  της  ύλης   να  έχει  κάποια  αυτενέργεια  και  να  μπορεί  να επιλέγει  να  είναι  σωματίδιο  ή  κύμα, να  ‘αρέσκονται’ και να  ‘κρύβονται’  σε  κάποιες  καταστάσεις.

Προτείνουμε  λοιπόν  ένα  πείραμα  για  την  ενίσχυση  αυτής  της  υπόθεσης. Το  ονομάζουμε  πείραμα  ‘πεταλούδα’  που  είναι  μία  σύντομη  ευθεία  διαδρομή ΑΒ  που  από  το  σημείο  Β  υπάρχει  Αριστ. Ημικύκλιο  ΒΚΑ   και  ένα  ίδιο  Δεξ, ΒΕΑ όπου Κ και Ε  είναι  2  σημεία  των  ημικυκλίων  όπου  τοποθετούνται  μηχανισμοί  πρόκλησης  στρες  των  σωματιδίων  π.χ.  πίεση.  Στέλνουμε  από την  εκκίνηση (σημείο Α )σωματίδια  και  φροντίζουμε  να  διέρχονται   μισά  από  το  Αρ.  ημικύκλιο και  μισά  από  το  Δεξ. Ακολούθως  στρεσάρουμε  στο  σημείο Κ  (αρ. ημικ.)  τα  σωματίδια  και  εάν  είναι  σωστή  η  υπόθεσή  μας  θα  παρατηρήσουμε σύντομα  με  στατιστικώς  σημαντική  διαφορά  τα  σωματίδια  να  αυξάνουν  την  διέλευση  από  το  δεξιό  ημικύκλιο  ΒΕΑ. Όταν  αυτό  παγιωθεί  αντιστρέφουμε  το  στρες  στο  δεξιό  ημικύκλιο  στο  σημείο  Ε. Τότε υποθέτουμε  πως  θα  γίνει αντιστροφή  και  στην  διέλευση  των  σωματιδίων.  Εάν  αυτό  το  επαναλάβουμε  πολλές  φορές  και  δούμε  ταχύτερες  αλλαγές  στην  πορεία   των  σωματιδίων  θα  έχουμε  ισχυρή  ένδειξη  ότι  τα  σωματίδια μπορούν  να  μαθαίνουν  από  τα  γεγονότα.

Τότε  ίσως  μπορούμε  να  πούμε  πως  τα  σωματίδια  έχουν  αυτενέργεια, επιλέγουν  να  κινούνται  σαν  σωματίδια ή  κύμα,  κινούνται  ελεύθερα  στον  χώρο και  αντιδρούν στην  τροποποίηση  των   προδιαγεγραμμένων   χαρακτηριστικών  τους ( δομή , ταχύτητα, ελευθερία  κίνησης κ.α.) Ίσως  έτσι εξηγείται  η  οριακή  ταχύτητα του  φωτός ( το  φωτόνιο αντιδρά  στην  προδιαγεγραμμένη  στην αρχή  του  σύμπαντος μας  ταχύτητα  και  δεν  την  υπερβαίνει-όπως  γίνεται  στον  ανθρώπινο  χαρακτήρα ). Επίσης  η  αρχή  της  αβεβαιότητας  είναι  αντίδραση στην  προσπάθεια  αποκάλυψης  όλων  των  χαρακτηριστικών του.

Όλα  αυτά  θυμίζουν  έντονα την  παιδική  ηλικία  των  ζώων  και  ανθρώπων που  έχουν την  ικανότητα  μάθησης  και  την  αθωότητα  να  κρύβονται  να  χαίρονται  ελεύθερα  και  απρογραμμάτιστα  κ.α.  Αυτά  όλα  μειώνονται  με την  ενηλικίωση  γιατί  τότε  κυριαρχούν  τα  χαρακτηριστικά  του  μεγάκοσμου  με  την  ανάγκη  επιβίωσης  και  αναπαραγωγής.

Δ) Το  πείραμα  EPR  όπου  2 συζευγμένα  σωματίδια  επικοινωνούν  αστραπιαία  είναι ανάλογο  με  την  ανθρώπινη  τηλεπάθεια  που  μπορεί  να  ανταλλάσουν  πληροφορίες 2 συναισθηματικά  συζευγμένοι  εγκέφαλοι. Καταλαβαίνουμε  όλοι  ότι  εάν  αυτή  η  τηλεπικοινωνία   γίνει  τηλεμεταφορά  θα  έλυνε  το  πρόβλημα  των  μετακινήσεων σε  μεγάλες  αποστάσεις.  Μήπως  υπάρχει μια 5^η  δύναμη (συνοχής ) που  ευθύνεται    για  το πείραμα EPR και  για  το  ότι το  σύμπαν  λειτουργεί  σαν  ενιαίο  σύνολο;

Ε)  Τελικά  το  σκεπτικό μας είναι  πως  οι  πληροφορίες  παίζουν κομβικό  ρόλο  στο  σύμπαν  και  στην  ζωή. Ο μικρόκοσμος  κουβαλάει  πληροφορίες  από  παλαιότερες  υπάρξεις του, παράγει  την  ζωή  που  εξελίσσεται γρήγορα και  με  τις  άπειρες  αναγεννήσεις  της καταλήγει  σε  πληροφορίες  ανωτέρου  επιπέδου από  τις  πληροφορίες  του  μικρόκοσμου.  Ίσως  έτσι  γίνεται  ανταλλαγή  πληροφοριών για  αμοιβαίο  όφελος  της  εξέλιξης   ζωής- σύμπαντος

Σ  Υ  Μ  Π  Ε  Ρ  Α  Σ  Μ  Α

Σαν  τελική  σκέψη-σύνοψη   όλα  στην  ζωή  και  το  Σύμπαν  είναι αποτέλεσμα  γεγονότων  και  μνήμης.  Το  Σύμπαν  καθορίζεται  από  τα  πρωτογενή  γεγονότα  της  ύπαρξης  του, ( ακόμη  και  οι  βασικές   δυνάμεις  ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή πυρηνική δύναμη)  είναι  αποτέλεσμα  ανταλλαγής  σωματιδίων  δηλ.  γεγονότων  και  από  πληροφορίες  από  παλαιότερες  υπάρξεις  του.  Ο  άνθρωπος  είναι  αποτέλεσμα  των  πρωτογενών  γεγονότων  της  παιδικής  του  ηλικίας  και  των  γονιδίων  του.  Είναι  λοιπόν  και  τα  δύο  επαναλαμβανόμενα  και  πρωτογενώς  καθοριζόμενα  συστήματα  πληροφοριών  σχέσεων  και  αλληλεπιδράσεων.  Βέβαια η  ζωή κάθε οργανισμού  με  την  σύντομη  διάρκειά  της  και  τις  αναρίθμητες  υπάρξεις   της  έφθασε  στον  άνθρωπο  που  σαφώς  έχει  ιδιότητες  που  υπερέχουν  της  ύλης.  Π.χ. η  ανθρώπινη  φαντασία  δεν  θα  περίμενε  κάποιος  να  υπάρχει  στα  σωματίδια  αλλά  περιέργως  δεν  μπορεί  να  φανταστεί  παρά  μόνο  ήδη  βιωμένες  εικόνες  π.χ.  οι  Κένταυροι  γεννήθηκαν  με  τον  συνδυασμό  αλόγου  και  ανθρώπου σε  συμφωνία  με το ότι  όλα είναι  γεγονότα  και  μνήμη.  Ουσιαστικά  ο  ανθρώπινος  εγκέφαλος  λειτουργεί σαν  υπολογιστής  που  προγραμματίζεται  κυρίως  τα  5  πρώτα  χρόνια  της  ζωής  του  (χαρακτήρας)  και  φέρει  και  κάποιες  γονιδιακές  τάσεις  και  ιδιότητες.  Αντίστοιχα  στο  Σύμπαν  προγραμματίζεται  η  δομή  και  λειτουργία  του  στην  αρχική  του  φάση  και  φέρει  πληροφορίες  από   προηγούμενες  υπάρξεις  της  ύλης  πού  δίνουν  μια  δυνατότητα  αυτενέργειας  στον  μικρόκοσμο.  Τελικά  να  είναι  άραγε η   ζωή  και ο  άνθρωπος   τίποτε  άλλο  από  μια  σύντομη  «θεατρική»  αναπαράσταση  της  ιστορίας  του σύμπαντος;

*Κώστας  Λώλης  Ψυχίατρος  Αθήνα  Ελλάς. 

Email   Kostas.lolis @ hotmail.com    Τηλ. 6932750015